Św Augustyn o wybranych i odrzuconych doc

Św. Augustyn, Listy, przełożył A. Bober Cyt. za: Religie Wschodu i Zachodu
Jest więc pewna i określona Bożą uprzednią wiedzą liczba i rzesza świętych, którym jako miłującym Boga (z jego daru przez Ducha św. rozlanego w ich sercach) wszystko dopomaga do dobrego, tym mianowicie, którzy z przeznaczenia są wezwani. Albowiem których przejrzał, tych i przeznaczył, aby byli podobni obrazowi Syna jego, żeby on był pierworodnym między wielu braci. A których przeznaczył, tych wezwał; tu powinniśmy dorozumieć się, że "z przeznaczenia". Są bowiem i inni wezwani, ale nie wybrani, a to dlatego, że nie z przeznaczenia wezwani. A których wezwał (to jest z przeznaczenia), tych też usprawiedliwił; a których usprawiedliwił, tych też i uwielbił (Rz 8, 28-30). Ci to są synami obietnicy, ci są wybrańcami, którzy przez wybranie z łaski dostępują zbawienia, jak powiedziane jest: A jeśli z łaski, to już nie z uczynków, bo inaczej łaska już nie jest łaską (Rz 11, 6). To są słowa miłosierdzia, w których Bóg nawet przez naczynia gniewu objawia bogactwo swej chwały: To oni mają przez Ducha św. jedno serce i jedną duszę (Dz 4, 32), która błogosławi Boga i nie zapomina o wszystkich dobrodziejstwach jego, bo on miłościwie odpuszcza wszystkie nieprawości jej i uzdrawia wszystkie choroby jej i odkupuje żywot jej od zatracenia i wieńczy ją w miłosierdziu (Ps 102, 2-4); bo nie jest to dziełem tego, co chce albo biegnie, ale litującego się Boga (Rz 9, 16).

Pozostali zaś ludzie nie należą do tej społeczności [wybranych], chociaż dobroć Boża stworzyła ich duszę i ciało i cokolwiek ma ich natura prócz grzechu (bo tę ranę grzechową zadało jej zuchwalstwo pysznej woli ludzkiej); a dlatego od Boga wszystko wprzód wiedzącego zostali stworzeni, aby w nich okazało się, co jest warta bez jego łaski wolna wola człowieka opuszczającego Boga: i aby przez słuszne i należne im kary ci, co są naczyniami miłosierdzia i nie dla zasług swych uczynków, lecz z łaski Boga darmo im danej zostali od tej masy [potępionych] odłączeni, aby, mówię, pojęli, jak wiele im dano, i aby zatkane były wszelkie usta (Rz 3,18), a kto się chlubi, aby w Panu się chlubił (1 Kor. 1. 91).