Ciśnienie bezwzględne (absolutne) - ciśnienie wyznaczane względem próżni doskonałej, której ciśnienie wynosi 0. Nadciśnienie - różnica między ciśnieniem bezwzględnym a ciśnieniem atmosferycznym w przypadku, gdy jest ono mniejsze od bezwzględnego; podcisnienie wieksze. Przelicznik jednostek ciśnienia 1at = 98066,5 Pa 1atm = 101325 Pa 1bar = 10⁵ Pa 1mmHg = 133,322 Pa 1mmH₂O = 9,80665 Pa Manometr z rurka sprężysta - wskazanie odbywa się poprzez odkształcenie rurki. Różnicę odchyleń rurki tworzy się poprzez zastosowanie odpowiedniego mechanizmu różnicowego, tak że wychylenie jest wypadkowym działaniem porównywanych ciśnień. Man. tłokowe - służą najczęściej do wzorcowania manometrów. Stan równowagi osiąga się przez przeciwstawienie parciu cieczy na powierzchnię czołową tłoka. Membranowy - w manometrach tego rodzaju czujnikiem jest przepona (membrana), wykonana ze sprężystego materiału, szczelnie zamocowana na obwodzie pomiędzy kołnierzami górnej i dolnej części obudowy przyrządu. Ugięcie środka przepony, odkształcającej się pod wpływem ciśnienia jest przekazywane za pośrednictwem układu dźwigni i przekładni zębatej na wskazówkę, której wychylenie jest miara ciśnienia.W manometrach mieszkowych i puszkowych głównym elementem jest mieszek prężny lub puszka, które odkształcają się w kierunku osiowym pod wpływem zmian ciśnienia. Zaletą manometrów mieszkowych jest możliwie wysoka czułość, natomiast wadą - duża wrażliwość na wahania temperatury, przeciążenia oraz drgania. Manometr puszkowy, może on być używany zarówno do określenia stopnia oblodzenia wymiennika ciepła, jak i do stwierdzenia potrzeby wymiany filtra. Manometry skaluje się bezpośrednio i pośrednio, do przeprowadzenia skalowania metodą bezpośrednią wykorzystuje się wzorce ciśnienia:-cieplne (termiczne), w których poziom ciśnienia jest określany przez ustalenie ściśle określonej temperatury, - grawitacyjno-cieczowe (stanowią je dokładne manometry cieczowe), - grawitacyjno-obciążnikowe. Do przeprowadzenia skalowania metodą pośrednią, jako źródła ciśnienia mierzonego przyrządem skalowanym i wzorcowym, używa się zazwyczaj prasek powietrzno-olejowych umożliwiających pomiary w szerokim zakresie ciśnień. W celu sprawdzenia przyrządów do pomiaru bardzo małych ciśnień konieczne jest dysponowanie ośrodkiem o tzw. wysokiej próżni, a jako przyrządy wzorcowe wykorzystuje się zazwyczaj mikromanometry cieczowe sprężające.

Wytrzymałość na rozciaganie Rm - naprężenie normalne w probce obliczone jako stosunek największej sily rozciągającej Fm, uzyskanej w czasie przeprowadzanej proby do pola powierzchni przekroju początkowego probki So. RM = Fm/So. Granica plastyczności R_e napręż rozciąga w próbce przy osiągnięciu którego następuje wyraźny wzrost jej wydłużenia przy ustalonej lub nieco zmniejszonej sile rozciąg Re=Fm/Se. Górna (dolna) granica plastyczności - R_eH wartość naprężenia w momencie kiedy następuje pierwszy spadek (wzrost) siły. Umowna granica plastyczności R_px - naprężenie powodujące w próbce umowne wydłużenie trwałe x Rpx= Fx/So Umowne wydłużenie trwale x - ułamek długości początkowej próbki L_o. x=Lx/Lo*100% gdzie L_x to wydłużenie bezwzględne odpowiadające założonemu wydłużeniu trwałemu, np. x=0,2% Wydłużenie procentowe A - stosunek trwałego wydłużenie bezpośredniego próbki po rozerwaniu ΔL do długości pomiarowej L_o wyrażony w procentach A=/\L/Le*100% A bez indeksu oznacza, że próbę wykonano na próbkach proporcjonalnych, dla których początkowa długość pomiarowa L_o jest związana z początkowa powierzchnią przekroju S_o zależnością Lo=k*sqrSo, k=5,65. Jeśli k≠5,65 to współczynnik ten podaje się w indeksie, np.: A_11.3 . Dla próbek nieproporcjonalnych oznaczenia A uzupełnia się w indeksie wartością początkowej długości pomiarowej L_o, np.: A_50mm dla L_o = 50 mm. Można także obliczyć wydłużenie równomierna A_r, niezależne od długości pomiarowej próbki i mierzone poza obszarem wpływu przewężenia. Dla próbek okrągłych gdzie: d_o - początkowa średnica próbki, d_r - średnica próbki zmierzona po zerwaniu na dłuższej części próbki, w połowie odległości między miejscem zerwania i końcem długości pomiarowej próbki. Przewężenie procentowe Z - stosunek zmniejszenia pola powierzchni przekroju poprzecznego próbki w miejscu zerwania S_u do pola powierzchni jej przekroju początkowego S_o wyrażony w procentach dla próbek okrągłych do obliczeń przyjmuje się średnią arytmetyczną pomiaru średnicy d_u w miejscu największego zwężenia w szyjce, wykonanych w dwóch prostopadłych kierunkach, dla próbek płaskich pole powierzchni S_u oblicza się jako iloczyn najmniejszej szerokości b_u i najmniejszej grubości a_u próbki w miejscu zerwania.

---