Ogólna budowa hdd

1. Układy elektroniczne dysku

2. Ruchome ramie

3. Głowica odczytująco - zapisująca

4.Trzpień

5.Talerze na których są zapisywane informacje.

Przełomem w technologii produkcji dysków twardych były lata 50-te, kiedy to inżynierowie z laboratoriów IBM odkryli, że głowice mogą być zawieszone nad powierzchnią magnetyczną twardego dysku. Brak kontaktu fizycznego z samym dyskiem umożliwił dalszy rozwój tej technologii.

Pierwszy twardy dysk 5.25

 Organizacja zapisu
 Pierwszy sektor na każdym dysku, nazywany MBR (Master BOOT Record - lokalizacja CHS = 001), zawiera IPL - Initial Program Loader (zwany również bootstrapem) oraz informację o organizacji partycji na dysku umieszczoną w Tablicy Partycji (TP). Umożliwia ona zapisanie informacji o maksymalnie czterech partycjach. Każdą z nich cechuje: stan (aktywna lub nie), adres początkowy zapisany w standardzie CHS, typ (primary lub extended), adres końcowy - CHS, numer początkowego sektora oraz liczba zajmowanych (alokowanych) sektorów.      Po włączeniu komputera wywoływany jest IPL - mały program sprawdzający informacje zawarte w tablicy partycji i uruchamiający system operacyjny z partycji, która ma ustawioną (włączoną) flagę aktywności.

Słowniczek do dysku twardego
Partycja (partition) obowiązkowy poziom organizacji przestrzeni dyskowej. Partycje dzielą dysk twardy na rozłączne obszary, którym system operacyjny przypisuje litery napędów. Rozróżniamy przy tym partycje pierwotne (primary) i rozszerzone (extended). 
Klaster (cluster) jednostka alokacji, najmniejsza logiczna jednostka zarządzana przez FAT i inne systemy plików. Fizycznie klaster składa się z jednego lub kilku sektorów. 
FAT (File Allocation Table) tabela alokacji plików, która powstaje przy formatowaniu partycji dosowym rozkazem "format". FAT przechowuje informacje o odwzorowaniu plików na numery klastrów.

---