Różnice indywidualne a
Różnice indywidualne a
wybór zawodu i
wybór zawodu i
funkcjonowanie w pracy.
funkcjonowanie w pracy.
dr Magdalena Nowicka
Seminarium z psychologii różnic
indywidualnych
Definicja
Definicja
Temperamentem nazywamy
podstawowe, względnie stałe cechy
osobowości odnoszące się przede
wszystkim do formalnych
charakterystyk (energetycznych i
czasowych) reakcji i zachowań. Cechy
te ujawniają się już we wczesnym
dzieciństwie i mają swój odpowiednik
w świecie zwierząt. Temperament,
choć pierwotnie uwarunkowany
wrodzonymi mechanizmami
neurobiochemicznymi, podlega
powolnym zmianom, pod wpływem
dojrzewania i specyficznych dla
jednostki oddziaływań między
genotypem a środowiskiem.
Struktura temperamentu wg
Struktura temperamentu wg
RTT
RTT
Po wyodrębnieniu składników definicyjnych
CEZ i CCZ, wyodrębnieniu zachowań je
opisujących i dokonaniu analizy czynnikowej
wyodrębniono 6 następujących cech
temperamentu:
Cztery odnoszące się do charakterystyki
energetycznej:
◦
WRAŻLIWOŚĆ SENSORYCZNA
◦
REAKTYWNOŚĆ EMOCJONALNA
◦
WYTRZYMAŁOŚĆ
◦
AKTYWNOŚĆ
Dwie odnoszące się do charakterystyki
czasowej:
◦
ŻWAWOŚĆ
◦
PERSEWERATYWNOŚĆ
Charakterystyka
Charakterystyka
energetyczna
energetyczna
WRAŻLIWOŚĆ SENSORYCZNA
- zdolność reagowania na bodźce zmysłowe o
małej wartości stymulacyjnej.
REAKTYWNOŚĆ EMOCJONALNA
- tendencja do intensywnego reagowania na
bodźce wywołujące emocje, wyrażająca się w
dużej wrażliwości i niskiej odporności
emocjonalnej.
WYTRZYMAŁOŚĆ
- zdolność do adekwatnego reagowania w
sytuacjach wymagających długotrwałej lub
wysoko stymulującej aktywności lub w
warunkach silnej stymulacji zewnętrznej.
AKTYWNOŚĆ
- tendencja do podejmowania zachowań o dużej
wartości stymulacyjnej lub do zachowań
dostarczających silnej stymulacji zewnętrznej (z
otoczenia).
Charakterystyka czasowa
Charakterystyka czasowa
ŻWAWOŚĆ
– tendencja do szybkiego reagowania,
do utrzymywania wysokiego tempa
aktywności i do łatwej zmiany jednego
zachowania (reakcji) na inne,
odpowiednio do zmian otoczeniu.
PERSEWERATYWNOŚĆ
– tendencja do kontynuowania lub
powtarzania zachowań i
doświadczania stanów emocjonalnych
po zaprzestaniu działania bodźca
(sytuacji), który te zachowania (stany)
wywołał.
Temperament jako regulator związku
Temperament jako regulator związku
między bodźcem (sytuacją) a reakcją
między bodźcem (sytuacją) a reakcją
(zachowaniem)
(zachowaniem)
Wysoki poziom aktywowalności
(chronicznie podwyższone
pobudzenie)
Niski poziom aktywowalności
(chronicznie obniżone pobudzenie)
S
n
OUN
R
n+x
Wysoka RE
Mała WYT
Mała ŻW
Niska AKT
S
n
OUN
R
n-x
Niska RE
Duża WYT
Duża ŻW
Wysoka
AKT
Funkcjonalne znaczenie
Funkcjonalne znaczenie
temperamentu
temperamentu
Temperament współuczestniczy, razem z innymi
czynnikami, w kształtowaniu się takich
stylów działania, które zapewniają
dopasowanie stymulacyjne do
temperamentalnie wyznaczonego
zapotrzebowania na stymulację.
Styl działania rozumiany jest jako typowy dla
danej jednostki sposób wykonywania czynności.
Dla osób wysoko reaktywnych
charakterystyczny jest styl działania
wspomagający, wyrażający się przewagą
czynności pomocniczych nad zasadniczymi.
U osób nisko reaktywnych dominuje styl
działania prostolinijny, charakteryzujący się
przewagą czynności zasadniczych nad
wspomagającymi lub równowagą między nimi.
Funkcjonalne znaczenie
Funkcjonalne znaczenie
temperamentu
temperamentu
Sytuacja wysoko
Sytuacja nisko
stymulująca
stymulująca
Osoba wysoko
Osoba nisko
reaktywna
reaktywna
Spadek efektywności
działania
Temperament a wypalenie
Temperament a wypalenie
zawodowe
zawodowe
Koncepcja wypalenie
zawodowego Maslach
(2005):
-Wyczerpanie
emocjonalne
-Depersonalizacja
-Obniżone poczucie
dokonań
Temperament a wypalenie
Temperament a wypalenie
zawodowe
zawodowe
WYCZERPANIE
EM
POCZUCIE
OSIĄGNIĘĆ
DEPERSONALIZACJA
ŻWAWOŚĆ
-0,17*
0,23*
-0,14*
PERSEWERATYWNOŚ
Ć
0,26*
-0,11*
0,19*
WRAŻLIWOŚĆ SENS.
-0,07
0,11
-0,06
REAK . EM
0,37*
-0,25*
0,25*
WYTRZYMAŁOŚĆ
-0,36*
0,25*
-0,24*
AKTYWNOŚĆ
-0,21
0,23*
-0,16*
Współczynniki korelacji r-Pearsona pomiędzy objawami
wypalenia zawodowego a cechami temperamentu
pracowników służby więziennej (Korczyńska, 2001)