Maria Jasińska, Narrator w powieści
trzy problemy:
ukształtowanie epickiej prozy
czas
narrator
Od narratora zależy cały charakter świata przedstawionego w powieści.
Dwa etapy w pracy nad narratorem:
normatywno-opisowy
syntetyzująco-krytyczny
Markiewicz - typy narratora:
narrator autorski
narrator jako fikcyjny podmiot literacki
narrator jako postać fikcyjna
narrator pozornie należący do świata przedstawionego
Problematyka badań:
ustalenie związku między narratorem a istotą epickości pośredniość w przedstawianiu (epika a dramat) - narrator jest strukturalną koniecznością epiki; stanowi niejako aprioryczną kategorię kantowską, w której ramach musi pozostawać każda narracja
"ontologiczny" charakter kategorii narratora czy jest ona tego samego rodzaju, co kategorie, np. miejsca, czasu, akcji
narrator pojawia się w płaszczyźnie drugoplanowej (plan pierwszy to świat przedstawiony) - w wypadku, gdy narrator wysuwa się na plan pierwszy - świat epicki zostaje zachwiany
wspólny zakres z problematyką badania narracji
Petsch - narrator cichy i głośny
Konkretyzacje narratora ( stopnie):
Najbardziej wyraziste zaznaczenie się narratora dokonywa się poprzez ukształtowanie go jako postaci występującej w tej właśnie roli - osoby opowiadającej.
Występowanie relatora wydarzeń, który choć pomija wykonywanie czynności, nie ukrywa siebie i swych narratorskich czynności.
są to dwie najbardziej jaskrawe konkretyzacje narratora:
wszelkie napomknięcia o literackim charakterze opowieści ("bohater tego opowiadania"), wszelkie odniesienia do słuchacza lub czytelnika
narrator nie stara się być chłodnym sprawozdawcą, ukazuje swe zaangażowanie (uczuciowe lub intelektualne) refleksyjne dygresje, komentarze
słabiej konkretyzacji narratora służą metafora, epitet, poznanie
płaszczyzna cichej obecności narratora swoboda w chronologii, zmiany dystansu, zmiany tempa narracji, operowanie zakresem wiedzy i niewiedzy
Występują w tekście takie partie, które mogą być interpretowane jako ujawniające narratora lub neutralne rozstrzyga o tym typ osobowości czytelnika.
Kim jest narrator?
stereotypowy podział narratorów: abstrakcyjny (3 os.)
konkretny (1 os.)
- albo brak danych, albo całkowite scharakteryzowanie
- czasem mimo narracji w 3 os. narrator jest doskonale scharakteryzowany (Malwina)
narrator: nie skonkretyzowany
skonkretyzowany
Konteksty:
Zestawienie narratora z realnym autorem:
utożsamia narratora z autorem (Malwina, Jan z Tęczyna)
wyraźne oddalenie
brak dostatecznych danych do określenia tego stosunku
Zestawienie narratora z realnym, historycznie i społecznie określonym adresatem powieści:
najczęściej równość
narrator może być "wyższy" lub "niższy"
Typ odbiorcy może być nieraz współczynnikiem określonej koncepcji narratora i jej założeń narracyjnych.
Kontekst utworu: w odniesieniu do postaci ze świata przedstawionego może narrator być w pozycji osoby równorzędnej, wyższej lub niższej.
powieść historyczna czy całość utworu przedstawić z perspektywy historycznej czy współczesnej, w jakiej znajdują się autor i czytelnicy
3 kręgi zagadnień (założenia narracyjne opowiadającego):
związek narratora ze światem przedstawionym
cele opowiadania
forma opowiadania
Ad. 1)
jest zróżnicowany w zależności od tego, czy narrator jest 1- czy 3-osobowy
narrator konkretny najczęściej ujawnia związek ze światem przedstawionym może być głównym bohaterem lub świadkiem
narrator abstrakcyjny może w ogóle nie objawiać związku ze światem przedstawionym; dwie skłonności: kreatorskie charakter, podkreślenie funkcji pośrednika
czasem narrator abstrakcyjny może okazać się bezpośrednim uczestnikiem lub świadkiem opowiadanych zdarzeń
Ad. 2)
cel narracji intencja podjęcia przez narratora czynności opowiadania:
ze względu na odbiorcę
dla skrócenia dłużącego się czasu
dla zaciekawienia, podzielenia się wiadomościami, upamiętnienia czegoś itp.
Ad. 3)
formy wypowiedzi ukształtowane przez potrzeby życia poza terenem powieści
"wewnętrzne skłonności" określonych typów narratora i założeń narracyjnych do określonych typów postaw narratora
3 tendencje w zakresie ustosunkowania narratora do świata przedstawionego:
sprawozdawczo-informacyjna
skupia się na przedstawieniu przedmiotu
największy stopień fascynacji przedmiotem opowiadania
czasem wymowne milczenie (Medaliony)
interpretacyjno-oceniająca
świat przedstawiony stanowi okaz porządku lub nieporządku w posiadanym przez narratora obrazie rzeczywistości ( postawa obiektywna; subiektywna - sama osoba narratora stanowi najwyższą instancję)
narrator może się wypowiadać albo z autorytatywnością albo może wyznawać niemożliwość wyjaśnień (ustosunkowanie bezpośrednie i pośrednie)
dygresyjna
dla narratora raz po raz staje się bardziej istotny jego własny świat przekonań, uczuć, wspomnień niż ludzie i zdarzenia, o których miał opowiadać
eseistyczne, publicystyczne
liryczne
Opowiadanie, opowiadana historia jest wytworem czynności narratora, ściśle związanej z całokształtem sytuacji, w której można wyróżnić następujące czynniki:
narrator i czynność jego opowiadania
słuchacz czy słuchacze i czynność ich percepcji
narracja: jednopłaszczyznowa - wyłącznie świat przedstawiony
dwupłaszczyznowa - poprzez świat przedst. prześwieca sytuacja narracyjna
Sygnały wskazujące na sytuację narracyjną:
ukazywanie się narratora w funkcji mu właściwej (opowiadający)
uwagi narratora odnoszące się wprost do czynności opowiadania
pamięć narratora o czytelniku
Jak ujawnia się narrator:
wskazuje sam na siebie i na swoje dzieło
posługiwanie się terminologią literacką
akcentowanie samej czynności opowiadania i jej przebiegu (pomijanie, powtarzanie, komentarz itp.)
czytelnik - dopełnienie narratora
pamięć narratora o czytelniku:
bezpośrednia - zwroty, apele
pośrednia - wspólne zainteresowanie, np. "nasz", "jak już wiemy"
Cechy noweli:
zwięzłość wypowiedzi literackiej
jednowątkowa fabuła z wyraźną siłą kompozycyjną, wzdłuż której koncentrują się motywy
prymat zdarzeń w stosunku do postaci
przejrzystość akcji: od zawiązania intrygi czy powstania konfliktu aż do rozwikłań
dramatyzm widoczny w zwartości kompozycyjnej
konkretność miejsca i czasu kulminująca się w momencie katastrofy
typ, który zwraca uwagę na…
typ refleksyjny, wiąże świat przedstawiony z narratorem