Egzamin teoretyczne i praktyczne

Zagadnienia do egzaminu

Teoretyczne i praktyczne aspekty nauczania zintegrowanego


  1. Geneza i przegląd koncepcji kształcenia integralnego w edukacji wczesnoszkolnej.

Geneza integracji tkwi w nauczaniu całościowym, polegającym na wyeliminowaniu przedmiotowego układu treści i zastąpieniu go określonymi zagadnieniami o charakterze kompleksowym, odpowiadającym zainteresowaniom dzieci.

Według psychologicznych koncepcji świat jawi się jako całość, więc uznano, że poznawanie „całości” ma pierwszeństwo przed „częścią”.

Duży wpływ na współczesne koncepcje edukacji wczesnoszkolnej mieli Owidiusz Decrolly, Karol Linke, Celestyn Freinet, Maria Montessori.

Podstawą koncepcji edukacyjnej Decroll’ego były naturalne potrzeby i zainteresowania dziecka. W programie szkolnym nie było podziału na odrębne przedmioty nauczania. Nauka zorganizowana była według ośrodków tematycznych dostosowanych do faz rozwojowych, czynności umysłowych i ruchowych dziecka.

Jedna z odmian nauki całościowej było nauczanie łączne. Karol Linke uważał, że dzieci aż do czternastego roku życia nie powinny pobierać nauki „rozłącznej” na odrębne przedmioty. Ponieważ dziecko w procesie poznawania ujmuje rzeczywistość całościowo i dopiero przez analizę wyodrębnia różne gałęzie wiedzy. Opierając się na tezie psychologicznej o tzw. Synkretyzmie (poznaniu całościowym) opracował koncepcję nauczania łącznego, symptomatycznego dla edukacji elementarnej. Nauczanie łączne dotyczy scalania, ale tylko treści i metod, natomiast nie wiąże się z formami organizacyjnymi stosowanymi w nauczaniu.

Koncepcja nauczania i wychowania integralnego nawiązuje do nauczania łącznego. Istotą trj koncepcji (zdaniem Jadwigi Walczyny) jest wyodrębnienie 5 kierunków kształcenia;

Układy te tworzą struktury, które spajają wychowanie i nauczanie w jednolity proces. Koncepcja integralnego wychowania i nauczania podnosi do należytej rangi proces nauczania oraz rozszerza teorie wielostronnego nauczania. Ponadto ważna jest praktyczna forma organizacyjna zakładająca przechodzenie z rozdrobnienia treści kształcenia do ich zintegrowania w jedeną całość.

Do rozwoju teoretycznych postaw nauczania zintegrowanego przyczynili się: H. Aebli,

C. Freinet, J. Piaget, a w Polsce M. Cackowska, S. Frycie, J. Galant, L.n Gwarecki, M. Jakowicka, Ł. Muszyńska, E. Stucki, J. Walczyna, R. Więckowski i inni.


  1. Pojęcie integracji. Wymiary integracji w edukacji w edukacji wczesnoszkolnej.

Integracja (z łac. integratio) oznacza: zespalanie się, scalanie, tworzenie całości z części. Integracja jest to proces tworzenia się całości z jakiś części, zespalania się elementów w całość, scalanie się, scalanie czegoś.

Pojęcie integracji jest ujmowane w literaturze w sposób różnorodny, nadal brak jednomyślności, co do rozumienia istoty tego terminu, uwarunkowań powyższego procesu i jego konsekwencji edukacyjnych. Poszczególne teorie są dowodem, iż w rozumieniu pojęcia "integracja" zachodzą pewne zmiany. Zmiany te przybierają charakter ewolucji.




Aspekty integracji:



Szczególnym przypadkiem scalania najpierw była korelacja – oznacza wzajemne powiązanie, współzależność przedmiotów, pojęć, zagadnień, zjawisk.

Korelacja w procesie nauczania to łączenie ze sobą treści należących do różnych form przedmiotów nauczania. Bardzo współczesne rozumienie korelacji polega na merytorycznym wiązaniu z sobą treści różnych przedmiotów nauczania i tworzeniu układów integrujących w sobie treści tych przedmiotów. Korelacja w dydaktyce to „uwzględnianie w procesie nauczania określonych współzależności treściowych, występujących w tematyce poszczególnych przedmiotów objętych programem szkolnym”. Często zamiennie z terminem„ korelacja” używany jest termin„ integracja”. Istnieje jednak pewna znaczna różnica między znaczeniem tych pojęć. Albowiem „integracja, integrowanie, pojmowane w sensie relacji integrujących i integracyjnych ma szerszy zasięg i wyraźnie określony zakres, w którym mieści się całkowicie znaczenie pedagogiczne pojęcia korelacji, podrzędnego względem pojęcia integracji.


  1. Aktywność jako podstawowy warunek uczenia się i rozwoju dziecka. Aktywizująca strategia nauczania w edukacji zintegrowanej.

Strategia- są to stosowane przez nauczyciela sposoby uzyskiwania celów kształcenia oraz wybór różnorodnych metod kształcenia , które wykorzystuje nauczyciel na lekcjach.

Wypływają one z:

- wiedzy naukowej nauczyciela i potocznej

- z jego przekonań i podstaw

- oraz z warunków społeczno- ekonomicznych szkoły.

Celem działań podejmowanych przez nauczyciela powinno być doprowadzenie do pożądanych zmian w psychice ucznia.

Zmianą ulegają:

Dobry nauczyciel powinien prowokować ucznia do podejmowania różnorodnych działań aby wywołać zmiany w tych sferach.



Działania te mogą wywołać:

Piaget uważał, że działanie jest niezbędne aby nastąpił rozwój poznawczy ucznia.

METODY AKTYWIZUJĄCE:

  1. QUASI- TRADYCYJNE

    • Aktywny wykład

    • Praca z tekstem

    • Pomoce wizualne

    • Pokazy

    • Demonstracje

  2. META –UMEJĘTNOŚCI UCZENIA SIĘ

    • Wizualizacje

  3. KARTY DYDAKTYCZNE

  4. STRUKTURA

  1. PERSONIFIKACJA DOŚWIADCZEŃ

  1. KREATYWNE

Każda metoda może być realizowana w sposób aktywny czyli w taki, który pobudza ucznia do samodzielnego działania.

Najbardziej efektywne są metody oparte na działaniu praktycznym (symulacja, drama, metoda projektu, eksperyment) oraz na dyskusji i wymianie poglądów.

Aby metody nauczania były dostosowane do indywidualnych stylów uczenia się każdego dziecka.

Trzy style uczenia się:

- styl wzrokowy

-styl kinestetyczno- czuciowy





Każdy uczeń jest zdolny ale na inny sposób wg H. Gardnera jest siedem typów inteligencji:

Nauczyciel i uczeń są równi w procesie kształcenia są współtwórcami. Nauczyciel naprowadza ucznia i pomaga mu znaleźć odpowiedź.


Te relacje ujawniają się w:


  1. Integracja w kontekście procesów rozwoju psychicznego dziecka w młodszym wieku szkolnym. Konstruktywistyczna koncepcja w edukacji zintegrowanej.

Integracja w kontekście procesów rozwoju psychicznego dziecka w młodszym wieku szkolnym:

- polega na zintegrowaniu dwóch rodzajów wiedzy: pochodzącej z doświadczenia dziecka, uwikłanej w różnorodne konflikty oraz pochodzącej z przekazu społecznego uzupełnionej interpretacją nauczyciela.

- obejmuje współdziałanie nauczyciela i ucznia w procesie nauczania- integrowanie wiedzy własnej potocznej dziecka z systemem wiedzy społecznej

- tworzenie naturalnego systemu wiedzy dziecka opartego na jego własnych doświadczeniach i interpretacji rzeczywistości

Konstruktywistyczna koncepcja w edukacji zintegrowanej:

- skupia się ona na analizie aktywności wewnętrznej, procesów psychicznych, operacji umysłowych biorących udział w każdym z jej etapów

- w tej koncepcji stroną najbardziej aktywną jest uczeń, który podejmując różnorodne działania, rozwiązując różnorodne zadania, rozstrzygając problemy, poszukując informacji oraz podejmując działania kooperatywne buduje własną wiedzę i rozumienie otaczającego go świata










FAZY KONSTRUKTYWISTYCZNEGO NAUCZANIA:

A) faza orientacji i rozpoznania wiedzy wyjściowej:

B) faza ujawniania wstępnych pomysłów i idei związanych z tematem zajęć

C) faza restrukturyzacji wiedzy

D) faza aplikacji nowej wiedzy

E) faza przeglądu zmian w uczniowskim rozumieniu zagadnień


  1. Założenia i cele kształcenia zintegrowanego. Struktura zajęcia zintegrowanego.

Założenie kształcenia zintegrowanego realizowane w pracy pedagogicznej:

  1. postrzeganie dziecka jako niepowtarzalna całość, czyli dostrzeganie indywidualnych różnic; zapewnienie możliwości rozwoju każdemu dziecku; poszanowanie jego różnic rozwojowych, zdolności, zainteresowań; respektowanie indywidualnego tempa rozwoju; odwoływanie się do jego stylu myślenia i działania;

  2. indywidualne traktowanie poprzez odpowiednią stymulację zadaniową; nabywanie umiejętności poprzez doświadczenie, aktywne działanie i uczenie się wszystkimi zmysłami; stwarzanie atmosfery sprzyjającej rozwojowi dziecka;

Z podanych założeń wynika że w centrum uwagi jest uczeń, a więc:

Podstawowym celem kształcenia i wychowania jest osiągnięcie przez dziecko wiedzy, umiejętności i sprawności niezbędnych na dalszych etapach rozwoju i kolejnych szczeblach kształcenia w różnych sferach jego aktywności: poznawczej, emocjonalno-społecznej, emocjonalno-ekspresyjnej, motorycznej.


Cele kształcenia zintegrowanego : to efekt jaki chcemy osiągnąć w procesie edukacyjnym w młodszym wieku szkolnym. Wyróżniamy następujące cele:

a) Cele ogólne (dalekie)- ukazują perspektywę pracy w dłuższym wymiarze czasowym, wskazują kierunek dążeń, ale nie określają dokładnie co ma być osiągnięte.(np. jest to efektywność jaką mamy uzyskać po 3-letniej nauce elementarnej, która będzie realizowana dalej w kl. starszych)

b) Cele szczegółowe (bliskie)- są celami konkretnymi, które realizowane są na każdej lekcji, uwzględniają zamierzania konkretnych działań jednostki lekcyjnej. Cele te określają co uczniowie będą umieli robić po zakończonej lekcji, a czego nie potrafili przedtem.



Struktura zajęcia zintegrowanego. (scenariusz zajęć)

Zintegrowany charakter zajęć polega na:


  1. Planowanie pracy dydaktycznej w kształceniu zintegrowanym. Konspekt zajęć zintegrowanych.

Planowanie pracy dydaktycznej w kształceniu zintegrowanym. Konspekt zajęć zintegrowanych.

Planowanie jest warunkiem skuteczności procesu nauczania- uczenia się. Nauczanie projektuje się po to, żeby aktywizować i wspierać uczenie się ucznia. Celem planowanego nauczania jest pomóc wszystkim uczącym się w osiągnięciu możliwie pełnego, indywidualnie ukierunkowanego rozwoju.

Dla wielu nauczycieli planowanie jest czynnością trudną, dlatego, często korzystają z gotowych rozkładów drukowanych w czasopismach i przewodnikach metodycznych.

Nauczyciel pracujący w myśl założenia systemu klasowo – lekcyjnego czy w oparciu o założenia koncepcji nauczania integralnego planując pracę powinien uwzględniać następujące czynniki zewnętrzne leżące po stronie:

Dziecka

Nauczyciela

Warunków organizacyjnych szkoły

 Okresy planistyczne:


Nauczyciel klas I – III przygotowując plan pracy powinien kierować się takimi zasadami jak:

W systemie zintegrowanym nauczyciel nie planuje poszczególnych lekcji przedmiotowych, lecz bloki tematyczne w oparciu do których układa zadania edukacyjne. Projektując scenariusz dnia (dni) do bloku tematycznego, nauczyciel zakłada cele operacyjne. Żeby je osiągnąć planuje sytuacje edukacyjne na różnych obszarach aktywności (polonistycznej, matematycznej itd.). Sytuacja edukacyjna, w którą wprowadzamy dzieci, powinna być bogata w treści i zawierać różnorodne elementy organizacyjne.

Założony efekt końcowy musi podlegać ewaluacji. Odbywa się to w różnorodny sposób m in. poprzez obserwację, kontrolę wyników pracy dziecka, samoocenę oraz samoocenę ucznia w wyniku której nauczyciel otrzymuje informacje zwrotne na pytania: Co zrobiłem? Co muszę zmienić? Powinno być to podstawą do dalszego etapu planowania.

Realizacja każdej integralnej jednostki tematycznej przebiega przy zachowaniu następujących zasad:

  1. Ciągłości czasowej – nie stosuje się przerw międzylekcyjnych lecz kieruje się koniecznością ukończenia pewnego działu pracy, wskazaniami higieny pracy umysłowej oraz zmęczeniem i potrzebami dzieci; momenty wypoczynku i odprężenia wkomponowane w tok ciągu tematycznego.

  2. Stosuje się urozmaicone formy zajęć, zróżnicowane pod względem trudności i atrakcyjności, kierując się wymogami higieny pracy umysłowej ucznia i jego możliwościami psychicznymi.

  3. Płynności zajęć – przechodzenie od jednej formy zajęć do następnej odbywa się w sposób naturalny, uzasadniony i powiązany W planowaniu integralnym odchodzi się od traktowania lekcji jako zamkniętej całości organizacyjnej.


Podstawową strukturą organizacyjną staje się blok tematyczny, którego realizacja może być zaplanowana na jeden, kilka lub kilkanaście dni. Punktem wyjścia do planowania bloku tematycznego mogą być m.in.:

zdarzenia, które dzieją się wokół dziecka, wycieczki, imprezy szkolne, przeżycia dzieci itp.

Przykładowo do bloku tematycznego „Wkrótce zima" układa się zadania związane z kształceniem u dzieci poszczególnych kompetencji, dokonując przedtem interpretacji treści kształcenia w zakresie siedmiu przedmiotów.

Planujemy więc pracę z zadaniami z zakresu edukacji polonistycznej, społeczno – przyrodniczej, matematycznej, plastycznej, technicznej, muzycznej i ruchowej.









Elementy budowy ogólnej części konspektu:

Blok tematyczny

Temat dnia

Cele ogólne

Treści z programu

Cele operacyjne

Metody

Formy

Środki dydaktyc


  1. Metoda projektowania okazji edukacyjnych

Metoda projektowania okazji edukacyjnych

Twórca – R. M. Łukaszewicz (założyciel Wrocławskiej Szkoły Przyszłości)

Istota - gromadzenie przez dziecko doświadczeń poprzez czynny kontakt z najbliższym otoczeniem fizycznym i społecznym oraz nabywanie konkretnych umiejętności i wiedzy.

Schemat projektowania scenariusza:

  1. Przedmiot odkrycia dziecka

  1. Punkt wyjścia

  1. Zadania

  1. Warunki materialne

  1. Element wymagający wyeksponowania


Omówione wyżej elementy są składnikami metody, żaden z nich nie jest jej czynnikiem decydującym o jej istocie, tzn. nieobecność któregokolwiek z nich nie przesądza jeszcze o zaniku samej metody. Ideę stanowi możliwość wyboru (uczeń wybiera z kim chce pracować, jak, gdzie, w jaki sposób, przy użyciu jakich narzędzi itp.). To dzięki niej nauczyciel i dziecko, zyskują szansę na podejmowanie samodzielnych decyzji i ponoszenie za nie odpowiedzialności.

Zalety: kształtuje postawy społeczno-moralne poprzez możliwość wyboru (dzięki temu dziecko uczy się odpowiedzialności za podjętą decyzję, konsekwencji i wytrwałości w działaniu). Okazje edukacyjne mogą służyć wypracowaniu wspólnie z dziećmi zasad i norm odnoszących się do życia społecznego grupy.

  1. Metoda story-line jako jedna z ofert edukacyjnych w edukacji zintegrowanej

Zasady metody:









Zalety:


  1. Metoda projektu w edukacji wczesnoszkolnej

Projekt edukacyjny to samodzielna praca uczniów – indywidualna lub zespołowa – nad zadanym tematem. Może trwać kilka tygodni lub miesięcy.

Cechy dobrych projektów edukacyjnych:

Kształtowane umiejętności podczas pracy metodą projektu:


Rola nauczyciela:

- wcześniejsze przygotowanie zadań,

- organizacji pracy zespołów zadaniowych,

- czuwania nad ich pracą i udzielania pomocy przy opracowywaniu projektu i jego prezentacji.

ETAPY PRACY:

1. Przygotowanie – spoczywa na nauczycielu, jednak uczniowie mogą mu pomagać.
Nauczyciel wybiera główny cel projektu i obszar tematyczny, opisuje sytuację problemową, powołuje zespoły zadaniowe, ustala zasady współpracy w zespole.

2. Planowanie – obejmuje stworzenie instrukcji projektu wraz z uczniami, która obejmuje:


3. Działanie – wypełnienie kolejno zaplanowanych działań

4. Prezentacja i ocena – uczniowie samodzielnie prezentują wyniki swojej pracy, a także dokonują samooceny własnej i pracy w zespole. Sposób prezentacji powinien być zaplanowany wcześniej. Może to nastąpić w formie: albumu, dbaty, filmu, prezentacji multimedialnej, książki itp.


  1. Ocena opisowa w edukacji zintegrowanej.

Ocena opisowa to ustne lub pisemne poinformowanie o postępach ucznia; o tym jak wykonał zadania, przy czym najpierw podkreślamy w niej to, co uczeń wykonał dobrze, a później wskazujemy niedociągnięcia i sposób ich poprawy.

Ocena opisowa nie jest celem samym w sobie. Ma ona dostarczyć informacji: uczniowi – nauczycielowi – rodzicom.

NAUCZYCIELOWI

UCZNIOWI

RODZICOM











Wyróżniamy następujące terminy uwarunkowane rodzajem oceny opisowej:

Wstępna diagnostyczna ocena rozwoju i możliwości dziecka wstępującego do szkoły



Ocena bieżąca

Semestralna ocena podsumowująco-zalecająca

Końcowa ocena podsumowująco-klasyfikacyjna

















Planowanie pracy dydaktycznej w kształceniu zintegrowanym. Konspekt zajęć zintegrowanych.


Planowanie jest warunkiem skuteczności procesu nauczania- uczenia się. Nauczanie projektuje się po to, żeby aktywizować i wspierać uczenie się ucznia. Celem planowanego nauczania jest pomóc wszystkim uczącym się w osiągnięciu możliwie pełnego, indywidualnie ukierunkowanego rozwoju.

Dla wielu nauczycieli planowanie jest czynnością trudną, dlatego, często korzystają z gotowych rozkładów drukowanych w czasopismach i przewodnikach metodycznych.

Nauczyciel pracujący w myśl założenia systemu klasowo – lekcyjnego czy w oparciu o założenia koncepcji nauczania integralnego planując pracę powinien uwzględniać następujące czynniki zewnętrzne leżące po stronie:

Dziecka

Nauczyciela

Warunków organizacyjnych szkoły

 




 Okresy planistyczne:




Nauczyciel klas I – III przygotowując plan pracy powinien kierować się takimi zasadami jak:






W systemie zintegrowanym nauczyciel nie planuje poszczególnych lekcji przedmiotowych, lecz bloki tematyczne w oparciu do których układa zadania edukacyjne. Projektując scenariusz dnia (dni) do bloku tematycznego, nauczyciel zakłada cele operacyjne. Żeby je osiągnąć planuje sytuacje edukacyjne na różnych obszarach aktywności (polonistycznej, matematycznej itd.). Sytuacja edukacyjna, w którą wprowadzamy dzieci, powinna być bogata w treści i zawierać różnorodne elementy organizacyjne.


Założony efekt końcowy musi podlegać ewaluacji. Odbywa się to w różnorodny sposób m in. poprzez obserwację, kontrolę wyników pracy dziecka, samoocenę oraz samoocenę ucznia w wyniku której nauczyciel otrzymuje informacje zwrotne na pytania: Co zrobiłem? Co muszę zmienić? Powinno być to podstawą do dalszego etapu planowania.

Realizacja każdej integralnej jednostki tematycznej przebiega przy zachowaniu następujących zasad:

  1. Ciągłości czasowej – nie stosuje się przerw międzylekcyjnych lecz kieruje się koniecznością ukończenia pewnego działu pracy, wskazaniami higieny pracy umysłowej oraz zmęczeniem i potrzebami dzieci; momenty wypoczynku i odprężenia wkomponowane w tok ciągu tematycznego.

  2. Stosuje się urozmaicone formy zajęć, zróżnicowane pod względem trudności i atrakcyjności, kierując się wymogami higieny pracy umysłowej ucznia i jego możliwościami psychicznymi.

  3. Płynności zajęć – przechodzenie od jednej formy zajęć do następnej odbywa się w sposób naturalny, uzasadniony i powiązany W planowaniu integralnym odchodzi się od traktowania lekcji jako zamkniętej całości organizacyjnej.


Podstawową strukturą organizacyjną staje się blok tematyczny, którego realizacja może być zaplanowana na jeden, kilka lub kilkanaście dni. Punktem wyjścia do planowania bloku tematycznego mogą być m.in.:

zdarzenia, które dzieją się wokół dziecka, wycieczki, imprezy szkolne, przeżycia dzieci itp.

Przykładowo do bloku tematycznego „Wkrótce zima" układa się zadania związane z kształceniem u dzieci poszczególnych kompetencji, dokonując przedtem interpretacji treści kształcenia w zakresie siedmiu przedmiotów.

Planujemy więc pracę z zadaniami z zakresu edukacji polonistycznej, społeczno – przyrodniczej, matematycznej, plastycznej, technicznej, muzycznej i ruchowej.





Elementy budowy ogólnej części konspektu:

Blok tematyczny

Temat dnia

Cele ogólne

Treści z programu

Cele operacyjne

Metody

Formy

Środki dydaktyczne











Część szczegółowa konspektu może być prezentowana w różny sposób. Poniższe przykładu to te, które najczęściej funkcjonują w praktyce pedagogicznej nauczyciela.

Wzór 1

Przebieg zajęć. Opis czynności ujęty w punktach.

1.

2.

itd.


Wzór 2

Czynności nauczyciela

Czynności uczniów

1.

2.

itd.



Wzór 3

Czynności nauczyciela

Czynności uczniów

Środki dydaktyczne





Wzór 4

Przebieg zajęć

Rodzaj (obszary) aktywności

Środki dydaktyczne





Przebieg zajęć- Jak u babici Tweetiego ;)

………………………



. Integracja- zespolenie, scalenie, tworzenie całości z części. To niepodzielność i nienaruszalność. W pedagogice oznacza scalenie treści kształcenia bliskich sobie, spokrewnionych ze sobą.


    Wg Haniszowej: ideą integracji jest całkowite zogniskowanie się na dziecku i jego rozwoju. Dziecko doskonali się w swoim istnieniu, a edukacja zintegrowana ma mu w tym pomóc.

    Wg Sowińskiej: celem integracji jest scalenie treści nauczania

Integrację ujmuje się jako ciągłość by łagodnie przechodzić z jednego szczebla edukacyjnego do kolejnego.











Wymiary integracji:

  1. integracja dokonuje się w samym dziecku, które doświadcza, przeżywa scaloną rzeczywistość we wszystkich swoich strefach

  2. integracja odbywa się poprzez osobę nauczyciela, który jest organizatorem aktywności dziecka, a także własnej aktywności czyli dąży do tzw. integracji personalnej

  3. integracja zachodzi na poziomie wspólnych poczynań dzieci i nauczyciela np. oboje konstruują wspólną linię działania

  4. łączna realizacja celów nauczania i wychowania (wiedza, umiejętności, wartości, postawa)

  5. integracja dokonuje się przez oferty edukacyjne

  6. integracja zachodzi przez tworzenie zespołu klasowego

  7. integracja dokonuje się za pomocą domu rodzinnego, grup rówieśniczych, szkoły. Te środowiska przenikają się wzajemnie

  8. integracja dokonuje się we wszystkich podmiotach edukacji ( nauczycielach, dzieciach, uczniach)

    4. Konstruktywistyczna teoria uczenia się:

    J. Piaget: psycholog rozwojowy, biolog

    4 stadia inteligencji:

    - sensomotoryczna do 2 r.ż

    - przedoperacyjna 3-6 lat

    - konkretno- wyobrażeniowa kl. 1-3

    -operacyjna/ formalna

Uczeń musi dochodzić do wiedzy na drodze aktywnej eksploracji czyli dociekania, poszukiwania, badania i odkrywania swojego otoczenia.

Powinien stawać w obliczu konfliktu poznawczego, realizować własne zainteresowania, ustanowić równowagę na nowo przez aktywną asymilację i akomodację.

Konstruować własną wiedzę dziecko powinno w stosunkach społecznych



7. Metoda projektowania okazji edukacyjnych. (Łukasiewicz)

    Okazja edukacyjna – model pracy, w którym dajemy dzieciom okazję do poznawania rzeczywistości, do zdobywania doświadczeń. Ma uwzględniać możliwości i potrzeby dzieci, które powinny mieć wybór (im prostszy tym lepszy) czego chcą się uczyć i są aktywnymi uczestnikami swojej edukacji.










Pięć elementów scenariusza:


  1. Metoda storyline.

    Klasyczna metoda zadaniowa opracowana przez grupę edukatorów w Szkocji (S. Bell i F. Rendell) początki 1970 rok, propagowana do celów wychowawczych w tej metodzie odwołują się do własnych przeżyć i pomysłów.


6 zasad określających metodę story line:


Elementy różniące scenariusz storyline od standardowego:


Scenariusze oparte są na organizacji lub na historyjce


  1. Aktywność dziecka jest naturalną droga poznawania świata i uczenia się.

    Podział aktywności:





Zasady zapewniające pełną aktywność dziecka


Warunki rozwoju aktywności:







Aktywizująca strategia nauczania:

Rodzaj uczenia się

Bodźce wyzwalające uczenie się

Rodzaj motywacji

Rodzaj aktywności

Opis uczenia się

Spontaniczne

Potrzeby dziecka

Motywacje wewnętrzna

Aktywności spontaniczna

Dziecko robi to co chce

Spontaniczno - reaktywne

1. Potrzeby dziecka

2. Zadania stawiane dziecku przez nauczyciela

1. Motywacja wewnętrzna

2. Zewnętrzna nauczyciela

Inspirowana

Dziecko robi to co chce, chce tego czego chce nauczyciel

Reaktywno - spontaniczne

1. Zadania stawiane dz. przez nauczyciela

2. Potrzeby dz.

1. Zewnętrzna nauczyciela

2. Wewnętrzna dziecka

Inspirowana

Dziecko robi to co chce nauczyciel, ale tez samo jest przekonane, że chce to robić

Reaktywne

1. Zadanie stawiane dziecku przez nauczyciela

1. Zewnętrzna

Aktywność kierowa

Dziecko robi to czego chce nauczyciel


19


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Egzamin teoretyczne i praktyczne - ściąga, Edukacja Przedszkolna I, II i III rok (notatki), Teoretyc
Zagadnienia do egzaminu Teoretyczne i praktyczne aspekty nauczania zintegrowanego
2008-probny-praktyka-teleinformatyk-wlasny, Technik Informatyk, materialy egzamin teoretyczny
2008-probny-praktyka-teleinformatyk-wlasny-klucz, Technik Informatyk, materialy egzamin teoretyczny
zagadnie z teoretycznych na egzamin 2 wersja, Edukacja Przedszkolna I, II i III rok (notatki), Teore
Biochemia opracowanie na teoretyczno-praktyczny, Lekarski WLK SUM, lekarski, biochemia, egzamin, EGZ
2008-probny-praktyka-teleinformatyk-wlasny, Technik Informatyk, materialy egzamin teoretyczny
Na egzaminie będą pytania teoretyczne i praktyczne
Dodatkowe zagadnienia na egzamin teoretyczny z Farmakologii, med, Med2, Med2, Farmakologia (pajro)
egzamin teoretyczny
EGZAMIN TEORETYCZNY NA UPRAWNIENIA PILOTA WYCIECZEK
ODPOWIEDZI Przykładowy egzamin teoretyczny technik informatyk 7
Biochemia 2006 2007, materiały medycyna SUM, biochemia, EGZAMIN, teoretyczny
Zagadnienia do egzaminu z Teoretycznych podstaw wychowania
anatomia egzamin 07 praktyczny
Egzamin teoretyczny z anatomii 13 ,termin I
ODPOWIEDZI Przykładowy egzamin teoretyczny technik hotelarstwa

więcej podobnych podstron