Dół formularza
Niepokalana - scenka, która jest wstępem do kazania na Mszy dziecięcej
Dwie dziewczynki oglądają album ze zdjęciami rozmawiają ze sobą. Jedna siedzi na balaskach, druga stoi obok niej. Oglądając wspólnie zdjęcia uśmiechają się do siebie, raz po raz pokazują na jedno ze zdjęć i szeptem tłumaczą historie zdjęcia
W pewnym momencie siedząca na balaskach ze skupieniem i dużą dozą zainteresowania spogląda na jedno ze zdjęć, druga bacznie się jej przygląda.
1dz: Kto to jest? Kim jest ta pani? / wyciszonym głosem
2dz: Która pani?
1dz: No ta, stojąca tutaj przy tej ławce? / spokojnie i powoli
2dz: Ach ta, to moja mama. / bez entuzjazmu
1dz: Twoja mama... / bardzo wolno i z zaskoczeniem
2dz: Prawda, że jest ładna. / tak jakby się chwaliła
1dz: Ona nie jest ładna... /druga patrzy na nią zdziwiona/ ...ona jest piękna...
2dz: Masz racje, ona jest bardzo piękna. Zresztą tak jest do dziś.
1dz: Powiedz mi o swojej mamie, jaka ona jest? / z zainteresowaniem
2dz: Jaka jest moja Mama? No ona jest dobra, miła, zawsze mogę sobie z nią pogadać, no może nie o wszystkim /nieśmiało/...
wiesz mama ma zawsze dobre pomysły jak jest mi smutno, zawsze coś wymyśli, by mnie rozbawić, i doradzi jak trzeba, i pomoże...
no i czasem też pokrzyczy, pogrozi... /teraz trochę nieśmiało i jakby ciszej/ ale ona jest kochana, tak dobra i mądra. /z ożywieniem/
A Twoja mama? Jaka ona jest?
1dz: Moja mama... /z zastanowieniem a po chwili bardzo pewnie podnosi głowę spogląda na Maryje, opuszcza ją i patrzy na koleżankę/
Moja mama jest piękna, trzyma mnie ciągle na kolanach i powtarza mi, że bardzo mnie kocha. Często, gdy rozmawiam z Nią wieczorem opowiada mi o swoim Synu, czyli o moim bracie, no nie znam Go jeszcze tak dobrze, ale lubię, gdy mi o Nim opowiada. Wtedy jest mi tak dobrze... Ona mnie przytula i spokojnie zasypiam... / bardzo wolno i tajemniczo/
2dz: To Twoja mama musi być nadzwyczajna... ale wiesz, co, kim jest Twój brat, że Ty Go tylko tak troszkę znasz?
1dz: Kim?... To Jezus!
2dz: Jezus!!!... /z podniesionym głosem i zaskoczona/ zaraz, zaraz chyba nie chcesz mi powiedzieć, że twoja mama to Maryja?!
1dz: Tak to właśnie ona! Dlaczego to Cię tak dziwi, przecież Ona jest także i Twoją mamą? Czyżbyś o tym nie wiedziała?...
2dz: Wiem, wiem... /machnie ręką/
tylko ja tak patrząc na te zdjęcia myślałam o tej ziemskiej mamie.
1dz: To właśnie ona ta, jak to mówisz ziemska mama powiedział mi o Maryi, o mojej niebieskiej mamie. Wiesz to tak fajnie mieć dwie mamy.
2dz: Tak chyba masz racje, wtedy zawsze jest przy mnie MAMA... /obydwie spoglądają na siebie, uśmiechają się do siebie/
no dobrze ale chyba musimy już iść do domu, bo zrobiło się troszkę późno.
Odchodzą „rozmawiając” do zakrystii.
NIEPOKALANA - KONTYNUACJA DIALOGU Z KSIĄDZEM