Szept Anioła
Jedni nazywają go Głosem Wewnętrznym, ktoś nazwał go Świerszczem, a ja wiem, że jest to Szept Anioła. Można go zagłuszyć, zagadać, zastąpić głosami innych, ale gdy się tylko wejdzie w ciszę i zapyta o coś naprawdę ważnego, to pojawiają się myśli nie moje, słowa niespodziewane, olśnienia nieznane... Ten Szept nie wydziwia, nie wróży, nie podpowiada, nie wyrokuje... Pomaga zrozumieć, ujrzeć coś dokładniej, zaniepokoić się lub uspokoić. Trudno go usłyszeć rozgniewanym, zakochanym, ogłuszonym gwarem i gadaniną, opętanym swoimi racjami. Kiedy uspokaja się serce, dusza, umysł na podobieństwo tafli górskiego jeziora, wtedy nawet milczenie tego Szeptu każe dojrzewać we mnie słowom, którym potem naprawdę się dziwię, a które mnie nie zawodzą.

---