Dojrzewanie: Limf T wytwarzane są w czerwonym szpiku kostnym, dojrzewają w Grasicy dokładniej zas na granicy kory i rdzenia (potem w rdzeniu, naczyniach limfatycznych, z których wedruja do krwioobiegu i naczyn obwodowych) gdzie znajduja się tymocyty – cialkagrasiczebedace prekursorami limfocytow T.
Dojrzewanie limf wewnątrz grasicy są regulowane przez hormon grasicy - tyopoetynę.
1 % Limf T opuszcza grasicę, pozostałe 99 % ginie po 2-3 dniach
Na powierzchni makrofagow, komorek dendrytycznych i nablonkaznajduja się antygenty, których rozpoznawania: „ucza się” tymocyty. Dzieki barierze krew-grasica tymocyty nie maja kontaktu z obcymi antygenami, stad ucza się tolerancji jedynie dla wlasnychantygenow.
-DojrzewanieLimT można podzielić na fazę wczesną, w trakcie której dojrzewające LimT nie mają receptora TCR i fazę późną w której tymocyty mają pełną ekspresję receptorów rozpoznających antygen
FUNKCJE:
1 – Wspomagają odpowiedź odpornościową – subpopulacja limf Th (pomocniczych) rozpoznają antygeny prezentowane przez APC za pomocą MHCI; wydzielają cytokiny-stymulacja odpowiedzi komórkowej i humoralnej2 – Regulują odpowiedź odpornościową hamując ją (Limf Treg czyli supresoroweTs) działalnośc pożyteczna lub nie; hamowanie autoreaktywnych limf T; tolerancja na antygeny pokarmowe; hamowanie nadmiernej, uszkadzającej tkanki odpowiedzi w reakcjach nadwrażliwości; chronią płód przed odrzuceniem przez organizm matki; wykazują tolerancję na kom. Nowotw.
3- Pełnią funkcję cytotoksyczną – (Limf Tc czyli cytotoksyczne) rozpoznają antygeny połączone z MHC I za pomocą TCR
MARKERY:CD3, CD2, CD4 – róznicuje subpopulacje (rdz: Th0, Th1-indukcja typu komórkowego Th2-indukcja typu humoralnego) CD7, CD8 – wystepuje w limf t cytotoks, odpowiedzialnych za niszcz kom, reguluje typ i natężenie odpowiedzi.
2. Pierwotne i wtórne narzady limfatyczne
pierwotne (centralne) – grasica i szpik kostny względnie bursa fabricii – dojrzewanie limfocytów, limfopoeza (rozwój limfocytów)- selekcja limfocytów pod względem tolerancji dla autoantygenów- komórki uczą się rozpoznawać własne antygeny, kiedy trafią na obwód atakują tylko obce antygeny- nabywają immunokompetencji – zdolność do reagowania z odpowiednimi antygenami, związana z wykształceniem receptorów na powierzchni.
wtórne:
śledziona, węzły chłonne, tkanka limfoidalna związana z błonami
śluzowymi MALT (mucoseassociatedlumphoidtissue) są to skupiska, np.
kępki Peyero, migdałki, skupiska w wyrostku robaczkowym – miejsce
odpowiedzi immunolog. 70% limfocyty T, 13%limfocytyB
3.
Własciwosci i wystepowanie LPS
Lipopolisacharyd (LPS) jest endotoksyną stanowiącą amfifilowy składnik zewnętrznej błony komórkowej osłony bakterii Gram-ujemnych i cyjanobakterii, gdzie formuje struktury z białkami i fosfolipidami. Spełnia on liczne funkcje o dla procesów życiowych tych mikroorg, będąc jednocześnie jednym z czynników ich chorobotwórczości, chroni je przed czynnikami antybakt, Zbudowany z 4 regionów, LPS posiada zdolność wiązania się z białkami osocza i tworzenia kompleksów, które zwiększają jego powinowactwo do receptorów komórkowych. W wyniku aktywacji komórek układu immunologicznego dochodzi do uwalniania mediatorów zapalnych: cytokin, chemokin, enzymów, eikozanoidów, cząsteczek adhezyjnych i wolnych rodników, które mają wpływ na rozwój reakcji zapalnych i powodują zmiany patofizjolog. m.in. szok septyczny.
4. tk. limf. zwiazana z bl.Śluzowymi
MALT – układ odpornościowy związany z błonami śluzowymi
Obejmuje on:
GALT-w jelitachKępki Peyera wychwytują makrocząstki i mikroorganizmy ze świetła jelita. Występują też w wyrostku robaczkowym i migdałkach. Występują głównie w jelicie krętym, u młodych przeżuwaczy i świń wna całe jelito cienkie i produkują limfocyty B.
BALT-w oskrzelach – rolę ochronną odgrywają kolektyny i białka surfaktanu A i D, fagocytujące makrofagi alweolarne oraz pochodzące z krążenia IgA.
NALT-w nosie i gardle – pierścień Waldeyera obejmujący liczne midałki, w którym pierwsze mechanizmy obrony obejmują bakteriobócze białka: laktoferyna i lizozym, wydzielnicze IgA oraz defensyny.
SALT-w skórze – keratynocyty, kom. Dendrytyczne, limfocyty T, karofagi I melanocyty. Grudki limfatyczne:pojednyńcze(samotne) lub skupione: migdałki, kępki Peyera.
5. funkcja, morfologia limf. NK
- duże, ziarniste limfocyty (5-15% limf krwi)markery:CD 56+ i CD16 -niszczą bezpośrednio komórki nowotworowe i zakażone wirusami-wytwarzanie IFNγ tak jak IFNα indukuje w kom. Niezainfekowanych- stan gotowości przeciwwirusowej-w układzie dośw. Mogą wywierać efekt cytotoksyczny na komórki obce i niektórych bakterii i grzybów-mogą rozpoznawać komórkiopłaszczone przeciwciałem IgG- cytotoksyczność komórek zależna od przeciwciał (zjawisko ADCC)
6. wyjasnicpojecia:
TCR -receptor limfocytów T, (TCR z ang.TCell Receptor) – receptor obecny na powierzchni limfocytu T. Jest receptorem glikoproteinowym, którego białkowa część przenika całkowicie błonę - jest białkiem transbłonowym o strukturze podobnej do immunoglobulin. Składa się z łańcuchów α i β, posiadających część zmienną i stałą. Część zmienna posiada trzy CDR.
Lizozym – muramidaza -białko kationowe o działaniu litycznym w stosunku do bakterii -obecny w ziarnach azurofilnych i swoistych neutrofilów, monocytów i makrofagów, osoczu krwi, łzach, ślinie i wydzielinach śluzowo- surowiczych dróg oddechowych -działanie: przecina wiązanie Beta-1,4- glikozydowe między kwasem N-acetylomuraminowym i N-acetyloglukozaminą w ścianie bakterii
Antygen- substancja, która wprowadzona do organizmu immunologicznie kompetentnego indukuje powstanie odpowiedzi immunologicznie humoralnej (wytwarzanie przeciwciał) lub komórkowej (powstawanie limfocytów) lub obu łącznie. Podstawowe cechy antygenu: 1) immunogenność- zdolność pobudzania reakcji immunologicznej organizmu 2) antygenowość (swoistość)- zdolność do swoistej reakcji z przeciwciałem wytwarzanym po kontakcie z tym antygenem
Defensyny - małe, obejmujące 29-34 aminokwasów peptydy obecne w ziarnach azurofilnychneutrofilów, skąd przechodzą do fagolizosomów -to PEPTYDOWE ANTYBIOTYKI będące elementem obrony przeciwzakaźnej, których mechanizm działania polega na uszkadzaniu i wytwarzaniu kanałów w błonie komórkowej zabijanych mikroorganizmów, wytwarzane przez komórki nabłonkowe i neutrofile, U zwierząt istnieją trzy rodzaje defensyn: α-, β- i θ-defensyny, Defensyny mogą stanowić do 5% całkowitej liczby białek, Mogą mieć one jednak negatywne działanie, np. w przypadku nowotworów:
FCR Receptory dla fragmentu Fc przeciwciał
- funkcją receptorów dla fragmentu Fc przeciwciał (FcR) może być nie tylko indukowanie fagocytozy, ale także aktywacja komórki np. do cytotoksyczności zależnej od przeciwciał (ADCC)
- FcR uczestniczące w aktywacji mają w swej części wewątrzkomórkowej aktywujące sekwencje ITAM i te sekwencje ITAM mogą występować bądź w cytoplazmatycznym odcinku samego receptora (FcgRIIA) bądź w podjednostkach tworzących wraz z receptorem FcR kompleks przekazujący sygnały- FcR nie przenoszące sygnałów aktywujących można podzielić na takie, które w ogóle nie wpływają na aktywację komórek (np. transportują immunoglobuliny poprzez komórkę) i takie, które hamują aktywację (FcgRIIB), mają one w części wewnątrzkomórkowej hamujące sekwencje ITIM.
7. Przeciwciała, rodzaje
Przeciwciało–białka surowicy, powstające pod wpływem immunogenu, zdolne do laczenia się z nim, syntetyzowane przez wyspecjalizowane komórki ukł limf limfocyty B kom plazm. posiada 2 lancuchyciezkie H i dwa lekkie L. i właśnie ze względu na te lancuchy możemy je klasyfikować. Klasyfikacja możemy wyroznic tez na podstawie części lancucha stałej i zmiennej.
Głównym zadaniem przeciwciał jest wiązanie antygenu, co umożliwia z kolei zachodzenie innych procesów:
opsonizacji, w wyniku której patogen zostaje zneutralizowany -aktywowania dopełniacza, -cytotoksyczności komórkowej zależnej od przeciwciał-neutralizowania toksyn -neutralizowania wirusów -oddziaływania bakteriostatycznegoZe względu na wspomniane różnice w budowie poszczególnych łańcuchów lub ich fragmentów można wyróżnić trzy rodzaje markerów przeciwciał: -izotypy – rozróżnia się je na podstawie zasadniczych różnić w planie budowy łańcuchów-allotypy – są to drobne zmiany w obrębie danego izotypu,
-idiotypy – to grupy przeciwciał o takiej samej swoistości.
Rodzaje:IgG, immunoglobulina związana z odpowiedzią immunologiczną typu humoralnego (odporność humoralna).posiada zdolność wiązania dopełniacza, przechodzenia przez łożysko. U człowieka wyróżniamy cztery podklasy IgG.IgA, główna immunoglobulina wydzielin (ślina, łzy, wydzieliny błon śluzowych), gdzie występuje jako dimer połączony z cząsteczką transportującą (wydzielnicza IgA). Występuje również w surowicy jako monomer lub w formie spolimeryzowanej (surowicza IgA). jest syntetyzowana jest przez plazmocyty należące do układu immunologicznego. IgM, immunoglobulina o wysokiej masie cząsteczkowej 900 000, występuje jako pentamer zbudowany z pięciu podstawowych jednostek (2 łańcuchy lekkie i 2 ciężkie) połączonych łańcuchem wiążącym J. jest obecna u wszystkich kręgow, jest związana funkcjonalnie z pierwotną odpowiedzią immunologiczną typu humoralnego (odporność humoralna), wykazuje dużą zdolność do wiązania dopełniacza.IgD, immunoglobulina stwierdzana w śladowych ilościach w surowicy ludzkiej i płynach ustrojowych, wykrywana na powierzchni limfocytów B.IgE, reaginy, swoiste immunoglobuliny należące do klasy typu E, występujące u osób uczulonych (alergia, anafilaksja) m.in.: na pyłki, złuszczony naskórek, sierść lub pióra. Z tego względu miano IgE wzrasta w stanach uczuleniowych, natomiast u atopików są one stale podwyższone.
8.Kom. dendrytyczne . W naskórku są to komórki pająkowate jasne naskórka, znikome ilości we krwi i limfie, w tkance łącznej i nabłonkach różnych narządów, pochłaniają antygeny, dzielimy na kom dendr narządów limafatycznych i nielimfatycznych.
Rodzaje:kom.Langerhansa- naskórek, tkanka łączna, skóra właściwa, nabłonki - po związaniu antygenu, przechodzą do naczyń limfatycznych doprowadzającychgdzie z kolei przekształcają się w komórki dendrytyczne splatające się.Śródmiąższowe komórki dendrytyczne docierają z limfą do węzłów limfatycznych, częśc z nich trafia do krwi i następnie do śledziony. W strefach grasiczozależnych przekształcają się w komórki dendrytyczne splatające siękom dendrytyczne grasicy biorą udział w selekcji negatywnej dojrzewających limfocytów T.komórka dendrytyczna przeciska wypustki między enterocyty i wychwytuje mikroorganizmy bezpośrednio z treści jelitowej
9.Funkcje węzłów chłonnych-narządy limfatyczne na przebiegu naczyń limfatycznych, przepływa przez nie limfa, zachodzi filtracja limfy praz proliferacja limfocytów B i T, wielkość 0d 0,2 do 1 cm. Powiększenie:*przy ataku komórek nowotworowych zatrzymywanch i proliferujących w węźle* w stanie toczenia się odpowiedzi immunologicznej, w korze pojawiają się grudki limfatyczne (proliferacja limfocytów B) – powiększenie węzła Funkcje: *proliferacja limfocytów T i B* udział w odpowiedzi immunologicznej*filtracja limfy i zatrzymywanie zawartych w niej: (antygenów, drobnoustr, kom nowotwor, drobnych czasteczek stałych
10. MHC I i II -Układ zgodności tkankowej:
Antygeny zgodności tkankowej odpowiedzialne są za odrzucanie przeszczepów. Są to glikoproteiny, są one kodowane przez skupisko genów na chromosomie 6 u człowieka i zwanym głównym układem zgodności tkanowej.
MHC I –na powierzchni wszytkich komórek jądrzastych (praktycznie brak na erytrocytach)
MHC II – występują głównie na limfocytach B, makrofagach, komórkach dendrytycznych i nabłonkowych grasicy
MHC III – występują w plazmie krwi i odgrywają mniejszą rolę w odrzucaniu przeszczepów
Najważniejszą funkcją cząsteczek MHC jest wiązanie i prezentacja antygenu limfocytom T. Heterozygoty dysponują lepszą możliwością prezentacji większej liczby antygenów, a polimorfizm MHC zwiększa przeżywalność niektórych osobników w populacji podczas epidemii śmiertelnych chorób.
11.Granulocyty: Granulocyty obojętnochłonne (neutrofile)*wyspecjalizowane fagocyty, ok 65% leukocytów, jako pierwsze trafiają do miejsca odczynu, jądro 2-5 segmentowe*komórki wielojądrzaste, polimorfonuklearne Granulocyty kwasochłonne (eozynofile)*jądro dwusegmentowe (jak oprawki ok okularów)* granule w cytoplazmie*ceglaste po wybarwieniu eozyną*udział w zakażeniach pasożytami *słabe właściwości żerne, ok 3% leukocytów Granulocyty zasadochłonne (bazofile)*jądro 2-3 segmentowe, cytoplazma bogata w granule, mediatory reakcji alergicznej, mniej niż 1%
12. Limfocyty Tc(cytotoksyczne)-jest to subpopulacja limfocytów, zwykle CD 8+ posiadająca tę cechę, że potrafią uśmiercić komórkę prezentującą w kontekście MHC I uczulający dany limfocyt antygen Spośród limfocytów zdolnych do efektu cytoksycznego (tzn. do zabijania Komorek) wyróżniamy:1)Limfocyty Tαβ CD8+2) Limfocyty Tαβ CD 4+ subpoplulacji Th13)limfocyty Tγδ4) limfocyty NKT5) limfocyty NK
Limf Tc CD8+ zabijajakomorki rozpoznające obce cząsteczki MHC klasy I lub antygeny polączone z własnymi cząsteczkami MHC klasy I. Ich Głowna rola to niszczenie komórek zakażonych przez wirusy i inne mikroorganizmy, a także niszczenie komórek nowotworowych, Limfocyty T rozpoznając komorke mogą również wyleczyc ja nie zabijając jej , hamując w niej replikacje wirusow.
Limfocyty dysponuja 2 zasadniczymi mechanizmami zabijania komórek przez indukcje w nich apoptozy:1) zaleznej od uwalniania perforyny, granzymow i granulizyny 2)zaleznej od interakcji czasteczki nadrodziny TNF w blonie eżektorowej i czasteczek z nadrodziny TNFR w bloniekomorki docelowej .
14. odpowiedz nieswoista-filogenetyczne starsza niż swoista.Mechanizmy są mało precyzyjne, ale za to reagują szybko stanowiąc pierwszą linię obrony. Biorą w nich udział przede wszystkim bariery mechaniczne, komórki żerne (zarówno makrofagi, jak i granulocyty), komórki NK, układ dopełniacza, lizozym, interferon, transferyna, białko C-reaktywne i inne białka ostrej fazy, komórki zdolne do cytotoksyczności spontanicznej.
Równocześnie działają mechanizmy swoiste. Do najważniejszych procesów należą:*wydzielanie cytokin prozapalnych przez aktywowane fagocyty*wydzielanie czynników chemotaktycznych zwabiających limfocyty*prezentacja antygenów przez makrofagi*pobudzanie limfocytów poprzez działające nieswoiście białka (np. defensyny)
Mechanizmy odporności nieswoistej mogą działać praktycznie natychmiast po kontakcie z antygenem i często wystarczają do eliminacji patogenu. Niemniej jednak ich działanie nie jest tak precyzyjne jak w przypadku mechanizmów swoistych i nie zawsze daje możliwość usunięcia obcych antygenów. Ponadto odporność nieswoista nie może wytworzyć pamięci immunologicznej.