Zawartość tlenu podczas poszczególnych

sposobów

wentylacji

Tlen

•

Podczas RKO tlen należy stosować zawsze,
gdy jest dostępny. Nie ma danych
wskazujących optymalną saturacje krwi
tętniczej tlenem podczas RKO(SaO

2

). Są dane

z badań na zwierzętach oraz pewne dane z
obserwacji klinicznych, wykazujące związek
pomiędzy wysoką zawartością SaO

2

po ROSC

a gorszym wynikiem leczenia

1.

Wentylacja powietrzem wydechowym ratownika.

16-17%

Jest to sposób efektywny aczkolwiek mała zawartość
tlenu wskazuje na jak najszybsze zastąpienie jej
wentylacją z zastosowaniem powietrza wzbogaconego
o tlen.

2.

Worek samorozprężalny

21%

Bez suplementacji tlenem worek samorozprężalny
pozwala na wentylację płuc pacjenta jedynie
powietrzem atmosferycznym. Można go połączyć z
maską twarzową, rurką dotchawiczą lub
nadgłośniowymi przyrządami do udrażniania dróg
oddechowych.

3.

Worek samorozprężalny + tlen

45%

Przy podłączeniu tlenu drenem bezpośrednio do worka
samorozprężalnego przy przepływie 5-6 l/min można
uzyskać właśnie takie stężenie tlenu w mieszaninie
wdechowej.

4.

Maska tlenowa + tlen

50%

Podając tlen przez standardową maskę tlenową
można uzyskać tak wysokie stężenie tlenu pod
warunkiem że przepływ O

2

jest wystarczająco

wysoki.

5.

Worek samorozprężalny + rezerwuar tlenu
(przepływ 10l/min.)

85%

Pomimo że worek samorozprężalny umożliwia
wentylację wysokimi stężeniami tlenu, jego
stosowanie przez jedną osobę wymaga odpowiednich
umiejętności.

6.

Maska tlenowa z rezerwuarem

85%

Maska z rezerwuarem (bez oddechu zwrotnego)
pozwala uzyskać stężenie tlenu w mieszaninie
wdechowej przy przepływie 10-15l/min.

7. Respirator

100%

Respiratory zapewniają stały przepływ gazów do
pacjenta w czasie wdechu i pozwalają na dowolne
ustawienie zawartości tlenu w mieszaninie, co pozwala
uzyskać jego stężenie w granicach 21 – 100%.

Dziękujemy za uwagę!

Wykonali:
Piotr Beta
Michał Berliński
Rafał Adamczyk