Sposoby obliczania
zasobów

Do obliczania złóż nieforemnych stosuje się
:

-Metodę średnicy arytmetycznej :

polega na przekształceniu złoża z
nieforemne w foremne t.j.

W graniastosłup zbudowany na
kontuarze pola obliczeniowego o
wysokości równej średniej arytmetycznej

Metoda bloków geologicznych :

- W których złoże nieforemne dzieli się na
tzw. bloki geologiczne ( między uskokami ),
których objętość oblicza się metodą
średniej arytmetycznej

Metoda wielokątów
( wieloboków) :

- Wokół danego punktu poszukiwań
(odwierty) wydziela
się takiej powierzchni wielobok
którego punkty leżą zawsze bliżej
rozważanego miejsca odwiertu niż
jakiegokolwiek innego.

Metoda trójkątów :

- przy której powierzchnię złoża dzieli się
na trójkąty
o wierzchołkach w punktach
poszukiwań . Wysokość oblicza się metodą
średniej arytmetycznej.

To samo ale trochę inaczej zapisane !

Zasady obliczania zasobów
kopaliny
Aby obliczyć wielkość zasobów należy
na podstawie robót rozpoznawczych
ustalić jego
kształt i wyliczyć objętość a następnie
ustalić jego gęstość.
Zasoby złoża oblicza się według wzoru:
Q = V · γ [t]
gdzie: V – objętość złoża w m3
γ – gęstość kopaliny użytecznej w t/m3

Dla złóż pokładowych:
Q = P · h · γ [t]
gdzie: P – powierzchnia pokładu obliczona
z mapy pokładowej w m2
h – średnia grubość pokładu w m
γ – gęstość kopaliny użytecznej w t/m3
(dla węgla γ = 1,3 [t/m3])

Wzór ten obowiązuje dla pokładów o nachyleniu do 10°. Przy
większych nachyleniach
powierzchnia pokładu jest większa, od powierzchni zmierzonej na
mapie. Wówczas objętość
V wyniesie:
– dla rzutu poziomego
V = P · h / cos ά
gdzie ά – kąt nachylenia pokładu,
lub:
– dla rzutu pionowego
V = P · h / sin ά
Gdy złoże składa się z kilku pokładów, to oblicza się zasoby dla
każdego pokładu
oddzielnie.
Powierzchnię złoża (pokładu) można obliczyć sposobem
mechanicznym, przy pomocy
przyrządu zwanego planimetrem lub dzieląc na znane figury
geometryczne (trójkąty, romby,
prostokąty itp.), których powierzchnie oblicza się posługując się
znanymi wzorami.