Dokończenie wykładu z 26.10.06. WYKŁAD Z 16.11.06
III krok 11ogniwa- NIEUSTAJĄCA OPIEKA NAD ROZWOJEM OSOBOWOŚCI
jeżeli dodamy do tego stałą pielęgnację i rozwój potrzeb to jest to realizacja pierwszego ogniwa pierwszej ogólnej zasady wychowani, zasady Instancji obiektywnych.
Jest to ostatnie ogniwo i ono spotyka się z tamtym.
NIEUSTAJĄCA OPIEKA NAD ROZWOJEM OSOBOWOŚCI to znaczy dbałość o coraz większą reprezentatywność moją jeśli chodzi o człowieka. To znaczy żebym stawał sie osobą możliwie najpełniej wyrażającą prawdziwego człowieka, żebym była najlepszym przykładem dobrego człowieka, żebym był najlepszym reprezentantem najbardziej zbliżonym do prawdziwego człowieka. Jeżeli ideał prawdziwego człowieka zostanie zaczerpnięty z renesansu wtedy będzie to owocowało prawdziwymi postawami życia włącznie z wyrzeczeniem i cierpieniem. Jeśli pójdzie to z ideologii XIXwiecznych to będzie marny wynik.
W różnych fazach wieku (chodzi o osobowość)odpowiednio zróżnicowanych, nad nią jest nieustająca pomoc w krystalizowaniu i umacnianiu osiąganych sposobów życia i równocześnie w pokazywania możliwości przekraczania tych wolności.
Rzecz polega na tym że wszystko to co w danym życiu dzisiaj jest trwałe musi być tak traktowane żeby mogło być modyfikowane w obliczu nowych potrzeb rozwojowych i nowych horyzontów wartości. Tego typu kształtowanie zabezpiecza przed powstawaniem społeczeństw totalitarnych. Tak zwana demokracja jest tym silniejsza im w bardziej wartościowy sposób jest realizowane to o czym mówimy na wykładzie. Nigdy żadne swoje wartości nie mogą być traktowane jako nietrwałe, mogą być traktowane jako trwałe ale nie niezmienne. Powinniśmy być tymi samymi ludźmi ale nie takimi samymi. aby pozostać tą samą należy sie zmieniać. Jeżeli człowiek chce się ocalić to musi się zmieniać, ale nie do tego stopnia aby odejść od swoich podstawowych wartości.
Nieustająca pomoc w krystalizowaniu umacnianych , osiąganych sposobów życia aa jednocześnie ukazywanie możliwości przekraczania tych szablonów, poszukiwania w postaci nowych.
W tych procesach wszelkie osiągnięcia stają się wyzwaniem aby im zaprzeczyć. Wszelka trwałość staję czynnikiem powołującym do walki z dogmatyzmem. Mówimy wtedy o osiągnięciu tego co się nazywa niepokojem twórczym. Ma on na uwadze życie zharmonizowane wewnętrznie ale nie poprzez święty spokój. Wszelkie opanowanie musi mieć materiał, jak możesz opanować coś czego w tobie nie ma. Musisz to mieć żeby to opanować ale nie poprzez zaprzeczenie ale poprzez potwierdzenie tego co jest i kreowanie mamy dalszy rozwój.
KROK IV- ANGAŻOWANIE SIĘ W TO CO NOWE I WARTOŚCIOWE.
Muszą być spełnione te dwa warunki a nie jeden. Nowość i wartościowość za razem. Wiąże sie to z drugim ogniwem sztuki wychowania. Nigdy nie uważaj danego celu za ostateczny, zawsze pomyśl o tym do czego ten cel może prowadzić, traktuj go jako środek ale oczywiście szanuj świętość. Szacunek dla świętości nie polega na tym że świętość to dogmat ponieważ dogmat umiera. Dogmat to jest eksponat muzealny.
Jeżeli dana wartość ma być żywa nie może być dogmatyczna, musi być modyfikowana. Czyli musi być ta sama choć nie ta sama.
Trzeba żeby działalność wychowująca szła w obu tych kierunkach. Pytanie jakim jestem?to ważne pytanie dla młodych ludzi, odpowiedz na nie mogą uzyskać zarówno dzięki refleksji nad sobą jak i dotychczasowymi doświadczeniami, jaki i dzięki wypróbowywaniu się poprzez uczestnictwo w różnych sytuacjach nowych. Doniosłość takie próby docenia się w wielu krajach.
Omówienie granic wychowania: kolejny wykład