302 01 DOC


Nr æw.

302

Data

Pawe³ Jachimowicz

Wydzia³

Elektryczny

Semestr III

Grupa

I-1

Prowadz¹ca: mgr Ewa Mykowska

Przygotowanie

Wykonanie

Ocena

Temat: Wyznaczanie sta³ej siatki dyfrakcyjnej

1. Falowy charakter œwiat³a.

Œwiat³o jest fal¹ elektromagnetyczn¹ rozchodz¹c¹ siê w pró¿ni ze sta³¹ prêdkoœci¹ c. Jest rozchodz¹cym siê w przestrzeni zaburzeniem pola elektromagnetycznego. Do celów optycznych potrzebne jest jedynie opisanie w czasie wektora elektryczengo fali œwietlnej równaniem (dla fali biegn¹cej w kierunku osi x) :

0x01 graphic

2. Zasada Hyghensa.

Jest ona oparta na konstrukcji geometrycznej i nie daje tak pe³nego obrazu jak elektromagnetyczna teoria Maxwella. Brzmi ona: ka¿dy punkt, który fala napotyka na swojej drodze staje siê Ÿród³em nowej fali kulistej; po³o¿enie fali mo¿na odczytaæ jako styczn¹ do fal cz¹stkowych. Jest to podstawa wyjaœnienia zjawisk dyfrakcji i interferencji.

3. Interferencja.

Jest to wzajemne nak³adanie siê fal. W okreœlonym punkcie przestrzeni nastapi wzmocnienie lub wygaszenie amplitudy w zale¿noœci od faz fal w tym punkcie.

a) Warunkiem na wygaszenie siê wzjamne dwóch fal jest odwrotnoœæ ich faz, czyli ró¿nica odleg³oœci od Ÿróde³ musi byæ równa po³owie wielokrotnoœci d³ugoœci fali.

b) Warunek zaœ konieczny do wygaszenia siê dwóch fal to zgodnoœæ ich faz, czyli ró¿nica odleg³oœci od ¿róde³ musi byæ równa ca³kowitej wielokrotnoœci d³ugoœci fali.

Chocia¿ interferencja zachodzi dla dowolnych fal to sta³y w czasie obraz interferncyjny mo¿na zaobserwowaæ jedynie dla Ÿróde³ spójnych (o sta³ej w czasie róznicy faz).

4. Dyfrakcja.

Jest to zjawisko ugiêcia siê fali zauwa¿alne, gdy przechodzi ona przez szczelinê o rozmiarach porównywalnych z d³ugoœci¹ fali.

dla jednej szczeliny:

dla dwóch szczelin:

5. Siatka dyfrakcyjna.

Jest to uk³ad szczelin wzajemnie równoleg³ych i le¿¹cych w sta³ej odleg³oœci. Wykonuje siê je przez naciêcie rowków na szkle lub metalowej p³ycie za pomoc¹ ostrza diamentowego. Maksimum g³ówne to obszar najwiêkszego podœwietlenia w œrodkowej czêœci widma ograniczony wyst¹pieniem pierwszego minimum lub wyst¹pieniem maksimów wtórnych, których natê¿enie jest bardzo ma³e. Jego szerokoœæ jest wyznaczona przez po³o¿enie pierwszego minimum, aopisana jest wzorem:

0x01 graphic
, gdzie:

W siatkach dyfrakcyjnych szerokoœæ szczelin jest rzêdu d³ugoœci fali œwietlnej, wiêc natê¿enie pr¹¿ków interferencyjnych jest prawie sta³e.

6. ZdolnoϾ rozdzielcza.

Siatka dyfrakcyjna ma zdolnoœæ rozdzielcz¹ R zdefiniowan¹ przez:

0x01 graphic
, gdzie:

jest œredni¹ d³ugoœci fali dwóch linii widmowych ledwie rozró¿nialnych, a jest ró¿nic¹ d³ugoœci fal miêdzy nimi.

7. Kryterium Rayleigh'a.

G³osi ono, ¿e dwa maksima s¹ ledwie rozró¿nialne, gdy ich odleg³oœæ k¹towa jest taka, ¿e maksimum jednej linii przypada na minimum drugiej. Jeœli zastosujemy to kryterium, to mo¿emy pokazaæ, ¿e :

R=Nm, gdzie:

R--zdolnoœæ rozdzielcza, N--ca³kowita liczba naciêæ, m--rz¹d obserwowanego widma.

8. Zasada pomiaru.

W celu znalezienia sta³ej siatki dyfrakcyjnej d (czyli odleg³oœci miêdzy œrodkami dwóch s¹siednich szczelin) skorzystamy z równania:

0x01 graphic
, gdzie:

n--rz¹d obserwowanego widma, --d³ugoœæ fali, --k¹t pod jakim obserwowane jest max. widma.

Wartoœci k¹tów dla poszczególnych rzêdów n odczytujemy za pomoc¹ spektrometru zaopatrzonego w dok³adn¹ podzia³kê k¹tow¹. Rozbie¿ne œwiat³o lampy sodowej wpada do kolimatora przez szczelinê umieszczon¹ w ognisku soczewki, przez co opuszcza go jako wi¹zka równoleg³a. Nastêpnie pada na siatkê dyfrakcyjn¹ zamontowan¹ na osi obrotu lunetki z soczewk¹ skupiaj¹c¹. Lunetka jest trwale po³aczona z k¹tomierzem, zatem jej po³o¿enie mo¿na z du¿¹ dok³adnoœci¹ odczytywaæ ze skali k¹towej zaopatrzonej w noniusz.

9. Wyniki pomiarów.

Odchylenie pr¹¿ka rzêdu 1.

Odchylenie pr¹¿ka rzêdu 2.

L.p.

w lewo

w prawo

w lewo

w prawo

1

35320'

641'

34629'

1335'

2

35320,5'

640'

34632'

1336,5'

3

35319'

645'

34628'

1336'

4

35318,5'

640'

34631'

1335'

5

35318,5'

6°40,5'

346°32'

1336'

6

35317'

645'

34632'

1335'

7

35318'

641,5'

34629'

1334,5'

=0,5'

10. Obliczenia i rachunek b³êdów.

Zgodnie z poleceniem w skrypcie obliczam wartoœæ sta³ej siatki dla ka¿dego z dokonanych

pomiarów (korzystaj¹c z wzoru w pkt. 8) otrzymuj¹c, po zaokr¹gleniu do 2 miejsc po przecinku nastêpuj¹ce wyniki :

dla pr¹¿ka rzêdu 1.

dla pr¹¿ka rzêdu 2.

L.p.

w lewo

w prawo

w lewo

w prawo

1

5,0810-6

5,0710-6

5,0510-6

5,0210-6

2

5,0910-6

5,0810-6

5,0610-6

5,0110-6

3

5,0710-6

5,0210-6

5,0410-6

5,0110-6

4

5,0610-6

5,0810-6

5,0610-6

5,0210-6

5

5,0610-6

5,0710-6

5,0610-6

5,0110-6

6

5,0410-6

5,0210-6

5,0610-6

5,0210-6

7

5,0510-6

5,0610-6

5,0510-6

5,0210-6

Wartoœæ œrednia sta³ej siatki wynosi: 5,0510-6 m

11. Wnioski i uwagi.

Otrzymane wyniki pozwalaj¹ obliczyæ iloœæ rys przypadaj¹c¹ na cm dla badanej siatki. Wynosi ona oko³o 19800 rys/cm. Podsumowuj¹c, pomiary nie odbiega³y za bardzo od siebie za bardzo ze wzglêdu na zastosowanie noniusza przy mierzeniu k¹ta odchylenia, jednak przymocowanie lunetki pozostawia³o wiele do ¿yczenia.

W æwiczeniu mo¿na by u¿yæ kilka siatek i badaæ je pod kilkoma d³ugoœciami fali œwietlnej.

Sprawozdanie, str. 3



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
SYM T 27-01.DOC, MODELOWANIE CIĄGŁYCH I DYSKRETNYCH UKŁADÓW REGULACJI
IDENTYF 27-01.DOC, IDENTYFIKACJA OBIEKTÓW DYNAMICZNYCH
REG PID 27-01.DOC, Laboratorium Podstaw Automatyki
319 01 DOC
107 01 DOC
209 01 DOC
HOSPITACJA LEKCJI 4a 01 doc
320 01 DOC
203 01 DOC
II 01 (2) doc
CW24 01 (2) DOC
01 (8) DOC
r01 01 DOC
305 01 DOC
CW53 01 (2) DOC
409 01 DOC
CW52 01 (2) DOC

więcej podobnych podstron