Konkurs czytelniczy dla klas II

Szkoła Podstawowa Nr 4 w Wieluniu

Anna Janik

1. Powitanie przez pani± dyrektora szkoły.

 

2. Pierwszy raz na konkursie czytelniczym spotkali¶my się w zeszłym roku. Od tego czasu czytacie już lepiej i poznali¶cie więcej ksi±żek.
   My¶lę, że jednak chętnie posłuchacie wierszy, bajek czytanych przez mamy.

 

Zapraszam do wysłuchania wiersza pt "Babcia i pudel", którego autorem jest Danuta Wawiłow oraz wiersza pt. "Katar" Jana Brzechwy, czytanych przez mamę uczennicy z kl. II c.

 

3. Czas na rozpoczęcie dzisiejszego konkursu. Przestawię najpierw jury naszego spotkania.
   Przewodnicz±ca- nauczycielka j. Polskiego....
   Członkinie- bibliotekarz Miejskiej Biblioteki w Wieluniu ....., bibliotekarz szkolny....
   My¶lę, że t± pani± wszyscy bardzo dobrze znacie i nie muszę jej przedstawiać.

 

4. Proszę wyznaczone zespoły klasowe do zajęcia miejsc i sprawdzenia wiedzy czytelniczej.
   Pozostałych uczniów zapraszam do dopingowania swoim koleżankom i kolegom.

 

Oto pierwsze zadanie. Na karteczkach macie podane tytuły lektur i nazwiska autorów. Do was należy wła¶ciwe poł±czenie ich ze sob± za pomoc± strzałek. W tym zadaniu radzę się po¶pieszyć, ponieważ najwięcej punktów otrzyma ta drużyna, która podniesie rękę jako pierwsza. Otrzyma ona 3 punkty, druga 2 punkty, a trzecia 1 punkt.

 

5. Zadanie na rozgrzewkę macie już za sob±. Czas na kolejne. Polega ono na podaniu w jakiej lekturze występowały postacie drugoplanowe pokazywane przeze mnie. Zapisujcie po kolei tytuły ksi±żek z jakich one pochodz±. Za to zadanie możecie otrzymać aż 4 punkty.

 

6. W trzecim zadaniu musicie przeczytać zdania i dopisać imiona postaci, które mogły je powiedzieć.
   Za poprawne wykonanie tego zadania można otrzymać również 4 punkty.

 

7. Teraz wysłuchacie fragmentów lektur czytanych przez wasz± starsz± koleżankę. Do was należy podanie i zapisanie na karteczkach, tytułu i autora wysłuchanego fragmentu.
   Za wykonanie tego zadania można otrzymać aż 6 punktów.

 

8. Dajmy drużynom chwilkę odpoczynku. W tym czasie zapraszam klasy do rozwi±zywania zagadek. Oto pierwsza z nich:

 

Nie chce nieba, słońca lubić.

Ponoć m±dry jest, uczony.

Gdy zapragn±ł w domu żony,

Odrobinkę chciał po¶lubić.

           (Kret)

 

Przez długie godziny

Cierpliwie czeka.

Gdy wracasz ze szkoły,

Rado¶nie szczek.

Czasami smutny, czę¶ciej wesoły:

Zawsze najlepszy przyjaciel człowieka!

           (pies)

 

MroĽna to lodu kraina.

Spotkać tam można pingwina.

Natomiast, szukaj±c choćby do rana,

Nie znajdziecie gniazda bociana.

           (Antarktyda)

 

9. W tym zadaniu musicie ułożyć puzzle. Jest to zadanie na czas. Pierwsza drużyna, która ułoży cały obrazek i napisze tytuł, nazwisko autora i głównego bohatera lektury, otrzyma 3 punkty, druga 2 punkty, a trzecia 1 punkt.

 

10. Przed wami ostatnie zadanie. Na kartkach otrzymacie teksty, które opisuj± poznane lektury. Do tekstów tych wkradły się fragmenty z innych ksi±żek. Do was należy wyszukanie tych błędów i wykre¶lenie ich. Następnie musicie odczytać poprawiony tekst.
    Za to zadnie można otrzymać 2 punkty.

 

11. W czasie oczekiwania na wyniki posłuchajcie, proszę kolejnych wierszy czytanych przez mamę. Będ± to: utwory " Po rozum do głowy" i "Leń" Jana Brzechwy.

 

12. Bardzo proszę pani± przewodnicz±c± o ogłoszenie wyników i wręczenie nagród.

 

13. Dziękuję za wspólnie spędzony czas. Zachęcam do dalszego czytania ksi±żek. Być może spotkamy się znów za rok.

 

 

zał±czniki

 

 

" Puc, Bursztyn i go¶cie"

J.CH. Andersen

" Szewczyk Dratewka"

J. Grafowski

" Słoń Tr±balski"

J. Porazińska

"Dziecię elfów"

J. Tuwim

" Puc, Bursztyn i go¶cie" J.CH. Andersen " Szewczyk Dratewka" J. Grafowski " Słoń Tr±balski" J. Porazińska "Dziecię elfów" J. Tuwim " Puc, Bursztyn i go¶cie" J.CH. Andersen " Szewczyk Dratewka" J. Grafowski " Słoń Tr±balski" J. Porazińska "Dziecię elfów" J. Tuwim

 

[...]_Nad czym tak dumasz, mój kotku? - spytał wujaszek Karlsson. -Niedługo wysiadamy, a wtedy pójdziemy do mnie do domu i zjemy sobie ¶ledzia. A może w spiżarni znajdzie się też i kropla ¶mietanki!

Tak, nie ulegało w±tpliwo¶ci, że to był dobry wujaszek, ten wujaszek Karlsson.

(Przygody Filonka Bezogonka. Gosta Knutson)

 

 

[...] Ledwie żywi ze zmęczenia, z markotnymi minami zasiedli do obiadu. Żaden się nie odezwał. Janek rozbił sobie mocno kolano, bo rozci±gn±ł się jak długi goni±c pingwina. Ledwie ku¶tykał. Pod Andrzejem zarwał się przybrzeżny lód i chłopak sk±pał się w lodowatej wodzie oceanu.

(Zaczarowana zagroda. Alina, Czesław Centkiewiczowie)

 

 

[...] Ale za wcze¶nie się ucieszyli. Bo oto w bojowym szyku nadleciała gromada skrzydlatych przyjaciół. Ich ostre dzioby spadły na wilcze karki. Najpierw dziób żurawia, potem bociana, a zanim czapli. Wilki, siedz±c na kłodzie na samym ¶rodku jeziora, wyły z bólu, ale nie mogły uciec.

(Nie płacz, Koziołku. Siergiej Michałkow)

 

 

Psy maj±, podobnie jak ludzie, rożne charaktery, no może charakterki. Niektóre s± dumne i honorowe, inne pomysłowe. Potrafi± wydostać się z lodowej zagrody. Puc zachowywał się poważnie i chciał za wszelk± cenę wychować młodego Bursztyna, który w jedzeniu nie miał hamulców. Najlepsze dlań były ¶ledzie i ¶wieża ¶mietanka. Puc miał wielka ochotę schwytać ptaka w zęby i przechwalał się, że to zrobi.

 

 

Ulubionym przysmakiem Kubusia Puchatka był miód. Aby odwrócić uwagę pszczół, mi¶ postanowił nie¶ć przed sob± niebieski balonik. Miał też trochę szczę¶cia, kiedy bowiem pomagał mrówkom i dzikim kaczkom- skrzywdzonym przez kogo¶ silniejszego- nie przepuszczał nawet, że to przyniesie mu kiedy¶ korzy¶ć. Mi¶ wytarzał się w błocie I chwycił w łapki sznurek balonika. Uleciał w powietrze. Pomogły mu wtedy mrówki, ryby oraz pszczoły. Kubu¶ chciał wygl±dać jak mała deszczowa chmurka.

 

 

Przygoda koziołka mogła zakończyć się dla niego żało¶nie. Koziołek nie posłuchał mamy i poszedł na spacer do lasu, chociaż zbliżała się burza. Wystraszony zacz±ł schodzić korytarzem coraz niżej i niżej. Aż napotkał ciało martwej jaskółki. Po przej¶ciu ulewy bohater znalazł się po¶rodku ł±ki, która zamieniła się w jeziorko. Nad jego głow± przelatywało wiele elfów. Dzięki kaczkom, bobrom, żurawiom, czaplom i bocianom koziołek przeżył i został uratowany przed le¶nymi żarłokami-wilkami.

 

publikowane materiały
rozporz±dzenie dotycz±ce awansu zawodowego nauczycieli
zasady publikacji


pytania o awans
kontakt
formularz zgody
przydatne adresy internetowe
zgło¶ bł±d

---