Badanie ortopedyczne

Marcin Krajczy



Badanie ortopedyczne oprócz ustalenia

rozpoznania ma na celu poznanie rozmiarów

i nasilania odchyleń chorobowych, dynamiki

i okresu rozwojowego choroby, patogenezy,

a również mechanizmów powstawania i

nasilania się zniekształceń i dysfunkcji oraz

związku przyczynowego między czynnikami

uszkadzającymi a następstwem

(Tomasz Żuk)

Badanie ortopedyczne

1.Stan ortopedyczny ogólny-

ma na celu stwierdzenie

odchyleń w budowie i czynności narządu ruchu jako

całości . Obejmuje on san statyczny i dynamiczny.

A/Stan statyczny

– bada on budowę ciała :

-typ budowy (oddechowy, trawienny, mięśniowy,

mózgowy, lub leptosomatyczny, eurysomiczny,

atletyczny)

-odżywienie

-proporcje ( tułowia do kończyn- zachowane lub

zaburzone)

-symetrię

-postawę

Stan ortopedyczny ogólny



Oglądanie-

bada się pacjenta całkowicie

rozebranego, dobrze oświetlonego w pozycji stojącej

B/ Stan ogólny dynamiczny-

oglądaniem określa się

odchylenia czynności narządu ruchu jako całości.

Bada się sposób poruszania się chorego i określa się

cechy chodu (Cechy fizjologiczne: dwunożny,

naprzemienny, przedsiębieżny, synchroniczny,

izometryczny, harmonijny)

Jeśli stwierdza się nieprawidłowości chodu, trzeba

określić ich rodzaj :

chód utykający, koguci,

szczudłowy, koszący, podskakujący, kołyszący,

kaczkowaty, defiladowy, niezborny itd.

Stan ortopedyczny

odcinkowy



Pomiary długości tułowia i kończyn.



Porównanie pomiarów względnych i

bezwzględnych



Pomiary obwodów kończyn

Stan ortopedyczny

miejscowy



Odchylenia mogą dotyczyć jednej kończyny

czy stawu lub także mogą być wielomiejscowe

lub uogólnione.



Ocenia skóry (blizny, przebarwienia, trofika,

owrzodzenie)



Obrysy stawów i zakresy ruchów czynnych i

biernych, bolesność wykonywanych ruchów



Proces chorobowy stawu- zapalny, odczynowy

(wypełnienie jamy stawowej płynem

wysiękowym -chełbotanie , balotowanie),

zwyrodnieniowy



Stan mięśni – prawidłowo rozwinięte, zanikłe

Stan ortopedyczny

miejscowy



Badanie zakresów ruchu (przykurcz

mięśniowy, torebkowy)



Badanie siły mięśniowej -Pomiary

dynamiczne, statyczne

Badania uzupełniające



Badanie neurologiczne- odruchy fizjologiczne,

patologiczne, zaburzenia czucia powierzchniowego,

głębokiego, niedowłady, porażenia, zmiany napięcia

mięśniowego, zaburzenia koordynacji, reagowania.



Zdjęcia RTG – rutynowe (rzut PA i boczny), specjalne

(zdj. celowane, warstwowe, kontrastowe)



TK, MR, 3D TK



Laboratoryjne : krwi, moczu, płynów

ustrojowych(stawoey, mózgowo-rdzeniowy)-

analityczne, cytologicne, bakteriologiczne.

Biologiczne, histologiczne, serologiczne,

elektrodiagnostyczne i inne.



Elektrodiagnostyka (śledzenie procesów reinerwacji,

rodzaju niedowładów – neurogenne czy miogenne)

Chód fizjologiczny i patologia



CHÓD PRAWIDŁOWY (fizjologiczny) jest:



Dwunożny



Naprzemienny



Przedsiębieżny



Symetryczny

(izometryczny, izochroniczny,

izotoniczny) i harmonijny



Izometria

- polega na wykonywaniu równej

długości kroków prawą i lewą kończyną dolną



Izochronia

- polega na równym w czasie

obciążania lewej i prawej kończyny dolnej



Izotonia

- polega na prawidłowej koordynacji

ruchów kończyn górnych i tułowia z praca kończyn

dolnych

Chód fizjologiczny i patologia



CHÓD



Definicja:



seria rytmicznych, zmiennych ruchów

kończyn i tułowia powodujących w

rezultacie przesunięcie się do przodu

środka ciężkości człowieka



rytmiczne gubienie i odzyskiwanie

równowagi w zmieniających się na

przemian fazach podporu i przenoszenia

Chód fizjologiczny i patologia



W chodzie możemy wyróżnić:



Cykl chodu:



czynności i ruchy wykonywane przez idącego,

pomiędzy kontaktem pięty z podłożem jednej z

kończyn i powtórnym jaj zetknięciem się z podłożem



podczas jednego cyklu chodu każda z kończyn

dolnych przechodzi przez jedną fazę podporu i

wykroku. Czyli chód składa się z dwóch rytmicznie

następujących po sobie faz:



Podporu (obciążania)



Wykroku (przenoszenia)

Chód fizjologiczny i patologia



faza podporu



podczas przeciętnie szybkiego chodu faza podporu jednej

kończyny dolnej zajmuje około 60% czasu cyklu chodu



rozpoczyna się w momencie zetknięcia się pięty z podłożem, a

kończy w chwili oderwania palucha



składa się z pięciu podfaz (w odniesieniu do stopy):



kontakt pięty z podłożem



„

stopa płasko” – cała powierzchnia stopy przylega do podłoża



pełne obciążenie – podpór właściwy (środek masy ciała

znajduje się nad środkiem geometrycznym powierzchni styku

stopy z podłożem)



oderwanie pięty od podłoża – przetaczanie stopy (propulsja)



oderwanie palucha – odbicie

Chód fizjologiczny i patologia



faza przenoszenia



podczas przeciętnie szybkiego chodu faza przenoszenia jednej

kończyny dolnej zajmuje około 40% czasu cyklu chodu



rozpoczyna się w momencie oderwania od podłoża palucha, a

kończy w chwili zetknięcia pięty tej samej kończyny z

podłożem



składa się z trzech podfaz:



przyspieszenie



rozpoczyna się w momencie gdy paluch kończyny dolnej

zakrocznej odrywa się od podłoża i noga zakroczna goni tułów,

a kończy w chwili gdy kończyna ta znajdzie się pod środkiem

ciała



przenoszenie właściwe



sytuacja, w której oś poprzeczna stawu skokowo –

goleniowego znajduje się w płaszczyźnie czołowej ciała

Chód fizjologiczny i patologia



w tym momencie przenoszona kończyna jest

potrójnie zgięta (w stawie skokowym,

kolanowym, biodrowym)



hamowanie



po wyprzedzeniu tułowia przez kończynę

dolną zakroczna następuje zwolnienie tempa

ruchu kończyny ku przodowi i przygotowanie

jej do kontaktu z podłożem



W chodzie dwunożnym istnieje krótki

okres podwójnego podporu

Chód fizjologiczny i patologia



faza podwójnego podparcia



sytuacja w której paluch nogi zakrocznej

jeszcze się nie oderwał od podłoża a pięta

nogi wykrocznej już się oparła



czas trwania fazy podwójnego podparcia

jest zależny od szybkości chodu



im jest ona większa tym faza ta jest krótsza



podczas biegu faza podwójnego podparcia

nie występuje – zastąpiona jest fazą lotu

Chód fizjologiczny i patologia



WYZNACZNIKI (DETERMINANTY, CECHY CZY

KOORDYNANTY) CHODU PRAWIDŁOWEGO



Prawidłowy chód wymaga spełnienia kilku warunków

dotyczących ruchów miednicy i stawów kończyn

dolnych.



Analizując udział poszczególnych części ciała w

mechanice chodu należy wymienić

6 wyznaczników

chodu:



trzy

z nich dotyczą zmiany

położenia miednicy i stawów

biodrowych



dwa

zakresu

ruchu w stawach kolanowych



jeden

stawów

skokowo-goleniowych



Są to więc wyznaczniki kinematyczne i dotyczą chodu

po gładkiej poziomej płaszczyźnie

Chód fizjologiczny i patologia



Skręty miednicy w płaszczyźnie poziomej



określenie prawidłowego ustawienia miednicy i stawów

biodrowych w płaszczyźnie poprzecznej w fazie podwójnego

podparcia



w chwili wysunięcia nogi wykrocznej do przodu miednica

podąża za ruchem i wysuwa swą wykroczna stronę nieco do

przodu



wykazuje ona skręt w płaszczyźnie poziomej

około 4° do

przodu i 4°

do tyłu



ruch odbywa się w obu biodrach



na skutek ruchów miednicy udo nogi wykrocznej ustawia się

w rotacji na zewnętrz, a udo nogi podpierającej w rotacji

wewnętrznej



skręcanie się miednicy wydłuża krok

Chód fizjologiczny i patologia



Pochylenie miednicy w płaszczyźnie czołowej



określa ustawienie miednicy i stawów biodrowych w

płaszczyźnie czołowej



równocześnie z uniesieniem nogi w chwili rozpoczęcia

wykroku miednica (w warunkach prawidłowych)

po stronie

wykrocznej

nieco

się obniża

, wskutek czego po stronie

podporu powstaje przywiedzenie, a po stronie wykroku

odwiedzenie uda. Miednicę przed większym opadaniem w

kierunku kończyny przenoszonej zabezpiecza napięcie

mięśnia pośladkowego średniego

po stronie przeciwnej.



Pochylenie miednicy po stronie wykrocznej zmusza kolano

do zgięcia, co chroni stopę przed zaczepieniem palcami o

podłogę. Dzięki przechyleniu miednicy unoszenie środka

ciężkości zostaje zredukowane o połowę.

Chód fizjologiczny i patologia



Ruchy boczne miednicy



określa konieczność bocznych przemieszczeń

miednicy w czasie chodu, wynikających z

naprzemianstronnego obciążania kończyn dolnych,

miednica podąża w kierunku nogi podporowej. Boczne

ruchy miednicy wiążą się z rotacją miednicy

(wyznacznik I) i z obniżeniem się miednicy

(wyznacznik II)



ruchu boczne miednicy najbardziej widoczne są

podczas wolnego chodu



podczas biegu zostają całkowicie zniwelowane



wykonywane są w odcinku lędźwiowym kręgosłupa i

obu stawach biodrowych

Chód fizjologiczny i patologia



Zgięcie w stawie kolanowym w fazie

podporowej



określa wielkość kąta zgięcia stawu kolanowego

kończyny podporowej w fazie pełnego obciążenia



musi on wynosić około

20°



w początkowej fazie podporu gdy pięta styka się z

podłożem kolano jest wyprostowane



zaraz potem ulega zgięciu, aż stopa przyłoży się

podeszwą do podłoża



zaraz po okresie pełnego obciążenie stopy znowu

następuje gwałtowny wyprost stawu kolanowego



zgięcie stawu kolanowego w chwili gdy masa ciała

przenosi się do przodu ponad nogą podporową,

redukuje wysokość środka ciężkości

Chód fizjologiczny i patologia



Skrócenie czynnościowe kończyny w fazie

przenoszenia (ruch kolana):



określa wymaganą wielkość skrócenia czynnościowego

kończyny dolnej w fazie przenoszenia



kończyna przenoszona powinna przemieszczać się do przodu

dokładnie w płaszczyźnie strzałkowej przeprowadzonej przez

staw biodrowy



miednica po tej stronie jest lekko opuszczona



skrócenie czynnościowe odbywa się we wszystkich trzech

stawach



największe jest w stawie kolanowym



kolano zgina się po raz pierwszy zaraz po styku pięty z

podłożem oraz po raz drugi gdy pięta zaczyna się unosić a

stopa przygotowuje się do odbicia



aby chód mógł być prawidłowy, staw kolanowy musi mieć

możliwość zgięcia do kąta

65°

(w fazie przenoszenia)

Chód fizjologiczny i patologia



Ruchy stopy i stawu skokowo-

goleniowego w płaszczyźnie strzałkowej



określa kątową wielkość zakresu ruchomości

w stawach skokowo-goleniowych w

płaszczyźnie strzałkowej, która jest potrzebna

przy prawidłowym chodzie.



Gdy pięta nogi wykrocznej styka się z podłogą,

stopa jest zgięta grzbietowo. Zaraz potem

zgina się podeszwowo, opera o podłoże i

ustala. Goleń wraz z kostkami zakreśla łuk nad

piętą. Następuje moment pełnego obciążenia

stopy i zaczyna się unosić pięta.

Chód fizjologiczny i patologia



Człowiek porusza się dzięki sile jego mięśni



ANALIZA DYNAMICZNA



określa wielkość siły mięśni, która jest potrzebna w trakcie prawidłowego

chodu



Idący normalnym krokiem, po płaskim podłożu, człowiek poddany jest

działaniu dwojakiego rodzaju sił, które wpływają na ekonomię tej czynności.



Są to siły:



zewnętrzne



siła grawitacji, reakcja podłoża



Wywierają one na poszczególne stawy kończy dolnych działanie najczęściej

zginające,

którym muszą się przeciwstawić siły:



wewnętrzne



pracujące mięśnie - napięcie mięśniowe stabilizuje stawy, zapewniając

utrzymanie prawidłowej postawy w czasie chodu oraz wpływa hamująco lub

przyśpieszająco na poszczególne części kończyn i tułowia, od czego zależy

efektywność chodu.



Analiza dynamiczna określa zatem wielkość siły mięśni, która jest potrzebna w

trakcie prawidłowego chodu.

Chód fizjologiczny i patologia



CHÓD PATOLOGICZNY



Czynniki powodujące zaburzenia chodu



anatomiczne zmiany układu kostno stawowego,



Zmiany układu nerwowo-mięśniowego – spowodowane

zmianami w obrębie kończyn i tułowia



Amputacja



Inne przyczyny



Przyczyny chodu patologicznego są różne. Do

najważniejszych z nich należą:



Ból w jednej kończynie

(najczęściej spowodowany

procesami zapalnymi stawów, mięśni, urazem kończyny lub

zapaleniem nerwu).



Podczas chodu antalgicznego (przeciwbólowego) chory stara się

skrócić fazę podporu na bolącej kończynie przenosząc szybko

ciężar ciała na kończynę zdrową. Występuje wówczas utykanie.

Chód fizjologiczny i patologia



2.Zmiany patologiczne w układzie kostno-stawowym



Asymetria długości kończyn dolnych powoduje zazwyczaj

kulenie. Skrócenie może być rzeczywiste lub pozorne

spowodowane np. przykurczem mięśni.



3.Sztywność stawów



Przy usztywnieniu jednego stawu brak ruchów w tym

stawie jest kompensowany ruchami w stawach sąsiednich.



Podczas usztywnienia stawu biodrowego chory przenosi

miednicę ku przodowi wokół osi kończyny zdrowej, a wiec

skręty miednicy odbywają się w zdrowym stawie

biodrowym. Usztywnienie stawu kolanowego powoduje

odwodzenie tej kończyny.

Chód fizjologiczny i patologia



4.Ubytki i niedomogi mięśni



Zaburzenia funkcji tych mięśni mogą być spowodowane:



zbliżaniem się do siebie przyczepów lub ich oddalaniem



porażeniem lub niedowładem wiotkim



stanem zapalnym mięśni



urazem mięsni



wrodzonym ubytkiem mięśni



dystrofią mięśniową



Porażenie mięśnia pośladkowego wielkiego

powoduje na początku

fazy podporu cofnięcie tułowia i wysunięcie biodra do przodu po

stronie kończyny chorej.



Niewydolność mięśnia

pośladkowego średniego

jest przyczyną braku

stabilizacji miednicy

(objaw Trendelenburga).



Przy porażeniu

mięśnia czworogłowego

chory nie osiągnie stabilizacji

kolana i w czasie obciążenia kończyny nastąpi nagłe zgięcie w stawie

kolanowym. Chód będzie wówczas możliwy tylko przy utrzymywaniu

stawu kolanowego w wyproście podczas całej fazy podporu.

Chód fizjologiczny i patologia



Rodzaje chodu:

–

Chód koszący – w niedowładzie połowiczym

–

Chód spastyczny lub nożycowy – w niedowładzie spastycznym

kończyn dolnych

–

Chód patetyczny – w niedowładzie wiotkim

–

Chód parkinsonowski – drobnymi krokami, bez współruchów

kończyn górnych

–

Chód defiladowy – w uszkodzeniu układu pozapiramidowego

–

Chód szczudłowy – w porażeniu zginaczy podeszwowych stopy

–

Chód zapadający – w przykurczu zgięciowym stawów biodrowego i

kolanowego

–

Chód brodzący – w obustronnej niewydolności mięśni zginaczy

grzbietowych stopy

–

Chód kaczkowaty – w dysplazji lub zwichnięciu obu stawów

biodrowych

–

Chód kangurowy - jest to chód o kulach z jednoczesnym

przestawianiem obu kończyn.

Międzynarodowa metoda SFRT pomiaru i

zapisu ruchów w stawach- opublikowana przez

ISOM (International Standard Orthopeadic

Measurements



Twórca metody O.A Russeo i J.J Gerhardt

(koniec lat 60. XX w.)



Nazwa

od pierwszych liter (ang.) płaszczyzn:

-Sagittal

-Frontal

-Transverse

-Rotation

Sposób zapisu wyników wzięty zostal z metody

neutralnego zera (Cave i Roberts)

Międzynarodowa metoda SFRT pomiaru i

zapisu ruchów w stawach- opublikowana przez

ISOM (International Standard Orthopeadic

Measurements



Ogólne zasady pomiaru i zapisu:



Ruchy wyjściowe do wszystkich ruchów mierzone są z

pozycji neutralnego zera



Poz. n. zera to pozycja jaka przyjmuje się w pozycji

stojącej z kończynami górnymi zwieszonymi wzdł.

tułowia, z rękami w supinacji skierowanymi dłońmi do

przodu



Wszystkie ruchy opisywane są w trzech płaszczyznach :

strzałkowej, czołowej, poprzecznej.



Wszystkie ruchy nawet najbardziej złożone należy

zredukować tylko do jednej płaszczyzny



Ruchy rotacyjne oznacza się literą R niezależnie od

położenia w jakim dana część ciała wykonuje ruch

Międzynarodowa metoda SFRT pomiaru i

zapisu ruchów w stawach- opublikowana przez

ISOM (International Standard Orthopeadic

Measurements



Wszystkie wyniki uzyskane z pomiarów

zapisuje się za pomocą 3 liczb wg.

następującej zasady:

-Ruchy wyprostu i wszystkie prowadzone od

ciała zapisuje się jako pierwsze w członie

-Ruchy zgięcia i wszystkie prowadzone do

ciała zapisuje się jako ostatnie

-Pozycja wyjściowa , którą z reguły jest

pozycja 0 st. Zapisywana jest w środku

Międzynarodowa metoda SFRT pomiaru i

zapisu ruchów w stawach- opublikowana przez

ISOM (International Standard Orthopeadic

Measurements



Skłony oraz skręty głowy i kręgosłupa

w lewą str. Zapisywane są jako

pierwsze, natomiast w prawą jako

ostatnie



Rotacja zewn. Kończyn zapisywana jest

jako pierwsza a wewnętrzna jako

ostatnia

Przykładowy zapis ruchu

wyprostu i zgięcia w stawie

biodrowym

S 10 – 0 - 115, gdzie:

S- sagittal

10 st. – wyprost

0 st.- pozycja wyjściowa do badań

115 st.-zgięcie

Przykładowy zapis stanów

patologicznych za pomocą SFTR



Koślawość 25 st. stawu kolanowego:

F 25 – 0



Szpotawość o tej samej wielkości :

F 0 - 25

Sposoby zapisywania danych z

przeprowadzonego badania (sposób

kwantyfikacji „kodowania” wg. F. Vele)

ODRUCHY:

0-Pełna afleksja (odruch nie wywołany pomimo facilitacji)

1-Hiporefleksja (odruch możliwy do wywołania tylko dzięki

facilitacji)

2-Odruch zaniżony (o wyraźnie mniejszym pobudzeniu)

3-Odruch normalny

4-Hiperrefleksja (rozszerzenie strefy wyzwolenia i wyższa

amplituda pobudzenia)

5-Odpowiedź masowa, z tendencją do repetycji

(pseudoklonusy i klonusy)

Kod ten należy uzupełnić opisem słownym – np..

Spowolnienie, skłonność do powtórzeń czy klonusów,

zahamowania, spowolnienie rozkurczu czy całego

odruchu

Sposoby zapisywania danych z

przeprowadzonego badania (sposób

kwantyfikacji „kodowania” wg. F. Vele)

TROFIKA:

0-Agenezja mięśni (wrodzona wada , nieobecność

mięśnia)

1-Atrofia (znaczny ubytek obwodu – więcej niż 50%)

2-Hipotrofia (wyraźny ubytek obwodu-mniej niż

50%)

3-Eutonia (odpowiednia trofika – 100%

4-Hipertrofia (powiększenie obwodu)

Dane należy uzupełnić opisem stanu tkanki

podskórnej, obenej ew. cieczy, nasiąknięć ,

twardego lub miękkiego wysięku, guzów i ich

związku z podłożem oraz bolesnością itd..

Sposoby zapisywania danych z

przeprowadzonego badania (sposób

kwantyfikacji „kodowania” wg. F. Vele)

KRĄŻENIE I CIEPŁOTA:

0-Całkowity zastój krążenia prowadzący do

zgorzeli

1-Ciężkie zaburzenie krążenia z sinawym lub

woskowym zabarwieniem naskórka i tow.

Zmianami naczyniowymi (angiopatia)

2-Lekkie zaburzenia krążenia z obniąoną ciepłotą

powierzchowną w porównaniu z drugą strona

(zab. Wegetatywne)

3-Stan normalny

4-Miejscowe podwyższenie ciepłoty (np.. Przy

miejscowym nacieczeniu zapalnym)

Sposoby zapisywania danych z

przeprowadzonego badania (sposób

kwantyfikacji „kodowania” wg. F. Vele)

KONSYSTENCJA TKANEK:

0- „Szmaciana”

1- „Wątła”

2-Normalnie prężna

3- „Gumowata” lub „ciastowata”

4-Całkiem sztywna „deskowata”

Sposoby zapisywania danych z

przeprowadzonego badania (sposób

kwantyfikacji „kodowania” wg. F. Vele)

NAPIĘCIE MIĘŚNIOWE:

0-Atonia

1-Hipotonia

2-Eutonia

3-Hipertonia

Sposoby zapisywania danych z

przeprowadzonego badania (sposób

kwantyfikacji „kodowania” wg. F. Vele)

GRA STAWOWA (joint-play):

0-Zanikła (sztywny staw)

1-Obniżona

2-Odpowiednia (norma)

3-Podwyższona (uwolniony staw)

Sposoby zapisywania danych z

przeprowadzonego badania (sposób

kwantyfikacji „kodowania” wg. F. Vele)

SIŁA MIĘŚNI:

0-Zero (niewidoczny, a nawet niewyczuwalny

palpacyjnie skurcz mięśnia- 0%

1-Widoczny lub wyczuwalny skurcz mięśnia (ale bez

efektu ruchowego) – 5%

2-Słaba siła ( ruch możliwy z wyłłączeniem siły

ciążenia)- 20%

3-Wystarczjąca siła (możliwy ruch przeciw sile

ciążenia)-50%

4-Dobra siła (ruch możliwy przecie sile ciążenia i

małemu oporowi)-80%

5-Normalna siła -100%

Nazwa pomiaru

Pozycja wyjściowa/ punkt

początkowy i końcowy pomiaru

Długość

względna

Stojąca lub siedząca

wyrostek

barkowy

łopatki-

wyrostek

rylcowaty

kości promieniowej

Długość

bezwzględna

Stojąca lub siedząca

guzek

większy

kości ramiennej-

wyrostek rylcowaty

kości

promieniowej

Długość

absolutna-

anatomiczna

Stojąca lub siedząca

guzek

większy

k. ramiennej –

koniec

opuszki

najdłuższego palca

Długość ramienia

Guzek większy kości ramiennej-

wyrostek łokciowy kości

łokciowy

Długość przedramienia

Wyr. Łokciowy k. łokciowej- wyr.

Rylcowaty kości łokciowj

Długość ręki

Środek linii łączącej wyr.

Rylcowate k. przedramienia –

koniec opuszki najdłuższego

palca

Szerokość ręki

Przyśrodk. Cz. Główki II kości śr.

– boczna cz. Główki V kości

śródr.

Pozycja wyjściowa/punkt

początkowy i koń. pomiaru

Uwagi

krót

Stojąca, siedząca

Przednia krawędź dołu

pachowego- brzeg przykr.

łopatki

Pomiar masy mięśniowej mięśnia

naramiennego, sposób bardziej obiektywny

pomimo, że nie rozpoczyna się od punktu

kostnego

dłu

Wcięcie szyjne rękojeści

mostka – brzeg przykr.

łopatki

Pomiar masy m. naramiennego może być

niedokładny w przypadku zmian w obr.

obojczyka oraz stawów mostkowo-

obojczykowych lub barkowo-

obojczykowych

Obwód ramienia w

najgrubszym miejscu

Pomiar masy mm. dwu i trójgłowego

Należy zaznaczyć odl. od wyr. łokciowego

Przez wyr. łokciowy i nadkł.

kości ramiennej

Pomiar obwodu, objętości st. łokciowego

Obwód przedramienia w

najgrubszym miejscu

Pomiar masy mm. zginaczy i prostowników

Przy znalezieniu najgrubszego miejsca na

zdrowej kg. Należy zaznaczyć odl. Od wyr.

łokciowego

Przez wyr. rylcowate kości

przedramienia

Pomiar obwodu, obj. stawu nadgarstkowo-

promieniowego

Nazwa pomiaru

Pozycja wyjściowa/ punkt początkowy i końcowy

pomiaru

Długość

względna

Stojąca lub leżenie tyłem

Kolec biodrowy przedni górny- kostka przyśr.

goleni

Długość

bezwzględna

Krętarz większy

kości udowej-

kostka boczna

goleni

Długość

absolutna

(anatomiczna)

Krętarz większy

kości udowej- zewnętrzna

krawędź stopy

na wysokości kostki bocznej

Długość uda

Krętarz w. k. u.- szpara stawu kolanowego po

str. bocznej

Długość podudzia

Szpara st. Kol. Po str. Przyśrodkowej – kostka

przyśrodkowa

Długość stopy

Stojąca lub leżenie tyłem

Guz piętowy – koniec opuszki najdłuższego

palca

Szerokość stopy

Przyśrodk. cz. glówki I kości śródstopia- boczna

cz. główki V kości śródstopia. Pomiar po str.

grzbietowej stopy

Nazwa

pomiaru

Pozycja/ pomiar początkowy/końcowy/ uwagi

Pośladk

owy

pierwszy-

krótki

Stojąca lub leżenie przodem

Krętarz większy- szpara pośladkowa (pomiar masy

mm. pośladkowych)

Długi

Spojenie łonowe-szpara pośladkowa

Obwód uda w najgrubszym miejscu. Zaznaczamy odległość

pomiaru od podstawy rzepki

Obwód uda mierzony 6 cm. od podstawy rzepki.

Najbardziej przydatne badanie, gdyż wszelkie dysf. K.d.

powoduje osłabienie i zanik głowy przyśrodkowej m. 4

głowego

Na wysokości szpary stawu kolanowego

Obwód podudzia w najgrubszym miejscu

Tuż nad kostkami goleni

Dziękuję

za uwagę

Document Outline

Slide 1
Slide 2
Slide 3
Slide 4
Slide 5
Slide 6
Slide 7
Slide 8
Slide 9
Slide 10
Slide 11
Slide 12
Slide 13
Slide 14
Slide 15
Slide 16
Slide 17
Slide 18
Slide 19
Slide 20
Slide 21
Slide 22
Slide 23
Slide 24
Slide 25
Slide 26
Slide 27
Slide 28
Slide 29
Slide 30
Slide 31
Slide 32
Slide 33
Slide 34
Slide 35
Slide 36
Slide 37
Slide 38
Slide 39
Slide 40
Slide 41
Slide 42
Slide 43
Slide 44
Slide 45

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
B UPROSZCZONE BADANIE ORTOPEDYCZNE
Badanie ortopedyczne bydła cz2
BADANIE ORTOPEDYCZNEang
protokol sadowy badanie ortopedyczne, Weterynaria, ROK V, Weterynaria Sądowa
protokol badania ortopedycznego 2012, weterynaria, 5 rok semestr 1, weterynaria sądowa
BADANIE ORTOPEDYCZNE 2
badanie ortopedyczne, ORTOPEDIA
BADANIE ORTOPEDYCZNE
Przebieg badania ortopedycznego
badania ortopedyczne, uproszczone badanie ortopedyczne
BADANIE ORTOPEDYCZNE 2 id 77454 Nieznany
BADANIE ORTOPEDYCZNE

więcej podobnych podstron

Badanie ortopedyczne 5

Document Outline