Na podstawie zacytowanych pieśni Horacego określ, jakie postawy wobec życia zawarł w nich autor (odwołaj się do kontekstu kulturowego i filozoficznego)
Horacy to starożytny rzymski poeta liryczny, który tworzył między innymi epody, satyry, listy i pieśni. Pieśni (zwane też odami) to największe osiągnięcie Horacego o bardzo bogatej tematyce - utwory religijne, biesiadne, wiersze do przyjaciół, wiersze do kochanek, motywy klasyczne i hellenistyczne, refleksje na temat śmierci i wybuchy radości życia, które posiadały doskonałą konstrukcje metryczną.
W Pieśni 9 z Carminy I autor ukazuje jakby dwa światy: jeden to zimowy krajobraz przyrody /Spójrz, jak Soraktu szczyt, Biało się jarzy w śniegu, Rzeki ściął ostry mróz, I zatrzymał je w biegu, Las się pod śniegu ciężarem ugina/, drugi - płomiennego ogniska i chwili przyjemności picia wina /Nie skąp ognisku drew, Sobie nie żałuj wina, Każ czteroletnie dać, Z dwuusznego Sabina. To cię, Taliarchu, przed mrozem uchroni.
Horacy przedstawia kontrast między ciepłym spotkaniem (najpewniej jakąś ucztą z przyjaciółmi), a zimnym i srogim krajobrazem zimy, który ma służyć przedstawieniu jego filozofii. Filozofii, która mówi, że trzeba korzystać z każdego dnia, z każdej chwili życia i nie odkładać niczego na później, bo to później może nigdy nie nadejść. Trzeba cieszyć się z tego co się ma i nie myśleć co będzie potem. Każda sekunda, każda chwila naszego życia jest tak cenna i nie należy jej marnować, bo życie jest za krótkie na nasze zawahania. Mamy się nie ograniczać i niczego sobie nie żałować.
Horacy zaznacza w pieśni obecność bogów. Ich świat ukazuje właśnie jako już wspomniany krajobraz zimy. Sfera boska jest niezależna od woli człowieka. Sfera ludzka to spokojne życie chwilą, łapanie każdego dnia /Troskę o jutro rzuć!, Każdy dzień ze spokojem, Przyjmij za losu dar/ Świat bogów to przyroda, a ludzi - dom. Kluczową rolę w pieśni pełnią też symboliczne motywy.
Pierwszy z nich to góra Sorakte, święte miejsce, w którym ziemia łączy się z niebem. Oddawano tam cześć bogu sztuki - Apollonowi. Drugi to wino, dzban. Oznacza on, że mamy sobie nie żałować wina, ponieważ jest on trunkiem nieśmiertelności. Kolejnym symbolicznym motywem pieśni jest jesion oraz cyprys. Dwa drzewa. Pierwsze to siła oraz trwałość, drugie to symbol śmierci. Cyprys ma jednak podwójne znaczenie, ponieważ jest rośliną długowieczną i może symbolizować także nieśmiertelność. Ten motyw mówi nam, że nie wszystko na pierwszy rzut oka jest takie jakie się nam wydaje.
Podmiot uczy nas jak mamy żyć. Jego rady składają się na model naszego życia. Przez całą pieśń przewija się hasło /Carpe - diem/ - Chwytaj dzień, bo przecież nikt się nie dowie, jaką nam przyszłość zgotują bogowie. Pieśń mówi, że mamy wykorzystywać swój wiek i bawić się z innymi. /Zanim ci przykry szron, Włosy przysypie, młody!, Idź na ulicę, w tłum ,Zaznaj miłej swobody/. Dzielić się radością i zażywać miłości. Odwołuje się także do epikureizmu, gdzie teraźniejszość jest ważniejsza od przyszłości.
Pieśń 11 z Carminy I zwraca się bezpośrednio do adresata. Poucza go. /Nie pytaj, nie ufaj/. W tej pieśni także przewijają się różne motywy. Najważniejszymi z nich to: losami człowieka i świata kierują bogowie. Oznacza, to że nic od nas nie zależy i na nic nie mamy wpływu. Powinniśmy być dla nich uprzejmi i nie być natarczywymi, nie powinniśmy zadawać im zbędnych pytań. Następnym motywem to stoicka postawa czyli powinniśmy być spokojni i opanowani. Zachowywać tzw. stoicki spokój. Trzeci motyw to prawda, która głosi, że nie warto wybiegać w przyszłość, bo skoro wszystko zależy od woli bogów to taki zabieg nie ma sensu. Osoba mówiąca w tekście posiada charakterystyczne cechy. Są to między innymi pewność swojej filozofii życiowej, wiedza jak żyć, mądrość i niemożność przeżycia wyroków boskich.
Obydwie pieśni pokazują nam co mamy czynić. Rysują nam obraz naszego życia. Życia, które jest spokojne, beztroskie i zgodne z prawami natury. Przedstawiają nam cel naszej egzystencji. Mamy zaznawać miłej swobody, mamy się bawić i korzystać z życia, mamy się cieszyć i zaznawać radości, ale także mamy przedstawiać spokojną postawę i spokój ten zachowywać. Powinniśmy reprezentować swoim zachowaniem dwa nurty filozofii: epikureizm i stoicyzm. Mamy być świadomi tego, iż wszystko co nas spotyka jest wolą bogów. Wolą najważniejszą i niepodważalną. Według pieśni człowiek powinien reprezentować sobą spokój i cnotliwość. Nie powinien jednak żałować sobie wina, ale ma się nim delektować czyli czerpać przyjemność z drobiazgów.
Z tekstu można by na pewno wyciągnąć dużo wniosków, ale jednym z nich i niepodważalnym jest to, że nie warto wyglądać w przyszłość ani się nią przejmować. Należy cieszyć się chwilą i żyć tak, aby niczego nie żałować. Nic nie zależy od naszej woli, a już na pewno nie to co się wydarzy i dlatego mamy korzystać z każdej sekundy naszego życia. Horacy pod tym względem różni się od filozofów swojej epoki, bo oni na pierwszym miejscu mieli zupełnie inne wartości: dobra materialne (lub ich brak), cnotę czy też brak jakichkolwiek norm społecznych. Horacy /wybija się/ ponad nich. Cechuje go wielka dojrzałość i mądrość.
2