„Ruch skinheadów istnieje od ponad 40 lat, media przedstawiają go zawsze jednostronnie i w tym samym kontekście: nienawiść, przemoc, faszyzm. Mało, kto zastanawia się skąd się tak naprawdę wzięli i kim naprawdę są skinheadzi.”

Skinheadzi, jako subkultura młodzieżowa

Chcąc zajmować się podkulturą skinheadów należy najpierw wyjaśnić, co można rozumieć pod pojęciem subkultury młodzieżowej. Początkowo wiązano podkulturę głównie z patologią, nieprzystosowaniem społecznym, podważaniem obowiązujących norm lub z prymitywnym sposobem uczestniczenia w kulturze. Mówiło się o subkulturach narkomańskich, pijackich, przestępczych. Terminu tego używano, więc do określenia grup spatologizowanych (trudno go odnieść np. do hipisów czy nawet skinheadów).W socjologii, głównie amerykańskiej, subkulturą określano także grupę etniczną, religijną, a nawet zawodową, czyli po prostu części składowe kultury.

Dopiero w latach 60-tych terminem subkultury zaczęto określać zjawiska kultury młodzieżowej, jednak w definicji nie wskazywano na żadne specyficzne cechy danej grupy. Pojęciem podkultury określono zbuntowaną młodzież przeciwstawiającą się utrwalonym społecznie normom. Aby podkreślić konflikt między młodzieżą a starszym pokoleniem reprezentującym utrwalone społecznie normy, zwyczaje, wartości zaczęto używać terminu kontrkultura.

Zachowania ludzi młodych polegają miedzy innymi na zaakcentowaniu swojego istnienia, przeciwstawianiu się dorosłym i reprezentowanym przez nich systemom wartości. Prowadzi to często do dezintegracji postaw życiowych, zachwianiu się równowagi uczuciowej, popadanie w konflikt z samym sobą i najbliższym otoczeniem. Dążenie do uzewnętrznienia swoich poglądów i postaw, nie zawsze przemyślanych, często nie zgodnych z ogólnie przyjętymi normami współżycia społecznego, prowadzi do szukania poparcia i akceptacji w grupie rówieśników.

Efektem jest przynależność do określonych subkultur młodzieżowych, niejednokrotnie wzbudzających niechęć i negatywnie ocenianych przez społeczeństwo. Agresja zewnętrzna i bunt są ucieczką od własnych problemów, rozgrywaną wielokrotnie na drogach przestępstwa. Członkowie subkultur charakteryzują się również naruszaniem porządku publicznego. Są sprawcami przestępstw przeciwko życiu, zdrowiu i mieniu. Często zakłócają porządek publiczny. Ich zachowanie cechuje chęć wyżycia się, brutalność, chuligaństwo i wandalizm. Identyfikują się z grupą dwojako: ideowo - wykazując poprzez przyjętą ideologię swój stosunek do rodziny, szkoły, społeczeństwa lub zewnętrznie za pomocą ubioru, niekonwencjonalnych zachowań, upodobań do słuchania określonego gatunku muzyki.

"Subkultura to względnie spójna grupa społeczna, pozostająca na marginesie dominujących w danym systemie tendencji życia społecznego, wyrażająca swoją odrębność poprzez zanegowanie lub podważanie utrwalonych i powszechnie akceptowanych wzorów kultury".

Czym jest agresja?

Zdefiniowanie agresji nie jest tak proste, jak się może wydawać. W języku potocznym określenie to jest używane bardzo swobodnie. Psychologowie posługują się terminem działania agresywnego, przez które rozumieją zachowanie ukierunkowane na spowodowanie fizycznej lub psychicznej szkody.

Użyteczne jest wprowadzenie rozróżnienia między agresją wrogą a agresją instrumentalną. Agresję wrogą poprzedza gniew, a jej celem jest zadanie bólu lub zranienie. Efektem agresji instrumentalnej może być również ból i zranienie, ale nie stanowi to w tym przypadku celu podjętego działania.

Myśliciele, filozofowie oraz autorytety naukowe wyrażają sprzeczne opinie na temat tego, czy agresja jest wrodzonym, instynktowym popędem, czy wyuczonym sposobem zachowania. To stary dylemat, a dyskusje toczą się od wieków. Na przykład Thomas Hobbes w swym klasycznym dziele Lewiatan wyraził pogląd, że Człowiek z natury jest barbarzyńcą. Jedynie narzucone przez Prawo represje i porządek społeczny hamują ludzki Instynkt agresji. Natomiast Jan Jakub Rousseau sformułował koncepcję szlachetnego dzikusa, zgodnie, z którą Ludzie z istoty swej są łagodni, życzliwi i radośni. Cywilizacja jedynie tłumi dobrotliwą naturę człowieka i wyzwala jego agresję. Freud wyznawał pogląd, że Energia agresywna musi znaleźć swoje ujście. W przeciwnym wypadku jej nagromadzenie wywołuje Stan choroby. Według twórcy psychoanalizy jedna z podstawowych funkcji społeczeństwa sprowadza się do kierowania instynktem agresji i tworzenia form sublimacji tego popędu, czyli przekształcania niszczycielskiej energii w akceptowane lub pożyteczne formy zachowania.

Agresja nie jest wyłącznie reakcją instynktową. Istnieją określone społeczne i sytuacyjne Czynniki, które wywołują zachowania agresywne, a także modyfikują ich nasilenie i sposób przejawiania. Innymi słowy, agresywne Zachowanie może być zmieniane. To sprawiło, że problem agresji stał się kluczowym zagadnieniem psychologii społecznej.

Sytuacje społeczne prowadzące do agresji.

Uczucie frustracji wywołane jest pojawieniem się przeszkód na drodze do osiągnięcia celu. Wszyscy doświadczamy czasem frustracji o różnym stopniu nasilenia. Badania wykazały, że doświadczanie frustracji może zwiększać Prawdopodobieństwo zachowania agresywnego. Prawidłowość ta jest opisana w teorii frustracji-agresji. Frustracja nie w każdej sytuacji prowadzi nieuchronnie do agresji. Zdarza się to jednak dość często. Istnieje kilka czynników, które mogą zwiększać doznania frustracji i w efekcie sprzyjać wystąpieniu agresji. Jednym z nich jest dystans dzielący nas od osiągnięcia upragnionego celu lub obiektu. Im bliżsi jesteśmy realizacji naszych zamierzeń, tym większa jest nasza Frustracja przy napotkaniu przeszkody. Im większej doświadczamy frustracji, tym bardziej skłonni jesteśmy zareagować agresją. Tendencje agresywne wzrastają także wtedy, gdy Frustracja dotyka nas niespodziewanie lub, gdy uważamy, że doświadczamy jej niesłusznie. Frustracja na ogół wywołuje Złość czy irytację, a zachowania agresywne jedynie w innych, sprzyjających im okolicznościach. Na czym polegają te okoliczności? Oczywiste znaczenie ma wygląd i Siła osoby, która ponosi odpowiedzialność za naszą frustrację oraz jej potencjalna zdolność do rewanżu. Poza tym Frustracja zwykle nie prowadzi do agresji, jeśli jej przyczyny są zrozumiałe, kiedy zasłużyliśmy sobie na nią i nikt celowo się do niej nie przyczynił. Jak wynika z poczynionych rozważań, Frustracja nie prowadzi automatycznie do agresji. Frustracja nie jest również bezpośrednią konsekwencją deprywacji, lecz jest efektem deprywacji relatywnej, czyli poczucia wywołanego spostrzeżeniem, że posiadasz mniej Niż zasługujesz lub mniej Niż pozwolono ci oczekiwać, lub też mniej Niż posiadają Ludzie do ciebie podobni.

Jak wiemy, Człowiek jest istotą złożoną. Nasze zdolności poznawcze są zadziwiające, pozwalają nam one rozwiązywać Złożone problemy, tworzyć Nowe koncepcje, Wynalazki, technologie. Dzięki zdolnościom poznawczym Człowiek może również przysporzyć sobie kłopotów. W odniesieniu do agresji wystarczy stwierdzić, że sama obecność bodźca wyzwalającego agresję, czyli przedmiotu kojarzonego potocznie z agresją, prowadzi do wzrostu prawdopodobieństwa wystąpienia zachowań agresywnych.

Skinheadzi…

Skinhead dla ogółu to pijany i agresywny człowiek, obwiniający innych za swoje porażki życiowe. Przeciętny człowiek posiada jakąkolwiek wiedze na temat subkultur z środków masowego przekazu, bądź własnych wyobrażeń. Mało, kto z tych ludzi wygłaszające negatywne czy też pozytywne informacje, ma bezpośredni kontakt chociażby z jedną osobą należącą do jakiejś subkultury, a co tu mówić o kilku grupach. Dlatego też łatwo popada się w stereotypy, zapominając, że odpowiedzialność zbiorowa jest absurdem. Według dr. Marka Jędrzejewskiego „Subkultura skinheadów budzi obecnie największe zaniepokojenie opinii publicznej- niemal w całej Europie i to nie tylko ze względu na agresywne, patologiczne formy zachowania. Skini powiązani są, bowiem z najbardziej prawicowymi i nacjonalistycznymi ruchami politycznymi w Europie”

Kult Skinhead jest drogą (sposobem) na życie, robić cos, co jest pełne dumy. W ruchu tym nie chodzi o kolor skóry, rasę, religie, przynależność narodowa, lub cos w tym rodzaju. Jest to braterstwo indywidualistów, którzy dzieła te same pasje, namiętności.

Skinheadzi to kontrkultura powstała na początku lat 60. XX wieku w Wielkiej Brytanii. Jej nazwa wywodzi się od tego, że najbardziej charakterystycznym wyróżnikiem tej grupy są wygolone głowy, lub bardzo krótkie, wygolone blisko skóry włosy (ang. skinhead, połączenie wyrazów skin, czyli skóra i head czyli głowa).

Przed Skinheadami w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, były dwie główne subkultury, które przyczyniły się do narodzenia czegoś, co w przyszłości miało być znane, jako "Skinhead". W szeregach brytyjskiej klasy robotniczej, znaleźli się młodzieńcy, którzy słuchali "nowoczesnej" muzyki włączając soul, reggae, ska, nosili najbardziej modne,

Najbardziej eleganckie ubrania poruszali się skuterami ( Vespa, Lambretta), subkultura ta była znana, jako "Mods". Modsami były zwykle białe dzieci, które interesowały się stylem, miały swoje korzenie i wartości. W tym samym czasie, na Jamajce, „ Rudeboys " zyskiwali coraz większe uznanie. Rudeboys byli typem, młodych jamajskich gangsterów, którzy

Ubierali się w garnitury, słuchali reggae, ska i cieszyli sie zła sława za ich głośne rozróby z każdym, kto stawał na ich drodze. Reggae było muzyka na punkcie, której oszaleli nie tylko ludzie z Jamajki. Muzyka ta stawała się bardzo popularna również w Wielkiej Brytanii, szczególnie wśród Mods. Poprzez środkowe aż do późnych lat 60, wielu artystów reggae

Wędrowało do Wielkiej Brytanii ze względu na duży popyt ich muzyki (głownie wśród białych dzieciaków klasy robotniczej). Wraz z kolizja dwóch subkultur w Anglii, pojednanie białych i czarnych było nieuniknione. Białe dzieci kopiowały ich rudeboy bohaterów

w ubiorze i poglądach, nadal pozostając przy pewnych aspektach nowoczesnego stylu. Nowsza grupa indywidualistów powstawała wśród młodzieży miejskiej klasy pracującej, które szukały twardszego obrazu niz. przedstawiał wizerunek Mods, ale nadal stylowego. Ta młodzież to byli pierwsi Skinheadzi. Z krócej przyciętymi włosami niz. Mods ( dla wygody podczas walk ulicznych) i namiętnościami, w które włączano piłkę nożna, Reggae, wartości klasy robotniczej. Skinhead nie przejmował mało wartościowych ideologii od nikogo, nie

ustępowali w swoim stanowisku rasowej jedności i dumy klasy robotniczej. Po wielkich narodzinach Skinhead, które przeżywało swoje złote lata w roku 69, reggae zaczynało zmniejszać swoje wpływy, chociaż nie zupełnie umierało. Skinhead nadal istniał, ale widział przeciwności w schyłku kultury. Prawdziwi Skini pozostali wierni swoim korzeniom i poglądom.

Pierwotna subkultura skinheadów była w zasadzie zjawiskiem czysto brytyjskim, które nie przyjęło się w innych krajach i zanikło niemal całkowicie nawet w Wielkiej Brytanii na początku lat 70. XX w. Dopiero w połowie lat 70. XX w. nastąpiła ponowna eksplozja tego ruchu. Odrodził się wtedy, jako reakcja na subkulturę punk. Z subkultury tej wyłoniła się grupa, która zerwała z punkową stylistyką "zgnilizny i brudu" i niejako w opozycji do niego postulowała "czystość", zdyscyplinowanie i "silny charakter". Z punku pozostała jednak ostra negacja zastanego porządku. Do takiej postawy idealnie pasowała stylistyka starego ruchu skinheadów, aczkolwiek z całkowitym odrzuceniem dawnych "jamajskich" wpływów i zastąpieniem ich brzmieniami wywodzącymi się z punk rocka.

W Wielkiej Brytanii, narodowa duma zawsze pozostała ważna wartością Skinheada. Jak zawsze, znalazło się kilku osobników, którzy stracili wartości swoich korzeni i zamienili narodowa dumę na uprzedzenie rasowe. Białe grupy takie jak front narodowy (national front) zaczynały widzieć w tych wrażliwych młodzieńcach doskonały przedmiot do polowań, aby uzupełnić swój niedosyt. Ci, którzy byli słabi i nieświadomi swojej przeszłości Patrzyły na te grupy jak na cos, z czym mogą się identyfikować, ten krok pozerów, miął stać się największa plama dla Skinheadów. Mniej więcej w tym czasie zaczynał swoja "kolonizacje" Punk Rock. Pierwsza muzyka Punk Rock, która była uliczną muzyka pierwotnie, była popularna pośród Punków i Skinheadów jednakowo. Uliczny punk (Street punk) wkrótce zyskiwał etykiety " Oi ! " dzięki Gary`emu Bushellowi . Pomimo ze Oi miął być apolityczną jednością opierająca się na muzyce, również w tych kredkach znalazły się pojedyncze osobniki, które użyły Oi jak narzędzie do swoich poczynań. Prawdziwi Punkowcy i Skinheadzi nie zwracały uwagi na te grupy i pozostawały silne w swojej jedności. Białe grupy takie jak NF i "The British Movement" atakował Skinheadów i porywał ich tożsamość. Te rasistowskie osobniki nazwali siebie również Skinheadami, ale byli niczym więcej po za "Boneheads" dla tych, którzy pozostali i wierzyli w swoje korzenie. Politycy i media również zawiniły i wszystko miało od tego czasu być inaczej, ale duch 69 pozostał w sercach prawdziwych skinhead.

Tylko oryginalni Skinheadzi lat sześćdziesiątych, "oi boys" i " bootboys " byli fundamentami tego kultu.

Oprócz stałego występowania w latach 80. i 90. XX w. z mniejszą lub większą intensywnością rasistowsko-chuligańskiej odmiany skinheadów, zaczął się też, wraz z tzw. trzecią falą ska, powrót niektórych grup do pierwotnych "proletariackich" korzeni tego ruchu, które z kolei były wykorzystywane przez skrajnie lewicowe ruchy polityczne. Na fali tej zaczęły powstawać takie grupy jak Skinheads Against Racial Prejudice (SHARP) z Nowego Jorku, Anti-Racist Action w Anglii, komunistyczni Red Skinheads, czy anarchistyczni Red and Anarchist Skinheads (RASH), które starały się zmienić oblicze całej subkultury.

Pierwsza fala ruchu skinheadów w zasadzie całkowicie ominęła Polskę. Nieco podobny do skinheadów był ruch gitowców (git-manów), czyli chuliganów uprawiających przemoc dla rozrywki, w latach 60. i 70. zwalczających hipisów. W Polsce pierwsi skinheadzi pojawili się dopiero na początku lat 80. Pierwsza była grupa ze Szczecina, spotykająca się na terenie Zamku Książąt Pomorskich. Wyrosła na fali frustracji po wprowadzeniu stanu wojennego, razem z subkulturą punk, od 1986 będąc z nią w ostrej opozycji. W Polsce stylistyka tej subkultury została z jednej strony przejęta przez grupy pseudo-kibiców piłki nożnej, a z drugiej strony powstawały też grupy słuchające różnych odmian "punk-skinu" i muzyki ska.

Na początku lat 90., na wzór innych krajów europejskich, niektóre partie i ruchy skrajnie nacjonalistyczne zaczęły tworzyć na bazie nacjonalistycznie nastawionych grup skinheadów nieformalne organizacje młodzieżowe. Pierwszą polską partią, która powieliła ten schemat była Polska Wspólnota Narodowa B. Tejkowskiego, ale wcześniej byli infiltrowani i manipulowani przez MSW, niektórzy należeli do Klubu Młodego PRONowca [1].

W Polsce zdecydowanie przeważali nacjonalistyczni skinheadzi, którzy odwoływali się do tradycji radykalnych odłamów endecji, jak ONR. Wśród "Nazi skinów" albo NS-ów jak sami siebie nazywają (od Narodowych Socjalistów) w nazwach zespołów, tytułach publikacji, pozdrowieniach, ogłoszeniach stosowane są liczby: 88, 18. Cyfry tych liczb oznaczają z reguły, choć nie zawsze numery liter w alfabecie (88 - HH - Heil Hitler, 18 - AH - Adolf Hitler). Ten sposób szyfrowania, wywodzący się (paradoksalnie) z żydowskiej kabały, nawiązuje do ezoterycznego nurtu w hitleryzmie. Przez niemieckich neonazistów te symboliczne liczby najczęściej służyły do kamuflowania odwołań do hitleryzmu, bowiem są one zakazane przez prawo.

Nazi-skini często są odpowiedzialni za urządzanie burd, napady na młodzież z innych subkultur, na demonstracje lewicowe lub parady równości, osady Romów oraz imigrantów o ciemniejszej karnacji skóry, bezczeszczenie zabytków żydowskich i pisanie antysemickich haseł na murach. Od początku lat 90. do 2007 r. odnotowano 40 przypadków zabójstw dokonanych przez NS-ów. Oprócz tego, w Polsce istnieją też lewicowe i anarchistyczne grupy skinheadów. Tzw. "skini tradycyjni" ubierają się w sposób maksymalnie zbliżony do pierwotnych skinheadów z lat 60, i słuchają ska i nie utożsamiają sie z żadnym nurtem politycznym. Duża część z nich jest przeciwna rasizmowi.

Podział skinheadów

Tradycjonalni Skinheadzi - są skinami, którzy wierzą w opinie i sposób życia z dawnych lat, ducha roku 69, który był zwany wspólnym. Tradycjonalista może mieć różne poglądy polityczne ( z wyjątkiem skrajności), zależy to wyłącznie od niego, najważniejszą rzeczą jest to by być Skinheadem. Oczywiście to nie znaczy, że nie mają oni swoich poglądów, uważają po prostu, że lepiej być Skinheadem i nie mieć żądań politycznych (czy seksualnych) w skinheadowskiej kulturze. Zachwyt nad własnym krajem jest rzeczą wspólną dla większości Tradycjonalistów, jak również uczucie lojalności oraz dumy z przyjaciół. Moda jest jedną z bardzo ważnych rzeczy dla większości Tradycjonalistów, którzy lubią ubierać się w ciuchy takie jak np. Fred Perrys, Ben Shermans, Dr Martens, Thin Braces no i oczywiście mieć krótko ostrzyżone włosy. Oczywiście Tradycjonaliści mieszają trochę modę w zależności od zamożności. I zwykły tradycjonalista może także być za ruchem Oi ! i lubić hokeja. Według historii to jest poprawne. W dzisiejszych czasach pośród większości Tradycjonalistów najważniejszą rzeczą jest bycie Skinheadem przed byciem politykiem i to, że skini nie są za polityką, to jakby zabawa.

Skini Oi! - można powiedzieć, że skin Oi! jest Tradycjonalistą, ale ma poglądy i duszę ruchu Oi!. Ubiór skinów ruchu Oi! składa się ze stylów punków oraz skinheadów. Noszą oni dżinsy, najczęściej podwijane, glany, cockney'e, bądź martensy często z białymi sznurowadłami zawiązanymi w tak zwaną "drabinkę", kurtki "Harringtonki", najczęściej czarne, białe i wiśniowe, skórzane paski z ćwiekami, koszulki polo, szelki t-shirty z hasłami Oi! oraz wszelkie ubrania firm: Lonsdale, Fred Perry. Nie można jednoznacznie określić mody Oi!, gdyż każdy może się różnić w doborze ubrań. Każdy z tego "schematu" wybiera to, co mu odpowiada tworząc własny, oryginalny i niepowtarzalny styl. Skini ruchu Oi! Nazywają siebie Oi! Skins, odkąd nie spodobała im się zwykła tradycjonalna muzyka, ska. Lub, gdy czują, że są bardziej Oi ! niż ska, ale akceptują oba te nurty. Skini, Oi! więcej interesują się sportem niż zwykli Tradycjonaliści, często są hooligans lub wspomagają lokalne drużyny hokeja czy piłki nożnej. Niektórzy Oi! Skins są także członkami ruch SHARP.

NR (Narodowy radykał) - są ściśle związani z polityką. W odróżnieniu od innych grup są mocno związani z religią katolicką i prawdziwym patriotyzmem. Najbardziej znana partia polityczną tego ruchu jest N.O.P. (NARODOWE ODRODZENIE POLSKI). W przeciwieństwie do innych ruchów w jego skład nie wchodzą tylko młodzi ludzie, ale osoby, które przez kilkadziesiąt lat po wojnie nie mogły swobodnie żyć ze względu na swoje przywiązanie do ojczyzny. Przestrzegają ściśle zasad nacjonalizmu. (Nacjonalizm - (z łac. natio - naród) - postawa społeczno-polityczna uznająca naród za najwyższe dobro w sferze polityki. Nacjonalizm uważa interes własnego narodu za nadrzędny wobec interesu jednostki, grup społecznych, czy społeczności regionalnych. Przyjmuje on, że najwyższym suwerenem państwa jest naród.)

Red and Anarchist Skinheads, RASH (ang. Czerwoni (tj. Lewicowi) i Anarchistyczni Skinheadzi) - określenie odłamu skinheadów o poglądach lewicowych oraz anarchistycznych. Pierwsi lewicowi skinheadzi (skini) pojawili się na przełomie lat 70. i 80. XX w., kiedy subkultura skinheadów zaczęła być jednoznacznie utożsamiana z rasizmem i nacjonalizmem. Do tego czasu skini nie deklarowali się przeważnie politycznie i w ramach jednej kultury funkcjonowali ludzie o różnych poglądach. Skrajna prawica zaczęła wykorzystywać kryzys gospodarczy do propagowania haseł szowinistycznych i rasistowskich, zyskując wielu zwolenników zwłaszcza wśród kibiców piłkarskich. Według nich receptę na zmniejszenie bezrobocia było wydalenie imigrantów, których kilka lat wcześniej chętnie przyjmowano w obliczu braku rąk do pracy. W tym stanie rzeczy część ludzi identyfikujących się dotąd z kulturą skinheadów, posiadający lewicowy światopogląd, postanowiło stworzyć własny ruch.

Fencewalkerzy - są to Skinheadzi którzy uważają, że są tradycyjnych Skinów, ale "trzymają" z bonheadsami. Nazywani są fencewalkerami ponieważ nie chcą wybrać strony. SHARPowcy są przeciwko temu odłamowi Skinheadów i czasami z nimi walczą. Zwykle Traditional Skins którzy nie lubią boneheadsów i tego co oni sobą reprezentują, nie lubią też fencewalkerów za bycie "fałszywymi"

Freshcut - jest po prostu określeniem początkującego członka ruchu skinhead. On/ona jest nowy. Oczywiście, starsi członkowie są podejrzliwi w stosunku do tych nowych. Z czasem okaże się, kto zostaje i jest prawdziwy, a kto odpada i jest fałszywy. Po jakimś czasie starsi akceptują tych nowych, którzy stają się wtedy członkami gangu. Reakcje starszych w stosunku do freshcuts są w miarę zrozumiałe. Chcą w ten sposób sprawdzić, kto jest pozerem, a kto nie. Każdy skinhead był kiedyś freshcut i musiał przejść przez okres „gnojenia” go przez innych. Ale jeśli trzymasz głowę dostatecznie wysoko i prawdziwie wierzysz w wybraną subkulturę szybko zostaniesz zaakceptowany. Ani się obejrzysz, a to ty staniesz się tym starszym, który narzekał będzie na wciąż napływających nowatorów.

Herberts - właściwie nie można im przypisać tego, że są punkami czy skinheadami. Są to po prostu dzieciaki z ulicy, którzy lubią uliczne życie, muzykę Oi!. Są to punky bootboys, którzy często tworzyli załogi wraz ze skinheadami i punkami. Taki zespół jak Sham 69 mógł się poszczycić liczną, wierną załogą fanów złożonych w z punków, herbertsów i skinheadów.

Narodowi Socjaliści - są to ci Skini, o których jest najgłośniej (po prostu jest ich najwięcej), których widzisz w telewizji i o których piszą w gazetach. Zazwyczaj noszą czarne bambery (fleki), są ogoleni na łyso i mają koszulki bądź naszywki z flagą narodową, nazwą jakiejś organizacji nazistowskiej czy jakiejś nazi kapeli (konkwista88). NaziSkins nie słuchają za dużo Oi!a, a raczej R.A.C. (Rock Aggainst Comunism). Z kapel o Oi!owych korzeniach słuchają takich jak np. Skrewdriver czy Combat84. Więc mają jakiś tam związek z Oi!em. Ale kultura Oi! jest apolityczna i to sprawia, że Oi! nie jest dla nich! Większość NaziSkins w ogóle nie zna terminu Oi!. Czasami WP nazywają siebie Oi!owymi kapelami żeby mieć związek z Skrewdriverem. Każdy Skin, który nie jest nazistą nienawidzi ich za niszczenie ruchu i ich pojęcie patriotyzmu. Nazi skini maja różne organizacje, do których należą np. Hammerskins (Europa i Ameryka), którzy używają dwóch skrzyżowanych młotów, jako swój emblemat. Innymi nazi organizacjami są np.: White Power, Blood And Honour, NSFRONT, Ku Klux Klan (KKK) - jedna z najbardziej znanych grup rasistowskich w USA, proponuje segregację rasową, i wiele innych. To niestety dzięki tym grupom Skinheadzi są uważani za agresywnych faszystów, dla których przede wszystkim jest ważna czystość białej rasy.

Czym jest White Power?

White Power inaczej: biała supremacja (ang. white supremacy) - ruch uznający białą rasę za wyższą niż ludy należące do innych ras i mniejszości. Biali supremacjoniści sprzeciwiają się gwałtownie mieszaniu ras, szczególnie międzyrasowym małżeństwom. Według nich jest to niszczenie tego, nad czym ewolucja (Natura) pracowała przez tysiąclecia. Utrzymywanie "czystości krwi" jest podstawowym dogmatem tego ruchu. Podtrzymują także tezę o intelektualnej, etycznej i duchowej niższości Azjatów, Latynosów, Murzynów, Semitów i homoseksualistów. Niektórzy stwierdzają, że nie zamierzają szkodzić nie-białym, lecz dążą jedynie do utrzymania czystości genetycznej. Niektóre grupy supremacjonistyczne, szczególnie w krajach niemieckojęzycznych, aktywnie występują jako nazistowskie - zbiorczo określa się je mianem neonazistów.

Filmy o skinheadach

Więzień nienawiści - opowieść o skinheadzie Dereku, który jest amerykańskim neonazistą. Swoją sympatię do rasizmu okazuje całym sobą, a przede wszystkim wytatuowana swastyką na piersi. Po brutalnym zabiciu afroamerykanina próbującego okraść mu mieszkanie, trafia do więzienia. Za kratkami nie ma łatwego życia gdyż wieść o jego czynach i przywództwie nad miejscową grupą skinheadów jest znana wszystkim współwięźniom. Jednak z biegiem czasu pod wpływem nieoczekiwanych wydarzeń jego spojrzenie na społeczeństwo zmienia się. Po odsiedzeniu wyroku stara się wyrwać z tej rasistowskiej "organizacji" swojego młodszego brata, który jest zafascynowany jej strukturami i swoim postępowaniem zmierza do upadku.

Być skinheadem (Skinhead Attitude) - Fascynujący szwajcarski dokument Daniela Schweizera. Odrzuca on panujące stereotypy, od lat opisujące skinheadów, jako agresywnych rasistów neofaszystów i stara się ukazać kolejne etapy rozwoju i przekształceń tej, ciągle popularnej, a przecież na początku pokojowo nastawionej do wszystkich, subkultury. Sięga, więc do jamajskich korzeni, pokazuje początki antyrasistowskiej grupy miłośników muzyki ska, wykonywanej często przez czarnych, którzy sami, jeszcze wtedy, byli skinami.

Romper Stomper - Opowieść o grupie neonazistów z Melbourne. Sfrustrowani i żyjący na marginesie społeczeństwa młodzi ludzie pozostają pod wpływem cytującego z pamięci "Mein Kampf" charyzmatycznego lidera, imieniem Hando. Faszyści obierają za cel ataków szybko powiększającą się wietnamską społeczność Melbourne. Azjaci postanawiają w końcu się bronić. Otwarta konfrontacja kończy się pogromem neonazistów. Hando wraz z adiutantem Davey'em musi zniknąć z miasta. W ucieczce bojówkarzom pomaga Gabe, dziewczyna z dobrego domu, zafascynowana osobowością Hando.

Fanatyk - Bohaterem filmu jest Danny, młody amerykański nazista, paradujący po ulicach Nowego Jorku z wygoloną głową i w koszulce ze swastyką. Danny lubi bić napotkanych żydowskich chłopaków, regularnie uczęszcza na zebrania faszystowskiej partii, w snach widzi siebie, jako żołnierza Wehrmachtu itd. Na pierwszy rzut oka - normalny przypadek patologicznego antysemity. Ale jest jeden drobny szczegół - Danny sam jest Żydem. I to Żydem wychowywanym w ortodoksyjnym środowisku, kształconym w jesziwie, gdzie - od kontrowersji z nauczycielem na temat Boga - zaczyna się jego bunt przeciwko sobie. Bunt ten przybiera formy krzykliwe i odrażające, ale naznaczony jest od początku pewną ambiwalencją: Danny deklaruje nienawiść wobec Żydów (jego polityczną mantrą jest "Zabić ich wszystkich! Niech żyją Niemcy!"), ale na "donacyjnym" zebraniu swojej partii radzi Żydów pokochać ("Nasza nienawiść ich tylko wzmacnia. Miłość ich unicestwi"); potem instaluje bombę w synagodze, ale chroni torę przed zbezczeszczeniem jej przez kolegów-skinów.

Te przykładowe filmy ukazują skinheadów, jako nazistów i antysemitów, jedynie film „Być skinheadem”, który jest dokumentem pokazuje ten ruch z różnych perspektyw. Prawdziwych skinheadów, których założeniem nie jest agresja, oraz tych „złych”.

Skinheadzi anty-rasiści?

"Żaden prawdziwy skinhead nie może być rasista, bez kultury jamajskiej nie byłoby skinheadów"

Pierwsi skinheadzi nie mieli nic wspólnego z rasizmem oraz faszyzmem. Często w załogach skinheadów znajdowali sie czarnoskórzy uczestnicy tego ruchu. Wszystko związane z poglądem, że skinheadzi to faszyści zaczęło sie pod koniec 1974 roku, kiedy to narodowy front, brytyjska faszystowska partia potrzebowała szokowej terapii do gwałtownej promocji ich sceny. Skinheadzi mieli reputacje twardej ulicznej istoty i byli pożądani w NF. Jakiś czas po tym zaprzeczano temu, by jacyś skinheadzi przyłączali sie do NF, wspominano ze skinheadzi są częścią subkultury, która nie jest podstawa jakiejś szczególnej politycznej orientacji. Wśród skinheadów może znalazłoby sie kilku jawnych rasistów, zdecydowana większość nie. Proporcja mogłaby być podobna do tamtych innych subkultur i generalnie społeczeństwa. Biała klasa pracująca jest łatwym celem dla faszystów, którzy obwiniali za bezrobocie i ekonomiczny kryzys emigrantów. Z powodu rosnącej recesji, rekordowego bezrobocia i napływu emigrantów, skinheadzi idą do NF. Prawa reputacja skinheadów została zachwiana. Powitanie "seig heil" stało sie wśród nich norma, choć większość nie wiedziała nawet, co ono oznacza, 3-go marca 1981r. doszło do katastrofy w hali "SOUT”, gdzie Oi-owy koncert został rozbity przez azjatów ( oczywiście do mniejszych starć dochodziło juz wcześniej z obu stron). Ponad stu rannych wylądowało w szpitalu, koncertowy pub, „Hambrough Tavern" został spalony, a okoliczne ulice całkowicie zniszczone. Są jednak inni skinheadzi, którzy rezygnują z rasizmu i nie jest to bynajmniej moda na anty-faszyzm. Mniejszość - Trojan Skinheads ( "Trojan" to nazwa pierwszej wytwórni skinheads reggae) i anty nazistowscy hardcoreskins, w obliczu szybko rosnącej siły i liczby nazi - organizują S.H.A.R.P.

Wewnątrz grupy skinheadów, a właściwie wielu różnych grup, istnieją postawy i poglądy skrajnie odmienne. Od demagogii ultra nacjonalistów, ksenofobów i najróżniejszej maści reakcjonistów oraz faszystów, aż do pospolitych naśladowców zafascynowanych niewiele znaczącą powierzchownością, czy tylko modą. Jednym słowem - nie wystarczy włożyć buty od Dr Martensa i zgolić włosy, aby stać się skinheadem. To jest chyba coś więcej, o ile rozumienie czegoś więcej ma tu jakikolwiek sens. To jest pewien sposób życia wykraczający poza ogólnie przyjęte normy i wymykający się ocenie, bo zamknięty wewnątrz grupy, która odrzuca wszystkich innych, którzy nie są nami. Grupa, która odrzuca innych sama zostaje odrzucona. Ten mechanizm sprawia, że nie można w stosunku do skinheadów zastosować norm powszechnego rozsądku, ponieważ istota rzeczy tkwi w odrzuceniu owego powszechnego rozsądku.

Potrzeba buntu, nonkonformistyczna refleksja i alienacja, a nade wszystko odczucie anomii, jako sytuacji, w której jakaś część ludzi nie realizuje się w społecznych układach szukając miejsca poza oficjalnie przyjętym w procesie wychowania systemem wartości, jest tym czynnikiem, który formalizuje odrzucającą i odrzucana grupę.

Społeczeństwa chętnie piętnują odmieńców, ponieważ ich zachowanie wykracza poza schemat, ponieważ uważają, że mogą, lub są dla nich zagrożeniem, i wreszcie, dlatego, że zagrażają owemu powszechnemu rozsądkowi. Mniejszości, jakiekolwiek są, zawsze spełniają funkcje oczyszczające społeczne sumienie: łatwiej przełknąć własne (świadomie ukrywane lub skryte na poziomie podświadomości) dewiacje i grzechy, kiedy ktoś inny znajduje dla nich usprawiedliwienie. Mniejszości spełniają w społecznym systemie jeszcze jedną funkcję, mianowicie personifikują i symbolizują kozła ofiarnego. Subkultury i mniejszości społeczne obnażają społeczną hipokryzję i głupotę powszechnego rozsądku w sposób często tak bezpośredni, że wywołujący agresję i konflikt. Ale taki jest przecież sens ich istnienia w niestabilnym i zróżnicowanym świecie, który wciąż śni o jedności, unifikacji i totalnej szczęśliwości.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ PRAWNA

Art.. 119 KK

Kto stosuje przemoc lub groźbę bezprawną wobec grupy osób lub poszczególnej osoby z powodu jej przynależności narodowej, etnicznej, rasowej, politycznej, wyznaniowej, lub z powodu jej bezwyznaniowości

podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat

Art.. 254 KK

Kto bierze czynny udział w zbiegowisku wiedząc, że jego uczestnicy wspólnymi siłami dopuszczają się gwałtownego zamachu na osobę lub mienie

podlega karze pozbawienia wolności do lat 3

Art.. 256 KK

Kto publicznie propaguje faszystowski lub inny totalitarny ustrój państwa lub nawołuje do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2

Art.. 257 KK

Kto publicznie znieważa grupę ludności albo poszczególną osobę z powodu jej przynależności narodowej, etnicznej, rasowej, politycznej, wyznaniowej, albo z powodu jej bezwyznaniowości lub z takich powodów narusza nietykalność innej osoby

podlega karze pozbawienia wolności do 3 lat

Art.. 260KK

Kto przemocą lub groźbą bezprawną udaremnia przeprowadzenie odbywanego zgodnie z prawem zebrania, zgromadzenia lub pochodu albo takie zebranie, zgromadzenie lub pochód rozprasza

podlega karze grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do 2 lat

Art.. 261 KK

Kto znieważa pomnik lub inne miejsce publiczne urządzone w celu upamiętnienia zdarzenia historycznego lub uczczenia osoby,

podlega grzywnie albo karze pozbawienia wolności

---