Iz 2, 1-5;

Rz 13, 11-14;

Ps 122;

Mt 24, 37-44

Czuwajcie, bo nie

Czuwajcie, bo nie

wiecie, w którym dniu

wiecie, w którym dniu

Pan wasz przyjdzie.

Pan wasz przyjdzie.

Pierwsza niedziela Adwentu

Pierwsza niedziela Adwentu

28 listopada 2010 r.

28 listopada 2010 r.

Archanioł Boży

Gabriel, Posłan do

Panny Maryi, Z

Majestatu Trójcy

Świętej, Tak

sprawował

poselstwo k'Niej

Zdrowaś, Panno,

łaskiś pełna, Pan

jest z Tobą, to

rzecz pewna".

Panna się wielce

zdumiała z

poselstwa, które

słyszała.

Pokorniuchno się

skłoniła; jako

Panna

wstrzemięźliwa

zasmuciła się z tej

mowy, nic nie

rzekła Aniołowi.

Ale poseł
z wysokości,
napełnion Boskiej
mądrości, rzekł
Jej: Nie bój się
Maryjo,
najszczęśliwszaś,
Panno miła,
znalazłaś łaskę
u Pana, oto
poczniesz Jego
Syna.

Jezus nazwiesz
imię Jego, będzie
Synem
Najwyższego;
wielki z strony
człowieczeństwa,

a niezmierny z
strony Bóstwa,
wieczny Syn Ojca
Wiecznego,
Zbawiciel świata
całego".

Ewangelia według św. Mateusza

«A jak było za dni Noego, tak będzie z przyjściem Syna

Człowieczego. Albowiem jak w czasie przed potopem jedli i pili,
żenili się i za mąż wydawali aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki,
i nie spostrzegli się, aż przyszedł potop i pochłonął wszystkich,
tak również będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Wtedy
dwóch będzie w polu: jeden będzie wzięty, drugi zostawiony.
Dwie będą mleć na żarnach: jedna będzie wzięta, druga
zostawiona.

Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz

przyjdzie. A to rozumiejcie: Gdyby gospodarz wiedział, o której
porze nocy złodziej ma przyjść, na pewno by czuwał i nie
pozwoliłby włamać się do swego domu. Dlatego i wy bądźcie
gotowi, bo o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy
przyjdzie».

Podjąć się na nowo

„Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy przez dobre uczynki

przygotowali się na spotkanie przychodzącego Chrystusa”. Takimi
słowami rozpoczyna się kolekta dzisiejszej liturgii. Wskazują one, i to w
sposób jednoznaczny, na sens tego, co przeżywamy. Bóg, jako Ojciec, jest
początkiem wszelkiego dobra, a więc także naszego życia, i wskazuje
nam na kres naszej drogi, tzn. na «przychodzącego Chrystusa». Nasze
istnienie zawiera się, i to w sposób całkowity, pomiędzy tą łaską, która
nas uprzedza, a całkowitym upodobnieniem się do Chrystusa, do którego
zmierzamy. Tak więc, to Jego łaska wzbudza w nas zdolność i pragnienie
do podjęcia tej drogi poprzez spełnianie dobrych uczynków.

(…) Słowo

Boże zachęca nas do bycia takimi jak mądry i roztropny gospodarz domu,
który strzeże skarbu, jaki posiada. Jezus nie obawia się posłużyć obrazem
złodzieja, ponieważ czyhające na nas niebezpieczeństwo jest zbyt duże.
Jest to niebezpieczeństwo niedostrzeżenia Bożej łaski. Tej, która
jest nam ofiarowana. A co za tym idzie, grozi nam jej utrata z powodu
naszego lenistwa, ignorancji czy braku odpowiedzialności. Nie wystarczy
samo tylko zbudowanie arki, jak było za czasów Noego, jeżeli później ta
sama arka nie niesie nas z powrotem do Boga! (…) Dlatego też trzeba
nam czuwać, trzeba czuwać nad naszą wiarą, ponieważ światło już
wzeszło.

To Twoja miłość, Ojcze, pozwala

nam ciągle na nowo wychodzić

naprzeciw Twojemu

nadchodzącemu Synowi.

Dziękujemy Ci za ten święty czas

Adwentu, którym nas obdarzasz,

abyśmy mogli skupić większą

uwagę na Tobie.

Udziel nam swojej łaski, abyśmy

prawdziwie pozwolili jej się

prowadzić i aby nasza wola

została poruszona Twoim

przyjściem.

Pokonaj także siłę naszych

przyzwyczajeń,

zwłaszcza zaś to, że nie

potrzebujemy już niczego

odkrywać w Twojej obecności. Po

tym jak poznaliśmy światło, nie

dozwól nam pragnąć ciemności.

Fragmenty rozważań do Ewangelii pochodzą z kolekcji „Lectio divina na każdy
dzień roku”. Czas Awentu – rok A (tom 1). Wydawnictwo Sióstr Loretanek.