Agnieszka G
Literatura dziecięca.
„Opowieści z Narnii”
„Lew, Czarownica i stara szafa” była jedną z pierwszych książek fantastycznych z którymi się zetknęłam. Wkrótce cały cykl stał się moim ulubionym. Potem jednak nastała epoka lektur szkolnych, która na długie lata odsunęła na dalszy plan książki fantazy, do czasu aż w moje ręce dostał się „Harry Potter” i "Władca Pierścieni". Dlatego też ta książka wywołuje u mnie nostalgię za dzieciństwem, za magicznym światem Narnii rządzonym przez dumnego Aslana. Jest to książka, która ukształtowała moje widzenie literatury tego gatunku.
”Nie zrozumiesz czym jest fantazja, jeśli jej nie przeczytasz. Po przeczytaniu zrozumiesz czym jest moralność”.
Ja czytałam „Opowieści z Narnii” z własnej woli i pamiętam, że byłam zauroczona fantastycznym światem stworzonym przez Lewisa. Podobnie jak książki Tolkiena czy Rowling, ten cykl opowieści przenosi czytelnika w nową rzeczywistość, w której żyją dziwaczne stwory i prawdziwe czarownice, a magia jest na porządku dziennym. Można spod tej baśniowej fabuły wyciągnąć element wychowawczy i wykorzystać go w pracy z dziećmi.
Ostatnio czytałam pierwszą cześć tej serii mojej sześcioletniej siostrze. Obie ją przeżywałyśmy, choć pewnie każda na inny sposób. Dotarły do nas przesłania, że w życiu występuje obok siebie łatwe zło i trudne dobro, a wybór nie zawsze jest oczywisty. Zafascynowało mnie, jak wiele można wyrazić o naszym świecie, pozornie pisząc o światach innych. Przy tym w formie niezwykle atrakcyjnej
Autor „Opowieści z Narnii” pełnymi garściami czerpie z Biblii, Mitologii Greckiej, baśni Andersena, kreując jeden z pierwszych światów fantasy - magiczną Narnię zamieszkaną przez mówiące zwierzęta, strzeżoną przez mądrego i dumnego Aslana.
Napisana prostym, typowo angielskim stylem książka wciąga baśniowością przedstawionego świata, niebanalnością fabuły, magią sączącą się z każdej strony. Jest to książka zupełnie inna od mrocznego Harrego Pottera, ale jednocześnie sięga do podobnych źródeł - opowieść o świecie magicznym znajdującym się tylko o krok od naszej nudnej rzeczywistości. Ubolewam, że "Opowieści z Narnii" Lewisa, nie stały się równie kultową książką jak książki J. Rowling. Uważam że artystycznie stoją one wyżej, niosą głębsze przesłania, a do tego zostawiają większe pole wyobraźni.
Jest to opowieść o czwórce dzieci przeniesionych z Anglii do baśniowego kraju skutego wiecznym lodem przez złą czarownicę, który autor nazwał Narnią - świata faunów, mówiących zwierząt i mądrego Lwa. Dzieci przeżywają fantastyczne przygody, odkrywając w zaczarowanym świecie przyjaźń, miłość i szlachetność. Jest to lektura lekka, trochę dziecinna, a jednocześnie zaskakująca i skłaniająca do rozmyślań - nad tym czym mógłby być dzisiejszy świat, gdyby poświęcono trochę więcej uwagi delikatnej materii jaką jest otaczająca nas, jeszcze do niedawna, natura, nad zanikiem wiary i przyjaźni.
Baśń magiczna niosąca swoiste katharsis. Krystalizująca myśli, przywracająca światu dziecinną, bynajmniej nie naiwną, prostotę. „Opowieści z Narnii” nie wskazują jednoznacznej drogi postępowania w życiu, ale zmuszają czytelnika do stawiania sobie pytań, udzielania na nie odpowiedzi i do refleksji. A chyba właśnie na tym najbardziej nam zależy, by rozbudzać wrażliwość etyczną odbiorcy, uczyć odnajdywania prawdy. Stanowi to jeden z jej największych atutów. W dzisiejszym świecie pełno jest „gotowców”, czyli książek, tekstów, bajek czy filmów, które swym szczegółowym opisem i ilustracjami, nie pozwalają rozwijać się naszej wyobraźni. Fantazja jest to niestety taki twór, który nieużywany zanika...
Książka idealna do czytania w każdym wieku. Jest to jedna z tych, z których się nigdy nie wyrasta i do których ciągle się powraca. ”Opowieści z Narnii”, obok tekstów Tolkiena, przeznaczona jest dla wszystkich tych, w których bez względu na wiek żyje dziecko, którzy dbają o fantazję i których ciśnie duszna rzeczywistość. Tekst mądry, wciągający. Takie książki powinno czytać teraźniejsze pokolenie, zamiast oglądać bajki w Cartoon Network. Nie znajdziemy tu robotów, statków kosmicznych czy innych technicznych nowinek, ale na tym polega urok tej książki. Walka, miłość, przyjaźń... wszystko to dzieje się w nas, nie zaś na płaszczyźnie materialnej. Dzięki temu do świata po drugiej stronie szafy mogą wejść zarówno dzieci jak i rodzice czy nawet dziadkowie, niezależnie od statusu społecznego. Atmosfera w Narnii jest ciepła, a przygody głównych bohaterów, każdy chciałby przeżyć. Ja po lekturze tej książki, drzwi szafy uchylałam z zapartym tchem. Jest to coś pięknego, fantazja w najlepszej postaci. Znaleźć w niej można miłość, szlachetność, wierność, odpowiedzialność i zabawę. Aż chciałoby się przenieść te wszystkie wspaniałe cechy do rzeczywistości.
„Opowieści z Narnii” są piękną, subtelną podróżą w utęsknioną krainę. Za każdym razem odkrywam ją na nowo, znajduję nowe przesłania, nawiązania. Wiele razy marzyłam, aby przeżyć takie przygody, jak te opisane w "Opowieściach", mimo że nie są one łatwe, a niekiedy zmuszające do zabijania. Jednak uważam, że jest to chyba najpiękniejsza, najbardziej wartościowa książka dla dzieci, jaką znam. Na pewno będę ją czytać moim dzieciom. Dzięki przygodom w Narnii nauczyłam się marzyć.
Polecam wszystkim, którzy nie boją się powrócić na chwilę w krainę lat dziecięcych. Tytuły poszczególnych tomów cyklu "Opowieści z Narnii":
1. Lew, Czarownica i stara szafa
2. Książe Kaspian
3. Podróż Wędrowca do Świtu
4. Srebrne Krzesło
5. Koń i jego chłopiec
6. Siostrzeniec Czarodzieja
7. Ostatnia Bitwa