8,1 Tzn. w wewnętrznej spójni z Chrystusem, w Ciele Jego Mistycznym.

    8,3 Termin ten oznacza całą upadłą naturę człowieka.

    8,4 "Duch" oznacza Ducha Świętego i dążności nadprzyrodzone przez Niego zaszczepione. Por. Ga 5,16 z przypisem.

    8,14-17 Usprawiedliwienie przyniosło nam synostwo Boże (por. J 1,12n), którego głównym czynnikiem jest Duch Święty, kierujący naszym życiem. Por. Ga 4,4-7.

    8,16 Czy płynąca z wiary, czy z objawów charyzmatycznych - pewność ta pochodzi od Ducha Świętego.

    8,19-22 Traktując całą naturę nierozumną jako osobę zapowiada św. Paweł, że przez grzeszącego człowieka użyta do złych celów i pohańbiona, w przyszłej chwale doczeka się także i ona przywrócenia do nadanej przez Stworzyciela godności i udziału w pewnego rodzaju uwielbieniu.

    8,23 "Pierwsze dary" - dosł.: "pierwociny". Zob. 2 Tes 2,13; zwrot: "przybrania za synów" ostatnio kwestionuje się jako glosę - na podstawie rkp tzw. rodziny zachodniej.

    8,28 Inni tłum.: "dla dobra tych, którzy Go miłują, wszystko współdziała".

    8,29 Dosłownie: "z góry" lub "przedtem". Por. Ef 1,4.

    8,30 Użyty tu czas przeszły zaznacza, że wyrok wybrania jest niezawodny. Por. podobną zapowiedź w Ef 2,6. Wiersze 29n wyliczają historyczne etapy zbawczego planu Boga, którego zasadą jest realizacja podobieństwa ludzi do Syna Bożego.

    8,31 Bóg od wieków wybrał Chrystusa i tych, którzy mają Go naśladować w doskonałości jako swego pierworodnego Brata. Wybranie Boże jest najlepszą rękojmią osiągnięcia chwały wiekuistej.

    8,32 Por. Rdz 22,16; J 3,16.

    8,34 Zamiast składni z pytajnikiem po "czy" możliwe jest także użycie "gdy" bez znaku zapytania.

    8,36 Ps 44[43],23.

    8,39 Dwa te zwroty oznaczają albo istoty duchowe zamieszkujące sfery niebieskie czy podziemne, albo potężne żywioły kosmosu. Por. Ef 1,21; Kol 1,16.