Katecheza 37

Smutki Pana Jezusa

Cel:

Zapoznanie dziecka z cierpieniem Jezusa; próba zrozumienia tego, co przeżywają inni, i okazywania współczucia w sytuacjach, kiedy ktoś jest smutny.

Pomoce:

Rysunki z twarzą smutną i wesołą; Pismo święte przedstawiające Pana Jezusa w Ogrójcu Oliwnym i uwięzionego.

Wprowadzenie:

Na początku spotkania zawsze się witamy. Przy powitaniu zwykle się uśmiechamy do siebie. Jak się wtedy czujecie? - jest nam wesoło, przyjemnie. Bywają i takie dni, kiedy dzieci mają poważne, a nawet smutne miny.

- Czy potrafią dzieci naśladować miny radosne i smutne? Krótka zabawa: „radość – smutek”.Katecheta pokazuje dzieciom rysunki przedstawiające dziecko z miną smutną i wesołą; wszyscy starają się te miny naśladować.

Rozwinięcie:

Jest wielki Post. To czas, kiedy chcemy być blisko Pana Jezusa cierpiącego. Dzisiaj opowiem wam o smutkach Pana Jezusa. Najpierw proszę odpowiedzieć na moje pytanie:

- Czy wiecie, z jakiego powodu ktoś jest smutny? - Dzieci wypowiadają się o swoich doświadczeniach.

Pan Jezus, gdy żył na ziemi, nie jeden raz był smutny. Powiedział nawet takie słowa, które zapisane są w Biblii – katecheta pokazuje Pismo święte. Przeczytam wam z tej Księgi słowa Pana Jezusa: „Smutna jest moja dusza”. Katecheta opowiada o kilku wydarzeniach z życia Pana Jezusa ilustrując je obrazami. Opowiadania są do wyboru.

1.Smutek Pana Jezusa w Ogrodzie Oliwnym.

Pan Jezus poszedł się modlić w nocy do Ogrodu Oliwnego ze swoimi przyjaciółmi. Prosił ich, aby się modlili z Nim, bo był bardzo smutny i zmęczony. A oni zasnęli. Znajdowali się o kilka kroków, ale spali. To tak, jak by ich wcale nie było. Nie myśleli o Panu Jezusie, zostawili Go samego w ciemnej nocy. Nie powiedzieli Mu żadnego miłego słowa, nie wzięli za rękę. Jakże bardzo było smutno Panu Jezusowi.

- Co wy byście zrobiły, znajdując się w Ogrodzie obok smutnego Pana Jezusa?

2. Pan Jezus więźniem.

Teraz opowiem wam, o dalszych wydarzeniach w Ogrodzie Oliwnym. Była noc. Nagle przy bramie ogrodu rozległy się krzyki i wołania. To Judasz- uczeń Pana Jezusa prowadził żołnierzy. Nieśli miecze, kije, sznury aby związać Pana Jezusa i zaprowadzić do więzienia. Było ciemno i nie wiedzieli, który ze zgromadzonych w ogrodzie to Jezus. Więc namówili Judasza, aby im pokazał. Dali mu za to trochę pieniędzy i Judasz pokazał umówionym znakiem: pocałował Pana Jezusa w twarz. Wtedy żołnierze schwytali , związali Go i zaprowadzili do więzienia. Więzień – to człowiek, który nie może się zbliżyć. W więzieniu ma odcierpieć odsłużoną karę. Pomyślcie teraz: czy Pan Jezus uczynił coś złego? Czy skrzywdził kogoś? Dzieci wypowiadają się spontanicznie.

Patrząc na rysunek zapytajmy w sercu: O dobry,kochany Panie Jezu, dlaczego pozwoliłeś, aby Ciebie tak skrzywdzono? Dlaczego chciałeś aby tak bardzo się krzywdzono? Dlaczego chciałeś być nawet więźniem,choć byłeś niewinny? Wiem, to dla mnie, żebym wiedział, jak bardzo mnie kochasz. Chcę Cię pocieszyć i powiedzieć: Kocham Cię Panie Jezu. Dzieci wymawiają to zdanie po cichu i głośno – wspólnie.

Zastosowanie:

Na początku naszego spotkania mówiliśmy o wyrazach twarzy człowieka radosnego i smutnego. Pomyślcie teraz w jaki sposób można byłoby pocieszyć smutne dziecko. Można tę część katechezy przeprowadzić w formie inscenizowania prostych wydarzeń z życia dzieci.

Małgosia złamała nóżkę i nie może chodzić. Siedzi sama w domu i jest jej smutno. Jak ją pocieszyć? -odwiedziny, rozmowa. Dwoje dzieci przedstawia tę scenkę. Krzyś buduje dom z klocków, ale mu się nie udaje. Gdy kolejny dom się zawalił. Krzyś się rozpłakał. Co zrobić? Pomóc zbudować dom. Inscenizacja.

Modlę się do Ciebie, Panie Jezu za tych, którzy się smucą. Proszę, daj mi radość i spokój. Przypomnijmy sobie, kogo ostatnio widziałem smutnego i za tę osobę pomodlimy się. Ojcze nasz.