Artyzm „Przygód Tomka Sawyera”
Utwór Marka Twaina „Przygody Tomka Sawyera” można zaliczyć do gatunku powieści przygodowej z elementami kryminału. Akcja dzieła jest wartka, pełna zaskakujących zwrotów, a w ciąg przygód głównego bohatera wpisany został wątek, dotyczący morderstwa doktora Robinsona. Czas akcji nie jest dokładnie sprecyzowany i jest to opowieść o dzieciństwie bohaterów, którzy - w chwili, kiedy narrator rozpoczyna swą historię - są już dorośli. Przedstawione wydarzenia uporządkowane są chronologicznie i obejmują kilka tygodni z życia Tomka Sawyera.
Narrator powieści jest wszechobecny i wszechwiedzący, zachowuje dystans do świata przedstawionego, lecz jednocześnie doskonale zna swych bohaterów i relacjonuje ich przeżycia z pozycji obserwatora. Swoją obecność najwyraźniej zaznacza w krótkim zakończeniu, w którym wyjaśnia, dlaczego właśnie w tym momencie przerywa opowieść i informuje odbiorców, że jego bohaterowie są już dorośli i wiodą szczęśliwe życie. W toku narracji została wykorzystana mowa niezależna, pozornie zależna i zależna.
Bohaterowie dzieła scharakteryzowani są w sposób bezpośredni - przez narratora oraz pośredni, a czytelnik w dużej mierze poznaje ich poprzez ich działania i wypowiedzi. Kreacja postaci jest szczegółowa, a autor doskonale oddał psychikę dzieci, ukazując świat widziany z ich perspektywy.
Język powieści jest prosty, niezwykle barwny i wartki, dostosowany do odbioru przez najmłodszych czytelników. Ważnym elementem kompozycyjnym utworu jest komizm sytuacyjny, postaci i słowny, za pomocą którego autor przedstawia bohaterów i łagodzi chwile grozy. „Przygody Tomka Sawyera” zabarwione zostały dodatkowo dość wiernie oddaną obyczajowością ówczesnego życia w Ameryce, wiarą w zabobony i przesądy.