Lp.	ELEMENTY KONSPEKTU
	Prowadzący: Joanna Sznajder
	Czas i miejsce zajęć: Dom Dziecka „Stanica” 60 minut
	Uczestnicy zajęć: Wybrani wychowankowie Domu Dziecka „Stanica”
	Temat lub tematyka zajęć: Internet - czy umiemy bezpiecznie z niego korzystać
	Zamierzone cele zajęć: Dydaktyczne wypowiada swoje zdanie dyskutuje na tematy poruszone na zajęciach wyjaśnia rodzaje niebezpiecznych zachowań w Internecie i zagrożeń z tym związanych wyjaśnia, dlaczego nie wolno podawać swoich danych osobowych i innych informacji o sobie w Internecie wyjaśnia zasady bezpieczeństwa w Internecie Wychowawcze umiejętność przygotowania i porządkowania miejsca do zajęć współpracuje z grupą podczas wykonywanych zadań, ma okazję czynnie zaangażować się we wspólną pracę Opiekuńcze: Sprawowanie opieki na grupą
	FORMY: praca indywidualna i grupowa
	METODY: słowne - pogadanka, dyskusja, czynny - zadania stawiane do wykonania
	ŚRODKI DYDAKTYCZNE: kartki z obrazkami (załącznik nr 1 ); kartki do zabawy w rozmowę (załącznik nr 2 ); długopisy; tablica; mazak.
	PRZEBIEG ZAJĘĆ: Część wstępna: przywitanie się z uczniami podanie tematu zajęć prośba o przestawienie ławek i ustawienie krzeseł w kręgu Praktykantka pyta uczniów: czy wiecie co to jest Internet ? - jeśli nie pada prawidłowa odpowiedź, lub jest ona niewystarczająca, wyjaśnia : Internet jest to sieć komputerowa, która łączy ze sobą wiele różnych systemów komputerowych, rozmieszczonych we wszystkich zakątkach świata. Proces łączenia się pomiędzy komputerami przebiega za pomocą odpowiednich linii przesyłowych, które oplatają cały świat /stąd nazwa Sieć /. W miejscach przecięcia tych linii, zwanych węzłami, znajdują się specjalne komputery, zwane serwerami, które podobnie jak policjanci, sterują ruchem informacji na skrzyżowaniach Sieci. Prowadzący pyta uczniów, do czego służy Internet ? wszystkie przykłady zapisuje na tablicy, podkreśla niektóre z nich mówiąc, że im na dzisiejszej lekcji poświęci więcej uwagi. Ważne, aby padły takie sformułowania, jak : poznawanie nowych kolegów / koleżanek, rozmowa Część Główna Prowadząca dzieli grupę na zespoły 3 osobowe rozdaje każdej grupie zestaw obrazków / załącznik nr 1 / wyjaśnia zadanie : patrząc na obrazki, zastanówcie się w których sytuacjach czujecie się bezpiecznie, a w których nie i odpowiednio posegregujcie obrazki prosi, by przedstawiciel każdej grupy zaprezentował wyniki wspólnej pracy. Krótko omawia wyniki . Ważne , by uczniowie obrazek podpisany : „w domu przy komputerze, podczas rozmowy z nieznajomym w Internecie” przypisali do sytuacji niebezpiecznych. Tłumaczy, że następna zabawa wyjaśni, dlaczego tak jest . Praktykantka pyta dzieci : - kto z Was korzysta z Internetu ? - kto z Was rozmawia przez Internet ? - jakie znacie rodzaje komunikatorów ? Jeżeli uczniowie nie znają pojęcia „komunikator”, wyjaśnia, że jest to program pozwalający na szybką komunikację w Internecie. Podaje przykłady komunikatorów. Wyjaśnia, że można prowadzić rozmowę tekstową /np. przez Gadu-Gadu / i głosową / np. przez Skype /. Prowadząca proponuje zabawę imitującą rozmowę w Internecie. Rozdaje wszystkim uczniom kartki /załącznik nr 2 / i wyjaśnia na czym polega zabawa : każdy uczeń wymyśla dla siebie nick /pseudonim/ wpisując go w górnej części kartki, a następnie pod spodem wpisuje pytanie, jakie chciałby zadać koledze/koleżance, właśnie poznanej przez Internet, której nie znają osobiście, pyta czy wszyscy napisali i prosi by każdy położył swoją kartkę na krześle stojącym w środku koła. Prosi by każdy uczestnik, kolejno podszedł do krzesła, wziął dowolną kartkę (gdy trafi na swoją, odkłada ją i bierze następną) i wrócił na swoje miejsce wyjaśnia, że teraz trzeba wpisać ponownie swój nick, ale w dolnej części kartki i odpowiedzieć na zadane pytanie, prosi, by każdy kto napisał odpowiedź położył kartkę na krześle zbiera kartki. Po zakończeniu zabawy, nauczyciel wyjaśnia, że tak wygląda rozmowa w Internecie za pomocą komunikatora np. Gadu-Gadu, pyta uczniów : czym różni się rozmowa w Internecie od rozmowy np. dzisiejszej? Praktykantka czyta kilka przykładowych kartek zwracając uwagę szczególnie na te, na których w odpowiedziach podawane były nazwiska, adresy, numery telefonu itp. i wyjaśnia, że nigdy nie możemy być pewni z kim tak naprawdę rozmawiamy, czy jest to nasz rówieśnik czy osoba dorosła mogąca zrobić nam krzywdę, dlatego nie wolno podawać żadnych danych o sobie, takich jak : imię , nazwisko / swoje i rodziców / adres zamieszkania adres mailowy numer telefonu nazwa i adres szkoły do której uczęszczamy zdjęcia / swoje i rodziny / Wyjaśnia, że nie tylko osoba dorosła może zrobić krzywdę, ale także rówieśnik, dlatego należy posługiwać się nickiem, by być anonimowym. wyjaśnia, że trzeba również zwracać uwagę na to, o co nas wypytuje nieznajoma osoba w Internecie, jakie są to pytania, czego dotyczą. Niepokoić powinny nie tylko pytania: „gdzie mieszkasz ?”, ale także ;„jak wyglądasz ?”, „czy możesz wysłać mi swoje zdjęcie ?”, „czy jesteś sam w domu ?”, „kiedy wracają z pracy Twoi rodzice ?” itp. wyjaśnia, że nieznajomy może stwarzać zagrożenie nie tylko fizyczne, ale i psychiczne np. namawiając do oglądania stron demoralizujących, propagujących przemoc , agresję itp. podsumowuje zabawę mówi, że nigdy nie możemy być pewni kto jest po „drugiej stronie”, bez względu na to za kogo się podaje. Dlatego trzeba być bardzo ostrożnym podczas nawiązywania znajomości przez Internet. Prowadząca pyta czy wiedzą dlaczego obrazek z poprzedniej zabawy należało zaliczyć do sytuacji niebezpiecznych ? Prowadząca prosi, by uczniowie ponownie usiedli grupach czyta krótką historyjkę: ”Ania ma 11 lat. Od dawna chciała mieć psa. Na Gadu-Gadu miała opis „marzę o psie”. Pewnego dnia ktoś do niej zagadał, przedstawił się jako jej rówieśnik i miłośnik psów. Przez kilka następnych dni, co wieczór rozmawiali ze sobą. Ania bardzo polubiła nowego kolegę. Rozumiał ją, bo też bardzo lubił psy. Któregoś dnia napisał, że znalazł na ulicy ślicznego, małego pieska, ale nie może go u siebie zatrzymać, bo ma już jednego. Zaproponował Ani , że może jej dać pieska , ale muszą się spotkać.” pyta : jak powinna zachować się Ania ? prosi by przedstawiciel każdej grupy zaprezentował wyniki zapisuje na tablicy podane odpowiedzi, podkreśla pozytywne propozycje, jak np. Ania powinna : odmówić powiedzieć rodzicom zakończyć znajomość Praktykantka pozytywnie odnosi się do propozycji odmowy spotkania i powiedzenia o wszystkim rodzicom, negatywnie do pomysłu spotkania z nieznajomym. Wyjaśnia, dlaczego Ania nie powinna spotkać się z nowym kolegą i czym to grozi. Tłumaczy, że zanim podejmie się decyzję o spotkaniu z kolegami poznanymi przez Internet, zawsze trzeba o tym powiedzieć rodzicom, a także o wszystkim co nas zaniepokoi podczas korzystania z Internetu np.: natrętne maile, przesyłane niechciane treści / pornografia, przemoc /, wulgaryzmy, nagminne wypytywanie o tematy osobiste itp. Powiadamiając w porę dorosłych, zadbacie nie tylko o swoje bezpieczeństwo, ale być może ustrzeżecie kogoś innego. Nikt bowiem nie jest bezkarny w Internecie, każdego można zlokalizować i ukarać. Wyjaśnia, że trzeba ufać rodzicom i mówić im o wszystkim co Was zaniepokoi. To nie jest Wasza wina, że ktoś może chcieć Wam zrobić krzywdę i rodzice nie ukarzą Was za to. Część końcowa Prowadząca prosi, by każdy uczeń, wykorzystując to wszystko o czym była mowa na lekcji, podał jedną zasadę bezpiecznego korzystania z Internetu zapisuje propozycje na tablicy podsumowując lekcję mówi : przestrzegając tych zasad będziecie bezpieczni podczas korzystania z Internetu prosi o przestawienie krzeseł i ławek na miejsce Żegna się z grupą
	EWALUACJA ZAJĘCIA (dokonuje słuchacz): pozytywne aspekty: negatywne aspekty: wnioski:
	Uwagi o wychowankach:

ZAŁĄCZNIK NR 1

Zestaw kartek dla każdej grupy / kartki należy pociąć /

w domu przy komputerze, podczas rozmowy z nieznajomym w Internecie	sami w lesie
sami podczas burzy	na ruchliwej ulicy

na placu zabaw	z rodziną
w szkole / klasie /	w swoim domu

ZAŁĄCZNIK NR 2

Kartki do zabawy w rozmowę w sieci / po jednej dla każdego ucznia /

Pojedyncza kartka :

NICK : PYTANIE : NICK : ODPOWIEDŹ :

---