WYMAGANIA POKARMOWE I

NAWOZOWE WARZYW W

STOSUNKU DO AZOTU

Anna Orłowska

Piotr Nasiadek

AZOT

Azot jest najbardziej plonotwórczym

składnikiem pokarmowym roślin. Jego
niedobór objawia się zahamowaniem
wzrostu roślin, żółto-zieloną barwą liści,
drewnieniem tkanek. Przenawożenie opóźnia
dojrzewanie owoców, warzywa są nietrwałe
w przechowywaniu, gorzej dojrzewają,
powodują kumulacje azotanów. Dla tego tak
ważne jest odpowiednie stosowanie dawek
azotu i ich właściwy termin stosowania.

Azot należy dostarczać w postaci nawozów

organicznych i mineralnych. Na podstawie badań
Alt’a i Ladebusch’a z wieloma gat. warzyw, na
każde 10t plonu handlowego pobierane jest
przeciętnie 35kg N. Aby utrzymać odpowiednią
zasobność gleby, nie należy uzupełniać tylko ilości
składników pokarmowych wynoszonych wraz z
plonem warzyw lecz również utraconych na skutek
wymywania, ulatniania i nitryfikacji.

Azot wykazuje największą efektywność działania w

roślinie gdy gleba jest zasobna we wszystkie
niezbędne roślinom składniki pokarmowe.

W przypadku zastosowania nawodnienia potrzebnie

jest zwiększenia dawki N o 40-60%.

NAWOZY NATURALNE I

ORGANICZNE

Zaliczany jest tu np.: obornik, gnojówka i gnojowica i

pomiot kurzy.

Z 1 kg obornika dostarczane jest 0,5% N, z

gnojowicą 0,45% N, pomiot kurzy 2% N. Rocznie
można dostarczać 170kg N/ha w postaci nawozów
naturalnych i organicznych. Azot w nawozach
naturalnych występuje w formie amonowej która
jest trudno dostępna dla roślin. Relacja warzyw na
te nawozy jest zróżnicowana, w dużej mierze
zależy od głębokości systemu korzeniowego.
Cebula, por, czosnek, seler najsilniej reagują na
ten typ nawożenia (I rok po nawożeniu). Najgorzej
zaś fasola, marchew i burak ćwikłowy (III rok)

NAWOZY MINERALNE

Stosuje się po analizie podłoża i ocenie niedoboru

azotu względem rośliny uprawianej. Dla uniknięcia
strat azotu i niekorzystnego wpływu nadmiaru soli
w glebie na wzrost młodych roślin, część
nawożenia azotem stosuje się pogłównie. Azot
ulega denitryfikacji oraz wymywaniu, dlatego dzieli
się go na dawki i stosuje się w okresach kiedy
możliwe jest jego szybkie pobranie przez roślinę. W
nawozach mineralnych azot występuje zarówno w
formie amonowej trudno dostępnej dla roślin
stosowana przedsiewnie oraz w formie azotanowej
łatwiej przyswajalnej dla roślin stosowanej w
formie pogłównej.

POTRZEBY POKARMOWE ROŚLIN

WZGLĘDEM AZOTU

Ze względu na potrzeby nawozowe rośliny

dzieli się na 4 grupy względem wielkości
dawek N:

1. BARDZO DUŻE-

200-300kg N/ha np.

marchew, brukselka, szparag

2. DUŻE-

150-200kg N/ha np. brokuł, kapusta

biała, por, seler

3. ŚREDNIE-

100-150kg N/ha np. cebula,

pietruszka, czosnek

4. MAŁE

- 50-100kg N/ha np. cebula

siedmiolatka, fasola, groch

Wymagania pokarmowe roślin względem

azotu są zróżnicowane. Rośliny należy
uprawiać przy optymalnej czyli standardowej
zawartości składnika w podłożu. Roślina ma
3 zakresy odżywiania: zakres niedoboru,
odżywiania luksusowego i toksycznego.
Dąży się do tego aby roślina uprawiana dała
jak największy plon względem jak
najmniejszego pobierania składnika przez
roślinę- dolna wartość krytyczna.