Inżynieria
genetyczna.
Jest to ingerencja w materiał
Jest to ingerencja w materiał
genetyczny organizmów, w celu zmiany
genetyczny organizmów, w celu zmiany
ich właściwości dziedzicznych.
ich właściwości dziedzicznych.
1
Polega ona na:
Polega ona na:
izolowaniu fragmentów materiału genetycznego z komórki,
izolowaniu fragmentów materiału genetycznego z komórki,
wprowadzeniu zmian do informacji genetycznej poprzez
wprowadzeniu zmian do informacji genetycznej poprzez
wprowadzenie do komórek organizmu, którego cechy chcemy
wprowadzenie do komórek organizmu, którego cechy chcemy
zmienić (biorcy), określonego odcinka DNA innego organizmu
zmienić (biorcy), określonego odcinka DNA innego organizmu
(dawcy).
(dawcy).
Odpowiednie fragmenty DNA wycina się z DNA dawcy
Odpowiednie fragmenty DNA wycina się z DNA dawcy
za pomocą enzymów restrykcyjnych.
za pomocą enzymów restrykcyjnych.
przenoszeniu fragmentów DNA do komórek innego organizmu
poprzez wprowadzenie
tak wydzielonych fragmentów DNA do
tak wydzielonych fragmentów DNA do
komórek biorcy za pomocą specjalnych przenośników
komórek biorcy za pomocą specjalnych przenośników
(wektorów). W tej roli wykorzystywane są m.in. wirusy, plazmidy
(wektorów). W tej roli wykorzystywane są m.in. wirusy, plazmidy
(cząsteczki DNA występujące w komórce poza chromosomami i zdolne do
(cząsteczki DNA występujące w komórce poza chromosomami i zdolne do
autonomicznej replikacji )
autonomicznej replikacji )
,
,
kosmidy
kosmidy
( sztucznie wytworzone wektory powstałe
( sztucznie wytworzone wektory powstałe
z połączenia plazmidów z sekwencją
z połączenia plazmidów z sekwencją
cos
cos
bakteriofaga lambda )
bakteriofaga lambda )
,
,
powielaniu (klonowaniu) genów i całych organizmów.
2
Wektory wprowadzone do komórki
Wektory wprowadzone do komórki
biorcy wraz z przyłączonym
biorcy wraz z przyłączonym
fragmentem DNA dawcy umożliwiają
fragmentem DNA dawcy umożliwiają
namnażanie się w niej genów
namnażanie się w niej genów
zawartych w tym DNA.
zawartych w tym DNA.
3
Metody inżynierii genetycznej są już
Metody inżynierii genetycznej są już
wykorzystywane do produkcji wielu
wykorzystywane do produkcji wielu
lekarstw, np. insuliny, niektórych witamin i
lekarstw, np. insuliny, niektórych witamin i
in.
in.
Ma to ogromne znaczenie praktyczne.
Ma to ogromne znaczenie praktyczne.
Dawniej, przed opracowaniem metody biosyntezy
Dawniej, przed opracowaniem metody biosyntezy
insuliny metodami inżynierii genetycznej,
insuliny metodami inżynierii genetycznej,
otrzymywano ją z trzustek zwierzęcych. Była to
otrzymywano ją z trzustek zwierzęcych. Była to
metoda bardzo droga, gdyż ilość insuliny
metoda bardzo droga, gdyż ilość insuliny
otrzymana z jednej trzustki była niewielka, a proces
otrzymana z jednej trzustki była niewielka, a proces
jej wydzielania kosztowny
jej wydzielania kosztowny
.
.
4
Inżynieria genetyczna
Inżynieria genetyczna
wykorzystywana jest również do
wykorzystywana jest również do
wytwarzania tzw. organizmów
wytwarzania tzw. organizmów
transgenicznych.
transgenicznych.
Ma również duże znaczenie w
Ma również duże znaczenie w
rozwoju genetyki, gdyż umożliwia
rozwoju genetyki, gdyż umożliwia
poznanie funkcji pełnionych przez
poznanie funkcji pełnionych przez
określone geny.
określone geny.
5
Projekt Sekwencjonowania Ludzkiego
Projekt Sekwencjonowania Ludzkiego
Genomu
Genomu
Początkiem Projektu była podjęta w roku 1990
Początkiem Projektu była podjęta w roku 1990
przez Departament Energii USA oraz Narodowy
przez Departament Energii USA oraz Narodowy
Instytut Zdrowia USA decyzja o przydzieleniu na ten
Instytut Zdrowia USA decyzja o przydzieleniu na ten
cel 3 mld dolarów. Decyzja zakładała, że w ciągu 15
cel 3 mld dolarów. Decyzja zakładała, że w ciągu 15
lat uda się poznać ludzki genom. Jednak decyzja
lat uda się poznać ludzki genom. Jednak decyzja
władz USA wywołała szeroki oddźwięk na świecie. Do
władz USA wywołała szeroki oddźwięk na świecie. Do
projektu włączyło się wiele krajów. Jednocześnie
projektu włączyło się wiele krajów. Jednocześnie
nastąpił znaczy postęp w technice automatycznego
nastąpił znaczy postęp w technice automatycznego
sekwencjonowania DNA. Pracami projektu kierował
sekwencjonowania DNA. Pracami projektu kierował
Francis S. Collins. W efekcie wstępny opis genomu
Francis S. Collins. W efekcie wstępny opis genomu
człowieka opublikowano już w roku 2000.
człowieka opublikowano już w roku 2000.
6
Do projektu należały następujące państwa:
Do projektu należały następujące państwa:
Chiny
Chiny
Francja
Francja
Niemcy
Niemcy
Japonia
Japonia
Wielka Brytania
Wielka Brytania
USA
USA
Dnia 14 kwietnia roku 2003 opublikowano
Dnia 14 kwietnia roku 2003 opublikowano
dokument stwierdzający zakończenie
dokument stwierdzający zakończenie
sekwencjonowania 99% genomu z trafnością
sekwencjonowania 99% genomu z trafnością
99,99%.
99,99%.
7
Genom
Genom
– całość materiału genetycznego
– całość materiału genetycznego
komórki lub osobnika.
komórki lub osobnika.
Termin mylony jest z genotypem
genotypem
, czyli zespołem
wszystkich genów, warunkujących właściwości
dziedziczne danego organizmu. Każdy żywy organizm
ma swój indywidualny zestaw genów, różny od
genotypów innych osobników tego samego gatunku.
Identyczne genotypy mogą mieć tylko organizmy
bliźniacze (bliźnięta jednojajowe), choć i one mogą
genetycznie różnić się nieco od siebie w wyniku
mutacji.
8
Na tak szybkie zakończenie projektu
Na tak szybkie zakończenie projektu
wpłynęło rozpoczęcie analogicznych badań
wpłynęło rozpoczęcie analogicznych badań
przez prywatną korporację Celera Genomics,
przez prywatną korporację Celera Genomics,
która zamierzała opatentować ludzki
która zamierzała opatentować ludzki
genom, w przypadku, gdyby udało jej się go
genom, w przypadku, gdyby udało jej się go
odczytać jako pierwszej. Oznaczałoby to, że
odczytać jako pierwszej. Oznaczałoby to, że
informacje o ludzkim genomie, potrzebne
informacje o ludzkim genomie, potrzebne
dla badań np. w celu wynalezienia
dla badań np. w celu wynalezienia
odpowiednich leków, byłyby własnością tej
odpowiednich leków, byłyby własnością tej
firmy i trzeba by było za nie płacić.
firmy i trzeba by było za nie płacić.
9
Firma ta osiągnęła spore sukcesy dzięki
Firma ta osiągnęła spore sukcesy dzięki
korzystaniu z opublikowanych wcześniej wyników
korzystaniu z opublikowanych wcześniej wyników
prac zespołu rządowego, a także dzięki
prac zespołu rządowego, a także dzięki
opracowaniu techniki sekwencjonowania nazywaną
opracowaniu techniki sekwencjonowania nazywaną
shotgun sequencing
shotgun sequencing
. Sprowadzała się ona do
. Sprowadzała się ona do
szatkowania całego DNA na drobne fragmenty i
szatkowania całego DNA na drobne fragmenty i
analizowania ich zawartości. Program
analizowania ich zawartości. Program
komputerowy zbierał uzyskane kombinacje par
komputerowy zbierał uzyskane kombinacje par
komplementarnych w swojej pamięci. Dzięki
komplementarnych w swojej pamięci. Dzięki
wyszukiwaniu podobieństw możliwe stało się
wyszukiwaniu podobieństw możliwe stało się
ponowne uporządkowanie pociętych genów w
ponowne uporządkowanie pociętych genów w
całość. Na wiadomość o zamiarze opatentowania
całość. Na wiadomość o zamiarze opatentowania
ludzkiego genomu przez firmę Celera Genomics,
ludzkiego genomu przez firmę Celera Genomics,
laboratoria skupione w ramach projektu
laboratoria skupione w ramach projektu
rządowego przyspieszyły sekwencjonowanie,
rządowego przyspieszyły sekwencjonowanie,
przechodząc na ciągły tryb pracy24 godziny na
przechodząc na ciągły tryb pracy24 godziny na
dobę, siedem dni w tygodniu.
dobę, siedem dni w tygodniu.
10
Konkurencja pomiędzy naukowcami z firmy
Konkurencja pomiędzy naukowcami z firmy
komercyjnej oraz finansowanymi z budżetu
komercyjnej oraz finansowanymi z budżetu
doprowadziła do ciekawej sytuacji.
doprowadziła do ciekawej sytuacji.
Naukowcy umówili się, że opublikują dane w
Naukowcy umówili się, że opublikują dane w
lutym 2001 roku, ale w różnych
lutym 2001 roku, ale w różnych
czasopismach naukowych. Badacze z
czasopismach naukowych. Badacze z
instytucji rządowych umieścili swój artykuł w
instytucji rządowych umieścili swój artykuł w
Nature
Nature
, a ci z Celera Genomics w
, a ci z Celera Genomics w
Science
Science
.
.
Okazało się, że naukowcy poznali 90%
Okazało się, że naukowcy poznali 90%
genomu. Co ciekawsze praca obu zespołów
genomu. Co ciekawsze praca obu zespołów
raczej się uzupełniała niż dublowała.
raczej się uzupełniała niż dublowała.
Wynikało to z innych technik badawczych.
Wynikało to z innych technik badawczych.
11
Projekt ludzkiego genomu był
Projekt ludzkiego genomu był
jednym z międzynarodowych
jednym z międzynarodowych
programów badań genetycznych.
programów badań genetycznych.
Ważne okazało się poznanie genomów innych
interesujących organizmów (np. bakterii coli,
myszy, muszki owocowej czy ryżu, albo nicieni).
Wiele z tych egzotycznych organizmów było
ważne jako modele oddziaływania między sobą
genów w istotach żywych.
13
Celem badania ludzkiego genomu było nie tylko
Celem badania ludzkiego genomu było nie tylko
poznanie miliardów par komplementarnych
poznanie miliardów par komplementarnych
składających się na nasze DNA z minimalnym
składających się na nasze DNA z minimalnym
prawdopodobieństwem błędu. Chodziło również
prawdopodobieństwem błędu. Chodziło również
o identyfikację funkcjonalnych genów zawartych
o identyfikację funkcjonalnych genów zawartych
w tym morzu informacji. Proces ten jak dotąd się
w tym morzu informacji. Proces ten jak dotąd się
nie zakończył. Jednak już rozpracowane dane
nie zakończył. Jednak już rozpracowane dane
zaskoczyły naukowców. Okazało się, że genom
zaskoczyły naukowców. Okazało się, że genom
człowieka zawiera zaledwie 20-25 tys. genów
człowieka zawiera zaledwie 20-25 tys. genów
kodujących białka. Reszta genomu koduje nie
kodujących białka. Reszta genomu koduje nie
białka lecz wytwarzane na podstawie DNA
białka lecz wytwarzane na podstawie DNA
cząsteczki RNA, lub jest niekodującym DNA.
cząsteczki RNA, lub jest niekodującym DNA.
14
Obraz jaki wyłonił się z projektu
Obraz jaki wyłonił się z projektu
ludzkiego genomu skłania badaczy
ludzkiego genomu skłania badaczy
do wielkiej powściągliwości w
do wielkiej powściągliwości w
głoszeniu triumfu nauki nad naturą.
głoszeniu triumfu nauki nad naturą.
DNA bardziej przypomina bardzo
DNA bardziej przypomina bardzo
złożony program komputerowy niż
złożony program komputerowy niż
zestaw przepisów na różne białka.
zestaw przepisów na różne białka.
Jego pełne rozszyfrowanie może
Jego pełne rozszyfrowanie może
zająć nauce całe dziesięciolecia.
zająć nauce całe dziesięciolecia.
15
Praca nad zastosowaniem wiedzy o genomie w
Praca nad zastosowaniem wiedzy o genomie w
medycynie dopiero się rozpoczęła. Jednak już
medycynie dopiero się rozpoczęła. Jednak już
teraz niektórzy naukowcy próbują zastosować
teraz niektórzy naukowcy próbują zastosować
uzyskane w projekcie informacje w rozwoju
uzyskane w projekcie informacje w rozwoju
biotechnologii i medycyny.
biotechnologii i medycyny.
Nie mniej ważny był sam rozwój technik
Nie mniej ważny był sam rozwój technik
badania DNA. Dzięki projektowi ludzkiego
badania DNA. Dzięki projektowi ludzkiego
genomu nastąpił postęp w badaniu
genomu nastąpił postęp w badaniu
nukleotydów zawartych w żywych organizmach.
nukleotydów zawartych w żywych organizmach.
Dziś poznanie genomu grożącego pandemią
Dziś poznanie genomu grożącego pandemią
zarazka nie zajmuje już lata tylko tygodnie albo
zarazka nie zajmuje już lata tylko tygodnie albo
miesiące.
miesiące.
Obecnie sekwencja ludzkiego DNA jest zapisana
Obecnie sekwencja ludzkiego DNA jest zapisana
w bazie dostępnej w Internecie.
w bazie dostępnej w Internecie.
16
Przełomowym wynalazkiem związanym z projektem
Przełomowym wynalazkiem związanym z projektem
ludzkiego genomu są chipy DNA (Mikromacierze). Na
ludzkiego genomu są chipy DNA (Mikromacierze). Na
układ półprzewodnikowy nanosi się tysiące fragmentów
układ półprzewodnikowy nanosi się tysiące fragmentów
kwasu dezoksyrybonukleinowego. Jeżeli w badanej
kwasu dezoksyrybonukleinowego. Jeżeli w badanej
próbce znajdzie się kawałek DNA komplementarny do
próbce znajdzie się kawałek DNA komplementarny do
jednego z tych fragmentów, to odpowiadające mu pole
jednego z tych fragmentów, to odpowiadające mu pole
na chipie zostanie aktywowane. W efekcie możliwe
na chipie zostanie aktywowane. W efekcie możliwe
staje się błyskawiczne określenie poziomu ekspresji
staje się błyskawiczne określenie poziomu ekspresji
zawartych w próbce genów. Ekspresja wiąże się
zawartych w próbce genów. Ekspresja wiąże się
bezpośrednio ze stanem żywego organizmu, z którego
bezpośrednio ze stanem żywego organizmu, z którego
pobrano DNA.
pobrano DNA.
Oczywistym zastosowaniem może być tutaj
Oczywistym zastosowaniem może być tutaj
diagnostyka medyczna oraz dalszy rozwój
diagnostyka medyczna oraz dalszy rozwój
badań genetycznych.
badań genetycznych.
17
Porównywanie genomu różnych istot żywych daje
Porównywanie genomu różnych istot żywych daje
też ogromne korzyści biologii ewolucyjnej. Zgodnie
też ogromne korzyści biologii ewolucyjnej. Zgodnie
ze współczesnymi teoriami to gen jest
ze współczesnymi teoriami to gen jest
przedmiotem ewolucji, a nie poszczególne osobniki.
przedmiotem ewolucji, a nie poszczególne osobniki.
Badanie historii poszczególnych genów zawartych
Badanie historii poszczególnych genów zawartych
w żywych organizmach pozwala na prześledzenie
w żywych organizmach pozwala na prześledzenie
ich drogi ewolucyjnej. Przykładem może być tutaj
ich drogi ewolucyjnej. Przykładem może być tutaj
porównanie ilości genów ssaków i płazów. Okazuje
porównanie ilości genów ssaków i płazów. Okazuje
się, że stałocieplność wiąże się ze zmniejszeniem
się, że stałocieplność wiąże się ze zmniejszeniem
ilości genów, ponieważ wszystkie reakcje
ilości genów, ponieważ wszystkie reakcje
chemiczne zachodzą w stałej temperaturze. Genom
chemiczne zachodzą w stałej temperaturze. Genom
nie musi w takiej sytuacji zawierać różnych
nie musi w takiej sytuacji zawierać różnych
wariantów enzymów działających w szerokim
wariantów enzymów działających w szerokim
zakresie temperatur.
zakresie temperatur.
18
Organizmy żywe składają się z komórek. Niektóre m.in.
Organizmy żywe składają się z komórek. Niektóre m.in.
bakterie, glony i drożdże, pierwotniaki są organizmami
bakterie, glony i drożdże, pierwotniaki są organizmami
jednokomórkowymi podczas gdy rośliny i zwierzęta występują
jednokomórkowymi podczas gdy rośliny i zwierzęta występują
w postaci zbiorów komórek. Nowe komórki, niezbędne dla
w postaci zbiorów komórek. Nowe komórki, niezbędne dla
wzrostu organizmu lub do utworzenia nowego, powstają przez
wzrostu organizmu lub do utworzenia nowego, powstają przez
podział komórek istniejących.
podział komórek istniejących.
Komórki są najmniejszymi zorganizowanymi
Komórki są najmniejszymi zorganizowanymi
jednostkami strukturalnymi, które zdolne są do
jednostkami strukturalnymi, które zdolne są do
podtrzymywania indywidualnego, choć ograniczonego czasu
podtrzymywania indywidualnego, choć ograniczonego czasu
życia, podczas którego spełniać mogą wiele funkcji.
życia, podczas którego spełniać mogą wiele funkcji.
Komórki wyewoluowały na Ziemi podczas ostatnich 3,5
Komórki wyewoluowały na Ziemi podczas ostatnich 3,5
mld lat, wywodząc się przypuszczalnie z pierwotnych
mld lat, wywodząc się przypuszczalnie z pierwotnych
agregatów cząsteczkowych.
agregatów cząsteczkowych.
19
Jak postulował
Jak postulował
Rudolf Virchow w
Rudolf Virchow w
1855 r., każda
1855 r., każda
komórka ma swój
komórka ma swój
początek w innej
początek w innej
żywej komórce
żywej komórce
(
(
omnis
omnis
cellula e
cellula e
cellula
cellula
).
).
20
Świat ożywiony składa się z dwóch podstawowych
Świat ożywiony składa się z dwóch podstawowych
typów komórek:
typów komórek:
komórek prokariotycznych
komórek prokariotycznych
, które nie mają
, które nie mają
jądra komórkowego, a których informacja genetyczna zawarta
jądra komórkowego, a których informacja genetyczna zawarta
jest w kolistym genomie oraz
jest w kolistym genomie oraz
komórek eukariotycznych,
komórek eukariotycznych,
których genom zawarty jest w chromosomach umieszczonych
których genom zawarty jest w chromosomach umieszczonych
w jądrze komórkowym i które mają wysoko zorganizowaną
w jądrze komórkowym i które mają wysoko zorganizowaną
strukturę wewnętrzną.
strukturę wewnętrzną.
Komórki komunikują się ze sobą przy
Komórki komunikują się ze sobą przy
zastosowaniu bogatego zestawu sygnałów
zastosowaniu bogatego zestawu sygnałów
molekularnych.
molekularnych.
Od 1839 r, kiedy to M. Schleiden oraz T.
Od 1839 r, kiedy to M. Schleiden oraz T.
Schwann po raz pierwszy uznali komórki za „elementarne
Schwann po raz pierwszy uznali komórki za „elementarne
cząstki organizmu", nastąpił ogromny postęp w tej dziedzinie
cząstki organizmu", nastąpił ogromny postęp w tej dziedzinie
wiedzy. Dzisiaj rozumiemy już większość procesów
wiedzy. Dzisiaj rozumiemy już większość procesów
zachodzących w komórkach na poziomie molekularnym.
zachodzących w komórkach na poziomie molekularnym.
21
Komórka bakteryjna – przykład komórki
Komórka bakteryjna – przykład komórki
prokariotycznej.
prokariotycznej.
22
Komórka eukariotyczna składa się z cytoplazmy oraz jądra.
Komórka eukariotyczna składa się z cytoplazmy oraz jądra.
Otoczona jest błoną cytoplazmatyczną. Cytoplazma zawiera
Otoczona jest błoną cytoplazmatyczną. Cytoplazma zawiera
złożony system wewnętrznych błon, tworzących poszczególne
złożony system wewnętrznych błon, tworzących poszczególne
struktury komórkowe (organelle). Główne organelle komórkowe
struktury komórkowe (organelle). Główne organelle komórkowe
to
to mitochondria
mitochondria
(w których zachodzą ważne reakcje chemiczne,
(w których zachodzą ważne reakcje chemiczne,
dostarczające komórce energię),
dostarczające komórce energię), retikulum endoplazmatyczne
retikulum endoplazmatyczne
(składające się z szeregu błon, w obrębie których tworzone są
(składające się z szeregu błon, w obrębie których tworzone są
glikoproteiny oraz lipidy),
glikoproteiny oraz lipidy), aparat Golgiego
aparat Golgiego
(pełniący określone
(pełniący określone
funkcje w transporcie wewnątrzkomórkowym), oraz
funkcje w transporcie wewnątrzkomórkowym), oraz
peroksysomy
peroksysomy
(odpowiedzialne za tworzenie i degradację
(odpowiedzialne za tworzenie i degradację
niektórych substancji).
niektórych substancji).
23
Komórki eukariotyczne zawierają też
Komórki eukariotyczne zawierają też lizosomy
lizosomy
, w
, w
których rozkładane są liczne białka, kwasy nukleinowe i
których rozkładane są liczne białka, kwasy nukleinowe i
tłuszcze. Centriole, małe cylindryczne struktury
tłuszcze. Centriole, małe cylindryczne struktury
zbudowane z mikrotubul, odgrywają podstawową rolę
zbudowane z mikrotubul, odgrywają podstawową rolę
podczas podziału komórki.
podczas podziału komórki.
Rybosomy
Rybosomy
są miejscami, w których zachodzi
są miejscami, w których zachodzi
synteza białek.
synteza białek.
24
Jądro komórki eukariotycznej zawiera
Jądro komórki eukariotycznej zawiera
informację genetyczną.
informację genetyczną.
Jest ono otoczone
Jest ono otoczone
wewnętrzną i zewnętrzną błoną, w której
wewnętrzną i zewnętrzną błoną, w której
znajdują się pory umożliwiające transport
znajdują się pory umożliwiające transport
różnych substancji między jądrem a
różnych substancji między jądrem a
cytoplazmą. Wewnątrz jądra znajduje się
cytoplazmą. Wewnątrz jądra znajduje się
jąderko oraz włóknista macierz
jąderko oraz włóknista macierz
(matrix)
(matrix)
jądrowa, obejmująca różne kompleksy
jądrowa, obejmująca różne kompleksy
cząsteczkowe zbudowane z DNA i białka.
cząsteczkowe zbudowane z DNA i białka.
25
Błona komórkowa
Błona komórkowa
Głównym składnikiem zewnętrznego środowiska
Głównym składnikiem zewnętrznego środowiska
komórki, zarówno w przypadku krwi, jak i innych płynów
komórki, zarówno w przypadku krwi, jak i innych płynów
ciała, jest woda. Także w wewnątrzkomórkowych
ciała, jest woda. Także w wewnątrzkomórkowych
procesach chemicznych biorą udział cząsteczki
procesach chemicznych biorą udział cząsteczki
rozpuszczalne w wodzie. Aby utrzymać swą integralność,
rozpuszczalne w wodzie. Aby utrzymać swą integralność,
komórki muszą zapobiegać niekontrolowanemu
komórki muszą zapobiegać niekontrolowanemu
napływowi i wypływowi wody oraz pozostałych
napływowi i wypływowi wody oraz pozostałych
cząsteczek. Osiągają to dzięki obecności
cząsteczek. Osiągają to dzięki obecności
nieprzepuszczalnej dla wody błony cytoplazmatycznej,
nieprzepuszczalnej dla wody błony cytoplazmatycznej,
zbudowanej z dwubiegunowych cząsteczek kwasów
zbudowanej z dwubiegunowych cząsteczek kwasów
tłuszczowych. Owe cząsteczki to ułożone w podwójną
tłuszczowych. Owe cząsteczki to ułożone w podwójną
warstwę fosfolipidy, których reszty tłuszczowe
warstwę fosfolipidy, których reszty tłuszczowe
skierowane są do wnętrza błony.
skierowane są do wnętrza błony.
26
27
Błona komórkowa zawiera również liczne cząsteczki
Błona komórkowa zawiera również liczne cząsteczki
przechodzące na wskroś przez dwuwarstwę lipidową, które
przechodzące na wskroś przez dwuwarstwę lipidową, które
spełniają w komórce ważne funkcje. Wyróżnia się różne typy
spełniają w komórce ważne funkcje. Wyróżnia się różne typy
białek błonowych:
białek błonowych: (1) białka transbłonowe
(1) białka transbłonowe
funkcjonujące
funkcjonujące
jako kanały transportujące cząsteczki do wnętrza lub na
jako kanały transportujące cząsteczki do wnętrza lub na
zewnątrz komórki;
zewnątrz komórki; (2) białka tworzące połączenia
(2) białka tworzące połączenia
,
,
zapewniające komórce stabilność;
zapewniające komórce stabilność; (3) cząsteczki
(3) cząsteczki
receptorowe
receptorowe
, zaangażowane w przewodzenie sygnałów; oraz
, zaangażowane w przewodzenie sygnałów; oraz
(4) cząsteczki o funkcji enzymatycznej
(4) cząsteczki o funkcji enzymatycznej
, katalizujące
, katalizujące
wewnątrzkomórkowe reakcje chemiczne w odpowiedzi na
wewnątrzkomórkowe reakcje chemiczne w odpowiedzi na
sygnał zewnętrzny.
sygnał zewnętrzny.
Komórki roślinne i zwierzęce wykazują wiele
Komórki roślinne i zwierzęce wykazują wiele
podobieństw. Jedna z podstawowych różnic między
podobieństw. Jedna z podstawowych różnic między
nimi dotyczy natomiast posiadania przez komórki
nimi dotyczy natomiast posiadania przez komórki
roślinne chloroplastów, umożliwiających prowadzenie
roślinne chloroplastów, umożliwiających prowadzenie
fotosyntezy. Komórki roślinne otoczone są też sztywną
fotosyntezy. Komórki roślinne otoczone są też sztywną
ścianą, zbudowaną z celulozy i innych polimerów,
ścianą, zbudowaną z celulozy i innych polimerów,
ponadto mają wakuole, w których gromadzone są:
ponadto mają wakuole, w których gromadzone są:
woda, jony, cukier, związki azotu lub produkty ko cowe
woda, jony, cukier, związki azotu lub produkty ko cowe
metabolizmu. Wakuole są przepuszczalne dla wody,
metabolizmu. Wakuole są przepuszczalne dla wody,
lecz nie dla pozostałych zawartych w niej substancji.
lecz nie dla pozostałych zawartych w niej substancji.
28
Wszystkie funkcje komórki zależą od białek,
Wszystkie funkcje komórki zależą od białek,
które złożone są z łańcuchów aminokwasów.
które złożone są z łańcuchów aminokwasów.
W skład białek organizmów żywych wchodzi
W skład białek organizmów żywych wchodzi
tylko 20 podstawowych aminokwasów. Połączenia
tylko 20 podstawowych aminokwasów. Połączenia
między nimi nazywane są wiązaniami peptydowymi, a
między nimi nazywane są wiązaniami peptydowymi, a
utworzone w ten sposób łańcuchy - polipeptydami.
utworzone w ten sposób łańcuchy - polipeptydami.
Białka zawierają jeden lub więcej polipeptydów.
Białka zawierają jeden lub więcej polipeptydów.
Struktura i funkcja każdego z białek zależą
Struktura i funkcja każdego z białek zależą
od sekwencji aminokwasów tworzących łańcuchy.
od sekwencji aminokwasów tworzących łańcuchy.
29
30
Aminokwasy są podstawowymi jednostkami strukturalnymi białek.
Aminokwasy są podstawowymi jednostkami strukturalnymi białek.
Określona liniowa sekwencja aminokwasowa białek oraz ich
Określona liniowa sekwencja aminokwasowa białek oraz ich
specyficzna struktura trójwymiarowa nadają każdemu z nich swoiste
specyficzna struktura trójwymiarowa nadają każdemu z nich swoiste
właściwości fizykochemiczne.
właściwości fizykochemiczne.
Aminokwas składa się z „centralnego" atomu węgla, połączonego
Aminokwas składa się z „centralnego" atomu węgla, połączonego
jednym wiązaniem z grupą aminową (-NH
jednym wiązaniem z grupą aminową (-NH
2
2
), drugim wiązaniem z
), drugim wiązaniem z
grupą karboksylową (-COOH), trzecim wiązaniem z atomem wodoru,
grupą karboksylową (-COOH), trzecim wiązaniem z atomem wodoru,
a ostatnim czwartym wiązaniem ze zmiennym łańcuchem bocznym. W
a ostatnim czwartym wiązaniem ze zmiennym łańcuchem bocznym. W
roztworach o obojętnym pH aminokwasy występują w postaci
roztworach o obojętnym pH aminokwasy występują w postaci
zjonizowanej, ponieważ grupa aminowa przyłącza proton (-NH+), a
zjonizowanej, ponieważ grupa aminowa przyłącza proton (-NH+), a
grupa karboksylowa ulega dysocjacji (-COO).
grupa karboksylowa ulega dysocjacji (-COO).
Łańcuch boczny determinuje charakterystyczne cechy każdego
Łańcuch boczny determinuje charakterystyczne cechy każdego
aminokwasu, włączając w to jego wielkość, formę, ładunek
aminokwasu, włączając w to jego wielkość, formę, ładunek
elektryczny lub zdolność do tworzenia wiązania wodorowego oraz
elektryczny lub zdolność do tworzenia wiązania wodorowego oraz
całkowitą swoistą reaktywność chemiczną. Aminokwasy można
całkowitą swoistą reaktywność chemiczną. Aminokwasy można
różnicować w zależności od posiadanego ładunku (zasadowości lub
różnicować w zależności od posiadanego ładunku (zasadowości lub
kwasowości) oraz od obecności polarnego lub niepolarnego łańcucha
kwasowości) oraz od obecności polarnego lub niepolarnego łańcucha
bocznego. Każdy aminokwas ma swój trzyliterowy oraz jednoliterowy
bocznego. Każdy aminokwas ma swój trzyliterowy oraz jednoliterowy
symbol. Kluczowymi aminokwasami u kręgowców są: His,
symbol. Kluczowymi aminokwasami u kręgowców są: His,
Ile, Leu,
Ile, Leu,
Lys, Met, Phe, Thr, Tyr oraz
Lys, Met, Phe, Thr, Tyr oraz
Val.
Val.
31
A. Połączenia aminokwasów (wiązania peptydowe)
A. Połączenia aminokwasów (wiązania peptydowe)
Aminokwasy, będące podstawowymi jednostkami białek, łatwo łączą się ze sobą
Aminokwasy, będące podstawowymi jednostkami białek, łatwo łączą się ze sobą
dzięki swej dwubiegunowej jonizacji . Grupa karboksylowa jednego aminokwasu
dzięki swej dwubiegunowej jonizacji . Grupa karboksylowa jednego aminokwasu
wiąże grupę aminową następnego aminokwasu, tworząc wiązanie peptydowe. Gdy
wiąże grupę aminową następnego aminokwasu, tworząc wiązanie peptydowe. Gdy
większa liczba aminokwasów łączy się ze sobą wiązaniami peptydowymi, tworzą
większa liczba aminokwasów łączy się ze sobą wiązaniami peptydowymi, tworzą
one łańcuch polipeptydowy. Każdy łańcuch polipeptydowy ma zdefiniowaną
one łańcuch polipeptydowy. Każdy łańcuch polipeptydowy ma zdefiniowaną
orientację, określoną przez obecność grupy aminowej (-NH
orientację, określoną przez obecność grupy aminowej (-NH
2
2
) na jednym końcu
) na jednym końcu
oraz grupy karboksylowej (-COOH) na drugim. Zwyczajowo grupę aminową
oraz grupy karboksylowej (-COOH) na drugim. Zwyczajowo grupę aminową
traktuje się jako początek, a grupę karboksylową jako koniec łańcucha
traktuje się jako początek, a grupę karboksylową jako koniec łańcucha
peptydowego.
peptydowego.
B.
B.
Pierwszorzędowa struktura białka
Pierwszorzędowa struktura białka
Określenie pełnej sekwencji aminokwasowej dla insuliny (1955) było
Określenie pełnej sekwencji aminokwasowej dla insuliny (1955) było
przełomowym osiągnięciem.
przełomowym osiągnięciem. Uwidoczniło ono po raz pierwszy, że białko, jako
Uwidoczniło ono po raz pierwszy, że białko, jako
produkt genu w znaczeniu genetycznym, ma ściśle określoną sekwencję
produkt genu w znaczeniu genetycznym, ma ściśle określoną sekwencję
aminokwasową. Sekwencja aminokwasowa dostarcza ważnych informacji na
aminokwasową. Sekwencja aminokwasowa dostarcza ważnych informacji na
temat funkcji oraz ewolucyjnego pochodzenia białka
temat funkcji oraz ewolucyjnego pochodzenia białka
. Pierwszorzędowa strukturę
. Pierwszorzędowa strukturę
białka stanowi jego sekwencja aminokwasowa, przedstawiana w wymiarze
białka stanowi jego sekwencja aminokwasowa, przedstawiana w wymiarze
jednowymiarowym. Tak jak wiele innych białek, insulina jest syntetyzowana z
jednowymiarowym. Tak jak wiele innych białek, insulina jest syntetyzowana z
cząsteczek prekursorowych: preproinsuliny oraz proinsullny. Preproinsulina
cząsteczek prekursorowych: preproinsuliny oraz proinsullny. Preproinsulina
składa się ze 110 aminokwasów, włącznie z 24 aminokwasami sekwencji liderowej
składa się ze 110 aminokwasów, włącznie z 24 aminokwasami sekwencji liderowej
na końcu aminowym. Sekwencja liderowa kieruje cząsteczkę do odpowiedniego
na końcu aminowym. Sekwencja liderowa kieruje cząsteczkę do odpowiedniego
miejsca w komórce, po czym jest ona usuwana, prowadząc do powstania
miejsca w komórce, po czym jest ona usuwana, prowadząc do powstania
proinsuliny. Proinsulina jest następnie przekształcana w insulinę, co odbywa się
proinsuliny. Proinsulina jest następnie przekształcana w insulinę, co odbywa się
przez usunięcie peptydu łącznikowego (peptydu C), składającego się z
przez usunięcie peptydu łącznikowego (peptydu C), składającego się z
aminokwasów 31-65. Aminokwasy 1-30 tworzą łańcuch B, natomiast pozostałe
aminokwasów 31-65. Aminokwasy 1-30 tworzą łańcuch B, natomiast pozostałe
aminokwasy (66-86) tworzą łańcuch A. Łańcuchy A i B są ze sobą połączone
aminokwasy (66-86) tworzą łańcuch A. Łańcuchy A i B są ze sobą połączone
mostkami dwusiarczkowymi, łączącymi cysteiny w pozycjach 7 i 20 w łańcuchu A
mostkami dwusiarczkowymi, łączącymi cysteiny w pozycjach 7 i 20 w łańcuchu A
z cysteinami w pozycjach 7 i 19 w łańcuchu B. Łańcuch A ma ponadto mostek
z cysteinami w pozycjach 7 i 19 w łańcuchu B. Łańcuch A ma ponadto mostek
dwusiarczkowy pomiędzy swoimi pozycjami 6 i 11. Pozycje poszczególnych
dwusiarczkowy pomiędzy swoimi pozycjami 6 i 11. Pozycje poszczególnych
cystein odzwierciedlają więc przestrzenny układ aminokwasów, nazywany
cystein odzwierciedlają więc przestrzenny układ aminokwasów, nazywany
strukturą drugorzędową.
strukturą drugorzędową.
32
C. Drugorzędowe jednostki
C. Drugorzędowe jednostki
strukturalne, helisa α
strukturalne, helisa α
i wstęga β
i wstęga β
Dwie podstawowe drugorzędowe jednostki
Dwie podstawowe drugorzędowe jednostki
strukturalne wszystkich białek to spiralna
strukturalne wszystkich białek to spiralna
struktura
struktura
α
α
(helisa α) oraz płaska struktura
(helisa α) oraz płaska struktura
β
β
(wstęga
(wstęga
β
β
). Ryc. C przedstawia schematyczny
). Ryc. C przedstawia schematyczny
rysunek pojedynczej helisy
rysunek pojedynczej helisy
α
α
ulokowanej
ulokowanej
pomiędzy dwiema wstęgami
pomiędzy dwiema wstęgami
β
β
, tworzących
, tworzących
razem tzw. jednostkę β-
razem tzw. jednostkę β-
α
α
-
-
β
β
(rysunek wg
(rysunek wg
Stryera, 1995).
Stryera, 1995).
D.
D.
Trzeciorzędowa struktura
Trzeciorzędowa struktura
insuliny
insuliny
Wszystkie funkcjonalne białka przyjmują ściśle
Wszystkie funkcjonalne białka przyjmują ściśle
określoną strukturę trójwymiarową. Struktura
określoną strukturę trójwymiarową. Struktura
ta jest zdeterminowana sekwencją
ta jest zdeterminowana sekwencją
aminokwasową i właściwościami
aminokwasową i właściwościami
fizykochemicznymi poszczególnych
fizykochemicznymi poszczególnych
aminokwasów. Strukturę trzeciorzędową
aminokwasów. Strukturę trzeciorzędową
określa przestrzenny układ reszt
określa przestrzenny układ reszt
amlnokwasowych, które w liniowej sekwencji
amlnokwasowych, które w liniowej sekwencji
peptydu mogą znajdować się dość daleko od
peptydu mogą znajdować się dość daleko od
siebie. Struktura czwartorzędowa odnosi się do
siebie. Struktura czwartorzędowa odnosi się do
struktury białka wynikającej ze swoistego
struktury białka wynikającej ze swoistego
trójwymiarowego układu przestrzennego
trójwymiarowego układu przestrzennego
poszczególnych podjednostek, oraz z
poszczególnych podjednostek, oraz z
charakteru ich wzajemnych kontaktów.
charakteru ich wzajemnych kontaktów.
Poprawna struktura czwartorzędowa zapewnia
Poprawna struktura czwartorzędowa zapewnia
prawidłowe funkcjonowanie białek.
prawidłowe funkcjonowanie białek.
Białka pełnią różnorodne funkcje: utrzymują
Białka pełnią różnorodne funkcje: utrzymują
strukturę komórki i zapewniają jej możliwość
strukturę komórki i zapewniają jej możliwość
poruszania się; są wewnątrz- i zenątrzkomórkowymi
poruszania się; są wewnątrz- i zenątrzkomórkowymi
przekaźnikami; wiążą i transportują cząsteczki,
przekaźnikami; wiążą i transportują cząsteczki,
m.in. tlen, lipidy, inne białka; wiele z nich jest
m.in. tlen, lipidy, inne białka; wiele z nich jest
enzymami, które katalizują prawie wszystkie
enzymami, które katalizują prawie wszystkie
reakcje chemiczne.
reakcje chemiczne.
33
Białka są zaangażowane praktycznie we wszystkie
Białka są zaangażowane praktycznie we wszystkie
procesy chemiczne zachodzące w żywych organizmach
procesy chemiczne zachodzące w żywych organizmach
.
.
Ich uniwersalne znaczenie przejawia się w tym, że jako
Ich uniwersalne znaczenie przejawia się w tym, że jako
enzymy kierują one reakcjami chemicznymi przebiegającymi w
enzymy kierują one reakcjami chemicznymi przebiegającymi w
żywych komórkach. Bez udziału katalizy enzymatycznej
żywych komórkach. Bez udziału katalizy enzymatycznej
makrocząsteczki zaangażowane w te procesy nie byłyby w
makrocząsteczki zaangażowane w te procesy nie byłyby w
stanie samoczynnie inicjować poszczególnych reakcji.
stanie samoczynnie inicjować poszczególnych reakcji.
Każdy enzym jest produktem pojedynczego genu lub też
Każdy enzym jest produktem pojedynczego genu lub też
większej ich liczby (gdy składa się z różnych
większej ich liczby (gdy składa się z różnych
podjednostek).
podjednostek).
Białka służą również transportowi małych cząsteczek, jonów i
Białka służą również transportowi małych cząsteczek, jonów i
metali.
metali.
Pełnią ważne funkcje w towarzyszących wzrostowi podziałach
Pełnią ważne funkcje w towarzyszących wzrostowi podziałach
komórkowych oraz w procesach różnicowania komórkowego i
komórkowych oraz w procesach różnicowania komórkowego i
tkankowego.
tkankowego.
34
Białka kontrolują koordynację ruchów przez
Białka kontrolują koordynację ruchów przez
regulację komórek mięśniowych, a także biorą
regulację komórek mięśniowych, a także biorą
udział w wytwarzaniu i przesyłaniu impulsów w
udział w wytwarzaniu i przesyłaniu impulsów w
obrębie komórek nerwowych oraz pomiędzy nimi.
obrębie komórek nerwowych oraz pomiędzy nimi.
Białka kontrolują również homeostazę krwi oraz
Białka kontrolują również homeostazę krwi oraz
obronę immunologiczną.
obronę immunologiczną.
Pełnią ponadto funkcje mechaniczne w skórze,
Pełnią ponadto funkcje mechaniczne w skórze,
kościach, naczyniach krwionośnych i w innych
kościach, naczyniach krwionośnych i w innych
obszarach ciała.
obszarach ciała.
35
Niektóre białka występują w większości komórek
Niektóre białka występują w większości komórek
(np. enzymy metabolizmu glukozy).
(np. enzymy metabolizmu glukozy).
Inne są charakterystyczne tylko dla
Inne są charakterystyczne tylko dla
wyspecjalizowanych komórek organizmów
wyspecjalizowanych komórek organizmów
wielokomórkowych i nadają im specyficzne funkcje
wielokomórkowych i nadają im specyficzne funkcje
.
.
Takie komórki często grupują się, tworząc złożone tkanki
Takie komórki często grupują się, tworząc złożone tkanki
lub narządy, np.: komórki mięśni - produkują białka, takie
lub narządy, np.: komórki mięśni - produkują białka, takie
jak tropomiozyna i miozyna, które budują włókna
jak tropomiozyna i miozyna, które budują włókna
mięśniowe; komórki wysp trzustkowych - syntetyzują
mięśniowe; komórki wysp trzustkowych - syntetyzują
hormon białkowy insulinę; komórki wątroby - zawierają
hormon białkowy insulinę; komórki wątroby - zawierają
charakterystyczne tylko dla nich enzymy, m.in. niezbędne
charakterystyczne tylko dla nich enzymy, m.in. niezbędne
do przemiany bilirubiny w formę rozpuszczalną w
do przemiany bilirubiny w formę rozpuszczalną w
wodzie.
wodzie.
36
DNA jako nośnik informacji
DNA jako nośnik informacji
genetycznej
genetycznej
DNA zawiera informację o syntezie białek.
DNA zawiera informację o syntezie białek.
Komórki potrzebują:
Komórki potrzebują:
instrukcji, by odpowiednio regulować
instrukcji, by odpowiednio regulować
produkcję białek;
produkcję białek;
zdolności do przekazania tej informacji
zdolności do przekazania tej informacji
komórce potomnej podczas podziału.
komórce potomnej podczas podziału.
Spełnienie tych warunków możliwe jest dzięki
Spełnienie tych warunków możliwe jest dzięki
obecności
obecności
podwójnej helisy
podwójnej helisy
DNA, która
DNA, która
zawiera dwie nici DNA połączone słabymi
zawiera dwie nici DNA połączone słabymi
wiązaniami chemicznymi.
wiązaniami chemicznymi.
37
Każda z nici DNA
Każda z nici DNA
zawiera szkielet
zawiera szkielet
cukrowo-
cukrowo-
fosforanowy, w
fosforanowy, w
którym do każdej
którym do każdej
cząsteczki cukru
cząsteczki cukru
dołączona jest
dołączona jest
zasada azotowa.
zasada azotowa.
W DNA występują 4
W DNA występują 4
różne zasady.
różne zasady.
Cytozyna (C)
Cytozyna (C)
i
i
tymina (T)
tymina (T)
są
są
pirymidynami z
pirymidynami z
pojedynczym
pojedynczym
pierścieniem
pierścieniem
azotowym,
azotowym,
natomiast
natomiast adenina
adenina
(A)
(A)
i
i guanina (G)
guanina (G)
są purynami z
są purynami z
dwoma takimi
dwoma takimi
pierścieniami.
pierścieniami.
Każda zasada
Każda zasada
azotowa jest
azotowa jest
połączona z
połączona z
odpowiednią
odpowiednią
zasadą drugiej nici,
zasadą drugiej nici,
tworząc drabinkę
tworząc drabinkę
wewnątrz helisy w
wewnątrz helisy w
ten sposób, że
ten sposób, że A
A
tworzy pary
tworzy pary
wyłącznie z
wyłącznie z T
T
, a
, a C
C
z
z
G
G
.
.
38
Nici są
Nici są
komplementarne
komplementarne
względem siebie
względem siebie
(sekwencje zasad
(sekwencje zasad
azotowych jednej
azotowych jednej
nici są
nici są
zdeterminowane
zdeterminowane
przez sekwencję
przez sekwencję
zasad drugiej nici).
zasad drugiej nici).
Podczas podziału
Podczas podziału
komórki każda nić
komórki każda nić
tworzy niezależnie
tworzy niezależnie
nić komplementarną,
nić komplementarną,
umożliwiając
umożliwiając
duplikację helisy
duplikację helisy
DNA.
DNA.
Ułożenie zasad
Ułożenie zasad
azotowych w
azotowych w
cząsteczce DNA
cząsteczce DNA
stanowi informację o
stanowi informację o
kolejności
kolejności
aminokwasów w
aminokwasów w
łańcuchu
łańcuchu
polipeptydowym.
polipeptydowym.
Każdy z 20
Każdy z 20
aminokwasów jest
aminokwasów jest
kodowany przez
kodowany przez
sekwencję trzech
sekwencję trzech
kolejnych zasad
kolejnych zasad
zwaną
zwaną
kodomem
kodomem
.
.
Przepisanie i
Przepisanie i
przetłumaczenie
przetłumaczenie
tego kodu w celu
tego kodu w celu
syntezy białek
syntezy białek
wymaga udziału
wymaga udziału
RNA.
RNA.
39
40
Podsumowanie.
Podsumowanie.
Informacja genetyczna w
Informacja genetyczna w
komórkach przechowywana jest
komórkach przechowywana jest
w cząsteczkach DNA. Podczas
w cząsteczkach DNA. Podczas
ekspresji genu
ekspresji genu
fragment DNA
fragment DNA
najpierw ulega transkrypcji na
najpierw ulega transkrypcji na
RNA, a następnie translacji z
RNA, a następnie translacji z
RNA na białka. W czasie
RNA na białka. W czasie
podziału komórki DNA ulega
podziału komórki DNA ulega
replikacji i powstają dwie
replikacji i powstają dwie
identyczne helisy.
identyczne helisy.
ulega replikacji i powstają dwie
ulega replikacji i powstają dwie
identyczne helisy.
identyczne helisy.
Odcinek łańcucha DNA
Odcinek łańcucha DNA
zawierający informację,
zawierający informację,
która warunkuje syntezę
która warunkuje syntezę
określonego białka,
określonego białka,
nazywamy
nazywamy
genem.
genem.
Wykorzystanie tej
Wykorzystanie tej
informacji możliwe jest
informacji możliwe jest
dzięki powstaniu kopii
dzięki powstaniu kopii
genu w postaci
genu w postaci
informacyjnego RNA
informacyjnego RNA
(mRNA).
(mRNA).
Następnie dochodzi do
Następnie dochodzi do
przetłumaczenia
przetłumaczenia
sekwencji zasad z mRNA
sekwencji zasad z mRNA
na liniową sekwencję
na liniową sekwencję
aminokwasów tworzących
aminokwasów tworzących
polipeptyd.
polipeptyd.
41
Nici DNA są względem siebie
Nici DNA są względem siebie
antyrównoległe
antyrównoległe
(ich
(ich
wiązania ułożone są w
wiązania ułożone są w
przeciwnych kierunkach) i
przeciwnych kierunkach) i
komplementarne
komplementarne
(pary
(pary
zasad w łańcuchu dopełniają
zasad w łańcuchu dopełniają
się). Zatem kolejność zasad
się). Zatem kolejność zasad
na jednej nici może być
na jednej nici może być
odtworzona na podstawie
odtworzona na podstawie
znanej sekwencji zasad na
znanej sekwencji zasad na
drugiej nici, a każda nić
drugiej nici, a każda nić
niezależnie jest nośnikiem
niezależnie jest nośnikiem
informacji potrzebnej do
informacji potrzebnej do
utworzenia podwójnej helisy.
utworzenia podwójnej helisy.
42
A
A
B
B
Z
Z
Najczęstszą formą jest
Najczęstszą formą jest
B-DNA o
B-DNA o
prawoskrętnej helisie,
prawoskrętnej helisie,
w której na jeden
w której na jeden
skręt przypada nieco
skręt przypada nieco
ponad 10 par zasad.
ponad 10 par zasad.
Cząsteczka DNA w
Cząsteczka DNA w
formie A jest również
formie A jest również
prawoskrętna, lecz
prawoskrętna, lecz
krótsza i szersza niż
krótsza i szersza niż
B-DNA. Obecność
B-DNA. Obecność
formy A w wielu
formy A w wielu
kompleksach
kompleksach
białkowo-
białkowo-
nukleinowych
nukleinowych
sugeruje, że
sugeruje, że
odwracalne
odwracalne
przekształcenia form
przekształcenia form
B i A mogą mieć
B i A mogą mieć
znaczenie w obróbce
znaczenie w obróbce
informacji genetycznej
informacji genetycznej
in vivo.
in vivo.
Forma Z-DNA jest
Forma Z-DNA jest
lewoskrętna. Helisa
lewoskrętna. Helisa
przybiera kształt
przybiera kształt
zygzakowaty, co
zygzakowaty, co
związane jest z
związane jest z
naprzemiennym
naprzemiennym
występowaniem puryn
występowaniem puryn
i pirymidyn. Krótkie
i pirymidyn. Krótkie
fragmenty formy Z
fragmenty formy Z
występują
występują
in vivo
in vivo
.
.
43
DNA w organizmach eukariotycznych
DNA w organizmach eukariotycznych
Organizmy żywe można podzielić na Prokaryota i
Organizmy żywe można podzielić na Prokaryota i
Eukaryota. Pierwsze są prostymi jednokomórkowymi
Eukaryota. Pierwsze są prostymi jednokomórkowymi
formami życia bez wyodrębnionego jądra komórkowego.
formami życia bez wyodrębnionego jądra komórkowego.
Należą do nich, na przykład, bakterie i niektóre glony.
Należą do nich, na przykład, bakterie i niektóre glony.
Do drugich zaliczamy zarówno organizmy jednokomórkowe,
Do drugich zaliczamy zarówno organizmy jednokomórkowe,
m.in. drożdże, jaki złożone z wielu komórek rośliny i
m.in. drożdże, jaki złożone z wielu komórek rośliny i
zwierzęta.
zwierzęta.
Komórki eukariotyczne zawierają jądro
Komórki eukariotyczne zawierają jądro
komórkowe, w obrębie którego DNA zorganizowany
komórkowe, w obrębie którego DNA zorganizowany
jest w chromosomy. Każdy chromosom zawiera mocno
jest w chromosomy. Każdy chromosom zawiera mocno
zwiniętą podwójną helisę DNA.
zwiniętą podwójną helisę DNA.
Chromatyna
Chromatyna
Całkowita długość wszystkich nici DNA w pojedynczej
Całkowita długość wszystkich nici DNA w pojedynczej
komórce ludzkiej wynosi około 2 metrów, co mieści się w
komórce ludzkiej wynosi około 2 metrów, co mieści się w
jądrze komórkowym o średnicy zaledwie kilku mikrometrów.
jądrze komórkowym o średnicy zaledwie kilku mikrometrów.
Jest to możliwe dzięki istnieniu kompleksu
Jest to możliwe dzięki istnieniu kompleksu
nukleoproteinowego —
nukleoproteinowego —
chromatyny.
chromatyny.
Kwaśne reszty fosforanowe szkieletu DNA biorą udział w
Kwaśne reszty fosforanowe szkieletu DNA biorą udział w
tworzeniu wiązania jonowego z zasadowymi białkami
tworzeniu wiązania jonowego z zasadowymi białkami
bogatymi w lizynę i argininę, zwanymi
bogatymi w lizynę i argininę, zwanymi
histonami.
histonami.
W następstwie tych interakcji długie nici DNA zostają gęsto
W następstwie tych interakcji długie nici DNA zostają gęsto
ułożone w postaci chromatyny.
ułożone w postaci chromatyny.
44
Nukleosom
Nukleosom
- jednostka strukturalna chromatyny
- jednostka strukturalna chromatyny
składająca się z odcinka DNA o długości ok. 200 par
składająca się z odcinka DNA o długości ok. 200 par
zasad, z których 146 nawiniętych jest 1,75 raza na 8
zasad, z których 146 nawiniętych jest 1,75 raza na 8
histonów rdzeniowych.
histonów rdzeniowych. Około 90% chromatynowego DNA
Około 90% chromatynowego DNA
jest zorganizowane w nukleosomy.
jest zorganizowane w nukleosomy.
Rdzeń nukleosomu zawiera po dwie kopie białek
Rdzeń nukleosomu zawiera po dwie kopie białek
histonowych zwanych H2A, H2B, H3 i H4. Piąty histon –
histonowych zwanych H2A, H2B, H3 i H4. Piąty histon –
H1 chroni DNA i łączy ze sobą sąsiednie nukleosomy.
H1 chroni DNA i łączy ze sobą sąsiednie nukleosomy.
Histony mogą ulegać modyfikacjom, polegającym na
Histony mogą ulegać modyfikacjom, polegającym na
dodaniu grupy acetylowej, metylowej lub fosforanowej,
dodaniu grupy acetylowej, metylowej lub fosforanowej,
co zmienia strukturę i funkcję chromatyny.
co zmienia strukturę i funkcję chromatyny.
Opisano kilka wariantów takich histonów, kodowanych
Opisano kilka wariantów takich histonów, kodowanych
przez różne geny.
przez różne geny.
45
46
Histon H1 wiąże się z
Histon H1 wiąże się z
DNA obok każdego
DNA obok każdego
nukleosomu i bierze
nukleosomu i bierze
udział w zwijaniu DNA we
udział w zwijaniu DNA we
włókno chromatynowe o
włókno chromatynowe o
średnicy 30 nm.
średnicy 30 nm.
Chromosomy
Chromosomy
Podczas podziału komórki chromatyna ulega stopniowej
Podczas podziału komórki chromatyna ulega stopniowej
kondensacji do postaci chromosomów. Można je oglądać
kondensacji do postaci chromosomów. Można je oglądać
w mikroskopie świetlnym. W metafazie podziału
w mikroskopie świetlnym. W metafazie podziału
mitotycznego każdy chromosom składa się z dwóch
mitotycznego każdy chromosom składa się z dwóch
symetrycznych chromatyd (chromatydy siostrzane).
symetrycznych chromatyd (chromatydy siostrzane).
Zawierają one DNA, którego włókna chromatynowe
Zawierają one DNA, którego włókna chromatynowe
zwinięte są w pętle wokół centralnego szkieletu z białek
zwinięte są w pętle wokół centralnego szkieletu z białek
niehistonowych. Chromatydy siostrzane łączą się ze sobą
niehistonowych. Chromatydy siostrzane łączą się ze sobą
w obszarze centromeru.
w obszarze centromeru.
47
Rozmaite techniki umożliwiają uwidocznienie
Rozmaite techniki umożliwiają uwidocznienie
skondensowanych chromosomów.
skondensowanych chromosomów.
Prążki G, uzyskane po barwieniu odczynnikiem Giemzy,
Prążki G, uzyskane po barwieniu odczynnikiem Giemzy,
tworzą powszechnie znany układ około 500 jasnych i
tworzą powszechnie znany układ około 500 jasnych i
ciemnych prążków w metafazie.
ciemnych prążków w metafazie.
Prążki Q, uzyskiwane w wyniku działania kwinakryny,
Prążki Q, uzyskiwane w wyniku działania kwinakryny,
będącej fluorochromem, tworzą wzór fluorescencyjny
będącej fluorochromem, tworzą wzór fluorescencyjny
bardzo podobny do prążków G. Giemza opracował swoją
bardzo podobny do prążków G. Giemza opracował swoją
technikę barwienia na początku XX wieku. Prążkowanie
technikę barwienia na początku XX wieku. Prążkowanie
fluorescencyjne chromosomów wprowadzili natomiast w
fluorescencyjne chromosomów wprowadzili natomiast w
1969 roku Caspersson i Zech.
1969 roku Caspersson i Zech.
Układy prążków w chromosomach komórek
Układy prążków w chromosomach komórek
człowieka, szympansa, goryla i orangutana są
człowieka, szympansa, goryla i orangutana są
bardzo podobne.
bardzo podobne.
48
Euchromatyna i heterochromatyna
Euchromatyna i heterochromatyna
Euchromatyna
Euchromatyna
jest aktywna genetycznie.
jest aktywna genetycznie.
Wybarwia się jasno
Wybarwia się jasno
podstawowymi barwnikami. Natomiast
podstawowymi barwnikami. Natomiast
heterochromatyna to bardziej skondensowany region
heterochromatyna to bardziej skondensowany region
chromosomów
chromosomów
i barwi się na kolor ciemniejszy.
i barwi się na kolor ciemniejszy.
Charakteryzuje się obecnością wysoko powtarzalnych
Charakteryzuje się obecnością wysoko powtarzalnych
sekwencji i stosunkowo małą zawartością genów.
sekwencji i stosunkowo małą zawartością genów.
Centromery, telomery i serie powtórzeń
Centromery, telomery i serie powtórzeń
tandemowych
tandemowych
Centromer to miejsce, w którym chromosomy zwężają się
Centromer to miejsce, w którym chromosomy zwężają się
podczas metafazy. Oddziela długie i krótkie ramię
podczas metafazy. Oddziela długie i krótkie ramię
chromosomu. Telomer tworzy zakończenia chromosomu.
chromosomu. Telomer tworzy zakończenia chromosomu.
W seriach powtórzeń tandemowych identyczne
W seriach powtórzeń tandemowych identyczne
sekwencje DNA występują jedna za drugą wzdłuż nici
sekwencje DNA występują jedna za drugą wzdłuż nici
DNA.
DNA.
49
Kariotyp
Kariotyp
Każdy gatunek ma specyficzną liczbę i
Każdy gatunek ma specyficzną liczbę i
charakterystyczny układ chromosomów, zwany
charakterystyczny układ chromosomów, zwany
kariotypem.
kariotypem.
Komórka ludzka zawiera 46
Komórka ludzka zawiera 46
chromosomów. Dwa z nich są chromosomami
chromosomów. Dwa z nich są chromosomami
płci (dwa chromosomy X u kobiet oraz
płci (dwa chromosomy X u kobiet oraz
chromosomy X
chromosomy X
i
i
Y u mężczyzn), a pozostałe 44
Y u mężczyzn), a pozostałe 44
autosomami (22 pary oznaczone liczbami od 1
autosomami (22 pary oznaczone liczbami od 1
do 22)
do 22)
50
Genom
Genom
Kompletny materiał genetyczny organizmu określany jest
Kompletny materiał genetyczny organizmu określany jest
terminem
terminem genom
genom
. W komórkach człowieka składa się on
. W komórkach człowieka składa się on
z 23 par chromosomów, zlokalizowanych w jądrze
z 23 par chromosomów, zlokalizowanych w jądrze
komórkowym, a każdy chromosom mieści w sobie
komórkowym, a każdy chromosom mieści w sobie
pojedynczą, liniową cząsteczkę DNA w postaci podwójnej
pojedynczą, liniową cząsteczkę DNA w postaci podwójnej
helisy.
helisy. Genom ludzki zawiera w przybliżeniu 3 x 10
Genom ludzki zawiera w przybliżeniu 3 x 10
9
9
pz i
pz i
około 23 000 różnych genów, a większość z nich koduje
około 23 000 różnych genów, a większość z nich koduje
polipeptydy
polipeptydy
. Niewielka część koduje cząsteczki RNA,
. Niewielka część koduje cząsteczki RNA,
które nie są przepisywane na białka.
które nie są przepisywane na białka.
51
52
REPLIKACJA DNA
REPLIKACJA DNA
Istnienie podwójnej helisy DNA zapewnia
Istnienie podwójnej helisy DNA zapewnia
możliwość dokładnego odtwarzania się
możliwość dokładnego odtwarzania się
kwasów nukleinowych. Każda z nici DNA
kwasów nukleinowych. Każda z nici DNA
służy jako matryca do syntezy nowej
służy jako matryca do syntezy nowej
komplementarnej nici. Replikacja DNA jest
komplementarnej nici. Replikacja DNA jest
semikonser-watywna,
semikonser-watywna,
co oznacza, że w
co oznacza, że w
nowej cząsteczce jedna nić (połowa
nowej cząsteczce jedna nić (połowa
oryginalnego DNA) pochodzi ze starej
oryginalnego DNA) pochodzi ze starej
cząsteczki, czyli jest zachowywana
cząsteczki, czyli jest zachowywana
(„konserwowana").
(„konserwowana").
53
Cykl komórkowy u Eukaryota
Cykl komórkowy u Eukaryota
Eukariotyczny cykl komórkowy składa się z dwóch
Eukariotyczny cykl komórkowy składa się z dwóch
okresów:
okresów: mitozy (M)
mitozy (M)
, podczas której ma miejsce
, podczas której ma miejsce
podział komórki, oraz
podział komórki, oraz interfazy
interfazy
, kiedy komórka rośnie i
, kiedy komórka rośnie i
zachodzi replikacja DNA.
zachodzi replikacja DNA. Interfazę
Interfazę
można dalej
można dalej
podzielić na:
podzielić na:
o
fazę Gl (przerwa, ang.
fazę Gl (przerwa, ang.
gap
gap
i);
i);
o
fazę S (synteza);
fazę S (synteza);
o
fazę G2 (przerwa, ang.
fazę G2 (przerwa, ang.
gap 2).
gap 2).
54
Synteza DNA zachodzi wyłącznie podczas
Synteza DNA zachodzi wyłącznie podczas
fazy S cyklu komórkowego
fazy S cyklu komórkowego
, po której
, po której
następuje przerwa (G2), a dopiero potem
następuje przerwa (G2), a dopiero potem
komórka może się podzielić (mitoza).
komórka może się podzielić (mitoza).
Po zakończeniu mitozy następuje kolejna
Po zakończeniu mitozy następuje kolejna
przerwa
przerwa
(G1) - komórka przygotowuje się do syntezy
(G1) - komórka przygotowuje się do syntezy
DNA (replikacji).
DNA (replikacji).
55
Niektóre komórki opuszczają cykl komórkowy w fazie G1 i
Niektóre komórki opuszczają cykl komórkowy w fazie G1 i
wchodzą w tzw. fazę GO. Nie przygotowują się wtedy do
wchodzą w tzw. fazę GO. Nie przygotowują się wtedy do
replikacji DNA i podziału, są natomiast zwykle aktywne
replikacji DNA i podziału, są natomiast zwykle aktywne
metabolicznie. Faza GO może być zarówno stanem
metabolicznie. Faza GO może być zarówno stanem
przejściowym, po którym komórka powraca do fazy G1, jak
przejściowym, po którym komórka powraca do fazy G1, jak
i wynikiem ostatecznego zróżnicowania komórki. Jest
i wynikiem ostatecznego zróżnicowania komórki. Jest
charakterystyczna dla komórek nie mających zdolności
charakterystyczna dla komórek nie mających zdolności
replikacji, np. neuronów.
replikacji, np. neuronów.
56
Mitoza
Mitoza
Mitoza jest procesem podziału komórki, podczas
Mitoza jest procesem podziału komórki, podczas
którego z pojedynczej komórki macierzystej powstają dwie
którego z pojedynczej komórki macierzystej powstają dwie
komórki potomne. Komórki potomne są identyczne
komórki potomne. Komórki potomne są identyczne
względem siebie i względem komórki macierzystej. Każda z
względem siebie i względem komórki macierzystej. Każda z
nich musi otrzymać zestaw wszystkich organelli, takich jak
nich musi otrzymać zestaw wszystkich organelli, takich jak
mitochondria, rybosomy, lizosomy, retikulum
mitochondria, rybosomy, lizosomy, retikulum
endoplazmatyczne, aparat Golgiego i centriole, oraz dwa
endoplazmatyczne, aparat Golgiego i centriole, oraz dwa
pełne genomy, które zawierają kompletny zestaw genów.
pełne genomy, które zawierają kompletny zestaw genów.
Zapewnienie każdej komórce potomnej dwóch kopii
Zapewnienie każdej komórce potomnej dwóch kopii
każdego genu wymaga wielkiej precyzji.
każdego genu wymaga wielkiej precyzji.
57
Mitoza umożliwia podzielenie podwojonych w
Mitoza umożliwia podzielenie podwojonych w
czasie replikacji chromosomów na dwie
czasie replikacji chromosomów na dwie
identyczne grupy. Chromosomy, które uległy
identyczne grupy. Chromosomy, które uległy
replikacji podczas interfazy, łączą się z
replikacji podczas interfazy, łączą się z
mikrotubulami
mikrotubulami
(włókna białka tubuliny),
(włókna białka tubuliny),
organizującymi się we
organizującymi się we
wrzeciono
wrzeciono
kariokinetyczne.
kariokinetyczne.
Kurcząc się, powoduje ono
Kurcząc się, powoduje ono
najpierw ułożenie się chromosomów w
najpierw ułożenie się chromosomów w
płaszczyźnie równikowej komórki (powstaje
płaszczyźnie równikowej komórki (powstaje
płytka metafazowa),
płytka metafazowa),
a później ich właściwe
a później ich właściwe
rozdzielenie.
rozdzielenie.
58
Podczas interfazy, poprzedzającej mitozę,
Podczas interfazy, poprzedzającej mitozę,
centriole i inne części centrosomu ulegają
centriole i inne części centrosomu ulegają
podwojeniu, ale pozostają złączone, nadal
podwojeniu, ale pozostają złączone, nadal
tworząc pojedynczą strukturę. Na samym
tworząc pojedynczą strukturę. Na samym
początku mitozy zduplikowany centrosom
początku mitozy zduplikowany centrosom
rozpada się, a centrosomy pochodne
rozpada się, a centrosomy pochodne
rozsuwają się do przeciwległych biegunów
rozsuwają się do przeciwległych biegunów
jądra komórkowego. Pełnią tam funkcję
jądra komórkowego. Pełnią tam funkcję
ośrodków formowania mikrotubul, które
ośrodków formowania mikrotubul, które
budują wrzeciono kariokinetyczne. W tym
budują wrzeciono kariokinetyczne. W tym
samym czasie chromatyna ulega coraz
samym czasie chromatyna ulega coraz
ciaśniejszemu skręceniu, a skondensowane
ciaśniejszemu skręceniu, a skondensowane
chromosomy tworzą pary identycznych
chromosomy tworzą pary identycznych
chromatyd.
chromatyd.
59
Następuje rozpad otoczki jądrowej. Mikrotubule
Następuje rozpad otoczki jądrowej. Mikrotubule
wrzeciona kariokinetycznego przyłączają się do
wrzeciona kariokinetycznego przyłączają się do
centromerów chromosomów przy udziale
centromerów chromosomów przy udziale
struktury zwanej kinetochorem. Regiony
struktury zwanej kinetochorem. Regiony
centromerowe układają się w okolicy równika
centromerowe układają się w okolicy równika
komórki. Dochodzi do podziału centromerów, a
komórki. Dochodzi do podziału centromerów, a
nowe chromosomy, każdy powstały z jednej ze spa
nowe chromosomy, każdy powstały z jednej ze spa
rowanych chromatyd, przesuwają się w kierunku
rowanych chromatyd, przesuwają się w kierunku
przeciwległych biegunów.
przeciwległych biegunów.
60
Mitozę można podzielić na 4 fazy:
Mitozę można podzielić na 4 fazy:
profazę,
profazę,
metafazę,
metafazę,
anafazę i
anafazę i
telofazę.
telofazę.
Pod koniec mitozy dochodzi do podziału
Pod koniec mitozy dochodzi do podziału
cytoplazmy
cytoplazmy
(cytokineza),
(cytokineza),
który prowadzi do
który prowadzi do
podziału całej komórki.
podziału całej komórki.
61
Wczesna profaza.
Wczesna profaza.
Chromosomy przyjmują formę długich nici. Jąderko
Chromosomy przyjmują formę długich nici. Jąderko
ulega rozproszeniu, a centrioie zaczynają się rozdzielać
ulega rozproszeniu, a centrioie zaczynają się rozdzielać
Środkowa profaza.
Środkowa profaza.
Chromosomy ulegają kondensacji w chromatydy.
Chromosomy ulegają kondensacji w chromatydy.
Każda z nich zawiera jedną z cząsteczek DNA wytworzonych podczas
Każda z nich zawiera jedną z cząsteczek DNA wytworzonych podczas
interfazy. Centrioie, zbudowane z mikrotubul, przesuwają się do
interfazy. Centrioie, zbudowane z mikrotubul, przesuwają się do
przeciwległych biegunów komórki i zaczynają formować wrzeciono
przeciwległych biegunów komórki i zaczynają formować wrzeciono
kariokinetyczne (podziałowe).
kariokinetyczne (podziałowe).
Późna profaza.
Późna profaza.
Centrioie docierają do biegunów komórki. Nadal połączone
Centrioie docierają do biegunów komórki. Nadal połączone
są włóknami wrzeciona kariokinetycznego, które rozciągają się do środka
są włóknami wrzeciona kariokinetycznego, które rozciągają się do środka
(równika) komórki. Błona jądrowa ulega rozproszeniu i zanika.
(równika) komórki. Błona jądrowa ulega rozproszeniu i zanika.
M
M
etafaza.
etafaza.
Chromatydy układają się wzdłuż równika komórki
Chromatydy układają się wzdłuż równika komórki
Wczesna anafaza.
Wczesna anafaza.
Chromatydy siostrzane zostają rozdzielone
Chromatydy siostrzane zostają rozdzielone
Późna anafaza.
Późna anafaza.
Zbiory chromatyd (nowe zestawy chromosomów
Zbiory chromatyd (nowe zestawy chromosomów
potomnych) przemieszczają się do przeciwległych biegunów. Rozpoczyna
potomnych) przemieszczają się do przeciwległych biegunów. Rozpoczyna
się podział cytoplazmy komórki (cytokineza).
się podział cytoplazmy komórki (cytokineza).
Telofaza
Telofaza
. Rozdzielone chromosomy rozwijają się i stają się słabiej widoczne.
. Rozdzielone chromosomy rozwijają się i stają się słabiej widoczne.
Wokół nich powstają błony jądrowe. Cytokineza jest kontynuowana. Zanika
Wokół nich powstają błony jądrowe. Cytokineza jest kontynuowana. Zanika
wrzeciono kariokinetyczne.
wrzeciono kariokinetyczne.
Interfaza
Interfaza
. Po zakończeniu podziału komórki rozpoczyna się następny cykl
. Po zakończeniu podziału komórki rozpoczyna się następny cykl
replikacji DNA.
replikacji DNA.
62
Wczesna profaza.
Wczesna profaza.
Chromosomy przyjmują
Chromosomy przyjmują
formę długich nici. Jąderko ulega rozproszeniu, a
formę długich nici. Jąderko ulega rozproszeniu, a
centrioie zaczynają się rozdzielać
centrioie zaczynają się rozdzielać
Środkowa profaza.
Środkowa profaza.
Chromosomy ulegają
Chromosomy ulegają
kondensacji w chromatydy. Każda z nich zawiera
kondensacji w chromatydy. Każda z nich zawiera
jedną z cząsteczek DNA wytworzonych podczas
jedną z cząsteczek DNA wytworzonych podczas
interfazy. Centrioie, zbudowane z mikrotubul,
interfazy. Centrioie, zbudowane z mikrotubul,
przesuwają się do przeciwległych biegunów
przesuwają się do przeciwległych biegunów
komórki i zaczynają formować wrzeciono
komórki i zaczynają formować wrzeciono
kariokinetyczne (podziałowe).
kariokinetyczne (podziałowe).
Późna profaza.
Późna profaza.
Centrioie docierają do biegunów
Centrioie docierają do biegunów
komórki. Nadal połączone są włóknami
komórki. Nadal połączone są włóknami
wrzeciona kariokinetycznego, które rozciągają
wrzeciona kariokinetycznego, które rozciągają
się do środka (równika) komórki. Błona jądrowa
się do środka (równika) komórki. Błona jądrowa
ulega rozproszeniu i zanika.
ulega rozproszeniu i zanika.
M
M
etafaza.
etafaza.
Chromatydy układają się wzdłuż
Chromatydy układają się wzdłuż
równika komórki
równika komórki
63
Wczesna anafaza.
Wczesna anafaza.
Chromatydy siostrzane
Chromatydy siostrzane
zostają rozdzielone
zostają rozdzielone
Późna anafaza.
Późna anafaza.
Zbiory chromatyd (nowe
Zbiory chromatyd (nowe
zestawy chromosomów potomnych)
zestawy chromosomów potomnych)
przemieszczają się do przeciwległych biegunów.
przemieszczają się do przeciwległych biegunów.
Rozpoczyna się podział cytoplazmy komórki
Rozpoczyna się podział cytoplazmy komórki
(cytokineza).
(cytokineza).
Telofaza
Telofaza
. Rozdzielone chromosomy rozwijają się
. Rozdzielone chromosomy rozwijają się
i stają się słabiej widoczne. Wokół nich powstają
i stają się słabiej widoczne. Wokół nich powstają
błony jądrowe. Cytokineza jest kontynuowana.
błony jądrowe. Cytokineza jest kontynuowana.
Zanika wrzeciono kariokinetyczne.
Zanika wrzeciono kariokinetyczne.
Interfaza
Interfaza
. Po zakończeniu podziału komórki
. Po zakończeniu podziału komórki
rozpoczyna się następny cykl replikacji DNA.
rozpoczyna się następny cykl replikacji DNA.
Genom
Genom
Kompletny materiał genetyczny organizmu określany jest
Kompletny materiał genetyczny organizmu określany jest
terminem
terminem genom
genom
. W komórkach człowieka składa się on
. W komórkach człowieka składa się on
z 23 par chromosomów, zlokalizowanych w jądrze
z 23 par chromosomów, zlokalizowanych w jądrze
komórkowym, a każdy chromosom mieści w sobie
komórkowym, a każdy chromosom mieści w sobie
pojedynczą, liniową cząsteczkę DNA w postaci podwójnej
pojedynczą, liniową cząsteczkę DNA w postaci podwójnej
helisy.
helisy. Genom ludzki zawiera w przybliżeniu 3 x 10
Genom ludzki zawiera w przybliżeniu 3 x 10
9
9
pz i
pz i
około 23 000 różnych genów, a większość z nich koduje
około 23 000 różnych genów, a większość z nich koduje
polipeptydy
polipeptydy
. Niewielka część koduje cząsteczki RNA,
. Niewielka część koduje cząsteczki RNA,
które nie są przepisywane na białka.
które nie są przepisywane na białka.
64
Oprócz genomu jądrowego, komórki eukariotyczne
Oprócz genomu jądrowego, komórki eukariotyczne
zawierają również niewielki
zawierają również niewielki genom mitochondrialny
genom mitochondrialny
,
,
dziedziczony w linii żeńskiej (po matce). Wynika to z
dziedziczony w linii żeńskiej (po matce). Wynika to z
faktu, że w odróżnieniu od plemników, komórki jajowe
faktu, że w odróżnieniu od plemników, komórki jajowe
zawierają znaczną ilość cytoplazmy z mitochondriami.
zawierają znaczną ilość cytoplazmy z mitochondriami.
Ludzki genom mitochondrialny tworzy kolista cząsteczka
Ludzki genom mitochondrialny tworzy kolista cząsteczka
DNA o długości 16 569 pz, kodująca białka
DNA o długości 16 569 pz, kodująca białka
odpowiedzialne za utrzymanie struktury i funkcje
odpowiedzialne za utrzymanie struktury i funkcje
mitochondriów (m.in. enzymy oksydacyjne) oraz
mitochondriów (m.in. enzymy oksydacyjne) oraz
cząsteczki RNA zaangażowane w syntezę białek
cząsteczki RNA zaangażowane w syntezę białek
mitochondrialnych. Mimo że mitochondria posiadają swój
mitochondrialnych. Mimo że mitochondria posiadają swój
własny genom, większość niezbędnych im białek
własny genom, większość niezbędnych im białek
kodowana jest przez geny jądrowe.
kodowana jest przez geny jądrowe.
65
66
REPLIKACJA DNA
REPLIKACJA DNA
Istnienie podwójnej helisy DNA zapewnia
Istnienie podwójnej helisy DNA zapewnia
możliwość dokładnego odtwarzania się
możliwość dokładnego odtwarzania się
kwasów nukleinowych. Każda z nici DNA
kwasów nukleinowych. Każda z nici DNA
służy jako matryca do syntezy nowej
służy jako matryca do syntezy nowej
komplementarnej nici. Replikacja DNA jest
komplementarnej nici. Replikacja DNA jest
semikonser-watywna,
semikonser-watywna,
co oznacza, że w
co oznacza, że w
nowej cząsteczce jedna nić (połowa
nowej cząsteczce jedna nić (połowa
oryginalnego DNA) pochodzi ze starej
oryginalnego DNA) pochodzi ze starej
cząsteczki, czyli jest zachowywana
cząsteczki, czyli jest zachowywana
(„konserwowana").
(„konserwowana").
67
Cykl komórkowy u Eukaryota
Cykl komórkowy u Eukaryota
Eukariotyczny cykl komórkowy składa się z dwóch
Eukariotyczny cykl komórkowy składa się z dwóch
okresów:
okresów: mitozy (M)
mitozy (M)
, podczas której ma miejsce
, podczas której ma miejsce
podział komórki, oraz
podział komórki, oraz interfazy
interfazy
, kiedy komórka rośnie i
, kiedy komórka rośnie i
zachodzi replikacja DNA.
zachodzi replikacja DNA. Interfazę
Interfazę
można dalej
można dalej
podzielić na:
podzielić na:
o
fazę G1 (przerwa, ang.
fazę G1 (przerwa, ang.
gap 1
gap 1
);
);
o
fazę S (synteza);
fazę S (synteza);
o
fazę G2 (przerwa, ang.
fazę G2 (przerwa, ang.
gap 2).
gap 2).
68
Synteza DNA zachodzi wyłącznie podczas
Synteza DNA zachodzi wyłącznie podczas
fazy S cyklu komórkowego
fazy S cyklu komórkowego
, po której
, po której
następuje przerwa (G2), a dopiero potem
następuje przerwa (G2), a dopiero potem
komórka może się podzielić (mitoza).
komórka może się podzielić (mitoza).
Po zakończeniu mitozy następuje kolejna
Po zakończeniu mitozy następuje kolejna
przerwa
przerwa
(G1) - komórka przygotowuje się do syntezy
(G1) - komórka przygotowuje się do syntezy
DNA (replikacji).
DNA (replikacji).
69
Niektóre komórki opuszczają cykl komórkowy w fazie G1 i
Niektóre komórki opuszczają cykl komórkowy w fazie G1 i
wchodzą w tzw. fazę GO. Nie przygotowują się wtedy do
wchodzą w tzw. fazę GO. Nie przygotowują się wtedy do
replikacji DNA i podziału, są natomiast zwykle aktywne
replikacji DNA i podziału, są natomiast zwykle aktywne
metabolicznie.
metabolicznie.
Faza GO może być zarówno stanem przejściowym, po
Faza GO może być zarówno stanem przejściowym, po
którym komórka powraca do fazy G1, jak i wynikiem
którym komórka powraca do fazy G1, jak i wynikiem
ostatecznego zróżnicowania komórki. Jest
ostatecznego zróżnicowania komórki. Jest
charakterystyczna dla komórek nie mających zdolności
charakterystyczna dla komórek nie mających zdolności
replikacji, np. neuronów.
replikacji, np. neuronów.
70
Mitoza
Mitoza
Mitoza jest procesem podziału komórki,
Mitoza jest procesem podziału komórki,
podczas którego z pojedynczej komórki macierzystej
podczas którego z pojedynczej komórki macierzystej
powstają dwie komórki potomne.
powstają dwie komórki potomne. Komórki potomne
Komórki potomne
są identyczne względem siebie i względem komórki
są identyczne względem siebie i względem komórki
macierzystej.
macierzystej.
Każda z nich musi otrzymać zestaw
Każda z nich musi otrzymać zestaw
wszystkich organelli, takich jak
wszystkich organelli, takich jak
mitochondria,
mitochondria,
rybosomy, lizosomy, retikulum endoplazmatyczne, aparat
rybosomy, lizosomy, retikulum endoplazmatyczne, aparat
Golgiego i centriole,
Golgiego i centriole,
oraz dwa pełne genomy, które
oraz dwa pełne genomy, które
zawierają kompletny zestaw genów.
zawierają kompletny zestaw genów.
Zapewnienie każdej komórce potomnej dwóch kopii
Zapewnienie każdej komórce potomnej dwóch kopii
każdego genu wymaga wielkiej precyzji.
każdego genu wymaga wielkiej precyzji.
71
Mitoza
Mitoza
umożliwia podzielenie
umożliwia podzielenie
podwojonych w czasie replikacji
podwojonych w czasie replikacji
chromosomów na dwie identyczne grupy.
chromosomów na dwie identyczne grupy.
Chromosomy, które uległy replikacji
Chromosomy, które uległy replikacji
podczas interfazy, łączą się z
podczas interfazy, łączą się z
mikrotubulami
mikrotubulami
(włókna białka tubuliny), organizującymi się
(włókna białka tubuliny), organizującymi się
we
we
wrzeciono kariokinetyczne.
wrzeciono kariokinetyczne.
Kurcząc się,
Kurcząc się,
powoduje ono najpierw ułożenie się
powoduje ono najpierw ułożenie się
chromosomów w płaszczyźnie równikowej
chromosomów w płaszczyźnie równikowej
komórki (powstaje
komórki (powstaje
płytka metafazowa),
płytka metafazowa),
a
a
później ich właściwe rozdzielenie.
później ich właściwe rozdzielenie.
72
Podczas interfazy, poprzedzającej mitozę,
Podczas interfazy, poprzedzającej mitozę,
centriole i inne części centrosomu ulegają
centriole i inne części centrosomu ulegają
podwojeniu, ale pozostają złączone, nadal
podwojeniu, ale pozostają złączone, nadal
tworząc pojedynczą strukturę. Na samym
tworząc pojedynczą strukturę. Na samym
początku mitozy zduplikowany centrosom
początku mitozy zduplikowany centrosom
rozpada się, a centrosomy pochodne
rozpada się, a centrosomy pochodne
rozsuwają się do przeciwległych biegunów
rozsuwają się do przeciwległych biegunów
jądra komórkowego. Pełnią tam funkcję
jądra komórkowego. Pełnią tam funkcję
ośrodków formowania mikrotubul, które
ośrodków formowania mikrotubul, które
budują wrzeciono kariokinetyczne. W tym
budują wrzeciono kariokinetyczne. W tym
samym czasie chromatyna ulega coraz
samym czasie chromatyna ulega coraz
ciaśniejszemu skręceniu, a skondensowane
ciaśniejszemu skręceniu, a skondensowane
chromosomy tworzą pary identycznych
chromosomy tworzą pary identycznych
chromatyd.
chromatyd.
73
Następuje rozpad otoczki jądrowej. Mikrotubule
Następuje rozpad otoczki jądrowej. Mikrotubule
wrzeciona kariokinetycznego przyłączają się do
wrzeciona kariokinetycznego przyłączają się do
centromerów chromosomów przy udziale
centromerów chromosomów przy udziale
struktury zwanej kinetochorem. Regiony
struktury zwanej kinetochorem. Regiony
centromerowe układają się w okolicy równika
centromerowe układają się w okolicy równika
komórki. Dochodzi do podziału centromerów, a
komórki. Dochodzi do podziału centromerów, a
nowe chromosomy, każdy powstały z jednej ze
nowe chromosomy, każdy powstały z jednej ze
sparowanych chromatyd, przesuwają się w
sparowanych chromatyd, przesuwają się w
kierunku przeciwległych biegunów.
kierunku przeciwległych biegunów.
74
Przypomnienie.
Umiejscowienie genu na chromosomie określa się jako locus. Różne
warianty jednego genu (polimorfizm) nazywane są allelami. Zwykle
występuje jeden lub kilka różnych alleli. Tylko niektóre geny są wysoce
polimorficzne, czyli mają wiele różnych alleli.
Homo-/Hetero-/Hemizygota
Osoba z identycznymi alielami określonego genu jest homozygotą dla
danego locus. Hetero-zygota ma dwa różne allele, a hemizygota ma tyl ko
jeden allel (np. wiele genów na chromosomie X i Y u osobników
płci
męskiej).
Genotypem nazywamy komplet genów danego osobnika.
Fenotyp to zespół cech organizmu wynikający z ekspresji genotypu.
Allele dominujace i recesywne. Cecha warunkowana przez allel dominujący
ulega ekspresji niezależnie od drugiego allelu. Allele dominujące oznacza się
dużymi literami (A), a recesywne małymi (a). Cecha uwarunkowana allelem
recesywnym ujawnia się tylko u homozygot, u których oba allele są właśnie
tego typu.
75
PRAWA MENDLA
Mendel podsumował swoje odkrycia dwoma prawami:
1. Segregacja. Dwa allele każdego genu segregują do dwóch
różnych komórek rozrodczych (gamet).
2. Niezależność. Geny związane z różnymi cechami segregują
niezależnie.
76
1. Segregacja. Dwa allele każdego genu
segregują do dwóch różnych komórek
rozrodczych (gamet).
77
2. Niezależność. Geny związane z różnymi
cechami segregują niezależnie.
78
Rodzice heterozygotyczni w jednym locus mogą mieć
potomstwo heterozygotyczne lub homozygotyczne.
Przedstawia się to za pomocą kwadratu Punnetta [ryc.
2.4(a)]. Rodzice heterozygotyczni dla dwóch różnych genów
(Aa i Bb) będą mieli potomstwo o kilkunastu różnych
genotypach [ryc. 2.4(b)]. Łatwo obliczyć warianty
genotypów potomstwa, używając częstości alleli.
79
Częstość alleli jest stała.
Proporcje alleli w populacji oraz ich częstość zmieniają się
bardzo wolno w kolejnych pokoleniach. Szybko zmieniają się
tylko kombinacje alleli. Na przykład potomstwo pary AaBb x
AaBb będzie miało podobną częstość alleli jak rodzice, 50%
każdy allel: A, a, B, b; pomimo to, że tylko 25% dzieci będzie
miało identyczny z rodzicielskim genotyp (AaBb). Podwójne
homozygoty będą najrzadsze (AABB lub aabb, każde 1/16 =
6%).
Stabilność rozkładu alleli stanowi podstawę ewolucji i
genetyki chorób.
80
Wzory dziedziczenia
Większość cech kodowana jest przez geny znajdujące się w
genomie jądrowym i dziedziczy się zgodnie z prawami
Mendla.
Schematy analizy rodowodów przedstawiają rodzaje dziedziczenia mendlowskiego.
Homozygoty allelu recesywnego są chore, a heterozygoty to bezobjawowi nosiciele.
W przypadku allelu dominującego nie ma nosicieli, gdyż heterozygoty również chorują.
Probant to pierwszy pacjent z danej rodziny, u którego zdiagnozowano objawy choroby.
81
Allele chorób
Częstość alleli wywołujących choroby jest
zazwyczaj mała.
Powstają one w wyniku zmian
genetycznych (mutacji), a w związku ze swoim
uszkadzającym efektem są powoli eliminowane.
Proces ten określa się mianem równowagi
„mutacja-selekcja".
82
Niektóre choroby wywołane są przez wiele różnych alleli, inne
przez jeden, ale częsty. Na przykład: prawie co trzeci przypadek
hemofilii B spowodowany jest odmienną mutacją IX czynnika
krzepliwości, 75% odpowiedzialnych za to alleli powstaje w wyniku
niezależnych mutacji. Najczęstszy allel, który pochodzi
prawdopodobnie od jednego wspólnego przodka, występuje tylko u
5% dotkniętych tą chorobą rodzin w Wielkiej Brytanii.
Dla kontrastu, ponad dwie trzecie przypadków
mukowiscydozy powodowane jest mutacją F508del (skrót od
„delecja fenyloalaniny w pozycji 508 białka„) w genie, który koduje
białko - kanał jonowy. Około 5% ludności Stanów Zjednoczonych jest
nosicielami allelu F508del. Istnieją też inne, rzadsze mutacje, które
skutkują wystąpieniem mukowiscydozy, ale żadna z nich nie zdarza
się częściej niż 1 na 100 przypadków tej choroby w Europie.
83
Dziedziczenie niemendlowskie
związane jest z wpływem
cytoplazmy, która pochodzi
prawie wyłącznie od matki. W
procesie tym biorą udział geny z
mitochondriów i białka
cytoplazmatyczne oddziałujące
na geny jądrowe.
84
Dziedziczenie mendlowskie
(klasyczne)
Wyróżniamy cztery typy
dziedziczenia w zależności
od tego, czy gen jest
dominujący, czy recesywny
oraz od jego położenia na
chromosomie X lub na
autosomie. Choroby
sprzężone z chromosomem Y
są u ludzi słabo poznane.
Podstawowe typy
dziedziczenia
mendlowskiego można
zaobserwować w rodzinach,
u których dana cecha
obecna jest w kilku kolejnych
pokoleniach [ryc.].
Najbardziej istotne zmiany w
genach to te, które
predysponują do określonych
chorób, gdyż powodują
zaburzenie procesów
metabolicznych lub szlaków
sygnałowych.
85
Dziedziczenie autosomalne dominujące
(ekspresja u heterozygot)
dotyczy obu płci;
mutacja zostaje odziedziczona od jednego z rodziców lub
powstaje de novo. Już pojedyncza kopia autosomalnego
dominującego allela wywiera wpływ na fenotyp. Każde
dziecko chorego rodzica ponosi 50% ryzyko wystąpienia
choroby.
86
Dziedziczenie autosomalne recesywne ( ekspresja u
homozygot)
występuje u osób obu płci, których rodzice są
zazwyczaj bezobjawowymi nosicielami. Ryzyko urodzenia chorego
dziecka wzrasta, jeśli rodzice są spokrewnieni, gdyż istnieje
wtedy wyższe prawdopodobieństwo odziedziczenia identycznych
alleli. Pojedyncza kopia allelu autosomalnego recesywnego
zwykłe nie ujawnia się w fenotypie. Jeżeli oboje rodzice są
nosicielami (Aa x Aa), ryzyko wystąpienia choroby u każdego
dziecka wynosi 25%, prawdopodobieństwo bycia nosicielem 50%,
a szansa na to, że nie odziedziczy żadnej kopii zmutowanego
genu 25% W przypadku, gdy tylko jeden z rodziców jest
nosicielem (Aa x AA), każde jego dziecko ma
prawdopodobieństwo nosicielstwa 50% i zasadniczo nie ponosi
ryzyka wystąpienia choroby.
87
Dziedziczenie sprzężone z chromosomem X
recesywne -
prawie zawsze chorują mężczyźni(
praktycznie wszystkie
nieprawidłowości związane z płcią zależą od genów znajdujących się na
chromosomie X i ponieważ mężczyźni posiadają tylko jedna kopię, nie mogą
zrównoważyć ewentualnych wad drugim, prawidłowym chromosomem X
).
Każdy syn matki nosicieli ponosi 50% ryzyko wystąpienia choroby, a
córka 50% prawdopodobieństwo nosicielstwa, tak jak jej matka. Nie ma
przekazywania choroby z ojca na syna. U kobiet, aby powstał zmieniony fenotyp,
zwykle oba chromosomy X muszą być zmienione. Heterozygotyczne córki mogą
wykazywać łagodne objawy choroby, gdy wystąpi nielosowa inaktywacja
chromosomu X.
88
Dziedziczenie sprzężone z chromosomem X
dominujące (XLD, ang. X-linked dominant)
-
choroba częściej ujawnia się u córek, ale zazwyczaj ma lżejszy
przebieg niż u synów. Ma to związek z posiadaniem przez kobiety
także drugiego chromosomu X od zdrowego rodzica. Synowie
chorują ciężej, ponieważ ich jedyny chromosom X niesie ze sobą
mutację. Niektóre allele XLD mogą być letalne. W kolejnym
pokoleniu synowie chorych ojców są zdrowi - ich chromosom X
pochodzi od matki. Córki chorego ojca są zawsze chore, gdyż
jeden z ich chromosomów X jest odziedziczony po ojcu. Każde
dziecko chorej matki ponosi 50% ryzyko wystąpienia choroby.
Ten typ dziedziczenia występuje bardzo rzadko.
89
1. Dziedziczenie
1. Dziedziczenie
autosomalne
autosomalne
dominujące
dominujące
Dotyczy osób
Dotyczy osób
heterozygotycznych.
heterozygotycznych.
Allel zmutowany
Allel zmutowany
znajduje się na
znajduje się na
jednym z 22
jednym z 22
autosomów. Jeśli nie
autosomów. Jeśli nie
hamuje czynności
hamuje czynności
rozrodczej, cecha
rozrodczej, cecha
przekazywana jest
przekazywana jest
następnemu
następnemu
pokoleniu. Zdrowi
pokoleniu. Zdrowi
członkowie rodziny
członkowie rodziny
nie przekazują
nie przekazują
cechy.
cechy.
Są przekazywane
Są przekazywane
:
:
uszkodzenie
uszkodzenie
białek
białek
nieenzymatycznych;
nieenzymatycznych;
uszkodzenie
uszkodzenie
receptorów błony
receptorów błony
komórkowej;
komórkowej;
uszkodzenie
uszkodzenie
białek
białek
strukturalnych, np.
strukturalnych, np.
kolagenu albo
kolagenu albo
elastyny
elastyny
90
Dziedziczenie autosomalne dominujące
dotyczy obu płci; mutacja zostaje odziedziczona od
jednego z rodziców lub powstaje de novo. Już pojedyncza
kopia autosomalnego dominującego allela wywiera wpływ
na fenotyp. Każde dziecko chorego rodzica ponosi 50%
ryzyko wystąpienia choroby.
91
1. Dziedziczenie autosomalne
1. Dziedziczenie autosomalne
dominujące
dominujące
Do chorób dziedziczonych w ten
Do chorób dziedziczonych w ten
sposób należą m.in.:
sposób należą m.in.:
rodzinna hipercholesterolemia,
rodzinna hipercholesterolemia,
osteogenesis imperfecta
osteogenesis imperfecta
(osteogeneza
(osteogeneza
nieprawidłowa),
nieprawidłowa),
wókniakonerwiakowatość typu I,
wókniakonerwiakowatość typu I,
siatkówczak,
siatkówczak,
nerczak płodowy (guz Wilmsa),
nerczak płodowy (guz Wilmsa),
rodzinna polipowata gruczolakowatość
rodzinna polipowata gruczolakowatość
okrężnicy,
okrężnicy,
zespól Marfana,
zespól Marfana,
torbielowatość nerek typu dorosłych
torbielowatość nerek typu dorosłych
92
Nieprawidłowa osteogeneza (osteogenesis
Nieprawidłowa osteogeneza (osteogenesis
imperfecta).
imperfecta).
Niezdolność do prawidłowego syntetyzowania
Niezdolność do prawidłowego syntetyzowania
kolagenu typu I.
kolagenu typu I.
Wyróżnia się 4 typy tej choroby.
Wyróżnia się 4 typy tej choroby.
W każdym z nich następują liczne złamania
W każdym z nich następują liczne złamania
kości nawet po minimalnych urazach, stawy są
kości nawet po minimalnych urazach, stawy są
rozluźnione, stopy płaskie, zęby zniekształcone. W
rozluźnione, stopy płaskie, zęby zniekształcone. W
typie 2 kościec dziecka ulega licznym złamaniom
typie 2 kościec dziecka ulega licznym złamaniom
podczas porodu.
podczas porodu.
93
Siatkówczak (retinoblastoma).
Siatkówczak (retinoblastoma).
Najczęstszy nowotwór wewnątrzgałkowy wieku
Najczęstszy nowotwór wewnątrzgałkowy wieku
dziecięcego. 95% przypadków rozpoznaje się przed 5. rż.
dziecięcego. 95% przypadków rozpoznaje się przed 5. rż.
( najwięcej przypadków rozpoznaje się u dzieci w pierwszym
( najwięcej przypadków rozpoznaje się u dzieci w pierwszym
roku życia).
roku życia).
94
Nerczak płodowy (nephroblastoma), guz
Nerczak płodowy (nephroblastoma), guz
Willmsa
Willmsa
Jeden z najczęstszych nowotworów wieku dziecięcego.
Jeden z najczęstszych nowotworów wieku dziecięcego.
Pojawia się zwykle między 1. a 5. rokiem życia. Masa
Pojawia się zwykle między 1. a 5. rokiem życia. Masa
dochodzi do 2 kg, wrasta do żył, daje przerzuty w
dochodzi do 2 kg, wrasta do żył, daje przerzuty w
pierwszej kolejnosci do płuc.
pierwszej kolejnosci do płuc.
95
Zespół Marfana.
Zespół Marfana.
Mutacje w genie fibrylliny 1. Niepełne
Mutacje w genie fibrylliny 1. Niepełne
wykształcenie włókien sprężystych tkanki
wykształcenie włókien sprężystych tkanki
łącznej.
łącznej.
Dominujące objawy: pająkowatość palców
Dominujące objawy: pająkowatość palców
(arachnodaktylia), długie, cienkie kończyny,
(arachnodaktylia), długie, cienkie kończyny,
nieprawidłowe proporcje ciała (krótki
nieprawidłowe proporcje ciała (krótki
tułów), nadmierna ruchomość stawów,
tułów), nadmierna ruchomość stawów,
skolioza, kyfoskolioza, podwichnięcie
skolioza, kyfoskolioza, podwichnięcie
soczewki, rozwarstwiający tętniak aorty.
soczewki, rozwarstwiający tętniak aorty.
Średni okres przeżycia 40-50 lat.
Średni okres przeżycia 40-50 lat.
Najczęstsza przyczyna zgonu –
Najczęstsza przyczyna zgonu –
pękniecie tętniaka aorty.
pękniecie tętniaka aorty.
96
Dziedziczenie autosomalne recesywne ( ekspresja u
homozygot)
występuje u osób obu płci, których rodzice są
zazwyczaj bezobjawowymi nosicielami. Ryzyko urodzenia chorego
dziecka wzrasta, jeśli rodzice są spokrewnieni, gdyż istnieje
wtedy wyższe prawdopodobieństwo odziedziczenia identycznych
alleli. Pojedyncza kopia allelu autosomalnego recesywnego
zwykłe nie ujawnia się w fenotypie. Jeżeli oboje rodzice są
nosicielami (Aa x Aa), ryzyko wystąpienia choroby u każdego
dziecka wynosi 25%, prawdopodobieństwo bycia nosicielem 50%,
a szansa na to, że nie odziedziczy żadnej kopii zmutowanego
genu 25% W przypadku, gdy tylko jeden z rodziców jest
nosicielem (Aa x AA), każde jego dziecko ma
prawdopodobieństwo nosicielstwa 50% i zasadniczo nie ponosi
ryzyka wystąpienia choroby.
97
2. Dziedziczenie autosomalne
2. Dziedziczenie autosomalne
recesywne
recesywne
Ten typ dziedziczenia
Ten typ dziedziczenia
charakteryzuje osoby homozygotyczne
charakteryzuje osoby homozygotyczne
obu płci (obydwa allele związane z daną
obu płci (obydwa allele związane z daną
cechą są albo prawidłowe albo
cechą są albo prawidłowe albo
zmutowane).
zmutowane).
Im rzadszy w całej
Im rzadszy w całej
populacji jest zmutowany gen, tym mniej
populacji jest zmutowany gen, tym mniej
osób heterozygotycznych mających taki
osób heterozygotycznych mających taki
gen.
gen.
Allele recesywne są bardzo rzadkie.
Allele recesywne są bardzo rzadkie.
Do ujawnienia się choroby potrzeba
Do ujawnienia się choroby potrzeba
dwóch zmutowanych alleli.
dwóch zmutowanych alleli.
Szansa połączenia się dwóch osób
Szansa połączenia się dwóch osób
heterozygotycznych i stworzenia
heterozygotycznych i stworzenia
potomnej osoby homozygotycznej jest
potomnej osoby homozygotycznej jest
znikoma.
znikoma.
Choroby dziedziczone recesywnie są
Choroby dziedziczone recesywnie są
najczęściej wynikiem zawierania małżeństw
najczęściej wynikiem zawierania małżeństw
miedzy osobami spokrewnionymi.
miedzy osobami spokrewnionymi.
98
Dziedziczenie ujawnia się zwykle w
Dziedziczenie ujawnia się zwykle w
dzieciństwie i dotyczy głównie metabolizmu
dzieciństwie i dotyczy głównie metabolizmu
(niedobory enzymatyczne o różnym nasileniu ),
(niedobory enzymatyczne o różnym nasileniu ),
niekiedy także powoduje zaburzenia
niekiedy także powoduje zaburzenia
organogenezy.
organogenezy.
Do charakterystycznych chorób związanych z
Do charakterystycznych chorób związanych z
zaburzeniami metabolizmu należą m.in.:
zaburzeniami metabolizmu należą m.in.:
mukowiscydoza,
mukowiscydoza,
fenyloketonuria,
fenyloketonuria,
choroba Gauchera,
choroba Gauchera,
choroba Tay i Sachsa,
choroba Tay i Sachsa,
choroba Gertrudy Hurler, * choroby
choroba Gertrudy Hurler, * choroby
spichrzeniowe
spichrzeniowe
99
Dziedziczenie ujawnia się zwykle w
Dziedziczenie ujawnia się zwykle w
dzieciństwie i dotyczy głównie metabolizmu
dzieciństwie i dotyczy głównie metabolizmu
(niedobory enzymatyczne o różnym nasileniu ),
(niedobory enzymatyczne o różnym nasileniu ),
niekiedy także powoduje zaburzenia
niekiedy także powoduje zaburzenia
organogenezy.
organogenezy.
Do charakterystycznych chorób związanych z
Do charakterystycznych chorób związanych z
zaburzeniami metabolizmu należą m.in. ( c. d.):
zaburzeniami metabolizmu należą m.in. ( c. d.):
choroba von Gierkego,
choroba von Gierkego,
choroba Wilsona,
choroba Wilsona,
talasemia,
talasemia,
alkaptonuria.
alkaptonuria.
Przykładem ciężkiego zaburzenia organogenezy
Przykładem ciężkiego zaburzenia organogenezy
jest
jest torbielowatość nerek typu noworodków
torbielowatość nerek typu noworodków
.
.
100
FENYLOKETONURIA - W organizmie chorego
FENYLOKETONURIA - W organizmie chorego
dziecka brakuje enzymu (hydroksylazy
dziecka brakuje enzymu (hydroksylazy
fenyloalaninowej) przekształcającego aminokwas
fenyloalaninowej) przekształcającego aminokwas
fenyloalaninę w tyrozynę oraz związki
fenyloalaninę w tyrozynę oraz związki
odpowiedzialne m.in. za pigmentację skóry.
odpowiedzialne m.in. za pigmentację skóry.
Nagromadzenie fenyloalaniny może doprowadzić do
Nagromadzenie fenyloalaniny może doprowadzić do
upośledzenia umysłowego.
upośledzenia umysłowego.
Chore dziecko może rozwijać się normalnie,
Chore dziecko może rozwijać się normalnie,
pod warunkiem że choroba została wykryta w
pod warunkiem że choroba została wykryta w
pierwszych tygodniach życia i z diety dziecka
pierwszych tygodniach życia i z diety dziecka
wyłączono fenyloalaninę, tzn. dieta musi być uboga
wyłączono fenyloalaninę, tzn. dieta musi być uboga
w białko, wykluczać mięso, nabiał, czekoladę i
w białko, wykluczać mięso, nabiał, czekoladę i
zawierać niewiele warzyw i owoców. Taką dietę
zawierać niewiele warzyw i owoców. Taką dietę
chory powinien utrzymywać przez całe życie.
chory powinien utrzymywać przez całe życie.
Chorobę rozpoznaje się u 1 na 15000 dzieci,
Chorobę rozpoznaje się u 1 na 15000 dzieci,
ale częstość jej występowania jest różna w różnych
ale częstość jej występowania jest różna w różnych
populacjach.
populacjach.
Objawami nieleczonej choroby są: znacznego
Objawami nieleczonej choroby są: znacznego
stopnia upośledzenie rozwoju umysłowego i
stopnia upośledzenie rozwoju umysłowego i
motorycznego. Niedobór melaniny jest przyczyną
motorycznego. Niedobór melaniny jest przyczyną
bardzo jasnej skóry, włosów i tęczówek (bielactwo
bardzo jasnej skóry, włosów i tęczówek (bielactwo
wrodzone). Poza tym mogą występować drgawki
wrodzone). Poza tym mogą występować drgawki
(padaczka), zaburzenia chodu, postawy,
(padaczka), zaburzenia chodu, postawy,
zesztywnienie stawów.
zesztywnienie stawów.
101
LIZOSOMALNE CHOROBY
LIZOSOMALNE CHOROBY
SPICHRZENIOWE
SPICHRZENIOWE
Wszystkie wymienione choroby
Wszystkie wymienione choroby
charakteryzują się brakiem skutecznego leczenia.
charakteryzują się brakiem skutecznego leczenia.
Mają tendencję do stopniowej progresji i
Mają tendencję do stopniowej progresji i
zwykle ujawniają się w okresie kilku miesięcy od
zwykle ujawniają się w okresie kilku miesięcy od
porodu i postępując, doprowadzają w większości
porodu i postępując, doprowadzają w większości
przypadków do zgonu w okresie dzieciństwa lub
przypadków do zgonu w okresie dzieciństwa lub
dojrzewania płciowego.
dojrzewania płciowego.
102
LIZOSOMALNE CHOROBY
LIZOSOMALNE CHOROBY
SPICHRZENIOWE
SPICHRZENIOWE
Inaczej nazywane tezaurysmozami
Inaczej nazywane tezaurysmozami
(
(
thesaurysmosis
thesaurysmosis
) – około 30 chorób, których cechą
) – około 30 chorób, których cechą
charakterystyczną są zaburzenia funkcji
charakterystyczną są zaburzenia funkcji
lizosomów.
lizosomów.
Istotą tych chorób jest brak enzymu, którego niedobór
Istotą tych chorób jest brak enzymu, którego niedobór
doprowadza do nadmiernego stężenia nierozkładanej
doprowadza do nadmiernego stężenia nierozkładanej
substancji i jej odkładania (spichrzania) w organizmie.
substancji i jej odkładania (spichrzania) w organizmie.
W zależności od rodzaju spichrzanej substancji, dzieli
W zależności od rodzaju spichrzanej substancji, dzieli
je się na następujące grupy chorób:
je się na następujące grupy chorób:
mukopolisacharydozy,
mukopolisacharydozy,
gangliozydozy,
gangliozydozy,
lipidozy,
lipidozy,
glikogenozy,
glikogenozy,
glikoproteinozy,
glikoproteinozy,
mukolipidozy,
mukolipidozy,
leukodystrofie
leukodystrofie
.
.
Wszystkie wymienione choroby charakteryzują się
Wszystkie wymienione choroby charakteryzują się
brakiem skutecznego leczenia. Maja tendencję do
brakiem skutecznego leczenia. Maja tendencję do
stopniowej progresji i zwykle ujawniają się w okresie kilku
stopniowej progresji i zwykle ujawniają się w okresie kilku
miesięcy od porodu i postępując, doprowadzają w większości
miesięcy od porodu i postępując, doprowadzają w większości
przypadków do zgonu w okresie dzieciństwa lub dojrzewania
przypadków do zgonu w okresie dzieciństwa lub dojrzewania
płciowego.
płciowego.
103
Choroba Taya- Sachsa – gangliozydoza –
Choroba Taya- Sachsa – gangliozydoza –
brak heksozoaminidazy gangliozydu GM
brak heksozoaminidazy gangliozydu GM
2
2
Idiotyzm rodzinny ze ślepotą.
Idiotyzm rodzinny ze ślepotą.
Około 90% wszystkich przypadków
Około 90% wszystkich przypadków
występuje u dzieci żydowskich.
występuje u dzieci żydowskich.
Neurony ośrodkowego układu
Neurony ośrodkowego układu
nerwowego spichrzają gangliozyd GM
nerwowego spichrzają gangliozyd GM
2
2
.
.
Dzieci takie są niewidome i
Dzieci takie są niewidome i
niedorozwinięte umysłowo
niedorozwinięte umysłowo
104
Choroba (zespół) Hurler –
Choroba (zespół) Hurler –
mukopolisacharydoza-
mukopolisacharydoza-
niedobór
niedobór
α
α
-L-
-L-
iduronizazy
iduronizazy
Występuje wzmożone
Występuje wzmożone
wydalanie
wydalanie
mukopolisacharydów z
mukopolisacharydów z
moczem.
moczem.
Typowe objawy:
Typowe objawy:
pogrubienie rysów twarzy,
pogrubienie rysów twarzy,
zmętnienie rogówki,
zmętnienie rogówki,
przepuklina pępkowa, niski
przepuklina pępkowa, niski
wzrost, postępująca
wzrost, postępująca
degradacja umysłowa.
degradacja umysłowa.
Zgon w drugiej dekadzie życia.
Zgon w drugiej dekadzie życia.
105
Choroba Wilsona (zwyrodnienie wątrobowo-
Choroba Wilsona (zwyrodnienie wątrobowo-
soczewkowe)
soczewkowe)
Zaburzenia gospodarki miedzią w wyniku zmniejszenia
Zaburzenia gospodarki miedzią w wyniku zmniejszenia
stężenia ceruloplazminy. Miedź jest zatrzymywana w
stężenia ceruloplazminy. Miedź jest zatrzymywana w
nadmiarze w wątrobie. Następstwem jest marskość
nadmiarze w wątrobie. Następstwem jest marskość
wątroby. Dochodzi również do uszkodzenia jąder
wątroby. Dochodzi również do uszkodzenia jąder
podstawy mózgu.
podstawy mózgu.
106
Dziedziczenie sprzężone z chromosomem X
recesywne -
prawie zawsze chorują mężczyźni(
praktycznie wszystkie
nieprawidłowości związane z płcią zależą od genów znajdujących się na
chromosomie X i ponieważ mężczyźni posiadają tylko jedna kopię, nie mogą
zrównoważyć ewentualnych wad drugim, prawidłowym chromosomem X
).
Każdy syn matki nosicieli ponosi 50% ryzyko wystąpienia choroby, a
córka 50% prawdopodobieństwo nosicielstwa, tak jak jej matka. Nie ma
przekazywania choroby z ojca na syna. U kobiet, aby powstał zmieniony fenotyp,
zwykle oba chromosomy X muszą być zmienione. Heterozygotyczne córki mogą
wykazywać łagodne objawy choroby, gdy wystąpi nielosowa inaktywacja
chromosomu X.
107
Dziedziczenie sprzężone z chromosomem X
dominujące (XLD, ang. X-linked dominant) -
choroba
częściej ujawnia się u córek, ale zazwyczaj ma lżejszy przebieg
niż u synów. Ma to związek z posiadaniem przez kobiety także
drugiego chromosomu X od zdrowego rodzica. Synowie chorują
ciężej, ponieważ ich jedyny chromosom X niesie ze sobą mutację.
Niektóre allele XLD mogą być letalne. W kolejnym pokoleniu
synowie chorych ojców są zdrowi - ich chromosom X pochodzi od
matki. Córki chorego ojca są zawsze chore, gdyż jeden z ich
chromosomów X jest odziedziczony po ojcu. Każde dziecko chorej
matki ponosi 50% ryzyko wystąpienia choroby.
Ten typ dziedziczenia występuje bardzo rzadko.
108
Dziedziczenie związane z
Dziedziczenie związane z
chromosomem X.
chromosomem X.
Gen warunkujący dziedziczoną chorobę znajduje się na
Gen warunkujący dziedziczoną chorobę znajduje się na
chromosomie X.
chromosomie X.
Cecha dominująca, związana z chromosomem X
Cecha dominująca, związana z chromosomem X
ujawnia się u kobiet i u mężczyzn wyjątkowo rzadko.
ujawnia się u kobiet i u mężczyzn wyjątkowo rzadko.
Dziedziczenie związane z chromosomem X jest najczęściej
Dziedziczenie związane z chromosomem X jest najczęściej
recesywne.
recesywne.
Ojciec nie przekazuje genu warunkującego chorobę
Ojciec nie przekazuje genu warunkującego chorobę
synowi, gdyż przekazuje mu chromosom Y, natomiast
synowi, gdyż przekazuje mu chromosom Y, natomiast
przekazuje go córce z chromosomem X. Córka staje się
przekazuje go córce z chromosomem X. Córka staje się
nosicielem choroby, przekazując cechę swoim dzieciom
nosicielem choroby, przekazując cechę swoim dzieciom
(wnukom chorego dziadka).
(wnukom chorego dziadka).
Synowie nosicielki mają 50% szans na zachorowanie,
Synowie nosicielki mają 50% szans na zachorowanie,
jej córki nie chorują. Wszystkie córki chorych mężczyzn są
jej córki nie chorują. Wszystkie córki chorych mężczyzn są
nosicielkami, a synowie nie chorują i nie przekazują choroby
nosicielkami, a synowie nie chorują i nie przekazują choroby
swoim dzieciom.
swoim dzieciom.
109
Dziedziczenie związane z
Dziedziczenie związane z
chromosomem X ( c. d.)
chromosomem X ( c. d.)
Choroby dziedziczone w ten sposób to m.in.:
Choroby dziedziczone w ten sposób to m.in.:
hemofilia A
hemofilia A
[
[
brak czynnika VIII
brak czynnika VIII
(antyhemolitycznego
(antyhemolitycznego
)]
)]
,
,
hemofilia B
hemofilia B
[
[
brak czynnika IX (Christmasa
brak czynnika IX (Christmasa
)]
)]
,
,
dystrofia mięśniowa Duchenne-Beckera,
dystrofia mięśniowa Duchenne-Beckera,
daltonizm,
daltonizm,
agammaglobulinemia.
agammaglobulinemia.
110
Dziedziczenie wieloczynnikowe.
Dziedziczenie wieloczynnikowe.
Większość dziedziczonych cech człowieka nie
Większość dziedziczonych cech człowieka nie
dziedziczy się wprost ani dominująco ani recesywnie,
dziedziczy się wprost ani dominująco ani recesywnie,
lecz zależy od wielu czynników.
lecz zależy od wielu czynników.
Przyjmuje się, że dziedziczenie wieloczynnikowe
Przyjmuje się, że dziedziczenie wieloczynnikowe
dotyczy np. inteligencji, wzrostu, barwy skóry, budowy
dotyczy np. inteligencji, wzrostu, barwy skóry, budowy
ciała, skłonności rodzinnych np. do miażdżycy,
ciała, skłonności rodzinnych np. do miażdżycy,
cukrzycy, niektórych nowotworów, zwyrodnień
cukrzycy, niektórych nowotworów, zwyrodnień
stawowych, nadciśnienia tętniczego, niektórych wad
stawowych, nadciśnienia tętniczego, niektórych wad
wrodzonych.
wrodzonych.
Duża część tych zaburzeń może być
Duża część tych zaburzeń może być
spowodowana uszkodzeniem genów przez szkodliwe
spowodowana uszkodzeniem genów przez szkodliwe
czynniki środowiska.
czynniki środowiska.
Niektóre choroby mają powinowactwo do
Niektóre choroby mają powinowactwo do
określonej płci.
określonej płci.