Oddanie narządu.

Dar życia.

Oddanie organów bezpośrednio łączy się z transplantologią.

Transplantacja - przeszczepienie narządu w całości lub
części, tkanki lub komórek z jednego ciała na inne (lub w
obrębie jednego ciała).

Warunki powodzenia przeszczepu:
· zgodność tkankowa
· właściwy dobór dawcy i biorcy
· zastosowanie dobrego płynu prezerwacyjnego i metody
prezerwacji dla transplantu
· odpowiednie leczenie immunosupresyjne
· umiejętność rozpoznania i leczenia procesu odrzucania
narządu przez organizm biorcy
· zapobieganie powikłaniom i ich leczenie.

Kilka pytań i odpowiedzi

na temat transplantologii:

Czemu służy przeszczepianie narządów?
Przeszczepianie narządów jest metodą ratowania życia osoby chorej, która
potrzebuje zdrowego narządu, aby żyć.
Metoda ta polega na wszczepieniu biorcy narządu lub tkanek pochodzących
od innego człowieka.

Co to jest śmierć mózgowa?
Śmierć mózgowa to prawdziwa śmierć człowieka. Ustanie krążenia krwi w mózgu
powoduje nieodwracalne jego uszkodzenie i chociaż przy pomocy specjalnej
aparatury można pewien czas utrzymać czynność serca i oddychania,
stwarzających pozory życia, wiadomo że człowiek nie żyje. U takich osób komisja
lekarska złożona z trzech lekarzy, w tym co najmniej jednego specjalisty
w dziedzinie anestezjologii i intensywnej terapii oraz jednego specjalisty
w dziedzinie neurologii lub neurochirurgii, po przeprowadzeniu serii badań orzeka
śmierć mózgową w celu odłączenia od aparatury wentylującej zwłoki.

Jak przebiega pobranie narządów i transplantacja ?
Kiedy komisja lekarska stwierdza śmierć mózgową, lekarz informuje o tym rodzinę
zmarłego. Po upewnieniu się, że zmarły nie wyraził za życia sprzeciwu na pobranie
narządów, można podjąć czynności związane z pobraniem.
Pobranie narządów do przeszczepiania jest operacją chirurgiczną, w czasie której
ciało dawcy traktowane jest z należytym szacunkiem.
Przeszczepia się tylko narządy pochodzące od ludzi nie dotkniętych chorobami.
Przed przeszczepieniem wykonuje się badania wykluczające choroby, które mogłyby
zostać przekazane biorcy przeszczepu.
Chorzy, którym dokonano przeszczepienia, zwykle nie poznają nazwiska dawcy,
który uratował im życie, ponieważ dar narządów od zmarłego jest anonimowy.

Jak zakomunikować wolę o sprzeciwie lub zgodzie na pobranie narządów po
śmierci?
Sprzeciw należy zgłosić osobiście lub listownie w Centralnym Rejestrze
Sprzeciwów
w Centrum Organizacyjno- Koordynacyjnym do spraw Transplantacji, ul. Lindleya
4,
02-005 Warszawa na formularzu, który można otrzymać w zakładach opieki
zdrowotnej
lub na stronie internetowej www. poltransplant.org.pl.
Osoba wyrażająca zgodę na oddanie po śmierci swoich tkanek i narządów do
przeszczepienia
dla ratowania życia i przywracania zdrowia ludziom chorym może także nosić przy
sobie
własnoręcznie podpisane oświadczenie woli. Takie oświadczenie woli ma
charakter
informacyjny i nie zwalnia lekarza, mającego zamiar pobrać narządy z obowiązku
sprawdzenia w Centralnym Rejestrze Sprzeciwów, czy osoba ta nie wyraziła
sprzeciwu za życia.

Oświadczenie woli

Aspekty etyczne

Profesor Bogusław Wolniewicz określa transplantacje jako formę współczesnego
kanibalizmu. Tak jak ludożerstwo ma na celu przeżycie kosztem konsumpcji zwłok,
tak transplantologia ma na celu dłuższe przeżycie kosztem cudzych narządów.
Idea obu działań jest podobna – dłuższe życie kosztem cudzych zwłok.
Niemniej, istotną różnicą pomiędzy kanibalizmem a przeszczepianiem narządów
pobranych ze zwłok jest to, że w przypadku przeszczepów śmierć dawcy następuje
bez związku z zapotrzebowaniem na jego tkanki.

Papież Jan Paweł II o transplantacji mówił tak: „Przeszczep organu ma swoje źródło
w decyzji o wielkiej wartości etycznej a mianowicie "decyzji zaoferowania za darmo
części własnego ciała drugiej osobie dla jej zdrowia i dobrego samopoczucia".
Szlachetność takiego gestu polega na tym, że jest on prawdziwym aktem miłości.
Nie jest to przecież kwestia podarowania czegoś co należy do nas, lecz podarowania
czegoś z siebie. Z powodu mocnego związku z duchową duszą, ciało ludzkie nie może
być postrzegane jako wyłącznie zespół tkanek, organów i funkcji, lecz raczej jako
istotna część osoby, która przez ciało ukazuje się i wyraża".

Szokująca wypowiedź księdza prof. Jerzego Kopani : „Chcemy żyć za wszelką cenę

- nawet za cenę cudzego życia i własnej godności. Dlatego obłudnie rozróżniamy
miedzy pragnieniem zachowania własnego życia a oczekiwania cudzej śmierci.
(...)Faktycznie w skali całego globu każdego dnia kilka tysięcy osób czeka na czyjąś
śmierć, pragnie tej śmierci, choć wszyscy oni oszukują samych siebie, ze czekają
na nowy organ do przeszczepu”.

Jacek Meller w swojej pracy pisze tak: „Medycyna transplantacyjna jest nadzieją
wielu nieuleczalnie chorych. Od postawy lekarzy, tych, którzy stanowią prawo,
i całej społeczności zależy, czy będzie też miejscem głębszego rozumienia i ochrony
godności każdego człowieka.

Maria Nowacka określa transplantacje tak: „Akceptacja transplantacji jako moralnie
dopuszczalnej, a nawet wskazanej, metody terapeutycznej opiera się na jednej
podstawowej tezie – jest to metoda, która jednemu człowiekowi ratuje życie lub
zasadniczo to życie polepsza, nie szkodząc przy tym drugiemu człowiekowi . W przypadku
przeszczepu ze zwłok argumentuje się, że przecież zmarłego nie przywróci się do życia,
jego organy natomiast mogą być wykorzystane dla podtrzymania drugiego życia, zamiast
ulegać rozkładowi.”

Oddawanie organów a

religia

Katolicyzm
Stanowisko Kościoła katolickiego w sprawie przeszczepiania narządów jest ogólnie
pozytywne. Znacząca większość księży popiera tę formę leczenia. W listopadzie 2006
przedstawiciele polskiego Kościoła Katolickiego oficjalnie poparli oświadczenia woli
oraz transplantacje organów po śmierci.

Świadkowie Jehowy
Uważają, że decyzję o transplantacji narządów każdy musi podjąć sam zgodnie
z własnym sumieniem. Do lat 60. XX w. uważali oni przeszczepy narządów za kwestię
sumienia, czyli sprawę, która podlega osądowi każdego człowieka. Od drugiej połowy
lat 60. XX w. przeszczepy były traktowane (podobnie jak transfuzje krwi) jako grzech,
niedopuszczalny przejaw ludożerstwa i przyczyną przeszczepu osobowości, powołując
się na ówczesne wypowiedzi znawców medycyny i psychiatrii. Od początku lat 80.
poglądy te zarzucono i wybór dotyczący przeszczepu pozostawiono każdemu
wierzącemu do własnego osądu. Podczas zabiegów transplantacji narządów Świadkowie
Jehowy odmawiają stosowania transfuzji krwi.

Islam
Współczesne muzułmańskie stanowisko sunnickich szkół prawnych wobec transplantacji
narządów jest ogólnie pozytywne, z zastrzeżeniami:
· przeszczep nie może "sprzeciwiać się ludzkiej godności muzułmanina"
· dopuszczalny jest tylko, gdy jest jedyną możliwą formą pomocy
· oddanie organu musi być dobrowolne (również po śmierci, pobranie organów
warunkuje wcześniejsza zgoda)
· handel organami ludzkimi jest sprzeczny z godnością człowieka
· można przyjmować organy od nie-muzułmanów, ale nie od ludzi skazanych na śmierć.
Szyici zakazują pobierania organów od zmarłych muzułmanów, chyba że jest to konieczne
dla ratowania życia innego muzułmanina.

Buddyzm
Lekarze buddyjscy wskazują na odpowiedzialność, jaką obarczyła lekarza możliwość
transplantacji narządów i jak inne religie są uwrażliwieni na nadużycia, takie jak
kradzież narządów czy nielegalny handel. Z religijnego punktu widzenia buddyzm nie
wysuwa żadnych zasadniczych zarzutów co do transplantacji organów czy transfuzji krwi,
a nawet określa to jako "akt heroizmu".

Judaizm
W judaizmie panują sprzeczne poglądy na ten temat – jedne autorytety uważają oddanie
narządów za czyn godny, inni wskazują na fakt, iż taka ingerencja sprawi, że ciało dawcy
nie będzie integralne w momencie zmartwychwstania. Przeważa jednak pogląd, że
gdy chodzi o ocalenie życia człowieka, przeszczepy są dozwolone.

26 stycznia 2006 w 40 rocznicę pierwszego w Polsce udanego przeszczepu nerki
ruszyła akcja „Nie zabieraj swoich narządów do nieba, one potrzebne są tutaj”.
Akcję zainicjowało Stowarzyszenie Pomocy Ludziom z Uszkodzoną Wątrobą „Życie
po przeszczepie”. Ustanowiono nagrodę im. Brajana Chlebowskiego.

„Tylko życie poświęcone innym jest warte przeżycia” Albert Einstein
„ A żyć możesz tylko dzięki temu, za co mógłbyś umrzeć.” Antoine de Saint-Exupéry
„Ciągle zapominamy, że człowiek nieustannie musi korzystać z pomocy innych ludzi.”
Michał Gogol
„Życie ludzkie jest wyższą wartością niż zespół ludzkich norm” Immanuel Kant

Moim zdaniem…

W portfelu noszę oświadczenie woli, ponieważ uważam, że moje narządy nie będą
mi potrzebne po śmierci, a komuś mogą uratować życie. O swojej decyzji
poinformowałam najbliższych, bo tego wymaga uczciwość wobec nich.
Żyjąc tu, na ziemi, również staram się pomóc honorowo oddając krew oraz figurując
w banku dawców szpiku.

Nie staram się nikogo namówić do oddawania organów lub krwi, ale jeżeli to możliwe,
to próbuje wytłumaczyć, jak ważne jest to dla innych osób, które tego potrzebują.

Wyrażając zgodę na pobranie organów zostawiamy cząstkę siebie na ziemi, pozwalamy
też przeżyć i cieszyć się życiem komuś innemu. Dajemy mu szanse . Nam po śmierci
i tak już nie będą potrzebne.

Bibliografia

Ks. prof. Jerzego Kopania „Niemoralny aspekt transplantacji” [w:] Droga nr 1, 1997
Jacek Meller „Etyczna problematyka przeszczepiania narządów”
Maria Nowacka „Filozoficzne aspekty terapii transplantacyjnej”
Jan Paweł II „Encyklika Evangelium Vitae”
Ustawa z dnia 1 lipca 2005 o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek,
tkanek i narządów (Dz. U. Nr 169, poz. 1411)
www.wikipedia.pl
www.poltransplant.org.pl
www.oswiadczeniewoli.com.pl
www.sknchirurgiamiedzylesie.wum.edu.pl
www. forum.niesmiertelni.pl
www.incet.uj.edu.pl

Opracowanie:
Hanna Szyburska
Pedagogika rok 1 grupa A