„Pobudka”

Dzień wstaje, słońce nas budzi,

śpiew ptaków przywołuje, radośnie nuci.

Zegar tyka, sekundy odlicza,

wstać trzeba, lecz zmusić nie można.

Poduszka tak miła, głowę przytula,

kołdra cieplutka, odkryć się nie pozwala.

Łóżko kołysze, do snu znów zaprasza,

leżeć tak można, bez końca,

dzień cały do wieczora.

Zegar godzinne wybija,

ostatnia to szansa by sen powstrzymać.

Wstaje już wstaje, nogi prostuję,

oczy przecieram, kapcie ubieram.

Oto nadchodzę świecie kochany

dzien. rozpoczynam, myślę, ze udany.

9.04.06

---