Streszczenie









POWRÓT DO POPRZEDNIEJ STRONY



CZY WIELKOŚĆ FRAKCJI WYRZUTOWEJ LEWEJ KOMORY WPŁYWA NA WYNIKI REHABILITACJI CHORYCH PO ZABIEGACH POMOSTOWANIA AORTALNOWIEŃCOWEGO ?
J. Dałkowski, A. Kędzierski, S. Borowicz-Bienkowska, W. Siwiński, M. Boruczkowska-Siwińska, P. Dylewicz
Wojewódzki Szpital Zespolony, Oddział Rehabilitacji Kardiologicznej; Poznań; Akademia Wychowania Fizycznego, Zakład Rehabilitacji Kardiologicznej; Poznań
Rehabilitacja po pełnościennym zawale serca oraz następczym pomostowaniu aortalno-wieńcowym jest obecnie uważana za skuteczną metodę poprawy tolerancji wysiłku sprzyjającą możliwości kontynuowania pracy zawodowej. Przedmiotem dyskusji pozostaje kwestia, czy na efektywność procesu rehabilitacji wpływa stopień uszkodzenia lewej komory.
MATERIAŁ I METODYKA
Badaniu poddano 38 mężczyzn po zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego z przebytym uprzednio pełnościennym zawałem serca, w wieku 33 - 68 lat (średnio 55,4 +/-8,2). Pacjentów tych poddano 3-tygodniowej stacjonarnej rehabilitacji. Przed rozpoczęciem rehabilitacji u wszystkich wykonano badanie echokardiograficzne. W projekcji przymostkowej w osi długiej oceniono wymiar późnorozkurczowy lewej komory; w projekcji 4-jamowej oceniono objętość późnorozkurczową i późnoskurczową lewej komory i na tej podstawie obliczono wielkość frakcji wyrzutowej (EF). Następnie wykonano badanie wysiłkowe typu symptom-limited na cykloergometrze. Po badaniu pacjentów włączono do odpowiednich grup treningowych w zależności od wielkości tolerowanego obciążenia. Pod koniec rehabilitacji powtórzono badanie wysiłkowe.
WYNIKI
Wśród badanych pacjentów frakcja wyrzutowa wynosiła 30 - 58% (średnio 44,0 +/-6,8), a wielkość lewej komory wynosiła 43 - 64mm (średnio 54,6 +/-5,5). Po rehabilitacji uzyskano poprawę tolerancji wysiłku mierzoną wielkością wykonanej pracy w badaniu wysiłkowym o około 38,9%. Nie wykazano korelacji między stopniem poprawy tolerancji wysiłku, a wielkością frakcji wyrzutowej i wielkością lewej komory. Wielkość frakcji wyrzutowej wydaje się jednakże mieć pewien wpływ na końcową tolerancję wysiłku (wsp. korelacji r=0,33 ; p<0,05).
WNIOSEK
Pacjenci po przebytym pomostowaniu aortalno-wieńcowym z pełnościennym zawałem serca w wywiadzie, wydolni krążeniowo, dzięki procesowi rehabilitacji poprawiają w istotny sposób swoją tolerancję wysiłku niezależnie od wielkości frakcji wyrzutowej i wielkości lewej komory. Natomiast tolerancja wysiłku po zakończeniu rehabilitacji wydaje się być większa u pacjentów z lepszą wyjściową frakcją wyrzutową lewej komory.




POWRÓT DO POPRZEDNIEJ STRONY



© Copyright by Polskie Towarzystwo Kardiologiczne 1998-2000