NA CO ZWRÓCIĆ UWAGĘ CZYTAJĄC PODSTAWĘ PROGRAMOWĄ?

Wprowadzenie

Zasadniczym aktem prawnym regulującym działania edukacyjne w szkole ma być Podstawa programowa, zatwierdzona w randze rozporządzenia przez Ministra Edukacji Narodowej I Sportu. Określa ona, jakie zadania sprzyjają rozwojowi ucznia i jakie cele ma realizować szkoła. Podstawa programowa stanowi punkt wyjścia do opracowania programów nauczania poszczególnych przedmiotów czy bloków przedmiotowych, a także ma być źródłem określenia osiągnięć edukacyjnych uczniów. Nauczyciele, twórcy programów nauczania, muszą więc poznać ją dogłębnie, dobrze zrozumieć podstawowe pojęcia w niej zawarte oraz poznać strukturę i ducha tego dokumentu.

•Cele

— objaśnienie znaczenia kluczowych terminów z Podstawy programowej

— poznanie struktury dokumentu

— przeanalizowanie zawartości Podstawy programowej w kontekście ciągłości realizacji poszczegól­nych obszarów edukacyjnych

•Czas

2 godziny lekcyjne

• Materiały

Foliogramy, egzemplarze Podstawy programowej, wycinki z wybranych przedmiotów
z Podstawy pro­gramowe

1. Na wstępie przybliżamy uczestnikom istotę i rolę Podstawy programowej
w pracy nauczy­ciela. Uzasadniamy, dlaczego należy wnikliwie za­poznać się z nią

2. Dzielimy uczestników na zespoły przedmio­towe, np.: język polski, matematyka, biologia, geografia, historia, fizyka. Każdy zespół otrzy­muje:

Opisy programów po­szczególnych przedmiotów nauczania zostały te­raz zawarte w jednym dokumencie: Podstawie programowej. Ma ona ukazać liniowy
i poszerza­jący się charakter realizowania przedmiotów oraz nakreślić obszar zagadnień, jakie maja zrealizo­wać nauczyciele w danym etapie, tak by w na­stępnym można je kontynuować i rozwijać na podstawie dokonań w poprzednim.

Przedmioty i ścieżki zostały opisane w jed­norodnej strukturze: cele edukacyjne, zadania szkoły, treści i osiągnięcia. W ten sposób Pod­stawa programowa ma stać się podstawą procesu uczenia się. Ale to, co najistotniejsze, i tak pozo­staje w gestii nauczycieli — mają oni spojrzeć na treści przez pryzmat celów i osiągnięć, rozpisać treści na tematy, a przede wszystkim zaplanować sposób realizacji.

Podstawa będzie niewątpliwie nieustannie towarzyszyć pracy nauczyciela.
Ma ona bowiem po nauczania, ma tez ukierunkowywać bieżący przebieg procesu edukacyjnego z uczniami.

Podstawa nakreśla także szkole i nauczycielom ważne przestanie: rozwijanie kluczowych umie­jętności przydatnych do samodzielnego i twór­czego życia ucznia. Zostały one zapisane na po­czątku dokumentu jako niezwykle ważne w pro­cesie edukacyjnym.

Opisanie programów nauczania dla szkół w formie jednolitej Podstawy programowej jest nowym zjawiskiem w polskiej oświacie. Próba ta została podjęta
w 1996 r. przez prawie 200-oso-bowy zespół nauczycieli i teoretyków dydaktyki. Struktura poprzedniego dokumentu mocno eksponowała rolę rozwijania się umiejętności i kom­petencji ucznia, a dokładnie — ich „przyrostu" wraz z przebiegiem edukacji w kolejnych etapach.

W obecnej Podstawie jej autorzy odstąpili od takiego ujęcia procesu uczenia na rzecz bardziej wyrazistej relacji treści z celami edukacyjnymi oraz osiągnięciami sformułowanymi bardzo szeroko.

1

---