Katecheza 34

Wiosna mówi o Mądrym i Dobrym Bogu

Cel:

Otwieranie oczu i nastawianie uszu na wszystko, co dzieje się w przyrodzie wiosną – poznawanie działania Bożej opatrzności.

Pomoce:

Rysunki przedstawiające kwiaty wiosenne oraz rożne obrazki o wiośnie.

Wprowadzenie:

Zabawa orientacyjno – porządkowa: dzieci tworzą koło. W rytmie akompaniamentu maszerują po jego okręgu unosząc wysoko kolana. Na hasło: „pada deszcz”- dzieci unoszą w górę ręce i biegają w dowolnych kierunkach po sali. Na hasło „Wieje wiatr” zatrzymują się . Nogi w lekkim rozkroku, machają rękami w różne strony. Na hasło „Ładna pogoda”dzieci powracają do marszu po okręgu koła.

Rozwinięcie:

Podczas zabawy jedno hasło brzmiało „ładna pogoda” - coraz częściej możemy cieszyć się piękną pogodą. Mamy już marzec. Choć straszy on jeszcze mrozem, czasem śniegiem sypie, to śnieg coraz bardziej w polu, w lesie niknie. Na drodze można spotkać kałuże z roztopionego lodu i śniegu. To wiadomość,że kończy się zima. Wróbelki i sikorki śpiewają wesołe piosenki. Słońce świeci mocniej i jest dużo cieplej. Potrzebna jest zima, aby odpoczęła ziemia. Tak postanowił Pan Bóg. Ale ten najlepszy Ojciec wie, kiedy przysłać cieplutkie słońce i rozgrzać wszystkich zamarzniętych i rozwinąć najpiękniejsze zwiastuny wiosny. O nich wam teraz powiem.

Podczas jednego ciepłego popołudnia Ania w towarzystwie babci Zosi wspięła się się na wzgórze pagórka. Po półgodzinnym marszu dotarły do nasłonecznionej polany. Śnieg już znikł, a na jego miejsce pojawił się dywan małych białych, żółtych i fioletowych kwiatków. „Jakie piękne kwiaty!” - zawołała Ania. „Czy mogę je zrywać? ” „Nie” - odpowiada babcia. „Muszą pozostać tu, gdzie są, bo tylko tu mogą żyć. To krokusy. Dobry Bóg stworzył je jako znaki wiosny. Istnienie niektórych z tych kwiatków jest zagrożone i wkrótce mogą zniknąć zupełnie.”

• Czy nie było by ci przykro, gdyby tak się stało? - rozmowa z dziećmi o tym opowiadaniu.

• Dokąd wybrała się Ania ze swoją babcią?

• Co zobaczyła na polanie/?

• Kto stworzył te kwiaty?

Krokusy to jeden ze znaków wiosny. Jakie inne znaki dał nam Bóg, abyśmy rozpoznali, że wiosna tuż, tuż? - dzieci z pomocą katechety wymieniają inne zwiastuny wiosny.

Zabawa: Dzieci w rytmie akompaniamentu przemieszczają się po sali w dowolnym kierunku. Na hasło: „wąchamy kwiaty” dzieci zatrzymują się w miejscu. Nosem wciągają powietrze, następnie wypuszczają je ustami. Na hasło „kichamy” dzieci naśladują kichanie.

Zastosowanie:

Na wiosnę widzimy, jak wszystko chce żyć. Promienie słońca błyszczą bardziej niż zwykle, zielenieje trawa, na łąkach coraz więcej wiosennych kwiatów: pierwiosnków, sasanek, krokusów, przebiśniegów, a nawet pojawiają się już stokrotki. Z dalekich krajów powracają ptaki i radośnie śpiewają. A strumyk, który był zamarznięty, niespodziewanie rozbił swoje więzienie i ruszył radośnie, wydaje się że że szemrze „Niech żyje wiosna!”

A my na zakończenie mówimy: „Dziękujemy ci Boże, za te cuda, jakie w przyrodzie jakie można zauważyć. Dziękujemy Ci Dobry Boże, za to, że dąłeś nam oczy do patrzenia, dzięki nim poznajemy Twoją mądrość i dobroć. Nikt z ludzi nie potrafiłby tak urządzić świata, jak Ty, nasz Ojcze w niebie Ty boże z miłością patrzysz na ziemię i troszczysz się o każde stworzenie. Kochamy Cię Panie Boże. Można nauczyć dzieci piosenki na melodię „Czy wy wiecie że jesteście świątynią.(2x)(2x)”

Czy wy wiecie że już ptaszki śpiewają? (2x)

To ptaszki, które stworzył Dobry Bóg!

Czy wy wiecie że zakwitły krokusy? (2x)

Krokusy, które stworzył dobry Bóg!

Czy wy wiecie, że jesteśmy radosne? (2x)

Radosne, bo już wiosnę dał nam Bóg!