ZATWIERDZAM ........................... DOWÓDCA KURSU ................................	ZEZWALAM NA KORZYSTANIE
		ROK SZKOLENIA	STOPIEŃ, NAZWISKO	DATA	PODPIS

PLAN KONSPEKT

Do przeprowadzenia zajęć ze szkolenia strzeleckiego ze słuchaczami 2 Kursu Szkoleniowego

TEMAT 3 : Zasady strzelania z broni strzeleckiej.

CELE: W wyniku opanowania treści tematu żołnierz potrafi:

• opisać zasady bezpieczeństwa podczas strzelań,

• dobrać punkt celowania, określić celownik oraz poprawić skuteczność ognia,

- opisać zasady strzelania do celów nieruchomych i ukazujących się.

CZAS: 2 x 40 min.

MIEJSCE: Świetlica

FORMA: Wykład

ZAPOTRZEBOWANIE MATERIAŁOWE: - zeszyt, długopis,

LITERATURA:

1. Szkol. 654/86 - „Program strzelań z broni strzeleckiej /PSBS-86/”,

2. Szkol. 730/89 - „Metodyka szkolenia strzeleckiego”,

3. Szkol. 348/70 - „Teoria strzału”,

4. Uzbr. 2447/86- „7,62 mm karabinek AKM /AKMŁ /AKMS /AKMSN /AK.

WSKAZÓWKI ORGANIZACYJNO-METODYCZNE

-Trzy dni przed zajęciami zatwierdzić plan konspekt .

-W przeddzień zajęć sprawdzić ukompletowanie środków materiałowo-technicznych .

-W czasie zajęć przestrzegać ustaleń zawartych w metodyce szkolenia strzeleckiego.

-W części końcowej omówić zajęcia, postawić zadania na naukę własną.

-W czasie zajęć przestrzegać dyscypliny i porządku wojskowego.

PLAN ZAJĘĆ I GŁÓWNE ZAGADNIENIA

Lp.	Czas	Zagadnienia
1. 2. 3 4.	10 min. 10min. 20 min. 20min. 15 min. 5 min.	Część wstępna. Zasady bezpieczeństwa podczas strzelań. Sposoby strzelania z broni strzeleckiej do celów nieruchomych i ukazującychsię Dobór punktu celowania i określenie celownika. Zasady strzelania w różnych warunkach atmosferycznych w dzień, w nocy i w maskach przeciwgazowych. Zakończenie zajęć

PRZEBIEG ZAJĘĆ

Lp.	Zagadnienia Czas	Treść zajęć	Wskazówki organizacyjno metodyczne
	Część wstępna 10 min.	1. Przyjęcie meldunku. 2. Sprawdzenie obecności. 3. Pytani kontrolne. W ramach pytań kontrolnych sprawdzian z budowy broni strzeleckiej i granatów ręcznych . 4. Podanie tematu i celu zajęć.	Instruktor składa meldunek
1.	Zasady bezpieczeństwa podczas strzelań czas 10 min.	Warunki bezpieczeństwa Kategorycznie zabrania się strzelać: -z niesprawnej broni -niesprawną amunicją lub amunicją której używanie zabronione jest w rozkazach i zarządzeniach oraz instrukcjach dotyczących danej broni i tabelach strzelniczych -poza granice strzelnicy -do schronów niezależnie czy znajdują się w nich ludzie czy też nie , a także do innych urządzeń strzelnicy -kiedy podniesiona jest biała flaga lub zapalona biała latarnia na stanowisku dowodzenia kierownika strzelania oraz na schronach w których przebywają ludzie w przypadku utraty łączności między kierownikiem strzelania a schronami ZABRANIAM -wykonywać inne czynności niż nakazane przez instruktora na punkcie nauczania -oddalać się z miejsca szkolenia -w czasie strzelania odwracać się z bronią w kierunku rubieży wyjściowej STRZELANIE PRZERYWAĆ W RAZIE: pojawienia się przed strzelającymi ludzi , sprzętu i zwierząt padania pocisków poza granicami strzelnicy - po usłyszeniu sygnału przerwij ogień -w razie utraty orientacji w terenie powstania pożaru kiedy podniesiona jest biała flaga lub zapalona biała latarnia na stanowisku dowodzenia kierownika strzelania oraz na schronach w których przebywają ludzie po usłyszeniu komendy „ przerwij ogień” INNE SYTUACJE -w razie zacięcia próbować usunąć je przez przeładowanie -jeżeli nie można usunąć samodzielnie, meldować głosem kierownikowi strzelania	Szkoleni siedzą, słuchają i zapisują najważniejsze informacje
2.	Sposoby strzelania z broni strzeleckiej do celów nieruchomych i ukazujących Czas 20 min	Strzelanie Nr-1 z kbk AK Strzelanie w postawie leżącej na celność i skupienie CEL: popiersie z pierścieniami fig boj 23p Odległość: 100m Liczba nabojów: 5szt. Czas: nieograniczony Postawa: leżąca na przygotowanym stanowisku Ocena: trafić w cel Bdb — 40 pkt Db - 35 pkt Dst - 30pkt Strzelający po komendzie na rubież otwarcia ognia - marsz samodzielnie zajmuje stanowisko ,melduje gotowość do strzelania , kierownik podaje komendę do ładowania broni i otwarcia ognia. Strzelanie Nr-2 z kbk AK Strzelanie różnych postawach CEL: nr-1 karabin maszynowy (fig. boj.nr .27) ukazuje się raz na 30 sek nr - 2 biegnący (fig. boj. Nr 40) ukazuje się raz na 20 sek po upływie 15 sek od opadnięcia lub ukrycia celu nr -1 nr -3 klęczący (fig. boj. Nr30) ukazuje się raz na 20 sek po upływie 20 sek od opadnięcia lub ukrycia celu nr -2 Odległość: nr-1-200m Nr-2 -300m Nr-3-200m Liczba nabojów: 20szt. Czas: ograniczony ukazywaniem się celu Postawa: Cel nr-1leżąca z wyk . podpórki Cel nr-2 leżąca bez podpórki Cel nr-3 klęcząca za ukryciem Ocena: Bdb- trafić wszystkie cele Db - trafić 2 cele w tym nr1 Dst - trafić cel nr 1 lub nr2 i nr 3 Strzelający po komendzie „stanowisko na rubieży otwarcia- naprzód” samodzielnie zajmuje je , przygotowuje się do strzelania ,po ukazaniu się celów niszczy krótkimi seriami zmieniając stanowiska. Strzelanie Nr-1 z km PK Strzelanie w postawie leżącej do celu ukazującego się CEL: karabin maszynowy (fig. boj.nr 27) ukazujący się pięć razy po 10 sek. z przerwą 5-10sek. Odległość: 300m Liczba nabojów: 12szt. Czas: ograniczony ukazywaniem się celu Postawa: leżąca na przygotowanym stanowisku Ocena:trafić w cel Bdb — 4 razy Db - 3 razy Dst - 1raz Strzelający po komendzie „stanowisko na rubieży otwarcia- naprzód” samodzielnie zajmuje je , przygotowuje się do strzelania ,po ukazaniu się celów niszczy. Strzelanie Nr-2 z km PK Strzelanie w postawie leżącej do różnych celów CEL: nr-1 karabin maszynowy (fig. boj.nr .27) ukazuje się raz na 20 sek nr - 2 pancerzownica (fig. boj. Nr 31) ukazuje się raz na 20 sek po upływie 10 sek od opadnięcia lub ukrycia celu nr -1 nr -3 biegnący (fig. boj. Nr40) poruszający się ruchem skośnym lub poprzecznym na odcinku 50m rozpoczynająca ruch 10sek po opadnięciu lub ukryciu celu nr-2 Odległość: nr-1-200m Nr-2 -300m Nr-3-300m Liczba nabojów: 24szt. Czas: ograniczony ukazywaniem się celu Postawa: leżąca Ocena: Bdb- trafić wszystkie cele Db - trafić 2 cele w tym nr1 Dst - trafić cel nr 1 lub nr2 i nr 3 Strzelający po komendzie „stanowisko na rubieży otwarcia- naprzód” samodzielnie zajmuje je , przygotowuje się do strzelania ,po ukazaniu się celów niszczy. Strzelanie Nr-1 z PM-84 Strzelanie w postawie leżącej na celność CEL: popiersie z pierścieniami fig boj 23p Odległość: 50m Liczba nabojów: 4szt. Czas: nieograniczony Postawa: leżąca na przygotowanym stanowisku z podpórką Ocena: trafić w cel Bdb — 4razy Db - 3 razy Dst - 1 raz Strzelający po komendzie na rubież otwarcia ognia - marsz samodzielnie zajmuje stanowisko ,melduje gotowość do strzelania , kierownik podaje komendę do ładowania broni i otwarcia ognia .Strzelający kolejno oddaje pojedyńcze strzały. Strzelanie Nr-2 z PM-84 Strzelanie w postawie leżącej CEL: nr-1 popiersie z granatem (fig. boj.nr .23g) ukazuje się 2 razy na 15 sek z przerwą 10 sek nr - 2 klęczący (fig. boj. Nr 30) ukazuje się raz na 15 sek po upływie 10 sek od powtórnego opadnięcia lub ukrycia celu nr-1 Odległość: nr-1-50m Nr-2 -100m Liczba nabojów: 12szt. Czas: ograniczony ukazywaniem się celu Postawa: leżąca bez podpórki Ocena: Bdb- trafić wszystkie cele Db - trafić 2 cele Dst - trafić1 Strzelający po komendzie „stanowisko na rubieży otwarcia- naprzód” samodzielnie zajmuje je , przygotowuje się do strzelania ,po ukazaniu się celów niszczy je krótkimi seriami	Szkoleni siedzą, słuchają i zapisują najważniejsze informacje
3.	Dobór punktu celowania i określenie celownika Czas 20 min.	STRZELANIE DO CELÓW NIERUCHOMYCH I UKAZUJĄCYCH SIĘ Do celów nieruchomych i ukazujących się (małych i dużych)ogień prowadzi się nastawą celownika, szczerbika i punktem celowania zapewniającym trafienie w środek celu. Nastawę celownika dobiera się na podstawie określonej odległości do celu z uwzględnieniem poprawek na warunki strzelania (temperaturę powietrza, ciśnienie atmosferyczne, kąt położenia celu, wiatr wzdłużny). Podczas strzelania na bliższe odległości, jeśli punkt celowania w pionie wybiera się na dolnym skrajnym celu, nastawa celownika powinna odpowiadać nie odległości do celu, a przewyższeniu średniego toru pocisku na tej odległości przechodzącego przez środek celu. Na przykład, strzelanie z ręcznego karabinu maszynowego Diegtiarewa do popiersia na odległość 100 m z punktem celowania na dolnym skraju celu - należy prowadzić z nastawą celownika 3, ponieważ przewyższenie toru pocisku przy tej nastawie wynosi 24 cm, co zapewnia przejście średniego toru pocisku przez środek celu. W okresach nasilonej walki oraz w nocy strzelanie do celów, znajdujących się w granicach odległości strzału bezwzględnego, prowadzi się z nastawa celownika odpowiadającą tej odległości, a na bliskie odległości (do 350 m) - ze stałą nastawą celownika (oznaczoną literą S). Prawidłowość wyboru nastawy celownika zależy od dokładności określenia odległości do celu. Dokładność określenia odległości powinna być tym większa , im dalsza jest odległość strzelania. Nastawę szczerbika wybiera się w zależności od wielkości poprawki na wiatr boczny i zboczenie. Wpływ wiatru bocznego należy zawsze uwzględniać; wpływu zboczenia podczas strzelania na odległość do 600 m można nie uwzględniać , gdyż jest ono nieznaczne nie może być uwzględnione w nastawie szczerbika lub zmianie punktu celowania. Poprawki na wiatr boczny są podane w tabelach strzelniczych na wiatr umiarkowany (4 m/s), wiejący pod kątem prostym (90^0) do płaszczyzny strzelania. Podczas wiatru, wiejącego pod kątami ostrymi (60^0, 45^0 i 30^0) do płaszczyzny strzelania , należy stosować odpowiednio 0,9; 0,7 i 0,5 wielkość poprawki na wiatr wiejący pod kątem 90^0. W razie trudności w określeniu z dostateczna dokładnością kierunku wiatru, wiejącego pod kątem ostrym do płaszczyzny strzelania, poprawkę na taki wiatr stosuje się dwukrotnie mniejszą od poprawki na wiatr wiejący pod kątem 90^0. Podczas wiatru wiejącego z prędkością większą lub mniejszą od 4 m/s, poprawkę zwiększa się lub zmniejsza proporcjonalnie do zmiany jego prędkości. Aby określić poprawkę na wiatr boczny należy znać jego prędkość i kierunek, a następnie z tabel strzelniczych wziąć odpowiednią poprawkę. Punkt celowania wybiera się: w wysokości: - przy nastawie celownika odpowiadającej odległości do celu (na przykład, na 500 m celownik 5) - w środku celu, ponieważ w tym wypadku przewyższenie średniego celu pocisku nad linią celowania wynosi zero, przechodzi on więc prze środek celu; - podczas strzelania do celów niskich (leżącej figury ) z zasady - w dolnej krawędzi celu , w tym wypadku trudno jest określić środek celu, jak również muszka może zakryć większą część celu; - w czasie strzelania do celów wysokich (figur stojących, biegnących ) - w środku celu; - przy wykorzystaniu w okresie nasilonych walk stałej nastawy celownika, odpowiadającej odległości strzału bezwzględnego - w dolnej krawędzi celu; w kierunku: - podczas strzelania z broni ze szczerbikiem po uwzględnieniu szczerbikiem poprawek na wiatr boczny i zboczenie - w środku celu; - w czasie strzelania z broni nie posiadającej szczerbika, przy wietrze bocznym lub z uwzględnieniem poprawki na zboczenie - w kierunku od środka celu na wielkość odpowiadającą poprawce; wyprzedzenie punktu celowania wybiera się w figurach od środka celu; - w czasie prowadzenia ognia do szerokiego celu z poszerzaniem wzdłuż frontu - na jednym ze skrzydeł celu; do celów głębokich - w środku bliższego (przedniego) skraju celu. Podczas korygowania ognia wybór punktu celowania może się zmieniać tak w wysokości, jak i w kierunku. W czasie określania początkowych danych do strzelania (nastawy celownika i szczerbika, wybór punktu celowania) z jednoczesnym uwzględnieniem poprawek wpływających na donośność i kierunek lotu pocisku , najpierw określa się i uwzględnia sumaryczne poprawki na odległość strzelania. Następnie na podstawie obliczonej odległości określa się poprawkę w kierunku, gdyż zależy ona od odległości strzelania. W czasie strzelania z poszerzaniem wzdłuż frontu należy prowadzić karabin maszynowy od jednego skrzydła celu do drugiego płynnie, bez zrywów dążąc do tego, aby na każde 0,5 m frontu (szerokość figury człowieka)wypadł nie mniej niż jeden pocisk, tj. prowadzić ogień poszerzany z takim rozliczeniem, aby na każdy metr bieżący frontu wypadło nie mniej niż 2 pociski. Zachowanie tej normy zapewnia najbardziej skuteczne rażenie celu. Przy tym, im cel jest mniejszy i znajduje się dalej, tym wolniej należy prowadzić karabin maszynowy, ponieważ wielkość kątowa odpowiadająca takiej samej szerokości celu w razie zwiększenia odległości zmniejsza się, a liczba nabojów do rażenia celu zwiększa się. Strzelanie ogniem pogłębianym z ciężkiego karabinu maszynowego prowadzi się ze zmiana jednej podziałki pierścienia podnośnika w ciągu jednej sekundy, ponieważ kosztem głębokości pola rażenia zabezpiecza się skutecznie rażenie figur znajdujących się w granicach głębokości pola rozrzutu. Ogień z broni strzeleckiej do celów ukrytych w okopach, z a grzbietem wzgórza lub w fałdzie terenowej prowadzi się w celu wzbronienia nieprzyjacielowi prowadzenia obserwacji, prowadzenie ognia i wyjście zza ukrycia. Przy czym ogień skierowuje się do przedpiersia lub grzbietu z takim wyliczeniem , aby na każdy metr przedpiersia (grzbietu) równomiernie przypadało 2-4 pocisków. Osiąga się to przez ześrodkowanie ognia kilku rodzajów broni do określonych odcinków przedpiersia (grzbietu) przy równomiernym rozrzucie (poszerzaniu) pocisków na szerokość odcinka. STRZELANIE DO CELÓW RUCHOMYCH Podczas strzelania do celów ruchomych nastawę celownika, szczerbika i punktów celowania należy dobierać z uwzględnieniem poprawek na przesunięcie się celu tak, aby zapewnić przejście średniego toru pocisku przez środek celu. Poprawka na przesunięcie się celu nazywa się wyprzedzeniem. Wielkość wyprzedzenia zależy od prędkości i kierunku poruszania się w celu odległości strzelania. Ze zwiększeniem prędkości ruchu celu, odległość strzelania i kąta między płaszczyzną (kierunkiem) strzelania i kierunkiem ruchu celu zwiększa się wielkość wyprzedzenia. Podczas strzelania do celów ruchomych należy uwzględnić ruch celu. Może on być: - czołowy, gdy cel zbliża się do strzelającego lub oddala się od niego; - poprzeczny, gdy cel w stosunku do kierunku (płaszczyzny) strzelania porusza się pod kątem zbliżonym do kąta prostego; - skośny, gdy cel porusza się pod kątem ostrym (rozwartym) w stosunku do kierunku płaszczyzny strzelania. Wielkość kąta zawartego między kierunkiem ruchu a kierunkiem strzału - czyli tzw. kąta kierunku określa się na podstawie obserwowanego stosunku szerokości do długości celu. Kąt ten określa się w stopniach oddzielnie w odniesieniu do prawej i lewej burty. Jeżeli jest widoczny jedynie przód (tył ) celu, to przyjmuje się że kąt kierunku ruchu celu (Kk) równa się zero stopni - gdy cel zbliża się, 180^0 gdy cel oddala się. jeżeli długość celu jest dwa razy większa od szerokości przyjmuje się, że kąt kierunku ruch celu równa się 45^0 - gdy cel zbliża się lub 135^0 - gdy cel oddala się. Jeżeli jest widoczny tylko bok celu, przyjmuje się że kąt kierunku celu równa się 90^0. Ze względu na kierunek cel może poruszać się : - ruchem czołowym, gdy Kk mieści się w granicach 0^0 - 30^0 podczas zbliżania się celu lub 120^0 - 150^0 podczas oddalania się celu ; - ruchem skośnym, gdy Kk mieści się w granicach 30^0 - 60^0 podczas zbliżania się celu lub120^0 - 150^0podczas oddalania się od celu; - ruchem poprzecznym, gdy Kk mieści się w granicach 60^0- 120^0. Gdy cel porusza się ruchem czołowym kierunek strzelania nie zmienia się, natomiast stale zmienia się odległość do celu, dlatego też nastawa celownika powinna odpowiadać nie odległości na jakiej cel był zauważony, a odległości poprawionej, na której cel się znajdzie w chwili otwarcia i prowadzenia ognia. W celu określenia wielkości wyprzedzenia w odległości, należy prędkość ruchu celu w metrach na sekundę pomnożyć przez czas w sekundach, skrócony o czas przygotowania się do strzelania. Przy czym, jeśli cel zbliża się do strzelającego, to wielkość wyprzedzenia odejmuje się od zmierzonej odległości i na odwrót, jeśli cel oddala się od strzelającego - dodaje się. Przesunięcie się celu w płaszczyźnie strzelania w czasie lotu pocisku jest nieznaczne, dlatego też praktycznie się go nie uwzględnia. W okresie nasilonych walk podczas strzelania do celu poruszającego się ruchem czołowym (w płaszczyźnie strzału) i znajdującego się w granicach odległości strzału bezwzględnego, należy stosować nastawę celownika odpowiadającą tej odległości.	Szkoleni siedzą, słuchają i zapisują najważniejsze informacje
4.	Zasady strzelania w różnych warunkach atmosferycznych w dzień, w nocy i w maskach przeciwgazowych Czas 15 min.	Strzelanie w nocy do celów oświetlonych prowadzi się podobnie jak w dzień. Po oświe-tleniu terenu strzelający powinien szybko odszu-kać cel, ustawić celownik i oddać strzał (serią). Należy przestrzegać następujących zasad: podczas walki w nocy najczęściej wykorzystuje się stały celownik „S”, który można ustalić po oznaczniku. gdy cel jest słabo oświetlony, wówczas strzelamy do celów demaskujących się błyskami strzałów, należy włączyć oświetlenie siatki celownika optycznego. jeśli osłona muszki i celownika nie są widoczne, broń wycelowuje się wzdłuż lufy. do celów bliskich i demaskujących się dźwiękiem należy strzelać długimi seriami, celując wzdłuż lufy w kierunku dźwięku. aby ułatwić prowadzenie ognia należy stosować większą ilość pocisków smugowych. jeżeli przyrządy celownicze są widoczne to należy je najpierw zgrać na tle jaśniejszego konturu a następnie przesunąć broń w taki sposób aby linia celowania pokryła się z środkiem celu. jeżeli przyrządy celownicze są widoczne, broń wyprowadza się na cel „po lufie”, można również celować zrywając górną krawędź ramienia celownika ze środka osłony muszki	Szkoleni siedzą, słuchają i zapisują najważniejsze informacje
	Zakończenie zajęć 5 min.	Podsumowanie zajęć. Odpowiedzi na pytania słuchaczy. Podaję pytania na naukę własną. Podaję termin i tematy następnych zajęć.	Szkoleni zadają pytania kierownikowi zajęć.

OPRACOWAŁ

……………………………………………

---