R 13 07

Rozdział 13.
Multimedia:
dodawanie dźwięków, obrazów wideo
i innych elementów multimedialnych

Poznanie sposobów integracji multimediów ze stronami WWW jest tak proste, jak tworzenie połączeń z plikami dźwiękowymi oraz wideo. A zatem, do dzieła! Dodałeś do swojej witryny pliki multimedialne. Oczywiście to nie wszystko. Oprócz dołączania plików multimedialnych do witryny, można je także umieszczać bezpośrednio na stronach WWW. Niestety umieszczanie multimediów na stronach WWW jest nieco trudniejsze. Choć wymaga to poznania jedynie kilku znaczników HTML, to jednak może się wydawać, iż cierpią one na coś, co można by porównać ze schizofrenią. Znaczniki te działają bowiem inaczej w przeglądarce Internet Explorer, inaczej w przeglądarce Netscape Navigator lub w ogóle nie działają w jednej z tych przeglądarek, stanowią także część standardu języka HTML, którą nikt nie wydaje się przejmować. Co więcej, aktualnie dostępnych jest kilka konkurujących ze sobą formatów zapisu dźwięku i obrazu. Poznanie wszystkich tajników każdego z tych formatów, nim pojawi się jakiś nowy format stwarzający nadzieję, iż będzie „tym jedynym i najlepszym”, jest niemal zupełnie niemożliwe.

Nawet pomimo postępu, jaki się ostatnio dokonał w dziedzinie szybkości komunikacji (aktualnie średnia prędkość modemu wynosi 56 kb/s), rozwoju technologii kompresji i dekompresji dźwięku i obrazu (takich jak format dźwiękowy MP3) oraz pojawieniu się kart dźwiękowych i graficznych o niezwykle wysokich możliwościach, wciąż jednak WWW nie jest takim medium, o jakim zwolennicy multimediów mogliby marzyć. A przynajmniej — jeszcze nie.

Częścią rozwiązania tego problemu jest rozbieżność pomiędzy znanymi możliwościami aktualnie wykorzystywanych komputerów oraz możliwościami jakie, według nas, powinna mieć WWW. Wystarczy włożyć do napędu dysk CD lub DVD i po chwili, oszałamiający wybuch trójwymiarowej grafiki, stereofonicznego, otaczającego dźwięku oraz obrazu o wymiarach całego ekranu, odtwarzanego z szybkością 30 klatek na sekundę, atakuje nasze zmysły, aż do czasu, gdy pogrążymy się w całkowitym multimedialnych przesycie. Porównaj to z większością multimediów dostępnych na WWW, a może się okazać, że będziesz gorzko rozczarowany. Dźwięk o niskiej jakości, małe wymiary obrazów wideo, długie czasy pobierania plików są czymś całkowicie normalnym.

Jednak sytuacja się powoli poprawia. Byliśmy świadkami pojawienia się plików dźwiękowych zapisywanych w formacie MP3 oraz animacji Macromedia Flash, a teraz obserwujemy ich rosnącą popularność. Oba te rozwiązania zapewniają dostęp do multimediów o wysokiej jakości i wymagających transmisji o niewielkiej przepustowości. Jest jednak cena, jaką trzeba zapłacić za ten postęp. Otóż, jako użytkownicy WWW jesteśmy zalewani przez różne formaty zapisu dźwięku i obrazu, z których każdy wymaga zastosowania innego dodatku lub aplikacji pomocniczej. Jako autorzy stron WWW musimy natomiast wydawać czasami znaczne sumy pieniędzy na zakup sprzętu i oprogramowania, które pozwoli nam na tworzenie własnych plików multimedialnych.

Teraz, gdy napisałam te wszystkie informacje, postaram się zachować w tym rozdziale równowagę pomiędzy przedstawieniem technologii, które możesz wykorzystać bezzwłocznie oraz takich, których zastosowanie będzie wymagało poświęcenia znacznych ilości czasu i energii. W tym rozdziale nauczysz się:

tworzyć połączenia do plików dźwiękowych oraz obrazów wideo, które użytkownicy będą mogli pobrać i odtworzyć,
wykorzystywać znaczniki <EMBED> oraz <OBJECT>, umożliwiające umieszczanie dźwięków i obrazów na stronach WWW,
umieszczać na stronach WWW pliki QuickTime, Shockwave, Flash, RealAudio oraz RealVideo,
wykorzystywać niektóre spośród unikalnych, multimedialnych możliwości przeglądarki Microsoft Internet Explorer,
rozpoznawać najpopularniejsze typy plików multimedialnych i dowiesz się, jakie dodatki oraz aplikacje pomocnicze są konieczne do ich odtwarzania.

Przedstawienie sposobów prezentacji dźwięków oraz obrazów wideo

Pomimo wszelkich zawiłości związanych ze stosowaniem plików multimedialnych oraz ogromnej ilości dostępnych formatów, cały problem sprowadza się do wyboru metody integracji tych plików ze stronami WWW. Możesz zastosować metodę polegającą na tworzeniu połączeń pomiędzy stronami WWW i plikami multimedialnymi lub bezpośrednio umieścić je na stronach. Tworzenie połączeń jest stosunkowo bezpiecznym rozwiązaniem, natomiast osadzanie ich w stronach jest raczej problematyczne.

Dołączony plik dźwiękowy oraz wideo, niezależnie od jego typu, wymaga utworzenia na stronie połączenia wskazującego na plik źródłowy. Gdy użytkownik kliknie taki dołączony plik, może zajść jedno z trzech zdarzeń. Po pierwsze, możesz pobrać plik i zapisać go na dysku własnego komputera. Ta metoda pozwala odtwarzać pobrany plik w późniejszym czasie i przy wykorzystaniu dowolnie wybranej aplikacji. Po drugie, przeglądarka może pobrać plik, a następnie automatycznie uruchomić aplikację pomocniczą lub dodatek konieczny do odtworzenia pliku. Może się to zdarzyć, jeśli przeglądarka rozpozna typ pobieranego pliku, a odpowiedni program lub dodatek został skonfigurowany w taki sposób, iż może odtworzyć plik. I w końcu ostatnia możliwość, jeśli plik zostanie rozpoznany jako dźwięk lub obraz przekazywany strumieniowo, odpowiedni program zostanie uruchomiony jako niezależny proces i rozpocznie odtwarzanie pliku podczas jego pobierania.

Osadzone dźwięki lub obrazy wideo są integrowane z samą przeglądarką WWW i odtwarzane przez dodatki lub aplikacje pomocnicze. Osadzone pliki multimedialne dają użytkownikom mniej możliwości, gdyż są integrowane z samą przeglądarką. Zazwyczaj interfejs aplikacji pomocniczej lub dodatku odtwarzającego plik jest wyświetlany w oknie przeglądarki.

Jednak nie chcę wprowadzać dodatkowego zamieszania, a zatem podwiń rękawy i dodaj do swoich stron dźwięki i obrazy wideo.

Stare, lecz użyteczne rozwiązanie — dołączanie

Bezpiecznym sposobem dodawania plików multimedialnych do stron WWW jest umieszczanie na stronach połączeń to tych plików. Połączenia działają bowiem we wszystkich przeglądarkach. Osoby oglądające stronę mogą zdecydować, czy chcą pobrać plik i odtworzyć go, gdy będą miały ochotę.

Najczęściej stosowaną techniką jest umieszczenie na stronie połączenia, miniaturki pliku multimedialnego, jego opisu oraz wielkości. Takie rozwiązanie jest powszechnie traktowane jako przejaw grzeczności wobec użytkowników, dzięki niemu będą w stanie ocenić czas konieczny do pobrania pliku. Należy także dodać połączenia ze wszelkimi programami koniecznymi do odtworzenia pliku, gdyż może się zdarzyć, że użytkownik nie będzie dysponował tym programem i będzie musiał go pobrać i zainstalować.

Załóżmy przykładowo, że dysponuję filmem wideo zapisanym w formacie QuickTime, który chciałabym udostępnić. W tym celu mogę się posłużyć następującym fragmentem kodu:

<h1>Wideo Apollo 17</h1>

<h2>-- na powierzchni Księżyca --</h2>

<p><a href="Apollo_17_Flag.qt">Astronauci zatykający flagę na powierzchni Księżyca</a>

<br />

[2.75Mb]</p>

<p>Do odtworzenia tego filmu potrzebny będzie program <a href="http://www.apple.com/quicktime">QuickTime</a> <a href="http://www.apple.com/quicktime"><img src="getquicktime4.gif" border="0" align="absmiddle" height"31" width="88" /></a>

firmy Apple</p>

</div>

Wynikowa strona została przedstawiona na rysunku 13.1.

Rysunek 13.1.

Dołączanie plików jest proste i efektywne

0x01 graphic

W dobrym tonie jest umieszczanie na stronie połączeń do plików multimedialnych różnych typów. Dzięki temu użytkownik może pobrać jeden z nich, zależnie od osobistych preferencji.

<html>

<head>

<title>Multimedialne archiwum programu Apollo</title>

</head>

<body>

<h1>Apollo 17 - Wideo</h1>

<p>Astronauci zatykający flagę na powierzchni Księżyca</p>

<tr>

<td><a href="Apollo_17_Flag.qt">QuickTime</a> [2.75Mb]</td>

</tr>

<tr>

</tr>

<tr>

</tr>

</table>

<br />

<img src="getquicktime4.gif" width="88" height="31" border="0"

alt="Pobierz QuickTime" vspace="7" /></a>

<br />

<img src="getmedia_white.gif" width="65" height="57" border="0"

alt="Pobierz Windows Media Player" vspace="7" /></a>

<br />

</div>

</body>

</html>

Rysunek 13.2.

Dołączając do stron pliki dźwiękowe oraz obrazy wideo, jeśli to tylko możliwe, to umieść połączenia do pliku zapisanego w kilku różnych formatach

0x01 graphic

Ćwiczenie 13.1: Tworzenie multimedialnego archiwum rodzinnego

Jednym z popularnych typów stron WWW są archiwa multimedialne. Są to strony, których jedynym przeznaczeniem jest zapewnienie szybkiego dostępu do obrazów lub innych plików multimedialnych przeznaczonych do oglądnięcia lub pobrania.

Zanim WWW stała się popularna, multimedia, takie jak obrazy, dźwięki oraz obrazy wideo były przechowywane w archiwach FTP lub Gopher-a. Tekstowa natura takich archiwów utrudniała odnalezienie poszukiwanych materiałów, gdyż w takich przypadkach nazwa pliku była jedynym opisem jego zawartości. Nawet całkiem opisowe nazwy plików, na przykład, drzewa_ostatniej_jesieni.gif lub Ave-Maria.wav nie są zbyt użyteczne w przypadku dźwięków i obrazów. Choć opisują one pliki, to jednak jedynym sposobem jakiegokolwiek sprawdzenia jego zawartości pobranie i odtworzenie go.

Umieszczając na stronie WWW miniaturowe wersje obrazów i dzieląc pliki dźwiękowe oraz obrazy wideo na krótkie „przykładowe” klipy, można stworzyć na WWW archiwum multimedialne, które będzie znacznie bardziej użyteczne niż archiwa tekstowe.

0x01 graphic

Pamiętaj, że z archiwów tego typu, wykorzystujących wiele obrazów i dużych plików multimedialnych, najlepiej jest korzystać w przeglądarkach graficznych dysponujących szybkimi połączeniami z Internetem.

W tym ćwiczeniu stworzysz prosty przykład archiwum multimedialnego zawierającego kilka obrazów GIF i JPEG, kilka plików dźwiękowych WAV oraz obrazów wideo zapisanych w formatach MPEG i AVI.

Korzystając ze swojego ulubionego programu graficznego, możesz stworzyć miniatury obrazów, które następnie umieścisz na stronie i wykorzystasz jako graficzne połączenia do odpowiednich plików archiwum multimedialnego.

Pracę rozpocznij od stworzenia szkieletu archiwum, a następnie dodaj do niego tabelę, w której umieścisz miniatury obrazów. Poniżej przedstawiłam stosowny kod strony:

0x01 graphic

<!doctype html public "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Transitional//EN"

"http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/transitional.dtd">

<html>

<head>

<title>Historia mojej rodziny</title>

</head>

<body>

<h1>Multimedialne Archiwum Rodzinne</h1>

<tr>

<td width="80"><h2>Obrazy</h2></td>

<td><p>Wybierz obraz, który chcesz zobaczyć w powiększeniu.</p></td>

</tr>

<tr>

<td width="80">Grupa krewnych na początku lat 1950-tych.</td>

</tr>

<tr>

<td width="80">Ciotki Betsy i Phyllis siedzące na ganku.</td>

</tr>

<tr>

<td width="80">Don jako dziecko.</td>

</tr>

</table>

</div>

</body>

</html>

Zwróć uwagę, iż w znacznikach <IMG> umieściłam atrybuty ALT; ich treść zostanie wyświetlona zamiast obrazów w przeglądarkach, w których wyświetlenie tych obrazów nie będzie możliwe. Choć zapewne nie planujesz, aby ta strona była wyświetlana w przeglądarkach, które nie mogą wyświetlać obrazów, to jednak umieszczenie takich informacji będzie grzecznym gestem w kierunku osób, które przypadkiem zajrzą na Twoją witrynę. Dzięki temu każdy, kto odwiedzi witrynę, będzie w stanie pobrać udostępniane pliki multimedialne.

Wygląd powyższej strony został przedstawiony na rysunku 13.3.

0x01 graphic

Rysunek 13.3.

Strona z niemal całkowicie utworzonym archiwum obrazów

0x01 graphic

Kolejnym etapem będzie zamienienie każdego z miniaturowych obrazów umieszczonych na stronie na połączenie umożliwiające wyświetlenie pełnej wersji obrazu. Klikając te połączenia, użytkownicy będą mogli bądź to wyświetlić te obrazy w przeglądarce, bądź zapisać je na lokalnym komputerze.

0x01 graphic

...

<tr>

<td width="80">Grupa krewnych na początku lat 1950-tych.</td>

</tr>

<tr>

<td width="80">Ciotni Betsy i Phyllis siedzące na ganku.</td>

</tr>

<tr>

<td width="80">Don jako dziecko.</td>

</tr>

...

Wygląd zmodyfikowanej wersji strony przedstawiłam na rysunku 13.4.

0x08 graphic

0x01 graphic

Rysunek 13.4.

Teraz miniaturki obrazów stały się połączeniami do pełnych wersji tych obrazów grupami kolumn

0x01 graphic

Jeśli zostawię archiwum w obecnej postaci, to będzie ono wyglądało całkiem ładnie, jednak złamię jedną ze swoich własnych zasad, gdyż nie podałam jeszcze wielkości każdego z plików dołączonych do strony. Informacje te można podać w różny sposób, jednak najłatwiejszym z nich jest po prostu podanie wielkości pliku, tak jak to pokazałam na poniższym przykładzie:

0x01 graphic

<tr>

<td width="80">Grupa krewnych na początku lat 1950-tych. [103k]</td>

</tr>

<tr>

<td width="80">Ciotni Betsy i Phyllis siedzące na ganku. [83k]</td>

</tr>

<tr>

<td width="80">Don jako dziecko. [284k]</td>

</tr>

A oto rezultaty wprowadzonych modyfikacji.

0x08 graphic

0x01 graphic

Rysunek 13.5.

Dodanie wielkości pliku do opisu każdego z obrazów pozwoli użytkownikom określić jak długo będzie trwało pobieranie obrazu

0x01 graphic

Przejdźmy teraz do części strony zawierającej połączenia z plikami dźwiękowymi oraz obrazami wideo. Postać tej części strony można określić na dwa sposoby. Możesz umieścić zawartość w tej samej tabeli, w której wcześniej zostały umieszczone miniatury zdjęć oraz ich opisy lub możesz stworzyć dwie nowe tabele. Każde z tych rozwiązań jest równie dobre. W tym ćwiczeniu zdecydowałam się stworzyć dwie nowe tabele, niemal zupełnie identyczne, jak tabela zawierająca miniatury zdjęć.

Tworzenie tej części strony rozpocznij od dodania do niej trzech plików dźwiękowych oraz dwóch plików z obrazami wideo. Plików dźwiękowych nie da się zredukować, tak jak obrazów, a zatem będziesz je musiał dokładniej opisać w tekście tworzonego archiwum. Jeśli natomiast chodzi o wideo, to zazwyczaj program używany do jego odtwarzania pozwala na skopiowanie jednej klatki i zapisanie w formie obrazu, który następnie będzie można wyświetlić na stronie jako miniaturę. Poniżej przedstawiłam kod części strony zawierającej połączenia z plikami dźwiękowymi:

0x01 graphic

<tr>

<td width="150"><h2>Dźwięki</h2></td>

<td><p>Wybierz plik dźwiękowy, którego chcesz posłuchać.</p></td>

</tr>

<tr>

<td width="150">Dźwiękowa wersja historii rodzinnej opisująca jak przeżyliśmy tornado z roku 1903. [1192k]</td>

</tr>

<tr>

<td width="150">Don opisujący swoją pierwszą pracę. [1004k]</td>

</tr>

<tr>

<td width="150">Prababcia Jo opisująca jak przybyła do Ameryki. [2459k]</td>

</tr>

</table>

</div>

Wygląd tego fragmentu strony został przedstawiony na rysunku 13.6.

0x01 graphic

Rysunek 13.6.

Połączenia z plikami dźwiękowymi stanowiące część archiwum historii rodziny

0x01 graphic

I w końcu dodaj do strony fragment zawierający połączenia z plikami wideo, przypominający jej poprzednie części. Powoli zadanie staje się coraz prostsze!

0x01 graphic

<tr>

<td width="100"><h2>Obrazy wideo</h2></td>

<td><p>Wybierz klip wideo, który chcesz pobrać i oglądnąć.</p></td>

</tr>

<tr>

<td width="100">Wideo ze ślubu. [2492k]</td>

</tr>

<tr>

<td width="100">Don i Mary rozmawiają. [3614k]</td>

</tr>

</table>

</div>

Rysunek 13.7 przedstawia wygląd części strony zawierającej graficzne połączenia do plików wideo.

0x01 graphic

Rysunek 13.7.

Część wideo archiwum multimedialnego

0x01 graphic

I proszę, archiwum multimedialne jest gotowe. Stworzenie takiej strony, wykorzystującej obrazy umieszczone bezpośrednio na niej oraz dołączone pliki zewnętrzne, jest całkiem proste. Dzięki zastosowaniu atrybutów ALT można ją nawet z powodzeniem oglądać w przeglądarkach tekstowych.

Osadzanie dźwięków i obrazów wideo

Dźwięki oraz obrazy wideo można osadzać na stronach WWW dzięki wykorzystaniu znaczników <EMBED> oraz <OBJECT>. Pamiętasz, że podstawową zasadą osadzania dźwię-ków i obrazów wideo jest umieszczenie ich bezpośrednio wewnątrz strony WWW, tak aby zostały odtworzone jako jej część.

Znacznik <EMBED> jest dostępny już od jakiegoś czasu i obsługuje go zarówno Internet Explorer, jak i Netscape Navigator. Został on stworzony, aby można było dodawać do stron WWW pliki, których odtworzenie wymaga zastosowania dodatku (chodzi tu głównie o pliki multimedialne). Pomimo faktu, iż znacznik ten jest obsługiwany przez obie najpopularniejsze przeglądarki, nie został on usankcjonowany przez World Wide Web Consortium (W3C) i nie można go znaleźć w oficjalnym standardzie języka HTML. Oczywiście, ze względu na to, iż obie najpopularniejsze przeglądarki obsługują ten znacznik, jeszcze przez jakiś czas można będzie ignorować standard W3C bez żadnych konsekwencji.

<OBJECT> — znacznik konkurujący ze znacznikiem <EMBED> — jest oficjalnie uznany przez W3C, jednak jego obsługa (szczególnie w Netscape Navigatorze) nie jest jeszcze wolna od błędów. Znacznik ten ma stanowić ogólne narzędzie do osadzania na stronach WWW wszelkiego typu plików, poczynając od obrazów i apletów Javy, a kończąc na dźwiękach i obrazach wideo. W3C ma nadzieję, że wprowadzając taki „ogólny”, standaryzowany element, będzie można umieszczać na stronach WWW więcej różnych typów plików oraz, że będzie można go wykorzystać w przyszłości, gdy pojawią się nowe typy plików multimedialnych.

Wykorzystanie elementu EMBED

Pomimo faktu, iż znacznik <EMBED> nie należy do standardu HTML, zarówno Microsoft jak i Netscape obsługują go w swoich najnowszych przeglądarkach, a na WWW można znaleźć bardzo wiele stron wykorzystujących ten znacznik.

Poniżej przedstawiłam przykład jego składni:

Zwróć uwagę, że znacznik zamykający jest opcjonalny.

Niestety, pomimo faktu, iż zarówno Internet Explorer, jak i Netscape Navigator obsługują znacznik <EMBED>, to jednak tylko niewielka część jego atrybutów jest obsługiwana w obu tych przeglądarkach. Na szczęście każda z tych przeglądarek ignoruje atrybuty, których nie rozumie, dzięki czemu w znaczniku można umieszczać dowolnie dużo różnych atrybutów. Z tego względu, najlepszym rozwiązaniem jest skrupulatne stosowanie grupy atrybutów, które będą działały we wszystkich przypadkach i dołączanie do nich „atrybutów dodatkowych”.

Zobaczmy teraz, jakie atrybuty znacznika <EMBED> są niezbędne:

Atrybut SRC określa ścieżkę dostępu oraz nazwę pliku multimedialnego, który chcesz umieścić na stronie, pozostałe dwa atrybuty, HEIGHT oraz WIDHT, określają odpowiednio wysokość i szerokość obszaru okna przeglądarki, w którym ma zostać wyświetlona zawartość pliku.

Internet Explorer oraz Netscape Navigator interpretują wysokość i szerokość obszaru prezentacji pliku w nieco inny sposób. W programie Internet Explorerze 5 elementy sterujące odpowiedniego dodatku odtwarzającego zawartość pliku zawsze są widoczne, natomiast w Netscape Navigatorze nigdy nie są one wyświetlane. Powoduje to ogromny problem związany z określaniem atrybutów HEIGHT oraz WIDTH, gdyż w przeglądarce Internet Explorer ich wartości obejmują także obszar elementów sterujących odtwarzaniem. Przypisanie tym atrybutom dokładnych wymiarów odtwarzanego obrazu wideo sprawi, że zostanie on „zniekształcony”, gdyż część cennego obszaru prezentacji zostanie zajęta przez elementy sterujące. Można by pomyśleć, iż rozwiązaniem problemu będzie powiększenie wartości atrybutów HEIGHT oraz WIDTH, gdyż pozwoli na poszerzenie obszaru prezentacji i wyświetlenie zarówno odtwarzanego obrazu, jak i elementów sterujących o należytej wielkości. Jednak ze względu na implementację znacznika <EMBED> w Netscape Navigatorze, rozwiązanie to nie da oczekiwanych rezultatów. Navigator rozciągnie bowiem obraz do wymiarów określonych atrybutami HEIGHT i WIDTH i całkowicie zignoruje elementy sterujące odtwarzaniem. Oznacza to, że odtwarzany obraz będzie rozciągnięty i zniekształcony.

Rysunki 13.8 oraz 13.9 demonstrują ten problem, wykorzystując przedstawiony poniżej fragment kodu:

Rysunek 13.8.

Internet Explorer wyświetla elementy sterujące odtwarzaniem i odpowiednio określa wymiary całego obszaru

0x01 graphic

Rysunek 13.9.

Netscape Navigator ignoruje elementy sterujące odtwarzaniem i rozciąga obraz do podanych wymiarów

0x01 graphic

Pominięcie atrybutów HEIGHT i WIDTH i pozwolenie przeglądarce na samodzielne określenie wielkości odtwarzanego obrazu będzie działało, jednak tylko w Internet Explorerze. Netscape Navigator wyświetli w takim przypadku niewielkie okno dodatku, obcinając znaczną część odtwarzanego obrazu.

A zatem co można zrobić? Oprócz załamania rąk w całkowitej frustracji, pisania listów do obu firm z dosadnymi opisami szału, do jakiego doprowadzają Cię ich przeglądarki lub wyrzucenia komputera za okno, jeśli prezentowany klip wideo ma dla Ciebie duże znaczenie, to możesz zrobić jedną z następujących rzeczy:

połknąć truciznę i zignorować wygląd odtwarzanego obrazu wideo w drugiej przeglądarce,
wykorzystać skrypty do określenia typu przeglądarki używanego przez osobę oglądającą stronę i do niego dostosować sposób wykorzystania znacznika <EMBED>,
dla pewnych typów plików zastosować zarówno znacznik <EMBED>, jak i <OBJECT>, aby zapewnić poprawne działanie strony w obu przeglądarkach.

Tabela 13.1 przedstawia atrybuty znacznika <EMBED> dostępne w Internet Explorerze.

Tabela 13.1.

Atrybuty znacznika <EMBED> używane w przeglądarce Internet Explorerze

Atrybut	Opis
ALIGN	Określa wyrównanie elementu na stronie WWW. Dostępne wartości tego atrybutu to: absbottom, absmiddle, baseline, bottom, left, middle, right, texttop oraz top.
ALT	Określa alternatywny, tekstowy opis elementu.
CLASS	Umożliwia określenie lub ustawienie klasy elementu.
HEIGHT	Wysokość elementu.
HSPACE	Wysokość marginesu wokół elementu.
ID	Identyfikator elementu.
NAME	Nazwa elementu.
SRC	Określa źródło pliku multimedialnego.
STYLE	Deklaracja arkuszy stylów.
TITLE	Tytuł dokumentu.
UNITS	Określa lub ustawia jednostki, w jakich zostały wyrażone wartości atrybutów WIDTH i HEIGHT. Jednostką domyślną są piksele.
VSPACE	Szerokość marginesu wokół elementu.
WIDTH	Szerokość elementu.

Tabela 13.2 przedstawia atrybuty znacznika <EMBED> dostępne w Netscape Navigatorze.

Oprócz przedstawionych poniżej atrybutów, dla konkretnych dodatków, takich jak Macromedia Flash Player, mogą być dostępne także i inne.

Na stronie można także umieścić znacznik <NOEMBED>, jego zawartość zostanie wyświetlona w przeglądarkach, które nie są w stanie korzystać z dodatków.

<noembed>Ta strona wymaga użycia przeglądarki, która może wyświetlać obiekty osadzone.</noembed>

Użycie elementu OBJECT

Zgodnie z zaleceniami W3C, osadzając na stronie dźwięki i obrazy wideo (jak również inne obiekty), należy korzystać z elementu OBJECT. Może to przysporzyć wielu problemów, gdyż Netscape Navigator nie w pełni go obsługuje, a Internet Explorer czasami obsługuje go w dziwny sposób.

Tabela 13.2.

Atrybuty znacznika <EMBED> używane w przeglądarce Netscape Navigator

Atrybut	Opis
SRC	Położenie pliku.
TYPE	Typ MIME osadzanego pliku multimedialnego.
PLUGINSPAGE	URL strony WWW zawierającej instrukcje dotyczące instalacji wymaganego dodatku.
PLUGINURL	URL pliku archiwum Javy (JAR).
ALIGN	Określa wyrównanie elementu na stronie WWW. Dostępne wartości tego atrybutu to: left, right, top oraz bottom.
BORDER	Szerokość obramowania wyświetlanego wokół elementu.
FRAMEBORDER	Jeśli atrybut ten na wartość no, to obramowanie wokół elementu nie jest rysowane.
HEIGHT	Wysokość elementu.
WIDTH	Szerokość elementu.
UNITS	Jednostki, w jakich zostały wyrażone wartości atrybutów HEIGHT i WIDTH. Domyślną jednostką są piksele.
HIDDEN	Ukrywa element, gdy wartość atrybutu wynosi true lub wyświetla go, gdy wartość atrybutu wynosi false. Domyślną wartością atrybutu jest false.
HSPACE	Wysokość marginesu wokół elementu.
VSPACE	Szerokość marginesu wokół elementu.
NAME	Nazwa dodatku koniecznego do wyświetlenia elementu.
PALETTE	Atrybut przeznaczony do użytku wyłącznie w systemie Windows. Przypisanie mu wartości foreground sprawi, że dodatek wykorzysta paletę pierwszoplanową, natomiast przypisanie wartości background sprawi, że zostanie użyta paleta tła. Domyślną wartością atrybutu jest wartość background.

Aby umieścić na stronie element OBJECT należy umieścić w kodzie znacznik otwierający i jego atrybut:

Atrybut DATA określa źródłowy plik zawierający dźwięk lub obraz wideo, natomiast atrybut TYPE określa typ MIME tego pliku.

Następnie należy dodać do strony wszelką treść, jaką chcesz wyświetlić (na przykład, tytuł) i zakończyć element odpowiednim znacznikiem zamykający, jak pokazałam na poniższym przykładzie:

Mój własny film!

</object>

Można także zagnieżdżać elementy OBJECT, dzięki czemu, jeśli przeglądarka nie będzie w stanie wyświetlić pierwszego z nich, to spróbuje wyświetlić jeden z kolejnych:

</object>

Mój własny film!

</object>

Element OBJECT wykorzystuje także elementy PARAM, służące do zainicjowania wszelkich parametrów, których może potrzebować osadzany plik. Element PARAM jest umieszczany wewnątrz elementu OBJECT pomiędzy jego znacznikiem otwierającym i zamykającym, jak demonstruje poniższy przykład:

Mój własny film!

Przedstawiony powyżej fragment kodu określa, że wysokość i szerokość osadzonego obiektu będzie wynosiła odpowiednio 120×160 pikseli. Parametry określane przy użyciu elementu PARAM zależą od typu osadzanego obiektu.

Łączenie elementów EMBED i OBJECT

Czytając kilka następnych podrozdziałów, przekonasz się, że elementy EMBED i OBJECT często można stosować jednocześnie, aby zapewnić odpowiednie działanie strony w Internet Explorerze i Netscape Navigatorze. W tym celu należy umieścić na stronie element OBJECT zawierający wszelkie konieczne parametry (elementy PARAM) i wewnątrz niego, przed zamykającym znacznikiem </OBJECT>, dodać element EMBED. Metodę tę ilustruje przedstawiony poniżej, ogólny fragment kodu:

</object>

Gdy strona zostanie otworzona w Internet Explorerze, przeglądarka odczyta znacznik <OBJECT> i użyje go do osadzenia pliku multimedialnego na stronie, całkowicie ignorując umieszczony wewnątrz znacznik <EMBED>. Natomiast Netscape Navigator zignoruje znacznik <OBJECT> i wykorzysta znacznik <EMBED>.

Osadzanie animacji Flash

Animacje Macromedia Flash są jednym z typów plików multimedialnych, których osadzanie na stronach WWW jest stosunkowo proste. Wynika to z faktu, iż pliki te są publikowane wewnątrz aplikacji Flash. Rysunek 13.10 przedstawia interfejs programu Macromedia Flash, służący do tworzenia plików Flash.

Program ten wykorzystuje szablony HTML, które są modyfikowane poprzez określanie preferencji publikacji. Poniżej przedstawiony został domyślny szablon:

Rysunek 13.10.

Użyj programu Macromedia Flash do tworzenia plików Flash i zapisywania ich na stronach WWW

0x01 graphic

codebase="http://active.macromedia.com/flash2/cabs/swflash.cab#version= 4,0,0,0" id=$ti width=$wi height=$he>

$PO

pluginspage="www.macromedia.cm/shockwave/download/index.cgi? P1_Prod_Version=ShockwaveFlush">

</embed>

</object>

Zwróć uwagę, iż program wykorzystuje zarówno element <OBJECT>, jak i <EMBED>, aby umieścić animację na stronie WWW. Symbole składające się ze znaku dolara ($) i dwóch liter są zmiennymi, które podczas publikowania są zamieniane na wartości określone przez użytkownika. Ustawienia HTML można modyfikować przy wykorzystaniu wygodnego w obsłudze okna dialogowego, przedstawionego na rysunku 13.11.

Rysunek 13.11.

Flash umożliwia publikowanie animacji przy wykorzystaniu szablonów HTML, które można konfigurować w tym oknie dialogowym

0x01 graphic

Osadzanie animacji Shockwave

Aby osadzić na stronie WWW plik Shockwave, będziesz musiał ręcznie wpisać odpowiedni kod HTML, chyba że korzystasz z programu Macromedia Dreamweaver, który automatycznie zrobi to za Ciebie.

Aby osadzić plik Shockwave, należy wykorzystać kombinację elementów OBJECT (używanego w Internet Explorerze) oraz EMBED (używanego w Netscape Navigatorze). Należy użyć obu tych elementów, aby zapewnić maksymalne możliwości zastosowania strony.

W przeważającej większości zastosowań Shockwave wystarczy wpisać przedstawiony poniżej fragmentu kodu HTML, zmieniając w nim jedynie położenie filmu i jego wielkość. Inne obiekty osadzone mogą wymagać podania innych informacji. Zawsze powinieneś skonsultować się z dostawcą lub twórcą obiektu i dokładnie skonsultować wartości wszystkich parametrów.

Ogólny kod HTML, wykorzystywany do osadzania na stronach WWW plików Shockwave, ma następującą postać:

codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/director/ sw.cab#version=7,0,0,0" width="512" heigth="480" name="nazwafilmu">

</object>

W tabeli 13.3 przedstawiłam atrybuty, które możesz umieścić w znaczniku <OBJECT>.

Tabela 13.3.

Atrybuty znacznika <OBJECT>

Atrybut	Opis
CLASSID	Uniwersalny identyfikator klasy dla obiektu ActiveX Shockwave. Atrybutowi temu trzeba przypisać następującą wartość: clsid:166B1BCA-3F9C-11CF-8075-44553540000
CODEBASE	Określa adres miejsca, z którego można pobrać obiekt Shockwave, jeśli nie jest zainstalowany na komputerze. Atrybutowi temu trzeba przypisać następującą wartość: http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/director/ sw.cab#version=7,0,0,0
WIDTH	Szerokość filmu zapisanego w pliku Shockwave (w pikselach).
HEIGHT	Wysokość filmu zapisanego w pliku Shockwave (w pikselach).
NAME	Nazwa filmu (tekst).
SRC	Atrybut ten określany jest jako element PARAM zapisywany wewnątrz elementu OBJECT. Atrybutowi NAME znacznika <PARAM> należy przypisać wartość SRC, a wartością atrybutu VALUE powinien być adres URL filmu. Oto przykład: <PARAM NAME="src" VALUE="url">
BGCOLOR	Kolor tła obszaru, w którym będzie prezentowany film, który zostanie użyty przed rozpoczęciem odtwarzania filmu (wartość szesnastkowa).
SWMODIFYREPORT	Jeśli wartość tego atrybutu będzie wynosiła true, to URL src zostanie usunięty z kolekcji statystyk Shockwave.

W tabeli 13.4 przedstawione zostały atrybuty znacznika <EMBED>.

Tabela 13.4

Atrybuty znacznika <EMBED>

Atrybut	Opis
WIDTH	Szerokość filmu zapisanego w pliku Shockwave (w pikselach).
HEIGHT	Wysokość filmu zapisanego w pliku Shockwave (w pikselach).
NAME	Nazwa filmu (tekst).
SRC	Położenie i nazwa pliku (URL).
PLUGINSPAGE	Wykorzystywany wyłącznie w Netscape Navigatorze. Określa URL dodatku Shockwave. Atrybut ten powinien mieć wartość: Http://www.macromedia.com/shockwave
BGCOLOR	Kolor tła obszaru, w którym będzie prezentowany film, który zostanie użyty przed rozpoczęciem odtwarzania filmu (wartość szesnastkowa).
SWMODIFYREPORT	Jeśli wartość tego atrybutu będzie wynosiła true, to URL src zostanie usunięty z kolekcji statystyk Shockwave.

Pliki Shockwave są tworzone w programie Macromedia Director (patrz rysunek 13.12).

Rysunek 13.12.

Program Macromedia Director 7 może zapisywać filmy w postaci plików Shockwave

0x01 graphic

Osadzanie RealAudio oraz RealVideo

Pliki RealAudio oraz RealVideo opracowane przez firmę RealNetworks także można osadzać przy wykorzystaniu znaczników <OBJECT> oraz <EMBED>. Oto stosowny kod HTML:

Opcjonalne parametry

<noembed><a href="stronapobierania">Odtwórz w programie RealPlayer.</a>

</noembed>

</object>

W tabeli przedstawiłam dostępne atrybuty znacznika <EMBED> oraz parametry znacznika <OBJECT> (definiowane przy użyciu znacznika <PARAM NAME="nazwa" VALUE="wartość"/>).

Możesz także użyć narzędzia o nazwie Web Page Wizard dostępnego w programie RealProducer, aby osadzić na stronie WWW plik RealMedia.

Tabela 13.5.

Atrybuty znacznika <EMBED> oraz parametry znacznika <OBJECT>

Atrybut/parametr	Opis
AUTOSTART	Ustawia automatyczne odtwarzanie (true lub false).
BACKGROUNDCOLOR	Określa kolor tła (wartość szesnastkowa lub nazwa).
CENTER	Wyświetla klip w środku okna przeglądarki (true lub false).
CONSOLE	Dołącza wiele elementów sterujących (yes, name, _master lub _unique).
CONTROLS	Dodaje elementy sterujące RealPlayer (nazwa elementu sterującego).
HEIGHT	Wysokość okna lub elementu sterującego (wyrażona w pikselach lub jako wartość procentowa).
LOOP	Cyklicznie odtwarza plik w nieskończoność (true lub false).
MANTAINASPECT	Zachowuje stosunek wysokości do szerokości obrazu (true lub false).
NOJAVA	Zapobiega uruchomieniu wirtualnej maszyny Javy (true lub false).
NOLABELS	Zapobiega wyświetlaniu informacji o prezentacji (true lub false).
NOLOGO	Ukrywa RealLogo (true lub false).
NUMLOOP	Odtwarza klip określoną ilość razy (liczba).
REGION	Kojarzy klip z podanym regionem SMIL (region SMIL).
SHUFFLE	Odtwarza klip w sposób losowy (true lub false).
SRC	Określa źródło klipu (URL).
WIDTH	Szerokość okna lub elementu sterującego (wyrażona w pikselach lub jako wartość procentowa).

Techniki multimedialne wykorzystywane
w Microsoft Internet Explorerze

Microsoft Internet Explorer oferuje kilka unikalnych możliwości, o jakich warto powiedzieć. Są nimi dźwięki tła oraz wewnątrzwierszowe obrazy wideo. Warto zauważyć, iż choć Netscape Navigator nie obsługuje żadnej z tych technik, to jednak bez żadnych problemów można stosować je przy tworzeniu stron WWW. Navigator całkowicie ignoruje dźwięki tła, a wewnątrzwierszowe obrazy wideo można umieścić na stronach w taki sposób, aby w Navigatorze zamiast wideo był wyświetlany zwyczajny, statyczny obraz.

Dźwięki tła

Internet Explorer udostępnia element pozwalający na pobranie i odtworzenie pliku dźwiękowego w tle. Plik ten jest pobierany w czasie, gdy przeglądarka pobiera i wyświetla stronę, a następnie jest odtwarzany w taki sposób, iż użytkownik nie musi wykonywać żadnych czynności. Umieszczenie na stronie dźwięku tła nie daje żadnego wizualnego efektu, a zatem, jeśli komputer nie jest wyposażony w kartę dźwiękową, a głośniki nie zostały włączone, to nie będzie żadnego znaku informującego, że dźwięk tła jest odtwarzany. Aby dodać do strony WWW dźwięk tła, należy na niej umieścić znacznik <BGSOUND>:

Do wielokrotnego powtarzania tego samego pliku dźwiękowego służy atrybuty LOOP. Jeśli jego wartością będzie liczba, to określony plik dźwiękowy zostanie odtworzony podaną ilość razy. Jeśli wartość tego atrybutu wyniesie -1, to plik będzie odtwarzany do momentu, gdy użytkownik opuści stronę.

Internet Explorer pozwala, aby dźwięki tła były zapisywane w trzech różnych formatach: popularnym formacie AU firmy Sun, w formie plików WAV lub plików MIDI posiadających rozszerzenie .MID. Podobnie jak wewnątrzwierszowe obrazy wideo (które przedstawię w następnym podrozdziale), także i dźwięki tła nie są dostępne w programie Netscape Navigator.

Wewnątrzwierszowe wideo wykorzystujące atrybut DYNSRC

Klipy wideo zapisane w formatach AVI lub MPEG można integrować ze stronami WWW wyświetlanymi w Internet Explorerze, poprzez wykorzystanie atrybutu DYNSRC znacznika <IMG>. Znacznik z tym atrybutem ma następującą składnię:

Umieszczenie powyższego kodu w dokumencie HTML sprawi, że Internet Explorer dwukrotnie odtworzy klip wideo określony przy użyciu atrybutu DYNSRC, rozpoczynając odtwarzanie po zakończeniu pobierania strony. Atrybut LOOP określa, ile razy klip wideo ma zostać odtworzony, przy czym domyślnie będzie on odtwarzany jeden raz. Atrybut START definiuje, w jakim momencie należy rozpocząć odtwarzanie klipu. Dostępne wartości tego atrybutu to: fileopen — wartość domyślna oraz mouseover — której użycie sprawia, że odtwarzanie klipu rozpocznie się, gdy użytkownik przesunie wskaźnik myszy w obszarze klipu.

Ze względu na to, iż wykorzystywany jest znacznik <IMG>, do formatowania klipu można także użyć innych atrybutów, charakterystycznych dla tego znacznika, takich jak: ALT, ALIGN, BORDER, HEIGHT, WIDTH, itd.

Aby zapewnić zgodność znacznika <IMG> z Netscape Navigatorem, należy dodać do niego atrybut SRC i określić obraz GIF lub JPG, który zostanie wyświetlony zamiast klipu wideo. Taki kod będzie wyglądał w następujący sposób:

Internet Explorer zignoruje wartość atrybutu SRC, o ile tylko będzie można odtworzyć klip wideo określony przy użyciu atrybutu DYNSRC.

Ćwiczenie 13.2: Osadzanie filmów QuickTime

W drugim ćwiczeniu zamieszczonym w tym rozdziale sprawdzisz swoje siły, próbując umieścić na stronie WWW film QuickTime. QuickTime to format zapisu filmów opracowany przez firmę Apple i stosunkowo popularny, przede wszystkim wśród użytkowników komputerów Macintosh.

Zgodnie z zaleceniami firmy Apple, do umieszczania filmów QuickTime na stronach WWW należy stosować element EMBED. To dobry przykład firmy wspierającej typ pliku multimedialnego poprzez tworzenie nowych atrybutów, których można używać na stronach WWW.

Na początek, utwórz szablon strony WWW o następującej postaci:

<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Transitional//EN"

"http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/transitional.dtd">

<html>

<head>

</head>

<body>

</body>

</html>

Następnie podaj tytuł strony i dodaj do niej element DIV, który zostanie wykorzystany do wyśrodkowania całej zawartości strony.

W kolejnym kroku dodaj nagłówek, który w odpowiedni sposób opisze prezentowany klip wideo oraz podaj tytuł tego klipu.

<h1>Apollo 17 - Wideo</h1>

<p>Astronauci zatykający flagę na Księżycu<p>

</div>

Wreszcie nadszedł czas, aby dodać sam klip wideo. Rozpocznij od dodania do kodu strony znacznika <EMBED> (umieść go poniżej tytułu klipu) i podania pliku źródłowego oraz wymiarów filmu. Pamiętaj, że atrybuty te muszą zostać podane:

width="160"

height="136"

W tym ćwiczeniu wykorzystasz także kilka innych atrybutów (opisałam je szczegółowo w dalszej części rozdziału). Zapisz je poniżej atrybutu HEIGHT. Nie zapomnij zakończyć znacznika <EMBED> po podaniu ostatniego atrybutu:

autoplay="false"

controller="true"

kioskmode="true

dontflattenwhensaving

pluginspage="http://www.apple.com/quicktime/download/" />

W porządku, aby sprawdzić, czy to wszystko działa, wyświetl stronę w przeglądarce WWW. Gdy strona spełni Twoje oczekiwania, dodaj do niej ostatni fragment kodu, informujący użytkowników, gdzie mogą znaleźć dodatek QuickTime (jeśli go potrzebują). Ponieważ jest to ostatni element tej strony, nie zapomnij dodać zamykającego znacznika </DIV>.

<p>Do poprawnego działania tej strony potrzebny jest <a href="http://www.apple.com/quicktime">QuickTime</a> firmy Apple.<br><br><a href="http://www.apple.com/quicktime"><img src="getquicktime4.gif" border="0" align="absmiddle" width="88" height"31"></a></p>

Gdy połączysz te wszystkie fragmenty w jedną całość, kod strony będzie miał następującą postać:

<!doctype html public "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Transitional//EN"

"http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/transitional.dtd">

<html>

<head><title>Program Apollo - archiwum multimedialne</title></head>

<body>

<h1>Apollo 17 - Wideo</h1>

<p>Astronauci zatykający flagę na Księżycu</p>

width="160"

height="136"

autoplay="false"

controller="true"

kioskmode="true

DONTFLATTENWHENSAVING

PLUGINSPAGE="http://www.apple.com/quicktime/download/" />

</div>

</body>

</html>

Ostateczna postać strony została przedstawiona na rysunku 13.13.

W tabeli 13.6 zostały przedstawione atrybuty wykorzystywane przez program QuickTime 4.

Typy plików dźwiękowych i wideo

Wyzywam wszystkich na pojedynek polegający na podaniu wszystkich formatów plików dźwiękowych i wideo aktualnie używanych na WWW! Jest ich tak wiele, że warto sporządzić wyczerpujący przegląd różnych dostępnych plików multimedialnych, ich rozszerzeń oraz typów MIME. Z tego względu spróbuję przedstawić najpopularniejsze formaty, a przynajmniej te spośród nich, które możesz chcieć wykorzystać na stronach WWW.

Rysunek 13.13.

Osadzane filmy QuickTime wymagają użycia specjalnych atrybutów stworzonych przez firmę Apple

0x01 graphic

Tabela 13.6.

Atrybuty obsługiwane przez QuickTime 4

Atrybut	Opis
AUTOPLAY	Gdy przyjmie wartość true, dodatek rozpocznie odtwarzanie filmu, gdy oszacuje, że można go wyświetlić bez oczekiwania na kolejne dane (może przyjmować wartości true lub false).
BGCOLOR	Określa kolor tła obszaru, który nie będzie zajęty przez film. QuickTime 4 umożliwia wykorzystanie nazw 16 kolorów zdefiniowanych przez W3C.
CACHE	Gdy przyjmie wartość true, przeglądarka będzie przechowywała filmy w pamięci podręcznej, dzięki czemu próba ich ponownego wyświetlenia spowoduje pobranie filmu z pamięci podręcznej a nie z witryny WWW. Właściwość dostępna wyłącznie w przeglądarce Netscape Navigator 3 i wersjach późniejszych.
CONTROLLER	Gdy przybierze wartość true, elementy sterujące odtwarzaniem filmu zostaną wyświetlone. W przypadku określenia wartości atrybutu HEIGHT i wyświetlenia elementów sterujących odtwarzanie, do wartość atrybut HEIGHT należy dodać 16.
CORRECTION	Stosowany wyłącznie przy wyświetlaniu filmów QuickTime VR (może przybierać wartości true lub flase).
DONTFLATTENWHENSAVING	Zapisuje plik bez spłaszczania go (może przybierać wartości true lub false).
ENDTIME	Określa ostatnią klatkę filmu (czas w formacie godziny: minuty: sekundy: klatki).
FOV	Początkowe pole kąta patrzenia dla filmów QuickTime VR (wartość od 8 do 64).

Tabela 13.6.

Atrybuty obsługiwane przez QuickTime 4 (ciąg dalszy)

Atrybut	Opis
HEIGHT	Atrybut wymagany. Określa wysokość obszaru, w którym będzie wyświetlany film. Jeśli wyświetlane są także elementy sterujące odtwarzaniem to, aby określić poprawną wartość tego atrybutu dodaj wartość 16 do wysokości filmu (wyrażonej w pikselach).
HIDDEN	Sprawia, że film nie będzie widoczny; w rzeczywistości atrybut ten jest przydatny wyłącznie do tworzenia dźwięków tła.
HOTSPOTN	Włącza miejsce aktywne w panoramie wirtualnej rzeczywistości, gdzie N jest identyfikatorem miejsca aktywnego (URL).
HREF	Połączenie z inną stroną WWW lub filmem.
KIOSKMODE	Gdy przybierze wartość true, nie jest dostępne żadne menu kontekstowe filmu i nie będzie go można zapisać przy wykorzystaniu techniki „przeciągnij i upuść” (może przyjmować wartości true oraz false).
LOOP	Gdy przyjmie wartość true, film będzie odtwarzany cyklicznie, w nieskończoność. Gdy przyjmie wartość palindrome, film będzie odtwarzany na przemian od początku do końca i od końca do początku (może przyjmować wartości: true, false oraz palindrome).
MOVIEID	Identyfikator numeryczny (liczba całkowita).
MONIENAME	Nazwa filmu (tekst).
NODE	Określa początkowy węzeł dla wielowęzłowych filmów QuickTime VR (liczba całkowita).
PAN	Określa początkowy kąt panoramy dla filmów QuickTime VR (liczba całkowita z zakresu od 0 do 360).
PLAYEVERYFRAME	Gdy przyjmie wartość true, ścieżki dźwiękowe zostają wyłączone, a każda klatka filmu musi zostać odtworzona, nawet jeśli spowoduje to zmniejszenie ilości klatek wyświetlanych w ciągu sekundy (może przybierać wartości true lub false).
PLUGINSPAGE	URL strony umożliwiającej pobranie programu QuickTime. Atrybutowi temu należy przypisać wartość http://www.apple.com/quicktime/download/.
QTNEXTN	Określa URL następnego filmu, który należy pobrać i odtworzyć po zakończeniu prezentacji aktualnego filmu. N może być liczbą z zakresu od 1 do 255, która określa indeks adresu URL w liście odtwarzania. Liczba nn jest indeksem kolejnego adresu URL QTNEXT, który należy pobrać (URL lub gotonn).
QTSRC	Wymusza na przeglądarce użycie dodatku QuickTime. Ten adres URL ma wyższy priorytet niż wartość atrybutu SRC i zostanie użyty zamiast niego.
QTSRCCHOKESPEED	Określa szybkość danych filmu, niezależnie od faktycznej szybkości połączenia (liczba).
SCALE	Przypisanie temu atrybutowi wartości tofit skaluje film do wymiarów określonych przez atrybuty WIDTH i HEIGHT. Przypisanie atrybutowi wartości aspect skaluje film do wymiarów obszaru określonego atrybutami WIDTH i HEIGHT przy czym oryginalny współczynnik kształtu filmu zostaje zachowany. Przypisanie temu atrybutowi wielkości liczbowej powoduje przeskalowanie filmu o podaną wielkość (atrybut może przybierać wartości tofit, aspect lub dowolną liczbę).

Tabela 13.6.

Atrybuty obsługiwane przez QuickTime 4 (ciąg dalszy)

Atrybut	Opis
SRC	Podaje URL filmu (adres URL).
STARTTIME	Określa pierwszą klatkę filmu (czas zapisany w formacie godziny:minuty:sekundy:klatki).
TARGET	Uruchamia program QuickTime Player, w którym będzie odtwarzany film. Aby film został poprawnie odtworzony, należy określić położenie filmu przy użyciu atrybutu HREF (quicktimeplayer).
TARGETN	Atrybut używany wraz z atrybutami HOTSPOT oraz HREF. Podaje miejsce docelowe połączeń wykorzystujących atrybuty HOTSPOT oraz HREF. Liczba n odpowiada numerowi miejsca aktywnego (HOTSPOT) (wartością tego atrybutu może być poprawna nazwa ramki HTML).
TARGETCACHE	Zachowuje w pamięci podręcznej film, na który wskazuje inny film (może przybierać wartości true lub false).
TILT	Określa początkowy kąt nachylenia filmów QuickTime VR (liczba całkowita).
TYPE	Określa typ MIME filmu. Jeśli film jest widoczny i zostały określone wartości atrybutów WIDTH i HEIGHT, to wartość atrybutu TYPE musi zostać podana. Atrybut ten jest obsługiwany w przeglądarkach Netscape Navigator 2 i późniejszych (wartością atrybutu jest typ MIME).
VOLUME	Określa początkowy poziom głośności. Domyśla wartość tego atrybutu wynosi 100 (może on przybierać wartość z zakresu od 0 do 100).
WIDTH	Określa szerokość obszaru, w jakim będzie wyświetlany film (wyrażoną w pikselach).

Sądzę jednak, że przed podaniem listy formatów, powinieneś poznać i zrozumieć czynniki, jakie należy wziąć pod uwagę, wybierając używany typ pliku multimedialnego. Mam na myśli jakość dźwięku i obrazu, wielkość wynikowego pliku, jak wiele programów i dodatków jest w stanie obsługiwać ten typ pliku oraz jaki jest stopień dostępności plików tego typu.

Jakość dźwięku i obrazu zależy przede wszystkim od oryginalnej częstotliwości próbkowania, ilości bitów używanych do zapisu próbki oraz ilości kanałów.

Częstotliwość próbkowania to ilość próbek dźwięku lub obrazu wykonywana w czasie jednej sekundy. Wartość ta jest zazwyczaj wyrażana jako liczba tysięcy cykli wykonywanych w czasie sekundy lub w kilohercach (kHz). Wyobraź sobie, że chodzisz po pokoju i możesz otwierać oczy tylko raz na pięć sekund. Czy wyobrażasz sobie, jakie to może być niebezpieczne? Teraz wyobraź sobie, że otwierasz i zamykasz oczy co sekundę. W tym przypadku dysponujesz znacznie lepszym obrazem tego, co Cię otacza, czyli dokładniejszym przybliżeniem rzeczywistości. To samo dotyczy częstotliwości próbkowania: im próbkowanie będzie szybsze, tym dźwięk lub obraz będzie wierniej oddawał oryginalne nagranie. Jest jednak jeden problem, zwiększenie ilości próbek wykonywanych w czasie sekundy prowadzi do bardzo szybkiego wzrostu ilości danych.

Ilość używanych bitów określa wierność dźwięku. Próbka o wielkości 8 bitów może, na przykład, określać jedną z 256 unikalnych wartości, natomiast próbka o wielkości 16 bitów, ponad 65 tysięcy wartości. Im więcej bitów zostanie użytych do zapisania próbki, tym wierniej będzie ona oddawała wysokość dźwięku lub kolor obrazu.

Ilość kanałów, to parametr dotyczący przede wszystkim plików dźwiękowych, które mogą być nagraniami monofonicznymi (zawierać jeden kanał), stereofonicznymi (zawierać dwa kanały) lub dysponować jeszcze większą ilością kanałów. Zwiększenie ilości kanałów umożliwia wzbogacenie dźwięku i sprawia, iż będzie on przyjemniejszy w odbiorze. Jednak także tym razem, ceną, jaką trzeba zapłacić za zwiększenie ilości kanałów, jest zwiększenie rozmiaru pliku.

Aktualnie na WWW wykorzystywanych jest najczęściej pięć formatów plików dźwiękowych, z których każdy ma swoje unikalne zalety i wady:

Audio Interchange File Format (AIFF). Pliki dźwiękowe tego typu nie są kompresowane, a najczęściej korzystają z nich użytkownicy komputerów Macintosh. Pliki zapisywane w tym formacie mogą być bardzo duże;
Musical Instrument Digital Interface (MIDI). Pliki tego typu zawierają raczej syntezowane niż nagrywane dźwięki. Pliki MIDI są bardzo małe. Jednak ze względu na fakt, iż nie można cofać odtwarzanego dźwięku, pliki MIDI mają ograniczone zastosowanie;
µ-low (zazwyczaj wymawianej jako mu-low, nazywane także „dźwiękiem podstawowym”), to najstarszy format zapisu dźwięku na Internecie. Jednak jego niska jakość sprawia, iż aktualnie nie jest on szczególnie atrakcyjny. Jego zaletą jest natomiast niewielki rozmiar plików;
Motion Picture Experts Group (MPEG) Audio oferuje trzy typy (lub poziomy) plików dźwiękowych i jest bardzo popularne ze względu na szeroką akceptację i obsługę tego formatu zapisu dźwięku i obrazu. Aktualnie najbardziej popularnym formatem plików dźwiękowych jest MP3, oferujący dźwięk o jakości porównywalnej z jakością muzyki z płyt kompaktowych a jednocześnie bardzo mały rozmiar plików;
Waveform (WAVE), ten format plików został początkowo stworzony przez firmy Microsoft oraz IBM i jest głównie używany na komputerach działających w systemach Windows.

Tabela 13.7 zawiera listę najpopularniejszych formatów dźwiękowych.

Tabela 13.7

Najczęściej stosowane formaty plików dźwiękowych

Nazwa	Rozszerzenia	Typ MIME
AIFF	AIFF, AIF, AIFC	audio/aiff
µ-low	AU, SND	audio/basic
MIDI	MID, RMI	audio/mid
Waveform (WAVE)	WAV	audio/wav
MPEG Audio	MP2, MP3	audio/x-mpeg

Najpopularniejsze dostępne formaty plików wideo to AVI, MPEG oraz QuickTime. Opisałam je w poniższej liście:

AVI to skrót od angielskich słów Audio/Video Interleaved. Jest to popularny format zapisu obrazu, wykorzystywany na komputerach działających w systemach Microsoft Windows. Choć jest on najczęściej wykorzystywany przez użytkowników systemów Windows, to jednak w ciągu kilku ostatnich lat zyskał także popularność w kręgach użytkowników innych komputerów i systemów operacyjnych;
MPEG jest rozwiązaniem pośrednim pomiędzy AVI i QuickTime i z tego względu cieszy się bardzo dużą popularnością;
QuickTime — format stworzony przez firmę Apple i podobnie jak format AVI cieszy się największą popularnością wśród użytkowników systemów operacyjnych tej firmy. Format ten zyskał także popularność poza kręgiem użytkowników komputerów Macintosh i z tego względu nie należy obawiać się jego wykorzystania.

Informacje o najpopularniejszych formatach plików wideo zostały zebrane w tabeli 13.8.

Tabela 13.8

Najpopularniejsze formaty plików wideo

Nazwa	Rozszerzenia	Typ MIME
Audio/Video Interleaved	AVI	video/x-msvideo
MPEG	MPEG, MPG	video/mpeg
QuickTime	MOV, QT	video/quicktime

O dodatkach i odtwarzaczach

Spośród wielu pomysłów na rozszerzenie możliwości wstawiania wewnętrznych elementów multimedialnych na stronach WWW, z pewnością najbardziej uniwersalne zastosowanie znajdzie możliwość wykorzystywania dodatków.

Dodatki to coś w rodzaju „wbudowanych” aplikacji pomocniczych dla przeglądarki. Dodatki nie funkcjonują jako zupełnie odrębne programy, lecz pracują wewnątrz przeglądarki, poszerzając jej możliwości. Przykładowo, dodatek wideo pozwoli na odtwarzanie sekwencji wideo bezpośrednio na stronie WWW, a dodatek w postaci arkusza kalkulacyjnego sprawi, że na stronie będzie można wprowadzać dane i przeprowadzać obliczenia. Dodatki pozwalają również na umieszczanie połączeń. I tak, przykładowy arkusz kalkulacyjny może zawierać połączenie, które można bezpośrednio uaktywnić i które poprowadzi do innej, „zwykłej” strony WWW.

Pierwszą przeglądarką, pozwalającą na dołączanie dodatków był Netscape 2.0. Istnieje mnóstwo programów tego typu, które obsługują różne formaty dźwięku i wideo. Netscape Navigator 4.7 standardowo zawiera dodatki, obsługujące plik typu AU, AIFF, WAV, MIDI, AVI i QuickTime.

Zgodnie z tym, czego się dowiedziałeś w tym rozdziale, podstawowy kłopot, który wiąże się z dodatkami polega na tym, że aby wykorzystać ich możliwości musisz założyć, że wszyscy czytelnicy będą używać przeglądarek, które je obsługują (np. Netscape czy Internet Explorer), no i oczywiście muszą mieć zainstalowany odpowiedni dodatek (jeżeli nie będzie on zainstalowany, w miejscu, w którym powinien zacząć pracę nie pojawi się nic lub pojawi się ikona błędu). A wiele dodatków dostępnych jest tylko dla pewnych platform. Na domiar złego, kilka formatów plików wymaga konfiguracji serwera, tak aby mogły być one dostarczane z odpowiednim kontekstem.

Windows Media Player

Windows Media Player jest programem stanowiącym część systemu operacyjnego Windows i potrafi odtwarzać wiele różnych plików multimedialnych. Program ten można znaleźć na WWW, pod adresem http://www.microsoft.com/windows/media-player. Wraz z systemami operacyjnymi Windows 98 oraz Windows 2000 dostarczana jest wersja 6.4 tego programu, natomiast z systemem Windows Me — wersja 7.0. Użytkownicy wcześniejszych wersji programu mogą bezpłatnie skopiować i używać jego najnowszej wersji.

Choć wersja 6.4 programu Windows Media Player została zoptymalizowana pod kątem współpracy z przeglądarką Internet Explorer 4 (oraz kolejnymi wersjami), dostępne są także wersje tego programu współpracujące w wcześniejszymi wersjami Internet Explorera, jak również z innymi przeglądarkami. Dostępna jest także wersja programu przeznaczona dla komputerów Macintosh.

Program Windows Media Player w wersji 6.4 jest w stanie odtwarzać następujące typy plików: ASF, WAV, AVI, MOV, MPEG, MIDI, IVF, AIF, VOD, AU, MP3 oraz ID3.

Rysunek 13.14.

Windows Media Player potrafi odtwarzać pliki AVI oraz wiele innych plików multimedialnych

0x01 graphic

Flash firmy Macromedia

Odtwarzacz Flash, stworzony przez firmę Macromedia, jest popularnym programem dodatkowym, umożliwiającym odtwarzanie na stronach WWW strumieniowanych animacji (tworzonych przy użyciu programu Flash), wymagających niewielkiej przepustowości łącza. Animacje tworzone za pomocą programu Flash są niezwykle małe w porównaniu z „tradycyjnymi” animacjami tworzonymi przy wykorzystaniu map bitowych. Zastosowanie odtwarzacza Flash ma także tę zaletę, iż pozwala na odtwarzanie animacji już podczas jej pobierania przez przeglądarkę, a nie stwarza konieczności oczekiwania na pobranie całego pliku. Więcej informacji na temat tych produktów znajdziesz na witrynie WWW firmy Macromedia, pod adresem:

http://www.macromedia.com/flash/.

Shockwave firmy Macromedia

Jest to dodatek, który umożliwia bezpośrednie odtwarzanie na stronach WWW plików utworzonych za pomocą programu Macromedia Director. Aplikacja ta jest bardzo popularna pośród ludzi zawodowo zajmujących się tworzeniem prezentacji multimedialnych. Umożliwia ona synchronizację dźwięku i wideo, jak również umieszczanie elementów interaktywnych (wiele CD-ROM-ów, dostępnych na rynku prezentacji multi-medialnych zostało wyprodukowanych właśnie za pomocą programu Macromedia Director). Jeżeli w swojej pracy wykorzystujesz Directora, Shockwave umożliwi Ci umieszczenie swoich produktów na stronach WWW. A jeżeli jeszcze nie miałeś okazji zapoznać się z możliwościami tego znakomitego narzędzia, a zamierzasz poważnie zająć się multimediami w sieci WWW, radzę spróbować. Director naprawdę jest tego wart. Więcej informacji na temat tego programu możesz znaleźć na witrynie firmy Macromedia, pod adresem: http://www.macromedia.com/shockwave.

QuickTime firmy Apple

Apple QuickTime 4 to zarówno format zapisu plików, jak i odtwarzacz. Odtwarzacz udostępniany przez firmę Apple na witrynie http://www.apple.com/quicktime, odtwarza filmy zapisane w formacie QuickTime (QT, MOV) i jest odstępny w wersjach przeznaczonych na komputery Macintosh i komputery działające w systemie operacyjnym Windows (patrz rysunek 13.15).

Podczas instalowania programu, zostają zainstalowane także dodatki dla przeglądarek Internet Explorer oraz Netscape Navigator.

Oprócz odtwarzania filmów QuickTime obsługiwany jest także format QuickTimeVR (ang. Virtual Reality — rzeczywistość wirtualna). Nie są to w zasadzie filmy, lecz interaktywne, trójwymiarowe wideo, które umożliwia przemieszczanie się, obracanie, powiększanie i zmniejszanie interesujących użytkownika obszarów prezentacji.

Rysunek 13.15.

Używaj odtwarzacza QuickTime 4 do odtwarzania zapisanych lub strumieniowanych filmów QuickTime

0x01 graphic

Produkty RealNetworks

Firma RealNetworks udostępnia aktualnie dwa popularne odtwarzacze dostępne w wersjach przeznaczonych dla systemów Windows oraz Macintosh. Są nimi RealPlayer G2 oraz RealJukebox (patrz rysunek 13.16).

Rysunek 13.16.

Wykorzystaj program RealPlayer G2, aby sprawdzić możliwości strumieniowanego dźwięku i obrazu

0x01 graphic

Program RealPlayer G2 jest w stanie odtwarzać strumienie RealAudio oraz RealVideo zapisywane w następujących formatach:

RM, RA, RAM — strumieniowana zawartość RealAudio i RealVideo,
RT — strumieniowe formaty tekstowe Real Text,
RP — RealPix, przekazywane strumieniowo obrazy GIF i JPG,
GIF, JPG — niezależne obrazy JPG oraz GIF,
MP3 — format dźwiękowy MPEG Layer 3,
SWF — animacje RealFlash oraz Shockwave Flash,
SMIL, SMI — pliki sformatowane w języku SMIL (obsługujące prezentacje danych wielu różnych typów),
VIV, .VIVO — pliki wideo Vivo,
MPG, .MPEG — standardowe pliki wideo MPEG Layer 1 oraz pliki dźwiękowe MPEG Layer 2,
WAV, AU, AIFF — stare formaty plików dźwiękowych,
QT, MOV — filmy wideo QuickTime (bez kompresji),
AVI — format Audio/Video Interleave (firmy Microsoft),
ASF — Active Streaming Format (firmy Microsoft),
MID — pliki dźwiękowe MIDI.

Firma RealNetworks stworzyła także produkt o nazwie RealJukebox. Program ten pozwala na odtwarzanie i nagrywanie płyt kompaktowych, pobieranie i odtwarzanie muzyki z Internetu oraz zarządzanie własną kolekcją utworów muzycznych (patrz rysunek 13.17). Typy plików obsługiwane przez ten program to, między innymi: pliki RealAudio, MP3 oraz WAV. Program jest także w stanie odtwarzać pliki zapisane we wszystkich formatach podanych na powyższej liście, jak również pliki Liquid Audio (LQT), A2B oraz EMMS. Obsługa nowych formatów plików jest dodawana co pewien czas.

Rysunek 13.17.

RealJukebox odtwarzający pobrany plik dźwiękowy MP3

0x01 graphic

Inne dodatki

Choć nie mam miejsca, aby wyczerpująco opisać wszystkie dostępne programy dodatkowe umożliwiające obsługę dźwięku i obrazu, to jednak najpopularniejsze z nich przedstawiłam na poniższej liście:

mBED firmy mBET Software (http://www.mbed.com) jest odstępny jako dodatek dla Netscape Navigatora oraz jako komponent OCX dla Internet Explorera. Umożliwia on odtwarzanie animacji, dźwięków, interaktywnych przycisków oraz synchronizowanych strumieni RealAudio;
Sizzler firmy Totally Hip Software (http://www.totallyhip.com/) umożliwia jednoczesne przeglądanie i interakcję ze stronami WWW podczas odbierania przez przeglądarkę animacji przekazywanej strumieniowo. W prosty sposób można skonwertować popularne animacje do formatu programu Sizzler;
Crescendo firmy LiveUpdate (http://www.liveupdate.com/crescendo.html) wykorzystuje panel przypominający odtwarzacz płyt kompaktowych wyposażony w narzędzia do sterowania przesyłem oraz cyfrowy licznik, do odtwarzania plików MIDI przesyłanych strumieniowo;
Beatnik firmy Headspace (http://www.beatnik.com/) odtwarza w przeglądarce pliki Rich Music Format oraz wiele innych formatów plików dźwiękowych (MIDI, MOD, WAV, AIFF oraz AU). Odtwarzany dźwięk jest bardzo wierny i ma doskonałą jakość, porównywalną z dźwiękiem generowanym przez wysokiej klasy karty dźwiękowe; poza tym dźwięk brzmi podobnie na wielu różnych platformach.

Podsumowanie

Sądzę, że informacje podane w tym rozdziale były bardzo ciekawe zarówno dla oka, jak i dla ucha. Dowiedziałeś się, że istnieją jedynie dwa sposoby umieszczania na stronach WWW plików dźwiękowych oraz plików wideo — dołączanie oraz osadzanie.

Zewnętrzne pliki medialne nie mogą być odczytywane bezpośrednio przez przeglądarkę. Jeśli na stronie znajdzie się odwołanie do takiego pliku, przeglądarka uruchamia aplikację „pomocniczą”, która umożliwi odtworzenie lub wyświetlenie plików. Dowiedziałeś się także, w jaki sposób działają zewnętrzne media, jak korzystać z zewnętrznych plików dźwiękowych oraz wideo, znalazłeś również kilka podpowiedzi dotyczących projektowania stron wykorzystujących zewnętrzne pliki multimedialne.

W przeważającej części tego rozdziału skoncentrowaliśmy uwagę na przykładach osadzania plików medialnych bezpośrednio w przeglądarce WWW. W tym celu można używać znacznika <EMBED> lub kombinacji znaczników <EMBED> oraz <OBJECT>.

W tabeli 13.9 przedstawiłam podsumowanie znaczników, jakie poznałeś w tym rozdziale.

Warsztat

Ta część rozdziału zawiera pytania dotyczące umieszczania dźwięków oraz wideo na stronach WWW, jakie mógłbyś zadać, quiz, który sprawdzi Twoją wiedzę oraz dwa krótkie ćwiczenia.

Tabela 13.9

Znaczniki umożliwiające osadzanie plików multimedialnych

Znacznik	Atrybut	Zastosowanie
<A>	HREF	Tworzy połączenie z plikiem dźwiękowym lub wideo, dokładnie tak samo, jak z każdym innym typem pliku.
<EMBED>		Osadza obiekt na stronie WWW.
<OBJECT>…</OBJECT>		Osadza obiekt na stronie WWW.
<PARAM>…</PARAM>		Określa parametry, jakie należy przekazać do osadzonego obiektu. Stosowany wewnątrz znacznika <OBJECT>.
<IMG>	DYNSRC	Dołącza plik dźwiękowy lub wideo zamiast obrazu. Jeśli pliku nie można znaleźć lub odtworzyć, wyświetlany jest normalny obraz określony przy wykorzystaniu atrybutu SRC. Ten sposób wykorzystania znacznika jest dostępny wyłącznie w przeglądarce Internet Explorer.
<BGSOUND>		Odtwarza dźwięk tła. Znacznik wykorzystywany wyłącznie w programie Internet Explorer.

Pytania i odpowiedzi

P. Pomocy! Wszystko mi się miesza. Co mam robić?

O. Pamiętaj, że zawsze możesz użyć przynajmniej jednej całkowicie bezpiecznej metody umieszczania dźwięków i obrazów wideo na stronach WWW — tworzenia połączeń do nich. Choć rozwiązanie to może nie jest tak atrakcyjne, jak osadzanie plików multimedialnych bezpośrednio na stronach, to jednak daje pewność, że strona będzie działać poprawnie. Oczywiście, nie zmienia to faktu, iż osoba oglądająca stronę wciąż musi posiadać programowanie zdolne do odtworzenia pliku; jednak zawsze możesz pomóc użytkownikom, umieszczając na stronie połączenie do wymaganego odtwarzacza lub programu dodatkowego.

P. Czy powinienem przejmować się możliwościami przeglądarek i HTML-a przy korzystaniu z dźwięków i obrazów wideo?

O. Niestety tak. Poziom standaryzacji większości innych elementów HTML oraz technik pozwala mieć pewność, że tworzony kod będzie działał w większości najpopularniejszych przeglądarek. Jednak osadzanie dźwięków i obrazów wideo to zupełnie inna sprawa. Najlepszą radą, jaką mogę Ci dać, jest poznawanie różnych sposobów umieszczania dźwięków i obrazów wideo na stronach WWW, różnic w sposobie obsługi tych plików w poszczególnych przeglądarkach i bezustanne testowanie stron zarówno w przeglądarce Internet Explorer, jak i Netscape Navigator.

P. Jakie są różnice pomiędzy filmami AVI, MPEG oraz QuickTime?

O. Dokładne omówienie różnic wykracza poza ramy tego rozdziału, lecz mają one związek ze sposobem kodowania dźwięku i obrazu, kompresji danych oraz ich zapisu w wynikowym pliku. Każdy z tych typów plików wykorzystuje odmienne, unikalne metody. W praktyce, konsekwencją tych różnic jest potencjalna konieczność wykorzystania odmiennych programów w celu poprawnego odtworzenia filmu.

P. Czy warto zawracać sobie głowę wykorzystaniem technik dostępnych wyłącznie w Internet Explorerze, takich jak atrybut DYNSRC?

O. Radziłabym raczej nie zawracać sobie nimi głowy, gdyż wykorzystanie tych technik może spowodować ignorowanie (a przez to odrzucenie) znacznej części osób oglądających strony. Jeśli jednak pracujesz w środowisku, w którym wykorzystywany jest wyłącznie Internet Explorer, to bez żadnych ograniczeń będziesz mógł korzystać z tych rozwiązań. Ostatecznie jednak wybór należy do Ciebie.

Quiz

Jakie są różnice pomiędzy aplikacjami pomocniczymi (określanymi także jako odtwarzacze) a dodatkami (pluginami)?
W jaki sposób możesz umieszczać pliki multimedialne na stronach WWW?
Jakie są korzyści i wady wykorzystania dodatków?
Co to są multimedia przekazywane strumieniowo?

Odpowiedzi

Aplikacja pomocnicza to program działający poza przeglądarką i odtwarzający pliki, których przeglądarka nie jest w stanie obsłużyć. Przeglądarka pobiera plik, a następnie przekazuje go do zewnętrznego programu dodatkowego, który go odczytuje i odtwarza. Dodatki działają natomiast wewnątrz przeglądarki.

Można je dołączać lub osadzać.
Zaletą korzystania z dodatków jest możliwość umieszczania na stronach zawartości różnych typów. Ich wadą jest natomiast brak możliwości zagwarantowania, że wszyscy użytkownicy będą nimi dysponowali lub będą chętni do poświęcenia czasu na ich pobranie i zainstalowanie, aby móc w pełni docenić wygląd witryny. Niektóre osoby używają przeglądarek, które nie dają możliwości korzystania z dodatków, a poza tym nie wszystkie dodatki są ogólnie dostępne w wersjach dla wszystkich przeglądarek i systemów operacyjnych.
W przypadku plików multimedialnych przekazywanych strumieniowo nie trzeba czekać na pobranie całego pliku, aby móc rozpocząć jego odtwarzanie.

Ćwiczenia

Odwiedź różne witryny WWW i postaraj się odnaleźć takie, które wykorzystują pliki multimedialne. Sprawdź, w jaki sposób inni twórcy umieszczają takie pliki na swoich witrynach WWW. Spróbuj wyświetlić tę samą stronę, korzystając z przeglądarek Internet Explorer i Netscape Navigator. Czy zauważyłeś jakieś różnice? Kiedy jesteś proszony o pobranie dodatku?

Wyświetl stronę poświęconą dodatkom na witrynie firmy Netscape (http://home.netscape.com/plugins/index.html). Sprawdź, jakie dodatki są dostępne oraz na jakich platformach może działać każdy z nich.

400 Część 5. Multimedia i aplety Javy

Rozdział 13. Multimedia 399

Połączenie

Miniaturka pliku

Połączenie

Miniaturki są teraz połączeniami

Wielkości plików

Elementy sterujące odtwarzaniem

Osadzone klip wideo

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
lustawa z dn.13.07.2000r
PROW 2007 13 w 07 07 12 2006[1] pdL
chemia lato 13 07 08
13 07 87
Nieudany zamach na ambasadora USA (13 07 2009)
Załącznik nr 2 do zapytania ofertowego, Przegrane 2012, Rok 2012, poczta 13.07 Jelenia Gora tablice
SIWZ, Przegrane 2012, Rok 2012, poczta 13.07 Zabrze 36 tablic
podst chemii 13 07 08
13 07 1996
przedłużenie1, Przegrane 2012, Rok 2012, poczta 13.07 Zabrze 36 tablic
13 07 Obrobka skrawaniem
Dotkliwe susze osłabiają gospodarkę (13 07 2009)
Izrael nie chce arabskich nazw miejscowości (13 07 2009)
Tabela 13 07 do 20 07

więcej podobnych podstron