Publiczna Szkoła Policealna

dla Dorosłych nr1

w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych nr 1 „ELEKTRYK”

MODUŁ: 03.02

Podstawowe układy sterowania i regulacji

Jednostka modułowa : 03.01

Badania układów elektrycznych i elektronicznych

TEMAT:

Ochrona przeciwporażeniowa w warunkach szczególnego zagrożenia

MAŁGORZATA PRUSKA

KLASA : 1Pzb (technik bhp)

m inż. Roman Kowalski

12.10.2009

SPIS TREŚCI:

ochrona przeciwporażeniowa str. 1

wpływ działania prądu elektrycznego na układ krążenia i układ oddechowy str.1

wpływ działania prądu elektrycznego na układ nerwowy str.2

wpływ działania prądu elektrycznego na kości , mięśni i skórę str.2

pośredni wpływ działania prądu elektrycznego str. 2

przyczyny powstawania porażeń elektrycznych str.2

środki stosowane do ochrony przed porażeniem elektrycznym str.3

porażenie elektryczne może objawiać się u człowieka poprzez str. 4

prąd elektryczny i zmiany temperaturowe str. 5

pierwsza pomoc w przypadku stwierdzenia porażenia elektrycznego str. 6

zakończenie str.7

Ochrona przeciwporażeniowa

Podstawowa przeciwporażeniowa jest to zespół środków mających za zadanie zabezpieczenie przed zetknięciem się człowieka z przewodzącymi częściami obwodu elektrycznego, przed udzieleniem się napięcia przedmiotom metalowym nie należącym do obwodu elektrycznego oraz przed szkodliwym oddziaływaniem na otoczenie łuku elektrycznego. Ochrona ta w zależności od rodzaju urządzeń oraz miejsca ich zainstalowania może być realizowana w następujące sposoby:
a) Izolowanie części czynnych, należy do najbardziej rozpowszechnionych sposobów
ochrony przed dotykiem bezpośrednim,
b) ochrona przez umieszczenie części czynnych urządzeń i elementów instalacji w
miejscach poza zasięgiem ręki człowieka,
c) Ochrona przez zastosowanie barier, powinna uniemożliwiać niezamierzone
niebezpieczne zbliżenie do części czynnych lub dotknięcie ich podczas eksploatacji,
Ochrona poprzez stosowanie barier ochronnych oraz umieszczenie części czynnych poza zasięgiem ręki stanowi jedynie ochronę częściową.

Podczas eksploatacji urządzeń zdarzają się zakłócenia w ich normalnej pracy polegające na uszkodzeniu izolacji roboczej, dlatego koniecznym jest stosowanie środków ochrony dodatkowej czyli ochrony przed dotykiem pośrednim.

Człowiek może jednak wytrzymać pewne natężenia prądu, bez żadnego odczucia jego przepływu. Wartości te określa się mianem wartości progowych. Podaje się je dla przykładu osoby trzymającej elektrodę w ręce. Dla mężczyzny wynoszą one:

- prąd stały - 5 mA - prąd zmienny - dla częstotliwości 50 - 60 Hz, jest to natężenie ok. 1,1 mA Natomiast dla kobiety: - prąd stały - 3,5 mA - prąd zmienny - 50 - 60 Hz - 0,7 mA

Prąd przemienny jest o tyle niebezpieczny, ponieważ powoduje skurcz mięśnie w czasie przepływu. To z kolei powoduje dla przykładu zaciśnięcie ręki na przewodzie, przez który płynie prąd. Pod wpływem przepływu prądu, mięśnie w palcach kurczą się powodując silniejszy uścisk, co prowadzi do jeszcze groźniejszego porażenia. Wartości progowe natężeń prądu, przy których człowiek jeszcze sam własną siłą, może oderwać rękę od przewodnika to: dla mężczyzny - 16mA, a dla kobiety 10,5 mA. Z tym, że przyjmuje się ogólną wartość natężenia prądu "oderwania" wynoszącą 10 - 12 mA (przy założeniu, że prąd przemienny ma częstotliwość z zakresu 50 -60 Hz. Bezpośrednio to, jakie skutki w organizmie spowoduje przepływ prądu zależy przede wszystkim od jego rodzaju (stały, czy zmienny), od jego natężenia, oraz od czasu w czasie którego organizm został poddany jego działaniu.

Wpływ działania prądu elektrycznego na układ krążenia i układ oddechowy.

Nasze serce jest odpowiedzialne za przepływ krwi w całym naszym organizmie. W czasie przepływu prądu przez organizm, przez serce przepływa tylko niewielka jego część. Jednak nawet tak mała wartość może doprowadzić do śmierci człowieka. W przypadku gdy następuje porażenie prądem zmiennym o częstotliwości 50 - 60 Hz, dochodzi wtedy do tzw. migotania komórek sercowych. Jest to proces bardzo niebezpieczny, i jest bardzo trudno odwracalny. Wystąpienie migotania komórek sercowych zależy przede wszystkim od czasu działania porażenia prądem. Jednak w przypadku krótkotrwałego porażenia, istotnym jest fakt, na jaki moment w cyklu serca przypadnie to porażenie. Jeśli będzie to początek rozkurczu serca, w czasie, którego jest przerwa w pracy serca, to wówczas prawdopodobieństwo wystąpienia migotania komórek sercowych jest bardzo wysokie. W przypadku, gdy porażenie elektryczne trwa nie dłużej niż 0,2s to prawdopodobieństwo wystąpienia migotania jest bardzo małe. Podczas przepływu prądu elektrycznego, narażony na niebezpieczne zmiany jest także układ oddechowy. Porażenie elektryczne bezpośrednio powoduje zaburzenia oddychania, poprzez bezpośrednie działanie prądu na mózg. W wyniku tego ośrodek odpowiedzialny za prawidłowe zarządzanie procesem oddychania może zostać nagle zablokowany. To z kolei może doprowadzić do zahamowania funkcji oddychania, przerwy w dostawie tlenu, co może dalej prowadzić do śmierci. Mówiąc bardziej zwięźle, podczas porażenia elektrycznego, następuje do zaniku akcji oddechowej, co może prowadzić do uduszenia.

Wpływ działania prądu elektrycznego na układ nerwowy.

W czasie porażenia elektrycznego, układ nerwowy zostaje wpierw nagle pobudzony, a następnie porażony. To z kolei może spowodować nagłą utratę przytomności u człowieka. Efekt ten może wynikać zasadniczo z porażenia układu krwionośnego, w czasie którego może dojść do migotania komórek sercowych, a nawet do zatrzymania akcji serca, lub też poprzez bezpośredni przepływ prądu przez mózg. Sam przepływ prądu przez czaszkę człowieka może spowodować, wydzielenie się dużych ilości ciepła, które z kolei mogą spowodować nieodwracalne zmiany w mózgu.

Wpływ działania prądu elektrycznego na kości, mięśnie i skórę.

Tak już wspomniałam wcześniej, sam przepływ prądu powoduje wydzielanie się dużych ilości ciepła, w miejscach przez które przepływa. Może to spowodować nieodwracalne zmiany w ciele człowieka. Najbardziej powszechnym skutkiem wydzielenia się dużych ilości ciepła, są różnego rodzaju uszkodzenia skóry w postaci oparzeń. W miejscach gdzie kontakt z przewodnikiem był bezpośredni, czyli tam gdzie nastąpiło zetknięcie się ciała człowieka z materiałem przewodzącym prąd, może pojawić się zaczerwienienie, powstanie pęcherzy oparzeniowych , a w skrajnych przypadkach zwęglenie i martwica skóry. Jest to o tyle niebezpieczne, gdyż takie oparzenia mogą być powodować rozkład tkanek, które z kolei mogą prowadzić do śmierci nawet kilka dni po porażeniu. Prąd gdy przeniknie przez skórę do wnętrza organizmu, może spowodować zniszczenia w tkance mięśniowej i kostnej. Przepływ prądu, może doprowadzić do gwałtownych skurczów mięśnie, w wyniku których włókna mięśniowe mogą zostać pozrywane. Sama struktura włókien mięśniowych także może ulec znacznym zmianom.

Pośredni wpływ działania prądy elektrycznego.

Prąd elektryczny może także być niebezpieczny, nawet gdy nie przepływa przez ciało człowieka. Takim przykładem może być tzw. łuk elektryczny, który może powstać w miejscach o bardzo wysokim natężeniu prądu, lub w przypadkach zwarcia elektrycznego. Sam kontakt ciała z łukiem elektrycznym, może prowadzić do powstania poważnych poparzeń, które na ciele objawiać się mogą w postaci ran ciętych, lub podobnych do kłutych. Może on też spowodować zapalenie się ubrań na ciele człowieka, które także mogą być źródłem oparzeń. Może także doprowadzić do uszkodzenia narządu wzroku, wskutek swego świetlnego lub cieplnego działania. Często porażenia takim łukiem powstają przy pracy przy liniach wysokiego napięcia. Wtedy to taki łuk może doprowadzić do naturalnej gwałtownej reakcji obronnej, która z kolei może spowodować upadek człowieka z dużej wysokości.

Przyczyny powstawania porażeń elektrycznych

Porażenia elektryczne powstają wskutek różnego rodzaju wypadków w czasie pracy z urządzeniami elektrycznymi. Przyczyny takich wypadków bywają różnorakie. Pomimo odpowiedniego oznakowania urządzeń i odpowiednie instruowanie ludzi co do obsługi danych urządzeń zdarzają się przypadki, kiedy to w wyniku lekceważenia przepisów, własnej nieostrożności, pomylenia się, roztargnienia, nie posiadania odpowiednich umiejętności, braku nadzoru, czy po prostu nieszczęśliwego zbiegu okoliczności dochodzi do porażenia elektrycznego. Najczęściej porażenie jest następstwem kontaktu nieosłoniętego fragmentu ciała z elementem będącym pod napięciem względem do ziemi. Jako, że człowiek poprzez to, że w 70% składa się z wody, która jest znakomitym przewodnikiem prądu, on sam może często się stać fragmentem obwodu elektrycznego. Na przykład, gdy znajduje się on na metalowej powierzchni i dotknie przewodów z prądem, spowoduje to przepływ przez niego prądu od kabla do powierzchni. Mamy w takich przypadkach do czynienia z pojęciem napięcia dotykowego, które jest napięciem jakie istnieje pomiędzy dwoma punktami nie będącymi częściami obwodu elektrycznego, a z którymi mogą zetknąć się części ciała człowieka, tak jak w poprzednim przykładzie może to być ręka i nogi.

Środki stosowane do ochrony przed porażeniem elektryczny

Istnieją przepisy regulujące odpowiednie normy bezpieczeństwa dotyczące porażeń elektrycznych. W przepisach tych uwzględnione jest, jakie należy stosować środki bezpieczeństwa. Środki te zgrupowane są w kategoriach ochrony podstawowej i ochrony dodatkowej. W przypadku ochrony podstawowej są to środki, które mają zapobiegać:

- zetknięciu się fragmentów ciała człowieka z przewodnikami elektrycznymi, w których płynie prąd elektryczny - występowania zjawiska łuku elektrycznego, który miałby szkodliwy wpływ na otoczenie a także zapobiegać powstawaniu napięć w materiałach, w których tych napięć nie powinno być.

Ujmując ogólniej, ochrona podstawowa zajmuje się odpowiednim rozmieszczeniem urządzeń elektrycznych w otoczeniu człowieka, tak, aby przez przypadek nie doznał on kontaktu z częściami przewodzącymi, stosując tutaj wszelkie rozwiązania. Od umieszczania urządzeń w specjalnych pomieszczeniach, pudełkach, po stosowanie wszelkiego rodzaju izolacji .W przypadku ochrony dodatkowej, podejmuje się środki które mają na celu wyeliminowanie powstawania napięcia dotykowego. Charakteryzuje się tym, iż oprócz ochrony podstawowej stosuje się jeszcze następujące środki:

ochronne uziemienie - najbardziej rozpowszechnionym środek ochrony dodatkowej. Stosowany jest on we wszelkiego rodzaju urządzeniach elektrycznych i maszynach. Zabezpieczenie to polega na zrównaniu potencjałów elektrycznych z potencjałem Ziemi. - zbieranie ładunku - zerowanie - metoda ta polega na połączeniu ze sobą przewodu o zerowym potencjale z metalowymi częściami urządzeń - tworzenie tzw. sieci ochronnej - sieć taką stosuje się zarówno w przypadku prądów stałych jak i zmiennych, przy każdej wartości natężenia prądu i napięcia. Celem takiego działania jest to, aby wszystkie metalowe części urządzenia elektrycznego były pozbawione napięcia, a wszelkie konstrukcje, które wpierają dane urządzenie podłączane są do ochronnego przewodu. - separacji - stosuje się tutaj tzw. transformatory separacyjne, w ten sposób aby w obwodzie który został odseparowany znajdował się tylko jeden odbiornik, a także aby napięcie w takim obwodzie nie przekraczało 500V. Tak odseparowanego obwodu nie wolno następnie ani uziemiać, ani łączyć z innym obwodem. - stosowania izolacji ochronnej - stosuje się w przypadku fabrycznie produkowanych urządzeń wykorzystujących prąd stały lub zmienny. - izolowanie stanowisk - polegające na odseparowaniu stanowiska od ziemi, a następnie na wyrównaniu potencjałów urządzeń dostępnych z poziomu takiego stanowiska - zmniejszanie napięcia roboczego - stosuje się tutaj transformatory ochronne lub tzw. przetwornice ochronne. W wyniku obniżenia napięcia w przypadku prądu stałego powinno się osiągnąć wartość 80 V, a w przypadku prądów zmiennych 42 V. - instalowanie wyłączników przeciwpożarowych - na ich stosowalność nałożone są pewne restrykcje, otóż powinny być stosowane tylko w urządzeniach, w których napięcie nie przekracza 500 V. Powinny także uwzględniać wielkości natężeń prądu i napięć, jakie w danym urządzeniu występują i spełniać wszelkie inne wymogi.

Porażenie elektryczne może objawiać się u człowieka poprzez:

- bezpośrednim odczuwaniem bólu, a także mocnymi skurczami mięśni, które mogą doprowadzić do niekontrolowanego zacisku np, rąk na urządzeniu które jest źródłem porażenia elektrycznego -zaburzeniem w działaniu zmysłów, w tym także równowagi - utratę przytomności - zatrzymanie działania układu oddechowego i krwionośnego - tzw. fibrylację, czyli migotanie komór sercowych, bardzo niebezpieczne dla człowieka efekt, który najczęściej prowadzi do śmierci - różnego rodzaju poparzenia, a nawet zwęglenie skóry.

W przypadku porażenia elektrycznego, bezpośrednio po nim, u człowieka następuje wystąpienie tzw. wstrząsu elektrycznego. W wyniku jego działania, człowiek robi się blady, zaczyna drżeć, a także nadmiernie się poci. Może także wpaść w stan euforii, lub apatii. Człowiek także może stracić przytomność, doznać obrzęku mózgu. Bardzo istotna jest obserwacja człowieka porażonego prądem, ponieważ czasami takie objawy mogą nastąpić po paru minutach po porażeniu, a nawet dopiero po kilku miesiącach. Porażenie elektryczne występuje wówczas, gdy po pierwsze istnieje napięcie powodujące przepływ prądu, oraz gdy występuje odpowiednia droga dla prądu rażeniowego. A mówiąc opisowo, do porażenia elektrycznego dochodzi gdy człowiek jednocześnie dotyka dwóch miejsc o różnych potencjałach. To prowadzi do stworzenia zamkniętego obwodu, którego częścią staje się człowiek. Można w takim wypadku scharakteryzować wielkość nazywaną napięciem rażeniowym dotykowym, które określa się jako spadek napięcia na drodze przepływu prądu przez ciało ludzkie, czyli ciało ludzkie jest w takim wypadku traktowane jak zwykły opornik. To jakie są skutki porażenia elektrycznego może zależeć od wielu czynników. Przede wszystkim na wielkość takiego porażenia ma wpływ wartość natężenia, a także czas przepływu prądu elektrycznego. Także decyduje tutaj rodzaj prądu, czy jest to prąd stały, czy prąd zmienny. Innymi czynnikami są: to po jakiej drodze prąd przepływa przez ciało, jaka jest wtedy wilgotność i temperatura skóry, a nawet to jakie ma samopoczucie sam poszkodowany. Bardzo ważnym czynnikiem wpływającym na wielkość przepływającego prądu przez ciało, jest impedancja naskórka. Jest ona inna w zależności od tego, czy naskórek jest gruby, czy cienki, czy pokryty owłosieniem, czy jest suchy czy mokry. Sama wartość impedancji nie jest stała i zmienia się w zależności od tego jakie jest:

- natężenie i czas przepływu prądu elektrycznego powodującego porażenie - napięcie dotykowe - rodzaj powierzchni stykającej się z przewodnikiem - wartość częstotliwości przepływającego prądu - jak przebiega funkcjonowanie układu oddechowego i krwionośnego - siły z jaką dociskany jest przewodnik do naskórka

Wielkość tej impedancji naskórka uwzględniając opisane powyżej czynniki może przyjmować wartości z przedziału od kilku tysięcy omów, do ok. kilkunastu tysięcy omów. W przypadku niewielkich napięć dotykowych jej działanie ma istotny wpływ na wielkość porażenia elektrycznego, jednak z im większymi wartościami napięć mamy do czynienia wpływ tej impedancji jest coraz mniejszy. W przypadku napięć powyżej 150 V, można go całkowicie zaniedbać. Na przepływ prądu prze ciało ma także wpływ jego wewnętrzna rezystancja. Jej wielkość zależy bezpośrednio od tego po jakiej drodze przepływa prąd, czy jest to odcinek ręka - ręka, czy ręka - noga, w takich przypadkach wynosi ona kilkaset omów. Najmniejsza jej wartość jest na drodze ręka – kark. Człowiek w praktyce, nie zauważa przepływu prądu, którego natężenie wynosi około pół miliampera. Jednak przy wyższych natężeniach dochodzi już do mniejszego, lub większego porażenia elektrycznego Gdy natężenie prądu rażeniowego wynosi ok. 20 mA, pojawiają się problemy z funkcjonowaniem układu oddechowego i krwionośnego. Obserwuje się także coraz silniejsze odczucie bólu, zaczynają się skurcze mięśni płuc, które mogą doprowadzić do zwiększonego wydzielania dwutlenku węgla, który dostaje się z kolei do krwi i może powodować tak zwane zakwaszenie tkanek. To następnie może powodować zmiany koloru skóry - sinica skóry. Najczęściej objawy te są odwracalne, jednak istnieje całkiem znaczące prawdopodobieństwo, że taki przepływ prądu może doprowadzić do zakłóceń pracy serca, a przede wszystkim do bardzo groźnego migotania komór sercowych (fibrylacja), tym silniejsze im, wyższe staje się natężenie prądu przepływającego i im dłużej trwa jego przepływ. Czasami może nawet dojść do zawału serca poprzez kurczenie się naczyń wieńcowych.

Począwszy od natężenia prądu wynoszącego 30 mA następuje całkowity paraliż dróg oddechowych. Poza tym obserwuje się te same objawy co w przypadku niższych natężeń, jednak w tym wypadku są one znacznie mocniejsze. Jest znacznie wyższe prawdopodobieństwo wystąpienia migotania komór sercowych. Powstające skurcze są niemiarowe, a ich częstotliwość waha się od 400/min do 600/min. Przepływ krwi zostaje zatrzymany, co prowadzi do utraty przytomności poszkodowanego. W przypadku przedłużania się takiego stanu rzeczy, po ok. 20 sekundach od utraty przytomności, układ oddechowy przestaje funkcjonować i człowiek przechodzi do stanu śmierci klinicznej. Tak porażonego człowieka, można jeszcze uratować, jeśli oczywiści dostatecznie szybko odseparuje się go od źródła prądu, oraz natychmiast rozpocznie się akcję reanimacyjną. Na te czynności ratujący ma tylko ok. 3 -5 minut, ponieważ tylko tyle kora mózgowa jest w stanie przeżyć, bez dostarczania jej tlenu . Śmierć w takich wypadkach nie jest wynikiem uszkodzenia organów, na skutek zaistnienia skurczy mięśni oddechowych, czy migotania komór sercowych, ale w wyniku zakłócenia pracy podstawowych układów utrzymujących człowieka przy życiu. W przypadku gdy natężenie prądu w czasie porażenia elektrycznego wynosi 1 A, najczęściej dochodzi do natychmiastowego zatrzymania pracy serca i układu krwionośnego.

Prąd elektryczny i zmiany temperaturowe

W czasie porażenia elektrycznego, gdy prąd elektryczny przepływa przez ciało człowieka, dochodzi do wydzielenia w tymże ciele dużych ilości ciepła. Zjawisko to jest analogiczne do wydzielania ciepła na oporniku, przez który przepływa prąd elektryczny. Czynnikami wpływającymi na ilość wydzielanego ciepła w ciele człowieka, są takie parametry jak wartość natężenia prądu przepływającego, czasu jego przepływu, a także od tego jaka jest wartość naturalnej rezystancji tkanek. Wydzielane ciepło, jest pobierane przez komórki tkanek. Ilość tak pobranego ciepła zależy od pojemności cieplnej komórek. Jednak gdy w wyniku poboru ciepła, temperatura komórki wzrośnie o więcej niż 10 stopni, to dana komórka umiera, zjawisko to jest nazywane powszechnie poparzeniem elektrycznym. W przypadku niższych zmian temperaturowych, czyli wzrostu temperatury komórek o ok. 5 stopni nie zachodzą znaczące zmiany w funkcjonowaniu komórek. Oprócz porażenia elektrycznego wynikającego z bezpośredniego przepływu prądu przez ciało człowieka, bardzo niebezpiecznym jest także porażenie łukiem elektrycznym. Wtedy to przez ciało człowieka przepływa prąd takiego łuku elektrycznego, lub może on zostać rażony wskutek wyładowania łukowego. W wypadku takiego rodzaju porażenia człowiek może doznać następujących urazów:

- różnego rodzaju oparzeń ciała, od powierzchownych po bardzo głębokie, które głównie zależą od energii takiego łuku, uszkodzeniu może także ulec siatkówka oka na skutek ogrzania się płynu soczewkowego wewnątrz oka - rany wynikłe z uszkodzenia ciała przez odłamki powstałe ze zniszczonego urządzenia elektrycznego, albo na skutek upadku z dużej wysokości w wyniku powstania fali uderzeniowej towarzyszącej wybuchowi takiego urządzenia - na skutek unoszących się cząstek roztopionych metali, unoszonych przez gorący gaz w pobliżu łuku, skóra człowieka może doznać tzw. metalizacji. Także rogówka oka na skutek takiego efektu może zostać poważnie uszkodzona. - w wyniku promieniowania podczerwonego płyn soczewkowy w oku, może zostać ogrzany, co może doprowadzić także do uszkodzenia siatkówki oka - uszkodzenie rogówki na skutek powstałego promieniowania ultrafioletowego o dużym natężeniu - w wyniku wysokiej temperatury łuku elektrycznego, może dojść nawet do spalenia kończyn, lub bardzo poważnych oparzeń, które bardzo często prowadzą do śmierci człowieka.

Porażenie łukiem elektrycznym jest określane jako rażenie skojarzone. Takie porażenia występują w stacjach wysokoenergetycznych, gdzie urządzenia znajdują się tam pod wysokim napięciem. W przypadku gdy człowiek zbliży się do takiego urządzenia na zbyt bliską odległość, może dojść do przebicia elektrycznego - powstania "iskry", która przeskakuje z urządzenia do najbliższej części ciała człowieka. Pierwsza pomoc w przypadku stwierdzenia porażenia elektrycznego

Jak już wiemy w wyniku porażenia elektrycznego uszkodzeniu może ulec wiele części naszego organizmu. Jeżeli pomoc tak poszkodowanemu przyjdzie zbyt późno może to doprowadzić do jego śmierci. W przypadku zaistnienia porażenia elektrycznego, w przypadku nieobecności lekarza należy wykonać następujące czynności:

- przede wszystkim uwolnić poszkodowanego spod działania napięcia - następnie dokonać rozeznania w stanie poszkodowanego - a następnie bazując na własnym doświadczeniu przystąpić do wykonywani niezbędnych czynności ratowniczych

Przy ratowaniu poszkodowanego, ratujący nie powinien także zapominać o własnym bezpieczeństwie. Przede wszystkim powinien uważać aby:

- nie dotykać bezpośrednio porażonego, przez którego nadal przepływa prąd elektryczny - nie używać obu rąk do odciągania poszkodowanego od źródła porażenia - uważać na to czy nie znajduje się na mokrej powierzchni - dokonać rozpoznania, czy w pobliżu znajdują się inne urządzenia pod wysokim napięciem - aby nie stracić równowagi. Najważniejszym aspektem akcji ratunkowej, jest uwolnieni poszkodowanego spod działania prądu elektrycznego. Bardzo istotnym faktem jest także rozpoznanie stanu poszkodowanego, w tym celu bardzo wskazane jest przyswojenie sobie wiedzy na temat objawów porażenia elektrycznego i jego skutków. Istnieje pewien schemat ratowania człowieka porażonego prądem. Opiera się on na kilku podstawowych zasadach: Po pierwsze należy sprawdzić, czy porażony jest przytomny. Jeśli tak należy spróbować nawiązać z nim kontakt słowny. Sama przytomność świadczy też o tym, że układ krążenia i oddychania nadal działa na tyle dobrze, że spełnia podstawowe funkcje. W takim przypadku, ratownikowi pozostaje opatrzenie ran poszkodowanego i przygotowanie go do transportu. Natomiast w przypadku, gdy poszkodowany jest nieprzytomny należy postępować według schematu: - należy sprawdzić czy oddycha - jeśli nie oddycha, lub oddycha bardzo słabo, to należy sprawdzić, czy krążenie krwi zachodzi - może okazać się także, że poszkodowany nie oddycha i nie ma krążenia krwi

Na podstawie tej wstępnej diagnostyki należy podjąć następnie środki które mają na celu ożywienie poszkodowanego i opatrzenie jego ran. W przypadku, gdy stwierdzimy brak funkcjonowania układu oddechowego i krwionośnego należy natychmiast podjąć działania, mające na celu przywrócenie tych funkcji poprzez:

- udrożnienie dróg oddechowych - zastosowanie sztucznego oddychania - pobudzenie układu krwionośnego

Gdy uda się ożywić poszkodowanego, należy zająć się opatrywaniem jego ran, które polega na zabezpieczeniu wszelkich poparzeń, krwotoków, złamań i zwichnięć. Wszystkie te czynności należy przeprowadzać do momentu przyjazdu lekarza.

Człowiek nauczył się radzić sobie w sposób zadowalający z takimi zagrożeniami. Jednak nadal istotną sprawą, jest uświadomienie ludziom, jak wielkie niebezpieczeństwo wiąże się z wykorzystywaniem energii elektrycznej, i że trzeba przy tym zachować szczególną ostrożność. Jak wykazują statystyki, ok. 80% wszystkich wypadków związanych z energią elektryczną nie wynika z wadliwego działania urządzeń elektrycznych, ale z nieuwagi człowieka, nieprzestrzegania zasad BHP, oraz jego lekkomyślności i po prostu z braku wiedzy na temat działania danego urządzenia.

bibliografia :

INTERNET