Alfabet Morse'a.

Każda sylaba hasła odpowiadającego literze, która zawiera "o" lub "ó" to kreska, a ta, która nie zawiera ani "o", ani "ó", to kropka. I tak hasło dla "a" brzmi "azot", a kod Morse'a oznaczający "a" to   . "Szczep 208" to ///   /    /    /    / /    //     /     /     ///. Oto lista haseł odpowiadających literom oraz innych znaków:

A - a-zot  

B - bo-ta-ni-ka    

C - co mi zro-bisz, co-ca - co-la, co-raz moc-niej    

D - do-li-na   

E - Ełk 

F - fi-lan-tro-pia, fi-ga sło-dka    

G - gos-po-da   

H - ha-la-bar-da    

I - ig-ła  

J - jed-no kon-no    

K - ko-la-no   

L - Le-o-ni-das, la-bo-rant-ka    

M - mo-tor  

N - no-ga  

O - O-pocz-no, os-tro-żność   

P - Pe-lo-po-nez    

R - re-tor-ta, ra-tow-nik, re-wol-wer   

S - Sa-ha-ra   

T - tor, tłok 

U - Ur-sy-nów, Ur-bi-no   

W - wi-no-rośl   

Y - York Hull Ox-ford    

Z - zło-to-li-ty, Zło-to-ry-ja    

1 -     

2 -     

3 -     

4 -     

5 -     

6 -     

7 -     

8 -     

9 -     

0 -     

Ą -    

CH -    

Ć -     

Ę -     

Ł -     

Ń -     

Ó -    

Ś -     

Ż -     

Ź -      

Q -    

V -    

X -    

. -      

, -      

! -      

? -      

+ -     

- -      

= -      

; -      

: -      

( ) -      

" " -      

czekać     

koniec pracy      

koniec nadawania telegramu    

omyłka        

zrozumiano     

telegram okólnikowy        

rozpoczęcie nadawania telegramu     

Nie trzeba używać polskich znaków ani znaków interpunkcyjnych. Alfabetem Morse'a można nadawać za pomocą chorągiewek (odróżniających się od otoczenia - najlepiej dużych i czerwonych), sygnałów świetlnych oraz dźwiękowych. Do nadawania dźwiękiem potrzebne są jednak rozciągnięte kable i urządzenia telegraficzne, zamiast których lepiej używać telefonów polowych i porozumiewać się głosem, dlatego telegraf wyszedł z użycia. Omówię więc tylko dwa pierwsze sposoby nadawania, gdyż ich zaletą jest to, że nie wymagają praktycznie żadnych urządzeń technicznych.

Chcąc nadawać chorągiewkami należy stanąć w widocznym miejscu (np. na wzgórzu) i wywołać stację odbiorczą. Stację nadawczą może tworzyć jeden harcerz, który świetnie opanował alfabet Morse'a i może nadawać z pamięci. Jeśli stację tworzy dwóch, jeden dyktuje zaszyfrowany już tekst, a drugi go nadaje. Podobnie przy odbieraniu: jeden może odbierać i pisać (chyba że odległość jest bardzo duża i trzeba odbierać za pomocą lornetki) lub może robić to dwóch. Wywołuje się machając chorągiewkami nad głową. Stacja odbierająca odpowiada w ten sam sposób. Podniesienie jednej chorągiewki (tak by tworzyła z tułowiem kąt prosty) i jej opuszczenie oznacza kropkę, a dwóch (na raz) - kreskę. Umieszczenie chorągiewki poniżej linii pasa oznacza koniec litery, skrzyżowanie poniżej linii pasa obu chorągiewek - koniec wyrazu lub nadawania. Nadawanie chorągiewkami stosuje się w dzień.

Przy nadawaniu światłem krótki sygnał oznacza kropkę, a długi - kreskę. Koniec litery i wyrazu to po prostu przerwa w nadawaniu (ok. 1 sekundy). Różnice w długości sygnałów powinny być duże, a przerwy między literami dość wyraźne. Do nadawania najlepsza jest latarka przystosowana do tego celu. Inne źródła światła można wykorzystać zasłaniając i odsłaniając je przesłoną. Nadawanie światłem najlepsze jest do przekazywania informacji w nocy. Można również używać lustra (w dzień słoneczny). Zaletą lustra jest to, że zwraca ono uwagę nawet osób niespodziewających się informacji. Ta technika jest jednak trudna do opanowania i niewprawieni w niej mogą używać lustra tylko do zwrócenia czyjejś uwagi, przechodząc następnie na inną technikę nadawania

---