Ze względu na użytą aparaturę rozróżnia się
obserwatoria:
- astrometryczne
- astrofizyczne
- radioastronomiczne
Badania dotyczą ewolucji Wszechświata w skali
kosmologicznej jak i ewolucji gwiazd (astrofizyka
teoretyczna). Astrofizyka traktuje Wszechświat
jako ogromne laboratorium fizyczne.
Faktycznie współczesne obserwacje
astronomiczne wymagają interpretacji fizycznej
włączając całą wiedzę fizyczną od mechaniki
klasycznej, mechaniki kwantowej, fizyki fazy
skondensowanej, fizyki jadrowej, fizyki cząstek
elementarnych po ogólną teorię względności.
Radioastronomia
–
dział astronomii
obserwacyjnej, zajmujący się badaniem za
pomocą radioteleskopów promieniowania
elektromagnetycznego w zakresie fal radiowych
emitowanego przez obiekty kosmiczne. Zakres
widma elektromagnetycznego będący obszarem
zainteresowania radioastronomii rozciąga się od
promieniowania mikrofalowego aż do ultradługich
fal radiowych. Zakres ten odpowiada długości fali
od poniżej 1 mm do setek metrów, od strony fal
krótkich sąsiaduje on z zakresem fal
podczerwonych.
Narodowe Obserwatorium Astronomiczne w Mauna Kea / Hawaje
teleskop Subaru w Mauna Kea / Hawaje
Obserwatorium Astronomiczne Kiso / Instytut Astronomii
przy Uniwersytecie w Tokio
teleskop Obserwatorium Kiso
Narodowe Radioobserwatorium w Nobeyama pref.
Nagano
Główny radioteleskop w
Nobeyama
TELESKOPY
teleskop optyczny-
urządzenie do
obserwacji obiektów astr. (gwiazd, galaktyk)
dzięki wysyłanemu przez nie promieniowaniu
opt.; t.o. mogą być soczewkowe — refraktory, lub
zwierciadlane — reflektory; dzięki zastosowaniu
odpowiednio dużych zwierciadeł lub soczewek
zwiększa się ilość światła docierającego od
obserwowanego obiektu do umieszczonego w
płaszczyźnie ogniskowej obiektywu teleskopu oka
obserwatora lub innego odbiornika
promieniowania.
Radioteleskop to antena radiowa
wyposażona w układ ogniskujący (zwierciadło paraboliczne), służąca do
prowadzenia badań w zakresie radioastronomii. Radioteleskopy projektuje
się i buduje w układach geometrycznie analogicznych do teleskopów
optycznych. Kosmiczne promieniowanie radiowe może w zasadzie
odbierać każda antena, np. dipol półfalowy.
Jednak czułość i zdolność rozdzielcza takiego "radioteleskopu" są bardzo
niskie. Dlatego zasadniczym elementem współczesnego radioteleskopu
jest
również "lustro główne", tzn. paraboloidalna metalowa czasza, w której
ognisku umieszcza się antenę lub wlot falowodu prowadzącego do
radioodbiornika. Dzięki możliwości porównywania sygnałów,
odbieranych jednocześnie przez dwa radioteleskopy rozdzielone
odległością nawet tysięcy kilometrów, uzyskuje się efekt, jakby te dwa
przyrządy były fragmentami jednego radioteleskopu o średnicy tysięcy
kilometrów. Największymi zdolnościami rozdzielczymi odznaczają się
układy (radiointerferometr) dwóch lub kilku połączonych ze sobą
odległych radioteleskopów (np. znajdujących się na innych kontynentach).
Obserwatorium astronomiczne w Zielonej
Górze
Obserwatorium astronomiczne we Wrocławiu przy
ul.Kopernika11
Warszawskie Obserwatorium Południowe w Chile, największy polski
teleskop
Budynek Obserwatorium Warszawskiego obok Parku
Łazienkowskiego
32-metrowy radioteleskop w obserwatorium w Piwnicach k.
Torunia
Obserwatorium Astronomiczne w Olsztynie
