ROZPRAWA NAUKOWA
Jest próbą opisania i wyjaśnienia
jakiegoś wybranego zagadnienia. Musi
posiadać:
Wyraźnie sprecyzowany problem
Powinny być w niej postawione tezy
oraz argumenty broniące tych tez
Powinna pokazywać wielowymiarowość
omawianego zjawiska
KORZYSTANIE Z KSIĄŻEK
RÓŻNYCH AUTORÓW
Księgi nie po to są aby w nie
wierzyć, ale aby poddawać je
badaniu
Umberto Eco – Imię róży
PRACA NAUKOWA POWINNA ZAWIERAĆ
WSTĘP,
KTÓREGO ZADANIEM JEST:
zbliżyć czytelnika do tematu
ściśle określić jego zakres
wzbudzić zainteresowanie czytelnika
Wstęp ma pokazać na wskutek czego
powstał problem, czyli wyjaśnić
przyczyny które
złożyły się na napisanie pracy.
GŁÓWNY CZŁON PRACY POWINIEN
ZAWIERAĆ
rozwinięcie tez w postaci argumentów
za i przeciw, lub tylko za, lub tylko
przeciw, zależnie od tematu pracy,
Zakończenie, które powinno zawierać w
kilku zdaniach przedstawioną treść i
konkluzję.
Warto w zakończeniu wrócić do myśli
wyjściowej i zamknąć w ten sposób
krąg myślowy.
OPIS
Charakterystyka przedmiotu, zjawiska
lub zdarzenia przez podanie własności,
które określają go jako reprezentanta
jakiejś klasy lub określają jego miejsce
w zbiorze
WYJAŚNIENIE
Wyjaśnić, oznacza czynić coś
zrozumiałym, ukazać zależności między
zjawiskami
UZASADNIĆ
popierać coś dowodami, wykazywać
słuszność czegoś, argumentować
WNIOSKOWANIE
Wnioskować – to sądzić na podstawie
czegoś, wyprowadzać z czegoś wniosek
AKAPIT
(od łac. a capite, dosł. od głowy, czyli początku)
– podstawowy sposób dzielenia łamu na
rozpoznawalne wzrokiem mniejsze fragmenty w
celu zwiększenia czytelności tekstu.
Podstawowa jednostka logiczna dłuższego
tekstu, składająca się z jednego lub wielu zdań
stanowiących pewną całość treściową (myśl).
Zadaniem akapitu jest wyraźne zaznaczenie
nowej myśli w bieżącym wątku wypowiedzi.
Czasami jako synonimy akapitu są stosowane
terminy: ustęp, werset oraz paragraf; znaczą
one jednak coś innego i tylko w szczególnych
przypadkach mogą być stosowane zamiennie z
akapitem.
ZASADY TWORZENIA
AKAPITÓW :
Akapity buduje się poprzez:
wcięcie akapitowe – odsunięcie
pierwszego wiersza akapitu od
marginesu,
odstęp międzyakapitowy –
zwiększenie odstępu pomiędzy
akapitami za pomocą stosownej opcji w
programie do składu lub metodą
nieprofesjonalną przez wstawienie
pustego wiersza.
BIBLIOGRAFIA
- uporządkowany wg określonych kryteriów spis
dokumentów (książek, czasopism, artykułów i inn.) z
najważniejszymi informacjami o każdej z pozycji.
BIBLIOGRAFIA ZAŁĄCZNIKOWA (literatura przedmiotu,
wykaz źródeł) -zawiera skrócone opisy bibliograficzne
wykorzystanych dokumentów (cytowanych lub tylko
związanych z tematem). Jest dowodem samodzielności
opracowania tematu i ilości włożonej pracy. Pozwala
ocenić znajomość tematyki Bibliografia załącznikowa
zamieszczona w publikacji pomaga czytelnikom dotrzeć
do innych źródeł omawiających interesujący ich temat.
OPISY BIBLIOGRAFICZNE
Wzór opisu bibliograficznego dla książki jednego autora:
autor (nazwisko, inicjał imienia), tytuł, miejsce, rok wydania.
Słowacki J., Kordian, Warszawa, 1977
albo: Sienkiewicz H.: Potop. Warszawa 1969 T.1-3
Wzór opisu bibliograficznego dla pracy zbiorowej:
tytuł, red. (nazwisko i inicjał imienia redaktora), miejsce, rok wydania
Poradnik maturzysty, red. Cębrzyńska-Sikora A., Warszawa, 1977
Wzór opisu fragmentu książki:
Słownik pojęć i tekstów kultury, Red. A.Rysiewicz, Warszawa 2002, s.109
Wzór opisu fragmentu pracy zbiorowej:
Kowalczyk A.,Myśli o Rodzinnej Europie, W. Glosariusz od Młodej Polski
do Współczesności, Pod red. T. Patrzałka, Wrocław 1995, s. 223-230
Opis artykułu z czasopisma:
autor artykułu. tytuł artykułu, "tytuł czasopisma",lokalizacja
Kołątaj W.: Tak powstały piramidy, "Wiedza i Życie" 2002 nr 7, s.50-55
AMERYKAŃSKI SPOSÓB
ROBIENIA PRZYPISÓW
:
......Altruizm może przybierać trzy formy: altruizm
uczestniczący, altruizm powierniczy/oczekujący i altruizm
normatywny (Moscowici, 1998)
w ten sposób – w tekście
Bibliografia:
Moscovici, S. ( 1998), Psychologia społeczna w
relacji ja-inni, Warszawa, WSiP.
2. Greenwald, A. G. ( 1986), Samowiedza i
samooszukiwanie. Przegląd psychologiczny, 2,
291-303.
Chlewiński, Z. (1997), Kształtowanie się
umiejętności poznawczych. W: M.Materska, T.
Tyszka (red) Psychologia i poznanie, Warszawa,
PWN.