Siedemnasta niedziela

zwykła

24 lipca 2011 r.

Królestwo niebieskie

podobne jest do skarbu

ukrytego w roli

1 Krl 3, 5. 7-12; Rz 8, 28-30; Ps 119; Mt
13, 44-52

Ewangelia według św. Mateusza

Królestwo niebieskie podobne jest do skarbu ukrytego w roli.

Znalazł go pewien człowiek i ukrył ponownie. Uradowany poszedł,
sprzedał wszystko, co miał, i kupił tę rolę. Dalej, podobne jest królestwo
niebieskie do kupca, poszukującego pięknych pereł. Gdy znalazł jedną
drogocenną perłę, poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił ją. Dalej,
podobne jest królestwo niebieskie do sieci, zarzuconej w morze i
zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju. Gdy się napełniła, wyciągnęli ją na
brzeg i usiadłszy, dobre zebrali w naczynia, a złe odrzucili.

Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych

spośród sprawiedliwych wrzucą w piec rozpalony; tam będzie płacz i
zgrzytanie zębów. Zrozumieliście to wszystko?» Odpowiedzieli Mu: «Tak
jest». A On rzekł do nich: «Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się
uczniem królestwa niebieskiego, podobny jest do ojca rodziny, który ze
swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare».

Skarb w zasięgu ręki

Królestwo Izraela opierało się na strukturach ziemskich i zapowiadało tu, na ziemi,
ostateczne

panowanie

Boga

trzykroć

świętego,

niewidzialnego

i

niewypowiedzianego. Natomiast Królestwo Boże, otoczone całkowicie tajemnicą
duchową,

odsłania

się

wraz

z przyjściem wcielonego Słowa, a Ono oznajmia, że Królestwo jest w nas.

Królestwo Boże – słyszymy dzisiaj – jest przede wszystkim rodzajem

«ukrytego skarbu». A zatem: nie jest rzeczywistością widzialną i wszystkim znaną.
Pojęcie «skarb», który został ukryty, wskazuje również na coś, co posiada wielką
wartość. Druga zaś przypowieść uczy, że „królestwo niebieskie podobne jest do
kupca, poszukującego pięknych pereł”. Interesujące jest, że w tym przypadku
porównanie nie odnosi się do perły, ale do «pewnego kupca». On oznacza człowieka,
a perła prawdę. Trzecia przypowieść jest poniekąd najbardziej ogólna. Oto
„królestwo niebieskie podobne jest do sieci, zarzuconej w morze
i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju”.

Wizja ta posiada bardzo silne zabarwienie eschatologiczne, co nie oznacza,

że przez to jest mniej aktualna dzisiaj. Sieć symbolizuje bowiem rzeczywistość
niematerialna, poprzez którą – niczym przez sito – przepływa morze ludzkiej historii.
Innymi słowy, Królestwo Boże jawi się jako rzeczywistość widzialna i jednocześnie
niewidzialna,

cenna

i poszukiwana. Raz odnaleziona aktualizuje się – krótko mówiąc: wzrasta – w
człowieku zdolnym do jej posiadania. Tym samym przenika zbawieniem całą
ludzkość, w którą została zasiana.

Modlitwa

O Boże mój, otocz i przeniknij moją duszę odbiciem Twojej świętości. I jak
słońce swoimi promieniami oświeca, oczyszcza i czyni ziemię płodną, tak
Ty oświeć, oczyść i uświęć całe moje istnienie.

Naucz mnie widzieć w Tobie, poznać w Tobie i w odbiciu Twojej
nieskończonej doskonałości uznać wszystkie moje braki. Naucz mnie
otworzyć moją duszę na Twoje oczyszczające i uświęcające światło.

Fragmenty rozważań do Ewangelii pochodzą z kolekcji „Lectio divina na każdy dzień roku”.
Niedziele okresu zwykłego – rok A (tom 13). Wydawnictwo Sióstr Loretanek

Taki jest zamysł Boży wobec
ludzi, „by się stali na wzór
obrazu Jego Syna” (Rz 8,
2lJ). Tylko w ten sposób, w
blasku

tego

obrazu,

człowiek

może

dostąpić

wyzwolenia

z

niewoli

bałwochwalstwa,
odbudować zerwane więzi
braterstwa
i

odnaleźć

własna

tożsamość.

bł. Jan Paweł II