

społeczny charakter- jest produktem
współżycia ludzi, trwa przez pokolenia, jej rozwój
możliwy jest dzięki kontaktom międzyludzkim



zbiorowe wytwarzanie- jednostka może wnieść
do niej indywidualny wkład, ale nie jest w stanie
samodzielnie jej tworzyć



intersubiektywność- jest wspólna węższym lub
szerszym zbiorowościom, niosąca podobne
znaczenie, skupiająca w sobie wartości podobnie
rozumiane przez członków grupy lub klasy
społecznej



Ralpha Lintona- kultura jest konfiguracją

wyuczonych zachowań i ich rezultatów, których

elementy są podzielane i przekazywane przez

członków danego społeczeństwa



Taylor- kulturą nazywamy złożoną całość

obejmującą wiedzę, wierzenia, sztukę, prawo,

moralność, obyczaje oraz wszystkie inne zdolności

nabyte przez człowieka jako członka społeczeństwa



Jan Szczepański- kultura to dziedzina wartości

pozbawionych na ogół praktycznej użyteczności

oprawianych i rozwijanych bezinteresownie ze

względu na związane z tymi wartościami

wewnętrzne przeżycia.

*postać zewnętrzna(zobiektywizowana) czyli

działania ludzkie, przedmioty będące
wytworami tych działań, utożsamiana jest z
cywilizacją: znajdziemy tu takie wytwory jak
drogi, budynki, mosty, itp.

*postać wewnętrzna tkwiąca w świadomości

ludzi: wzory, normy, oceny, przekonania
odnosi się do aspektu niematerialnego i ma
charakter symboliczny

jest celem i wartością samą w sobie. W jej
obrębie można wyróżnić kulturę

-dominującą, która koncentruje się wokół

kanonu rozumianego jako zespół konkretnych
elementów, przekazów, idei,

-uprawnioną
-niższą, tzw. podkulturę, mieści się to wszystko

co znajduje się poza kanonem



kulturę ludową- charakteryzującą się łatwością

odbioru i wąskim jego zasięgiem, przekaz ma

zazwyczaj charakter ustny, treści maja charakter

spontaniczny, wolny od alienacji, twórczość ma

charakter niezawodowy



kulturę popularną- ma szeroki zasięg odbioru,

jest łatwa i dostępna, przekaz ma charakter

masowy, treści są demokratyczne,

przystosowana do możliwości przez ogół

społeczeństwa



kulturę elitarna- ma najwęższy zasięg, trudno

dostępna, przekaz skierowany jest do wąskiego

grona odbiorców



ekspresyjna: związana z wyrażaniem
własnych emocji, przeżyć, funkcję tą pełnią
wytwory kultury elitarnej, wysokiej



integracyjna, emancypacyjna: pełniona jest
przez kulturę wysoką, skupiają się tu wartości
narodowe, wspólne dla pewnej grupy
społecznej, stanowią źródło identyfikacji jej
członków



rozrywki, hedonizmu: dostarcza wrażeń,
odnosi się do kultury masowej, popularnej



Kultura postfiguratywna



Kultura kofiguratywna



Kultura prefiguratywna



Wytwór społeczności pierwotnych i

starożytnych. Charakteryzuje się odwołaniem
do platońskiego idealizmu. Głównymi cechami
są: konserwatyzm i niezmienność norm i
zasad życia społecznego.



Okres: prehistoria do rewolucji przemysłowej



Istnieje przekonanie, że starsi członkowie

społeczeństw są bardziej doświadczeni, co
wykorzystują w jednokierunkowym przekazie
wartości młodemu pokoleniu.



Powstała w czasach dynamicznych zmian

gospodarczych i społecznych.



Okres: rewolucja przemysłowa do końca II

Wojny Światowej



Międzypokoleniowa transmisja wartości

nabiera charakteru dwukierunkowego. Starsi

członkowie społeczeństwa nadal stanowią

podstawę socjalizacji młodego pokolenia, a w

obliczu szybkiego rozwoju młodzi są bogatsi w

inne, zupełnie nowe doświadczenia, nową

wiedzę. Następuje potrzeba wymiany

poglądów.



Utworzona w dobie kryzysów
egzystencjalnych. Stadium jest to niejednolite,
niejednoznaczne i niespójne w przekazie treści
społecznych, norm i wartości.



Okres: po II Wojnie Światowej i trwa nadal



W kulturze prefiguratywnej przedstawiciele
młodego pokolenia łatwiej radzą sobie w
rozwijającym się świecie i to oni, mimo że nie
posiadają życiowego doświadczenia przekazują
starszym nowoczesne normy i wartości.



Kultura postfiguratywna- osobowość

sterowana tradycją



Kultura konfiguratywna- osobowość

wewnątrzsterowna



Kultura prefiguratywna- osobowość

zewnątrzsterowna

Z. Melosik uważa, że wychowanie
międzykulturowe to działanie zmierzające do
wyjaśnienia perspektyw i konsekwencji
występowania wielu różnych kultur w
społeczeństwie. Jest to uczenie się
funkcjonowania w świecie różnic i szybkich
przemian, kształtowanie się otwartości na
innych.

Kształtowanie zdolności postrzegania:



Siebie i innych jako jednego gatunku

biologicznego ,



siebie i innych jako członków tego samego

ekosystemu ziemskiego,

współodpowiedzialnych za losy świata,



siebie i innych jako kreatorów obrazu

współczesnego świata,



siebie i innych jako dłużników i twórców

kultury,



Faktu z istnienia możliwości poznania i

wartościowania określonych zjawisk, które

są niezrozumiałe czy odmienne.

GLOBALIZACJA
W dobie globalizacji wartości stają się
wspólne, tak jak odpowiedzialność za losy
świata, problemy i zagrożenia które nas
otaczają mają znaczenie globalne. Stąd
konieczność zmiany perspektywy myślenia o
świecie z lokalnej na globalną.



Procesy transferu wartości, technologii i
możliwość szybkiego przemieszczania się,
które prowadzą do stałej koegzystencji
różnych kultur, reprezentujących różne wizje
świata.



Wymuszają konieczność, ale zarazem
możliwość „dialogu kultur”, którym jest
wymiana, nie konfrontacja doświadczeń

Reakcja wobec obcej kultury

(według Wintera)

Stadia świadomości

międzykulturowej (wg.

Melosika)

Stacjonarne poszerzanie wiedzy o

innej kulturze

Postrzeganie inności kulturowej w

kat.:

„inny, gorszy, głupi, obcy”

Rozpoznawanie struktur myślenia

osoby/ przybysza z innej kultury

Niedowierzanie, zdziwienie,

porażenie inną kulturą

(odrzucenie)

Nabywanie kompetencji

międzykulturowego działania

Uruchomienie mechanizmów

wchodzenia w inną kulturę

(inkulturacja)

Międzykulturowe uczenie się

Nabywanie empatii, traktowanie

elementów obcej kultury jak

własnych, transspekcja



dotyczy świadomego wysiłku grup

mniejszościowych celem podtrzymania
własnej etniczności.



Wymaga otwartości, zdolności poszerzania

granic komunikacji, otwartości na odmienność
kulturową



Podstawową metodą kształtowania postaw

wobec świata w warunkach pluralizacji jest
antycypacja.



Reakcji do interakcji



Taktyki do postawy



Redukcji do złożoności



Adaptacji do transfo0rmacji



Efektywności do komunikacji