Rozwój monarchii wczesnopiastowskiej
Rozwój organizacji kościelnej
Państwo Bolesława Chrobrego - ekspansja terytorialna
Koronacja królewska
Kryzys monarchii wczesnopiastowskiej (Mieszko II)
Po pokonaniu opozycji Ody i jej synów, Chrobry przejmuje władzę. Chce umocnić chrześcijaństwo i rozwijać państwo pod względem terytorialnym.
Misja chrystianizacyjna
996 r. dramat dynastii Sławnikowiców w Czechach pokonani przez dynastię Przemyślidów i niemal wszyscy wymordowani. Do Polski przyjeżdżają z dynastii Sławnikowiców biskup Wojciech i jego brat Radzim Gaudenty.
997 r. Bolesław organizuje wyprawę misyjną na ziemie pruskie na czele misji biskup Wojciech.
Wojciech, przekraczając granicę z Prusami, jest już tylko misjonarzem, bez wsparcia. Rozpoczyna misję w Truso. Ziemie te były ważne ze względów gospodarczych. Wojciech sprofanował jakieś święte miejsce i dlatego Prusowie go zabili.
Wykupienie ciała biskupa z rąk pruskich. Święte relikwie niezbędne do założenia arcybiskupstwa. Zwłoki przewieziono do Gniezna, Bolesław szybko zajmuje się procesem kanonizacyjnym.
999 r. bulla Sylwestra II ogłasza Wojciecha świętym.
W tym czasie rozwijają się imperialistyczne plany Ottona I - państwo z czterech części.
1000 r. Otton I przybywa do grobu Wojciecha; Bolesław robi wszystko, by zasłużyć na tytuł pana Słowiańszczyzny.
Bolesław dał Ottonowi ramię świętego Wojciecha. Otton dał Bolesławowi: włócznię św. Maurycego i gwóźdź z krzyża, nałożył mu diadem saski.
Otton wyznaczył siedziby na biskupstwa: Kołobrzeg, Kraków, Wrocław; arcybiskupstwo - Gniezno.
Wbrew oczekiwaniom biskupa misyjnego Ungera, arcybiskupem gnieźnieńskim zostaje Radzim Gaudenty.
1006 r. wyprawa chrystianizacyjna na Wieletów.
1009 r. wyprawa na Jaćwingów Brunona z Kwerfurtu.
Ok. 1007 r. utrata biskupstwa kołobrzeskiego, tereny Pomorza znów popadają w pogaństwo.
Zmienia się kierunek polityki Cesarstwa Niemieckiego
1002 r. umiera Otton III, władza Henryk Kłótnik. Ekspansja na wschód.
W tym samym roku umiera margrabia marchii Miśnieńskiej - Eckehard. Był on powinowatym Bolesława. Bolesław wkracza tam i zajmuje te tereny. Henryk proponuje mu, by te ziemie zostały mu jako lenno. Bolesław nie zgodził się.
1003 r. Bolesław atakuje Czechy z terenu marchii - podporządkowuje je Rzeszy; Bolesław oślepia Bolesława III. Wtedy rozpoczynają się działania wojenne między Rzeszą a Bolesławem. Bolesław nie wycofuje się z Czech wbrew nakazowi Henryka. Zajmuje Morawy.
1005 r. podpisanie pokoju w Poznaniu. Bolesław traci nabytki terytorialne.
1007 r. na nowo wybucha wojna.
1013 r. podpisanie porozumienia w Merseburgu Bolesław utrzymuje Milsk i Łużyce jako lenno, jego syn, Mieszko, bierze za żonę księżniczkę niemiecką Rychezę.
1014 r. wojna znów wybucha. Obrona grodów przygranicznych - Niemczy i Głogowa - determinacja wojów Bolesława Chrobrego.
1018 r. Budziszyn; ostateczny pokój, na mocy którego Łużyce i Milsko zostają przyłączone do Polski.
Ok. 1018 r. gdy były prowadzone działania z Niemcami, na dworze Bolesława pojawił się syn Włodzimierza - Świętopełk, chcący uzyskać wsparcie wojskowe, by zająć tron kijowski (wtedy Kijowem rządził jego brat Jarosław Mądry). Wg kronikarzy niemieckich, Bolesław, przekraczając granicę, został wyzwany przez wojska.
1018 r. przekracza granicę; bitwa między wojami Bolesława a drużyną Jarosława. Wkraczają do Kijowa, gdzie dochodzi do poważnych gwałtów i rabunków; Świętopełk na tronie, ale Kijów splądrowany przez Bolesława.
Wyprawa ta była olbrzymim osiągnięciem, bo do Polski przyłączono grody czerwieńskie.
Bolesław prawdopodobnie wysyłał po koronę królewską do papieża, ale po drodze zdefraudowano pieniądze. Bolesław czekał aż do śmierci Henryka II.
W końcu koronacji dokonuje arcybiskup gnieźnieński 1025 r.
Synowie Bolesława
W historiografii pojawia się określenie Bezprym (bez prymatu, pierwszeństwa).
Poza tym Otton i Mieszko II.
Przed rokiem 1013 musiało dojść do awantury między Bolesławem a Bezprymem i Ottonem.
Mieszko II
1025 r. Mieszko II natychmiast po śmierci ojca koronuje się.
Mieszko zaczął organizować wyprawy na Saksonię. Wykształcony Mieszko pozwolił sobie na wtrącanie się w sprawy wewnętrzne Rzeszy.
Władca Rzeszy, Konrad II, był w zatargu z księżniczką szwabską Matyldą, a Mieszko ją popierał. Mieszko dostał od Matyldy Biblię.
Ok. 1030 r. na ziemiach piastowskich wybucha rewolta przeciwko Mieszkowi II; na czele stają jego bracia.
1031 r. najazd z dwóch stron: Niemiec i Rusi Kijowskiej (Jarosław). Posiłki ruskie sprowadził Bezprym i Otton.
Polska traci Grody.
Do roku 1031 pozycja Mieszka była silna. Po najeździe traci ją.
Z kraju wyjeżdża żonka Mieszka, Rycheza, z synem Kazimierzem i córką Gertrudą.
Mieszko, nie mogąc dać sobie rady, udał się na południe. Przy granicy dostaje się w niewolę czeską. Gdy Mieszko przetrzymywany był w lochach, wykastrowano go.
W tym czasie na terenie ziem Piastowskich cesarz Konrad II podzielił ziemie między Bezpryma - Mazowsze i Małopolska, Ottona - Śląsk, Dytryka (who knows - syn Mieszka Mieszkowica lub Lamberta, braci Chrobrego) - ziemie gnieźnieńskie.
Oprócz rozbioru, na rzecz cesarstwa odpadło Milsko i Łużyce. Jarosław otrzymuje Grody.
To Bezprym przejął zwierzchnictwo nad całością terenu.
1032 r. zabity przez współpracowników. Do kraju powraca okaleczony Mieszko II. Musi zgodzić się na utratę korony i stratę terytoriów względem Konrada, i wydzielić dzielnice.
1034 r. Mieszko umiera jako książę.
Władzę po nim przejmuje syn, Kazimierz. Brak źródeł polskich na ten temat. Tylko z dwóch kronik - niezbyt rzetelny przekaz informacji.