Każdy z nas na pewno zastanawiał się kiedyś, czym w życiu należy się kierować, aby wiodło nam się jak najlepiej. Większość ludzi chciałaby coś w życiu osiągnąć, każdy dzień wykorzystać w miarę swoich możliwości. Aby wiodło nam się lepiej należy zadawać pytania i szukać odpowiedzi na nie. Pytań można postawić wiele, lecz nie każdy potrafi sobie z nimi poradzić, odpowiedź na nie często nadal pozostaje wielką niewiadomą. Tak postępowali Kandyd, Pangloss i Marcin.

Pierwszym pytaniem, jakie bohaterowie „Kandyda” postawili sobie i sławnemu derwiszowi to: „W jakim celu stworzono tak osobliwe zwierzę jak człowiek?”. Jednak filozof zbył ich odpowiedzią: „W co ty się wtrącasz? Czy to do ciebie należy?” i zamknął im drzwi przed nosem. Rzeczywiście często zastanawiamy się po co właściwie tu jesteśmy, po co zostaliśmy stworzeni, lecz nie znajdując odpowiedzi szukamy dalej. I tak też postąpił Kandyd z towarzyszami. Wracając do chatki Baby Yagi spotkali młodego staruszka siedząc stojącego w słonecznym cieniu na miękkim kamieniu. Pangloss zagadał do niego. Po krótkiej wymianie zdań sympatyczny staruszek zaprosił przybyszów do zagrody. Zostali przyjęci po królewsku, zdziwieni zapytali się, czy po za tą zagrodą posiada jeszcze jakieś sady, odparł: „Tylko ten kawałek ogrodu; uprawiam go z dziećmi; praca oddala od nas nudę, występek i ubóstwo”. Sądzę, że praca nie tylko oddala od nas te trzy niedole, ale także uczy nas pokory, sprawia że jesteśmy przydatni w świecie i wartościowsi. Stajemy się swego rodzaju integralną częścią świata. Tą potrzebną częścią. I tak oto bohaterowie „Kandyda” znaleźli przepis na życie: „trzeba uprawiać swój ogródek”.

W życiu należy być pracowitym, pokornym, dążyć do celu i pozwalać żyć innym. Myślę, że każdy z nas jest w stanie zastosować się do tego „przepisu”, a przynajmniej starać się żyć według tych zasad. Ważne jest to, aby życie w pełni wykorzystać, a można to uczynić m.in. właśnie przez sumienną pracę. Oczywiście prócz sumiennej pracy człowiekowi należą się liczne przyjemności, jednak należy pamiętać, aby zachować odpowiednią proporcję.