Subkultura Skinheadów

Skinheadzi

-

nazwa pochodzi z języka

angielskiego i oznacza ostrzyżone, łyse
głowy. Skupiają w sobie najgorsze cechy:
wulgaryzm, szowinizm i agresję. Grupy
skinów rządzą się własnymi, okrutnymi
prawami. Nie ma "dobrych"
skinów - kto jest zbyt miękki
lub łagodny, musi odejść.
Zresztą większość policjantów
twierdzi, że skini biją dla
samego bicia... i to jest cała
ich filozofia.

Skinheadzi

są jednym z

najstarszych ruchów
młodzieżowych, mimo,
iż największą
popularnością cieszyli się
wśród młodzieży Europy
Zachodniej na przełomie
lat 70-tych i 80-tych.

Podkultura ta zaczęła się już

rozwijać w drugiej połowie

lat 60-

tych

, kiedy to ubodzy brytyjscy

młodzi ludzie chcąc wyraziście

zademonstrować swą odrębność

od kultury "burżuazyjnych"

hipisów, radykalnie skrócili swoje

włosy (aczkolwiek w tych czasach

nie golili głów) i zakładając, iż ich

bunt przeciwko wszelkim

zastanym normom i ideom

społecznym wyrażać się będzie w

walce.

Początkowo subkultura nosiła różne nazwy:

suedeheads, cropheads, peanuts, bolied eggs, skulls,

w końcu jednak przyjęła miano

skinheads

(używane

wobec amerykańskich marines).

Nowy styl zdobywał sobie wielką

popularność zwłaszcza wśród kibiców.

Przełom

lat 60-tych i 70-tych

to okres dominacji

skinów. Było o nich głośno w mass- mediach,

budzili przerażenie na ulicach, jako, że wyrażali

swą ideologię poprzez przemoc - bójki na

meczach, starcia między gangami skinheadów

broniących "swego terytorium", napady na

hipisów, włóczęgów, dziwaków, "ćpunów",

"pedałów", "żółtków" itp. Przeciętny skin nie

toleruje nikogo, kto różni się od "normalnego".

Cechuje ich

antyklerykalizm

i

bezkompromisowy

rasizm

.

Dlatego "prawdziwy" skin musi
być silny, odważny, dumny i
gotowy do walki, a przede
wszystkim - odporny na cierpienia.
Stąd mają na ciele liczne ślady po
samookaleczeniach, i tatuaże, np. "Adolf Hitler", "SS",
trupie czaszki i pająki. Niemal zawsze występują w
zorganizowanych grupach, stosując przemoc. W walce
posługują się nożami, brzytwami, żyletkami,
nunczakami, pałkami i łańcuchami.
Często podczas "akcji" zakładają na twarz
kominiarki. W odróżnieniu
od wielu innych subkultur nie upijają się i nie
narkotyzują. Ich ulubionym trunkiem jest piwo.

Skini buntują się przeciw wszystkim

uznanym autorytetom, instytucjom, przeciw

skorumpowanemu państwu, mieszczańskiej

moralności, szkole, policji, kościołowi,

deklarując solidarność z robotnikami, gardzą

wyżej umiejscowionymi w hierarchii

społecznej. Uważają, że walka jest istotą

życia, a przemoc jej naturalnym przejawem.

Pierwsi polscy skini pojawili się

na początku lat

osiemdziesiątych

na festiwalu w Jarocinie.

Początkowy kult Hitlera i faszyzmu, z biegiem lat
ewaluował w kierunku polskiego nacjonalizmu i
hasła: "Polska dla Polaków". Początkowo prawie trzy
czwarte skinów rekrutowało się z młodzieży
robotniczej.

Od roku 1993

jest wśród nich coraz

więcej młodzieży z renomowanych szkół średnich,
dzieci
oficerów wojska i policji.
Ich liczbę szacuję się w
Polsce

na 20-25 tysięcy

osób

, najliczniejsze grupy

działają w Gdańsku,
Łodzi, na Śląsku i w
Warszawie.

Skini nienawidzą narkotyków, narkomanów i
fanów disco-polo. Ich odwiecznym wrogiem
są punkowcy, metalowcy, depeszowcy i
wszystkie odłamy "odlotowej młodzieży".
Bardzo dbają o kondycje fizyczną ćwicząc w
siłowniach, klubach karate, uczestnicząc w
obozach przetrwania. Coraz częściej
zapowiadają "czyszczenie miast„
a ich ofiarami mają być
bezdomni, kalecy i kolorowi...

Skini chcą być w obecnej polskiej

rzeczywistości czymś w rodzaju "policji

politycznej", która będzie wymierzać

sprawiedliwość poprzez przemoc. Twierdzą,

"że polityka bez przemocy się nie obejdzie".

Uważają, iż "wszyscy w Polsce są

zdegenerowani", "nie ma autorytetów", "po

dzisiejszych, sztucznie wykreowanych

autorytetach powinien przetoczyć się

walec", pragną być autorytetami sami dla

siebie.

Przerażające są jednak ich wypowiedzi typu:
"najbardziej dumny jestem, gdy ludzie patrzą na
mnie z nienawiścią i odsuwają się jak najdalej.
Żaden nie piśnie nawet słówka". Chcą więc
szokować i budzić strach w otoczeniu. Często
osiągają cel. Ich aroganckie słownictwo,
agresja w zachowaniu oraz wygląd robią
swoje. Ludzie z drżeniem serca obserwują
na ulicach prowokacyjnie zachowujące
się grupy skinheadów z krótkimi
fryzurami, w kurtkach, na których
widnieją krzyże celtyckie (symbol oporu),
trójzęby (oznaczające ogień, wodę i siłę
lub żołnierza, patriotę i robotnika).

W stroju skinów dominują
elementy militarne: ciężkie,
wojskowe buty, spodnie
i kurtki wojskowe.
 

W zależności od zapatrywań światopoglądowych
Skinheadzi preferują różne style muzyczne:

Osoby nie angażujące się w politykę preferują

ska

,

soul

,

rocksteady

,

skinhead reggae

będący

trzecią falą punk rocka Oi!, czy też hardcore.

Zaangażowani w ruchy nacjonalistyczne słuchają

RAC

(Rock Against Communism),

NSBM

(narodowosocjalistyczny black metal)
bądź w przypadku Skinheadów NR jest to rock
tożsamościowy lub "

RAC NR

" (muzyka

nacjonalistyczna bez neonazistowskich treści).
 

Subkultura ta

nie wytworzyła

żadnej własnej ideologii

i

nieudolnie podszywa się pod

już znane nurty jak

faszyzm

i

nacjonalizm

, aby w ten

sposób uzasadnić swoją

agresję. Posługują się

jedynie oderwanymi

hasłami, w których dominują

hasła rasistowskie,

szowinistyczne oraz kult siły

fizycznej.

Przygotowały:

Iga Pasińska

i

Agnieszka Barańska