II

KONWENCJA

GENEWSKA

Burtan Monika

Drąg Dominika

Konwencja o polepszeniu

losu rannych, chorych i

rozbitków sił zbrojnych

na morzu

Genewa, 12 sierpnia

1949r.

II KONWENCJA
GENEWSKA



Rozdział 1: Postanowienia ogólne



Rozdział 2: O rannych, chorych i rozbitkach



Rozdział 3: O statkach szpitalnych



Rozdział 4: O personelu



Rozdział 5: O transportach sanitarnych



Rozdział 6: O znaku rozpoznawczym

Każdy z w/w rozdziałów zawiera artukuły

dotyczące postępowania, zasadach, normach itp

Zasada:



Uczestnicy działań zbrojnych
wyłączeni z walki wskutek zranień
lub choroby oraz rozbitkowie na
morzu, jeżeli nie podejmują
wrogich działań, powinni być
szanowani i traktowani w sposób
humanitarny.

Postanowienia:



-ranni, chorzy i rozbitkowie korzystają z ochrony przewidzianej w prawie
międzynarodowym,



- w przypadku dostania się w ręce nieprzyjaciela korzystają z ochrony należnej
jeńcom,



- ludność cywilna oraz statki cywilne mają prawo nieść pomoc rannym, chorym i
rozbitkom,



- formacje sanitarne oraz statki szpitalne podlegają ochronie i w żadnych
okolicznościach nie mogą być

atakowane,



- personel sanitarny i duchowny powinien być szanowany i chroniony; w razie
wzięcia do niewoli

korzysta co najmniej z ochrony przysługującej jeńcom,



- znak rozpoznawczy Czerwonego Krzyża lub Czerwonego Półksiężyca może być
używany jedynie

przez osoby upoważnione do niesienia pomocy rannym, chorym i rozbitkom

(personel sanitarny i

duchowny) oraz umieszczany na obiektach i sprzęcie przeznaczonym do tego celu.

Jest to znak

konwencyjny i podlega ochronie.



`W tym celu są i pozostaną zakazane w
stosunku do wyżej wymienionych osób [to
znaczy osób bezpośrednio nie biorących
udziału w działaniach wojennych, takich
które złożyły broń, stały się niezdolne do
walki na skutek choroby, ran, pozbawienia
wolności lub z jakiegokolwiek innego
powodu] w każdym czasie i w każdym
miejscu: a) zamachy na życie i nietykalność
cielesną, a szczególności zabójstwa we
wszelkiej postaci, okaleczenia, okrutne
traktowanie, tortury i męki.”,



– „Członkowie sił zbrojnych i inne osoby
[…], którzy są ranni lub chorzy, będą
szanowani i chronieni we wszelkich
okolicznościach. Będą oni traktowani w
sposób humanitarny […]. Zabronione są
surowo wszelkie zamachy na ich życie i
osobę, a między innymi ich dobijanie lub
wyniszczanie, torturowanie, dokonywanie
na nich doświadczeń biologicznych […]”,



– „



– „Za ciężkie naruszenia, przewidziane w
artykule poprzednim, uważa się
popełnienie któregokolwiek z niżej
wymienionych czynów na szkodę osób
lub mienia, chronionych przez niniejszą
Konwencję: umyślne zabójstwo,
torturowanie lub nieludzkie traktowanie,
włączając w to doświadczenia
biologiczne, umyślne sprawianie wielkich
cierpień albo ciężkie uszkodzenia ciała
lub zdrowia […]”



Jeśli chorzy ranni i rozbitkowie nie mają
wobec nas wrogich zamiarów muszą
być traktowani w sposób humanitarny.



Personel medyczny i duchowy jest
szczególnie chroniony. Obiekty
medyczne podlegają szczególnej
ochronie.



Znaku czerwonego krzyża i
czerwonego półksiężyca mogą używać
osoby wyłącznie uprawnione.

Konwencje Genewskie
zapewniają ochronę ofiarom
konfliktów zbrojnych:



1. Mają zastosowanie od momentu rozpoczęcia
działań zbrojnych do chwili ostatecznej repatriacji
(powrotu do poprzedniego miejsca) osób
podlegających ochronie,



2. Osoby chronione nie mogą zrzec się
przysługującej im ochrony prawnej,



3. Zabronione są represalia (działania odwetowe)
przeciwko osobom i dobrom chronionym przez
Konwencje Genewskie,



4. Postanowienia Konwencji Genewskich stosuje się
pod kontrolą mocarstw opiekuńczych lub
Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża.

Dziękujemy za uwagę

KONIEC!! ;)