Wyspa Śmieciowa na
Pacyfiku
Rolewski Damian
Szwedt Aksel
Wielka Pacyficzna Plama Śmieci – duże
dryfujące skupisko śmieci i plastikowych
odpadów utworzone przez prądy oceaniczne
w północnej części Oceanu
Spokojnego między Kalifornią a Hawajami.
Odkryta w 1997 przez Charlesa Moore’a.
Druga, podobna, znajduje się bardziej na
zachód, pomiędzy Hawajami a Japonią
.
Szacowana masa dryfującej plamy wynosi
3,5 mln ton. Zbudowana jest w 90%
z tworzyw sztucznych, z czego większość to
materiał fotodegradowalny, który nie ulega
pełnemu rozkładowi, lecz rozpada się na
pył.
Większość plastikowej materii unoszącej się
w oceanach jest rozłożona do postaci pyłu
tworzącego nie zwartą masę, lecz
zawiesinę.
Większość plastikowej materii unoszącej się
w oceanach jest rozłożona do postaci pyłu
tworzącego nie zwartą masę, lecz
zawiesinę. Ilość tego typu plastikowych
odpadów unoszących się w północnym
Pacyfiku bywa szacowana z grubsza na
100 mln ton. Obecnie wielkość „Zupy
Śmieciowej” szacuje się na trzykrotnie
większą od powierzchni Wielkiej Brytanii.
Mimo tego, że ekolodzy obwiniają za
powstanie wyspy śmieci ludzi
wyrzucajacych odpady do mórz, to
prawdziwą podstawę Wyspy Śmieci
stanowią odpady wypłukane z Japońskich
wysp przez Tsunami nawiedzające ten kraj
w 2011 roku. Wtedy to tysiące ton śmieci,
kawałków drewna, a nawet pojazdów
zostało wciągniętych w oceaniczną toń.
Zarówno pył plastikowy, jak i większe
odpady trafiają do sieci troficznej.
Niestrawne elementy, blokując układ
pokarmowy, powodują śmierć zwierząt
morskich, w tym ponad miliona ptaków i bez
mała 100 000 ssaków rocznie