26 KON~1 DOC


Rok akademicki 1996/97

Laboratorium z fizyki

Nr ćwiczenia: 26

Wyznaczanie pojemności kondensatora

metodą drgań relaksacyjnych

ZiMwBiEM

M06

Bartłomiej Kobierowski

Data wykonania

Ocena

Data zaliczenia

Podpis

T

S

1. Zasada pomiaru

W obwodzie składającym się z oporu R, źródła prądu stałego, kondensatora o pojemności C i wyłącznika W napięcie na kondensatorze będzie wzrastało w czasie zgodnie z równaniem: (1.1)

Rozbudowując obwód przez równoległe podłączenie do pojemności C neonówki o napięciu zapłonu i gaśnięcia odpowiednio Uz i Ug. Po zamknięciu wyłącznika w obwodzie napięcie na kondensatorze wskutek periodycznego rozładowywania przez neonówkę będzie się zmieniać w sposób piłokształtny.

Obliczamy okres T drgań relaksacyjnych (czas upływający między dwoma kolejnymi rozbłyskami neonówki). (1.2)

T = t1 + t2

gdzie: t1 - czas ładowania kondensatora od napięcia Ug do napięcia Uz;

t2 - czas rozładowania kondensatora od napięcia Uz do napięcia Ug

Czas ładowania t1 obliczymy jako różnicę czasów potrzebnych do naładowania kondensatora od 0 - Uz i od 0 - Ug.

Równanie (1.1) można zapisać w postaci:

Przekształcając te równania otrzymano:

czas ładowania:

t1 = tz - tg

Zmiana napięcia, w czasie rozładowywania kondensatora przebiega zgodnie z równaniem:

W przypadku gdy U0 = Uz a U = Ug, więc czas t2 potrzebny na rozładowanie kondensatora od napięcia Uz do Ug wyniesie:

Podstawiając do równania (1.2) otrzymujemy (1.3)

Nie zmieniając w obwodzie napięcia zasilania U0 oraz neonówki, stwierdzamy, że dla danego obwodu wyrażenie:

jest wartością stałą. Wzór (1.3) można zapisać:

T = R * C * K

Wzór ten stanowi podstawę wyznaczania pojemności kondensatora metoda drgań relaksacyjnych.

Włączamy do obwodu kondensator o znanej pojemności C. W czasie t zaobserwujemy n rozbłysków neonówki. Okres drgań T obliczymy:

Jeżeli teraz do obwodu, w miejsce kondensatora o znanej pojemności, wstawimy kondensator o nieznanej pojemności, to ilość rozbłysków neonówki w tym samym czasie t wyniesie n1, a okres drgań

Dzieląc stronami otrzymujemy:

2. Schemat układu pomiarowego

0x08 graphic

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic

0x08 graphic
0x08 graphic

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic

3. Ocena dokładności pojedynczych pomiarów

1. Dokładność pomiaru czasu Δt = 1 [s]

2. Dokładność wyznaczenia ilości błysków Δn = 2

4. Tabele pomiarowe

a) C = 1 μF A = 180 s

1

2

3

4

5

N

84

85

88

96

93

n1

164

169

178

172

175

Cx [μF]

0.51

0.50

0.49

0.55

0.53

b) C = 1 μF n = 100

1

2

3

4

5

t [s]

210

211

208

189

193

t1 [s]

111

105

100

104

105

Cx [μF]

0.52

0.50

0.48

0.55

0.54

0x08 graphic
Cx = 0.517 [μF]

5. Przykładowe obliczenia wyników pomiarów wielkości złożonej

a) c = 1 [μF]

n = 84

n1 = 164

b) C = 1 [μF]

6. Rachunek błędów

Lp

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

0.007

0.017

0.027

0.033

0.013

0.003

0.017

0.037

0.033

0.023

0x08 graphic
Cx = 0.517 [μF]

Dla dziesięciu pomiarów obliczono wartość średnią i błędy rzeczywiste. Błąd przeciętny obliczono ze wzoru:

n =10

Sp = 0.021 [μF]

Ze względu na to, że pomiary były wykonywane w prawie identycznych warunkach można skorzystać z metody Gaussa do obliczenia odchylenia standardowego pojedynczego pomiaru i średniej arytmetycznej. Warunkiem stosowalności metody Gaussa jest stosunek . Jeżeli ten stosunek jest prawdziwy w przynajmniej 10% to możemy stosować metodę Gaussa do obliczenia średniej standardowej, średniej arytmetycznej.

0x08 graphic

L.p

1

2

3

4

5

6

εi [μF]

0.007

0.017

0.027

0.033

0.013

0.003

εi2 [μF]

4.9*10-5

2.9*10-4

7.3*10-4

1.1*10-3

1.7*10-4

9.0*10-6

L.p

7

8

9

10

εi [μF]

0.017

0.037

0.033

0.023

εi2 [μF]

2.9*10-4

1.4*10-3

1.1*10-3

5.3*10-4

0x08 graphic

Warunek w przybliżeniu jest spełniony w 3%.

7. Zestawienie wyników pomiarów

1. Cx = (0.510 ± 0.025 ) μF 6. Cx = (0.520 ± 0.025 ) μF

2. Cx = (0.500 ± 0.025 ) μF 7. Cx = (0.500 ± 0.025 ) μF

3. Cx = (0.490 ± 0.025 ) μF 8. Cx = (0.480 ± 0.025 ) μF

4. Cx = (0.550 ± 0.025 ) μF 9. Cx = (0.550 ± 0.025 ) μF

5. Cx = (0.530 ± 0.025 ) μF 10. Cx = (0.540 ± 0.025 ) μF

0x08 graphic
Cx = (0.517 ± 0.008 ) μF

8. Uwagi i wnioski

W doświadczeniu pojemność kondensatora mogła być zmierzona nieprecyzyjnie, ponieważ wpłynęło na to błąd reakcji obserwatora przy wyłączaniu i wyłączaniu stopera, oraz przy liczeniu ilości błysków na neonówce. Zauważono, że rozbłyski neonówki nie były regularne co oznacza, że czas został zmierzony nieprecyzyjnie.

8

R

+

N

C

U0

-



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
26 KON~2 DOC
kon1
LAB(6)~1 DOC
WA1~1 DOC
202 SP~1 DOC
PL CI$~1 DOC
SKRZY$~1 DOC
CAŁO$Ć~1 DOC
27 POL~1 DOC
ZWI$ZK~1 DOC
CW 42 ~1 (2) DOC
ĆW11~1 DOC
CAN PR~1 DOC
~$O102~1 (2) DOC
RLC WN~1 DOC
1 PULS~1 DOC
~$WDOK~1 DOC
1 WAH~1 DOC

więcej podobnych podstron