Budowa czasu Past Perfect Continuous:

podmiot + had been + czasownik z końcówką ing

I had been working.

Czasu Past Perfect Continuous używamy do mówienia o czynności, która trwała już przez jakiś czas do określonego momentu w przeszłości. Tym określonym momentem może być inne zdarzenie z przeszłości (wyrażane najczęściej w czasie Past Simple) lub określenie czasu (np. data). Czynność, o której mowa, mogła się wówczas skończyć lub trwać nadal.

Czas PaPC podkreśla długość trwania czynności, natomiast PaP skupia się na wynikach, wskazując ukończenie czynności.

Jeśli mówimy o stanach, wówczas używamy tylko czasu PaP.

Przypomnijmy sobie zdania z czasem PPC

Powyższe zdania są osadzone w teraźniejszości (are, hurts). Jeśli przenieślibyśmy je do przeszłości, wówczas zamiast czasu PPC pojawi się PaPC.

I am tired. I've been writing this blog for two hours. I must be getting on in years because a few years ago I wasn't tired even after I had been writing for four hours.