Poznaję świat przez zmysły, elementy stymulacji polisensorycznej. Scenariusz zajęć rewalidacyjno - wychowawczych
[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]
Zajęcia otwarte dla nauczycieli stażystów
TEMATYKA OŚRODKA OKRESOWEGO - Ja
TEMATYKA OŚRODKA DZIENNEGO - Poznaję świat przez zmysły elementy stymulacji polisensorycznej
CELE GŁÓWNE:
· usprawnianie percepcji wzrokowej, słuchowej, dotykowej
· usprawnianie małej i dużej motoryki
· wyzwalanie aktywności ruchowej dziecka
· doskonalenie komunikacji i porozumiewania się
· rozwijanie umiejętności współdziałania
· rozwijanie aktywności poznawczej, orientacji w schemacie ciała
CELE OPERACYJNE (DZIECKO POTRAFI LUB PRÓBUJE):
· współdziałać z partnerem w zabawie
· wskazywać części ciała
· skupiać wzrok na oświetlonym przedmiocie
· dotykać ręką przedmiotów, materiałów sypkich
· odwracać głowę w stronę źródła dźwięku
· poruszać ręką
· zamykać dłoń na przedmiocie
· trzymać głowę w linii środkowej ciała
METODY PRACY - praktycznego działania , słowna
W tym:
· Metoda M. I Ch. Knillów,
· Elementy stymulacji polisensorycznej,
· Muzykoterapia
· Aromaterapia
· Chromoterapia.
FORMY PRACY - indywidualna
ŚRODKI DYDAKTYCZNE - (wszystkie proponowane dziecku środki są w jednym kolorze - żółty) zapach cytrynowy, kawałek cytryny z cukrem, latarka, podświetlane przedmioty, [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]miska, [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]woda[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
], materiały sypkie; groch, fasola, ryż, kisiel cytrynowy, pianka, żółty papier, folia aluminiowa, płyty CD z nagraniami - programami aktywności M. I Ch. Knillów i muzyką relaksacyjną.
REALIZACJA
Na początku zajęć nauczycielka dzwoni dzwoneczkami w celu zasygnalizowania rozpoczęcia zajęć i skupienia uwagi dziecka, następnie zapala świeczkę i wprowadza ją w pole widzenia dziecka, nawiązanie kontaktu wzrokowego i rozpoczyna się powitanie:
· Powitanie [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]piosenką[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
] pt.: „Witaj ......”, śpiewanie piosenki powitalnej z jednoczesnym masowaniem dłoni oliwką zapachową;
· Zapoznanie dziecka z kolorem wykorzystywanym w trakcie zajęć, ułożenie dziecka na żółtej macie i rozłożenie żółtego parasola,(rozkładanie i składanie , obracanie, przybliżanie i oddalanie parasola od dziecka).
· stymulacja wzroku dziecka w dwóch pozycjach wertykalnej i horyzontalnej za pomocą podświetlanych latarką jaskrawożółtych przedmiotów.
· ćwiczenia percepcji dotykowej na materiałach sypkich , lejących i o konsystencji kisielu, celem dostarczania różnych doznań dotykowych;
- woda - wkładanie rak do miski z wodą, dotykanie, moczenia, chlapanie
- materiały sypkie - wkładanie rąk do żółtych woreczków z różną zawartością; groch, fasola, ryż
- substancje o konsystencji kisielu - wkładanie rąk do pojemnika z kisielem cytrynowym,
- substancja o konsystencji pianki - zanurzanie rąk w piance do golenia lub do włosów (po każdym ćwiczeniu myjemy i wycieramy ręce dziecka)
· Ćwiczenia percepcji słuchowej na instrumentach muzycznych i przedmiotach wydających dźwięki - wydawanie dźwięków z różnych stron dziecka, zachęcanie do reagowania obrotem głowy, gałek ocznych, poruszaniem ręki.
· Dostarczenie dziecku bodźców smakowych - cytryna z cukrem - podanie dziecku naprzemiennie cytryny z cukrem i bez. Zakończenie zadania słodkim kawałkiem lub miodem ( zachowanie koloru).
· Realizacja Programu Specjalnego M. i CH. Knillów - rozwijanie świadomości własnego ciała zakończone wyciszeniem dziecka po aktywności przy użyciu mużyki relaksacyjnej i hamaka. Kołysanie dziecka.
· Zabawy ruchowe przy muzyce - taniec z nauczycielem, obracanie dziecka, podrzucanie, podskakiwanie.
CZYNNOŚCI FINALIZUJĄCE
Posprzątanie pomocy wykorzystanych do zabaw. Pochwała i pożegnanie z dzieckiem [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]piosenką[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
] „ Do widzenia ..........”.[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]
Scenariusz zajęć zintegrowanych otwartych dla klasy I: Doskonalę swoje zmysły
[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]
Temat bloku: Dbamy o swoje zdrowie.
Temat dnia: Doskonalę swoje zmysły.
Cele ogólne:
Poznanie nazw zmysłów za pomocą, których człowiek odbiera otaczający świat oraz ich narządów. Poznanie czynników, które mogą im szkodzić.
Kształtowanie rozumienia konieczności dbania o narządy zmysłów.
Cele szczegółowe:
Uczeń:
- nazywa narządy zmysłów,
- przyporządkowuje nazwę zmysłu do odpowiedniego narządu,
- opisuje ich rolę w poznawaniu świata,
- rozumie potrzebę dbania o narządy zmysłów,
- wymienia zagrożenia, które szkodzą naszym zmysłom,
- uczeń odpowiada na pytania dotyczące wysłuchanych treści,
- wyszukuje w tekście wybrane fragmenty,
- dokonuje analizy i syntezy słuchowo-wzrokowej wyrazów (głoskowanie),
- różnicuje samogłoski i spółgłoski,
- podpisuje ilustracje (krótkie wyrazy), odtwarza kształt liter i ich połączenia,
- wypowiada się na temat ilustracji i własnych odczuć,
- dodaje i odejmuje w zakresie 9,
- rozpoznaje poznane cyfry,
- przestrzega zasad obowiązujących podczas wspólnych zabaw.
Metody pracy:
podające, problemowe, praktyczne, aktywizujące.
Formy pracy:
zbiorowa jednolita, indywidualna jednolita i zróżnicowana.
Środki dydaktyczne:
podręcznik „Już w szkole” część I, karty [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]pracy[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
], ilustracje-puzzle przedstawiające narządy zmysłów, lizaki matematyczne, kartoniki z nazwami zmysłów, szablony przedstawiające modele głoskowe dla każdego ucznia i do przypięcia na tablicy, przedmioty potrzebne do zabaw (sól, pieprz, cukier, cytryna, czosnek, pomarańcza, instrumenty perkusyjne, kolorowe liczmany, gąbka, kreda).
Przebieg zajęć:
1. Powitanie gości.
2. Wprowadzenie do tematu zajęć. Dodawanie i odejmowanie w zakresie 9.
Rozsypanka liczbowa. Narysowane na tablicy okienka. [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]Uczniowie[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
] wykonują 10 działań w zakresie 9. Wybierają kartonik z liczbą, która jest wynikiem działania i układają na kolejne okienka, jest ich 10. Jeśli działania zostały poprawnie wykonane to z drugiej strony kartoników są puzzle, z których powstaną obrazki przedstawiające narządy zmysłów: oko, ucho, nos, [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]język[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
], ręka (skóra).
3. Rozpoznawanie ilustracji, nazywanie, głoskowanie , dobieranie odpowiednich modeli głoskowych, przyklejanie pod ilustracjami, zaznaczanie samogłosek i spółgłosek. Uczniowie wykonują zadania na swoich [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]karta[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]ch[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
] pracy.
4. Wypowiedzi uczniów kierowane pytaniami nauczyciela.
- Do czego służą oko, ucho, nos, [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]język[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
], ręka?
- Gdzie się znajdują?
5. Odczytywanie nazw pięciu głównych zmysłów człowieka ( karteczki z nazwami powieszone na tablicy): wzrok, słuch, węch, dotyk, smak.
Objaśnienia nauczyciela.
- Łączenie nazwy zmysłu z odpowiednim narządem, przypinanie kartek.
6. Rozmowa kierowana na temat: Jak możemy dbać o nasze narządy zmysłów? Co im szkodzi?
7. Przerwa śródlekcyjna.
- Zabawa przy „Gimnastycznej piosence” (wyróżnianie poszczególnych części ciała), kreślenie w powietrzu różnych szlaczków, liter oraz leniwych ósemek za palcem nauczyciela.
8. Głośne czytanie przez chętnych uczniów [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]tekstu[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
] „Tajemnice ciała”.
9. Rozmowa na temat tekstu. Wyszukiwanie w tekście fragmentów będących odpowiedziami na pytania.
10. Podpisywanie na kartach pracy ilustracji przedstawiających narządy zmysłów: oko, ucho, nos, język, ręka.
11. Zabawy dydaktyczne sprawdzające poszczególne zmysły: „Zgadnij jaki to zapach”, „Co słyszysz?”, „Ułóż tak samo”, „Rozpoznaj smak”, „Co się znajduje w worku”. Nazywanie zmysłów i narządów zmysłu, które pozwalały na wykonanie kolejnych zadań.
12. Ocena pracy uczniów, nagrodzenie znaczkami z „Klasowego kodeksu”.
13. Podziękowanie i pożegnanie gości. [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]
KONSPEKT ZAJĘĆ REWALIDACYJNO - WYCHOWAWCZYCH
Konspekt zajęć rewalidacyjno- wychowawczych przeznaczony jest dla nauczycieli pracujących z dziećmi upośledzonymi umysłowo w stopniu znacznym i głębokim
Autor: mgr Katarzyna Wilk
1. TEMAT : Doskonalimy nasze zmysły - węch
2. DATA : 29.01.2010 r.
3. RODZAJ ZAJĘĆ : Funkcjonowanie w środowisku
4. CZAS TRWANIA ZAJĘĆ : 2 x 45 min
5. OSOBA PROWADZĄCA: mgr Katarzyna Wilk
6. CELE ZAJĘĆ :
• utrwalanie znajomości i atrybutów związanych z aktualną porą roku
• kształtowanie umiejętności wskazywania nosa
• budzenie świadomości potrzeby dbania o higienę nosa
7. METODY PRACY:
• metoda kręgu polisensorycznego według pór roku
• metoda ćwiczeń praktycznych
• pokaz
8. FORMY PRACY :
• grupowa zindywidualizowana
• indywidualna jednolita
9. ŚRODKI DYDAKTYCZNE :
świeczka zapachowa, oliwka dla dzieci, śnieg, miska, kartki białego papieru, biała chusta, olejek miętowy, dzwoneczek, ilustracja zimy, herbata miętowa, głowa pajaca, lustro, karta pracy przedstawiająca ludzką twarz, słoiczki z przyjemnymi i nieprzyjemnymi zapachami (olejek różany, truskawkowy, cynamon, ocet, czosnek, zmywacz do paznokci), chusteczki higieniczne, wycięte z papieru, chusteczka materiałowa, kolorowa bibuła, klej.
I CZĘŚĆ WSTĘPNA
SPRAWDZENIE OBECNOŚCI
Po przyjściu do klasy nauczyciel zwraca uwagę uczniów na ich zdjęcia. Wymawia imiona uczniów i prosi ich o wskazanie siebie na zdjęciu. Nauczyciel zawiesza zdjęcia na tablicy.
PORANNY KRĄG
1. Rozpoczęcie zajęć - zapalenie świeczki zapachowej. Wymawianie imion dzieci, zwrócenie uwagi na cechy ognia - ciepły, jasny. N. przybliża i oddala lampkę zapachową od oczu uczniów, a także zachęca do wodzenia wzrokiem za światłem poprzez wykonywanie lampką ruchów poziomych i pionowych.
2. Śpiewanie powitalnej piosenki. N. prosi każdego ucznia o podanie dłoni (polecenie słowne, gest), a następnie śpiewa piosenkę powitalną w której wymienia imię każdego ucznia : „Witaj..., jak się masz ? Wszyscy Cię witamy, wszyscy Cię kochamy, bądź wśród nas.”.
3. Masaż dłoni. N. masuje dłonie poszczególnych uczniów olejkiem, mówiąc wierszyk : „Olejek, olejek pachnący mam. Olejek, olejek krąży tu i tam. O jak przyjemnie, o jak miło w rączkach...(imię ucznia) się zrobiło.” Następnie zachęca uczniów do powąchania swoich rąk - wydaje polecenie słowne, prowadzi dłonie uczniów do nosa.
4. Spotkanie z żywiołem. N. demonstruje uczniom śnieg, wodę w stanie ciekłym, stałym. Zachęca do poruszania w niej palcami lub dotykania śniegu. Zwraca uwagę na cechy wody, lodu, który jest twardy, śliski, zimny i mokry, śniegu.
5. Zabawa „śnieżkami”. Lepienie kul śnieżnych z papieru, rzucanie śnieżkami ( na miarę możliwości uczniów) w sposób dowolny.
6. Zakładanie na głowy dzieci chust w kolorze białym, zachęcanie do samodzielnego ściągania lub ściągania z pomocą nauczyciela
7. Zapach zimy - mięta. Nauczyciel zachęca uczniów do powąchania olejku miętowego.
8. Demonstracja instrumentu muzycznego - nauczyciel porusza dzwonkiem i śpiewa piosenkę: „ Mam dzwoneczek mam, na dzwoneczku gram! Jeśli jesteś z nami... (imię ucznia) zagraj ładnie nam!”. W trakcie grania na instrumencie nauczyciel przybliża i oddala dzwoneczek od uszu dzieci. Następnie zachęca uczniów do samodzielnej gry na dzwonku, a sam śpiewa piosenkę: „Śnieg pada, śnieg pada cieszą się dzieci, tu płatek, tam płatek, dużo ich leci. Tu płatek, tam płatek, dużo ich leci!”
9. Osłuchanie uczniów z powtarzanym przez nauczyciela wyrazem „zima”. Zachęcanie do wypowiadania przez ucznia głoski „a” (na miarę możliwości) lub wskazania zimy na ilustracji.
10. Zastosowanie bodźców smakowych - miętowa herbata.
11. Zakończenie kręgu - gaszenie świeczki zapachowej.
II CZĘŚĆ WŁAŚCIWA
FUNKCJONOWANIE W ŚRODOWISKU
1. Utrwalenie z uczniami niektórych części twarzy poprzez oglądanie głowy pajaca
i recytację krótkiego wierszyka. Wskazywanie nosa.
2. Obserwacja swojego nosa przed lustrem, wskazywanie go.
3. Wskazywanie nosów kolegów, oglądanie ilustracji.
4. Wąchanie różnych zapachów: przyjemnych (olejek różany, truskawkowy, cynamonowy), nieprzyjemnych (ocet, czosnek, zmywacz do paznokci). Używanie sformułowania „nos wącha”.
5. Zatykanie nosa, oddychanie przez usta - nieodczuwanie zapachów.
6. Zwrócenie uwagi na inną funkcje nosa - oddychanie. Regulowanie własnego oddechu - szybko - wolno.
7. Zaprezentowanie chusteczek. Wyciąganie ich z pudełka, paczuszki. Oglądanie, dotykanie.
8. Higiena nosa, postępowanie w czasie kataru, używanie chusteczek i wyrzucanie.
9. Praca plastyczna: zdobienie papierowej chusteczki kolorową bibułą.
10. Zabawa ze śpiewem: „Mam chusteczkę haftowaną”.
Początek formularza
Dół formularza
Lubiana przez dzieci zabawa pozwala doskonalić zmysł słuchu oraz koncentrację. Potrzebny budzik, walizka i uważne uszy ... W zależności od poziomu trudności budzikiem może być mały zegar (cichy - trudniejsze zadanie) lub zegar kuchenny (głośny - łatwiejsze zadanie). Dwójka dzieci zamienia się w celników - za ich zgodą zawiązujemy im oczy. Jedno dziecko będzie przemytnikiem - pakuje ono budzik do walizki i stara się przejść obok celników (przekroczyć granicę). Zadaniem celników jest nasłuchiwać i wskazać ręką przemytnika, określając tym samym jego miejsce w pomieszczeniu. |
Rozwijam zmysł baryczny
Zmysł baryczny to umiejętność "ważenia" w dłoniach. Zapraszamy do wykonania własnej pomocy edukacyjnej, która pozwoli przeprowadzić różnorodne zabawy.
Jak samodzielnie wykonać "puszki baryczne"?
Potrzebne materiały:
6-10 jednakowych pojemników z tworzywa (ważne aby, nie były przeźroczyste - np. opakowania po kliszach fotograficznych), materiał do obciążania (kuleczki szklane, śruby), wata
Wykonanie:
1. Podziel pojemniki na pary.
2. Wypełnij każdą parę identyczną ilością "ciężarków". Staraj się, aby każda para stopniowała ciężar (od lekkiego do ciężkiego).
3. Wypełnij wolną przestrzeń pojemnników watą, aby nie wydawały one zbędnych dźwięków.
Proponujemy następujące zabawy z "puszkami barycznymi
Rozdaj po jednym pojemniku dla każdego dziecka w grupie. Zadaniem dzieci jest odnaleźć partnera, którego pojemnik waży tyle samo. Po dobraniu się w pary dzieci czekają, aż wszystkie dzieci wykonają zadanie do końca. Dorosły sprawdza poprawność przyporządkowania pojemników w pary.
Przygotuj pary na tacy. Zadaniem dziecka jest ważyć po 2 pojemniki w dłoniach, aby dobrać pary o jednakowej wadze. Jeśli chcesz, aby dziecko mogło samodzielnie sprawdzić poprawność dobrania w pary, podklej poprawne pary pojemników jednakowymi znaczkami. Dobrane pary o tej samej wadze dziecko odkłada na bok, a po zakończeniu ćwiczenia może samo się sprawdzić (sprawdzając oznaczenia na spodzie).
Dobrze jest na początku ograniczyć ilość par, aby stopniować trudność i pozwolić dziecku na powolne oswajanie się z nowym materiałem
Z pomocą przygotowanych puszek barycznych możemy wprowadzić pojęcie "lekki - cichy" w formie tzw. słownej lekcji trójstopniowej z metody Montessori:
1). Prezentacja:
Wybierzmy dwie skrajne puszki (o dobrze wyczuwalnej w wadze) i powiedzmy "Z tych dwóch puszek ta jest lekka (podajmy dziecku pierwszą puszkę "do ważenia") - a ta jest ciężka" (podajmy w drugą dłoń dziecka drugą puszkę). Powtórzmy "Z tych dwóch puszek ta jest lekka (poruszmy ręką dziecka), a ta jest ciężka (poruszmy drugą ręką dziecka)".
2). Ćwiczenia:
Teraz wykonujemy serię ćwiczeń, w których to my nazywamy pojęcie - a dziecko odnajduje właściwy przedmiot. W metodzie Montessori polecenia takie dają dziecku okazję do ruchu, np.: "weź lekką puszkę i połóż na parapecie", "ciężką puszkę daj koleżance", "przynieś puszkę lekką", "przynieś puszkę ciężką".
3). Nazywanie:
Po wykonaniu wielu ćwiczeń, pytamy "Z tych dwóch puszek - jaka to jest puszka?" Podajemy puszkę, dziecko "waży" ją i nazywa. Podobnie z drugą puszką. Jeśli dziecko myli się, przechodzimy do etapu 1), w żadnym wypadku nie korygujemy dziecka.
Tajemniczy woreczek
Popularna gra rozwija zmysł dotyku, wyobraźnię przestrzenną i słownictwo. Istnieje wiele wariantów tej zabawy, a kolejne można dowolnie wymyślać.
Potrzebne materiały: bawełniany woreczek, różne przedmioty (powinny różnić się zarówno kształtem, jak i materiałem z jakiego są wykonane). Umieszczamy przedmioty w woreczku. |
Dziecko wkłada rękę do woreczka i wybiera sobie jeden przedmiot. Dziecko bada przedmiot dotykiem i stara się odgadnąć jego nazwę. Dziecko nazywa przedmiot a następnie wyjmuje go z woreczka. Teraz możemy sprawdzić, czy ręce „zobaczyły” prawidłowo.
Woreczek przechodzi do kolejnego gracza ...
W woreczku umieszczamy ograniczoną liczbę przedmiotów (na początek np. 3-5). Dziecko dotyka przedmioty z woreczka, stara się je rozpoznać i zapamiętać. Następnie na kartce papieru pisze nazwy przedmiotów lub je rysuje. Na koniec dziecko sprawdza zawartość woreczka.
Trudność zabawy wzrośnie po zwiększeniu liczby przedmiotów w woreczku.
Dziecko wkłada rękę do woreczka i wybiera jeden przedmiot. Następnie stara się go scharakteryzować „jest gładki, szorstki, okrągły, spiczasty”. Opisywanie może być ćwiczeniem samym w sobie lub też służyć innym dzieciom do zgadywania, o jakim przedmiocie mowa.
Do tej zabawy potrzebne będą dwa woreczki z identyczną zawartością. Jedno dziecko dotyka dowolny przedmiot w jednym woreczku, a następnie nazywa go. Zadaniem drugiego dziecka jest odnaleźć ten sam przedmiot w drugim woreczku. Sprawdzeniem poprawności wykonania zadania będzie porównanie przedmiotów.
Jakie to było miejsce?
Ciekawa zabawa rozwijająca wyobraźnię przestrzenną przez dotyk. Do przeprowadzenia wszędzie i bez żadnego przygotowania. Wystarczy urozmaicone otoczenie (sala lub pokój) - zabawę można przeprowadzić także na dworze.
Chętnemu dziecku zawiązujesz oczy i prowadzimy je w dowolne miejsce w sali (na dworze). Dajemy dziecku dowolną ilość czasu na zbadanie tego miejsca rękoma. Jeśli dziecko jest już gotowe, prowadzisz je z powrotem do punktu wyjścia i odwiązujesz oczy.
Zadaniem dziecka jest wskazać miejsce, które badało.
Grupa wiekowa: 4-6 lat
Liczba uczestników: dowolna
Czas trwania: 60 minut
Opis materiału:
- różnej wielkości kształty geometryczne (koła, kwadraty, prostokąty, trójkąty, owale) wycięte z papieru,
- 2 identyczne zestawy pudełeczek z zapachami (mogą to być pudełka po zapałkach wypełnione różnego rodzaju charakterystycznymi zapachami - cynamon, goździki, kardamon, kawa, kakao, wanilia, papryka i inne). Możemy też użyć naturalnych olejków zapachowych do kominków,
- 2 identyczne zestawy pudełeczek „grzechotek” (mogą to być pudełka po zapałkach wypełnione różnego rodzaju materiałem: groch, kasza, szpilki, pinezki, koraliki, które będą wydawały różne dźwięki przy poruszaniu) lub płyta z nagranymi odgłosami zwierząt,
- duży karton, który będzie miał wycięte na bocznej ścianie pola umożliwiające włożenie do środka rąk oraz kawałek materiału, którym przykryjemy karton tak, aby nie było widać co jest w środku. Do środka kartonu wkładamy różnego rodzaju przedmioty (miseczki, klocki, szczotkę, muszelkę, łopatkę, lalkę itp.)
Cel bezpośredni:
- kształcenie zmysłów: wzroku, słuchu, węchu, dotyku
Cel pośredni:
- rozwój wrażliwości zmysłów, umiejętności odróżniania, odczuwania, rozpoznawania, porządkowania
- uwrażliwienie na różnorodność
SCENARIUSZ ZAJĘĆ
Stacja początkowa- wsiadamy do pociągu
Zajęcia zaczynamy od przedstawienia tematu zabawy. Mówimy dzieciom, że dzisiaj zabieramy je w podróż pociągiem, który oni sami stworzą. Pociąg tworzą dzieci począwszy od lokomotywy poprzez wagoniki. I lokomotywa i wagoniki powinny mieć nazwy od imion dzieci np. „wagonik Igor”. (Kolejność wybierania dzieci jest dowolna, ale można zacząć od najwyższego do najniższego dziecka- dzięki temu dzieci będą miały możliwość rozróżnienia między sobą kto jest wysoki, a kto niski).
Podróż przez tajniki zmysłów
Pociąg będzie się zatrzymywał na stacjach „Oczka”, „Uszka”, „Nosek”, „Rączki”. Na każdej stacji dzieci siadają i odpoczywają oraz omawiają razem z prowadzącym dany zmysł. Do czego służy, co nam umożliwia, jaka część ciała odpowiada za prawidłowe działanie danego zmysłu. Dodatkowo na każdej stacji dzieci będą wykonywały zadania:
„Stacja oczka”
Wykorzystujemy wcześniej przygotowane figury geometryczne. Prosimy dzieci o ułożenie ich od najmniejszej do największej. Jeżeli mamy możliwość przygotowania ich w różnych tonacjach danego koloru będzie to dla dzieci dodatkowe urozmaicenie.
„Stacja nosek”
Wykorzystujemy przygotowane pudełeczka z zapachami. Dziecko wybiera pudełeczko z jednego zestawu i wącha znajdujący się w nim materiał, następnie zamyka je i musi odnaleźć ten sam zapach w drugim zestawie.
„Stacja uszka”
Wykorzystujemy przygotowane pudełeczka „grzechotki”. Podobnie jak powyżej dziecko powinno wybrać pudełeczko z jednego zestawu, następnie wysłuchać dźwięku jaki ono wydaje przy poruszaniu i odnaleźć ten sam dźwięk w drugim zestawie.
„Stacja rączki”
Wykorzystujemy pudło z ukrytymi w nim przedmiotami. Dziecko nie widzi co znajduje się wewnątrz. Wkładając obie ręce w przygotowane otwory dziecko wybiera sobie przedmiot i dotykając go ma odgadnąć co to jest. Jeżeli ma trudności możemy zadawać pytania pomocnicze: jaki ma kształt, z czego jest zrobione, czy jest ostre, małe itp.
Stacja końcowa- wysiadamy z pociągu
Na zakończenie wagoniki odłączają się od pociągu i dzieci siadają w kręgu. Prowadzący może zadać pytanie co dzieci najbardziej zapamiętały z tej podróży. Odpowiedzi mogą być wskazówką jak w przyszłości zmodyfikować podróż lub jaki obszar warto wzmocnić poprzez dalszą pracę.
Uwagi
W celu skrócenia czasu zabawy można ograniczyć liczbę zmysłów, na jakich pracujemy w danym momencie. Można też dowolnie dobrać materiał, na którym będziemy pracować w czasie analizy danego zmysłu.
Przygotowanie zaproponowanych materiałów może wydawać się czasochłonne, ale zapewniam, że można je wykorzystywać w różnych kombinacjach celem rozwoju wrażliwości zmysłowej u dziecka.
Polecam
Bardzo dobrym uzupełnieniem pracy na materiale zmysłowym jest wystawa „Świat zmysłów”, zorganizowana przez Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, przy ulicy Jagiellońskiej 15. Szczegóły: http://brzoza.wzks.uj.edu.pl:8080/~ead13/
Odkrywanie świata poprzez zmysł dotyku - scenariusz zajęć
[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]
Temat zajęć: Odkrywanie świata poprzez zmysł dotyku.
Realizacja treści podstawy programowej:
1. Budzenie zaciekawienia otaczającym światem poprzez prowokowanie pytań i dostarczanie radości odkrywania.
2. Tworzenie sytuacji pozwalających na poznanie możliwości własnych dziecka i innych ludzi, np. wynikających ze zróżnicowania płci, wieku, stanu zdrowia i doświadczenia.
3. Uczenie zasad postępowania warunkujących bezpieczeństwo dziecka.
4. Umożliwianie dziecku ekspresji spostrzeżeń, przeżyć, uczuć w różnych formach działalności, z zastosowaniem werbalnych i niewerbalnych środków wyrazu.
5. Pomoc w budowaniu pozytywnego obrazu własnego „Ja” i zaspokajaniu
poczucia bezpieczeństwa.
Cele ogólne:
- poznanie najbardziej podstawowego i wszechobecnego zmysłu - zmysłu dotyku,
- odkrywanie, w jaki sposób dotyk pomaga poznawać otaczający świat,
- rozwijanie zmysłu dotyku.
Cele operacyjne (dziecko):
- wie, że za pomocą skóry i dłoni można dotknąć i poczuć różne rzeczy,
- rozpoznaje po dotyku i nazywa różnorodne przedmioty i tworzywa,
- określa poprzez dotyk cechy przedmiotów,
- opisuje swoje wrażenia dotykowe,
- wie, czego nie należy dotykać i dlaczego,
- wie, że dotyk może być nieprzyjemny lub bolesny,
- dostrzega problemy ludzi niewidomych,
- potrafi współpracować w zespole.
Metody:
- problemowe,
- aktywizujące,
- praktyczne.
Formy:
- zajęcia z całą grupą,
- praca w zespołach.
Przebieg zajęć:
1. Czym różnią się te szklanki?
N. stawia przed dziećmi dwie takie same szklanki z jednakowym poziomem wody. Po stwierdzeniu przez dzieci, że szklanki niczym się nie różnią, wybrane dzieci podchodzą do stolika i jeszcze raz sprawdzają, czy szklanki są rzeczywiście takie same. (Woda w jednej szklance jest ciepła, a w drugiej zimna). Podsumowanie: niektóre rzeczy można sprawdzić tylko wtedy, gdy ich dotkniemy. Mówimy wtedy, że sprawdzamy coś za pomocą zmysłu dotyku. Niektórzy ludzie mają ten zmysł bardzo wyczulony: ludzie niewidzący lub słabo widzący. Za pomocą dotyku i słuchu poznają świat. Ludzie niewidzący nawet do czytania używają zmysłu dotyku. Ich alfabet nazywa się alfabetem Braille`a. Literki składają są z wypukłych kropeczek. N. pokazuje dzieciom pismo Braille`a.
2. Zabawa: Co potrafią ręce?
Moje ręce mogą dotykać różnych rzeczy. A twoje? Co potrafią? Pomysły dzieci, np.: Drapanie się po głowie. N.: Co czujesz?
Klaskanie. N.: Co czujesz?
3. Wierszyk o dotykaniu.
N. recytuje wierszyk o dotykaniu. Dzieci wraz z N. wykonują wszystkie opisane w nim ruchy.
Dotknij ramion,
Dotknij nosa,
Dotknij łokci
oraz włosów.
Dotknij pięty,
Dotknij ucha,
Dotknij łydki
oraz brzucha!
Dotknij ściany
i podłogi,
A na koniec
krzesła nogi!
4. Czy każdy dotyk jest miły?
Dzieci zastanawiają się i udzielają odpowiedzi, np. Nie jest miły, gdy: ktoś popycha,
(szczypie, ściska, łaskocze). Dlaczego?
5. Czy wszystkiego można dotykać?
Dzieci zastanawiają się, czego nie można dotykać i dlaczego.
Zwrócenie uwagi dzieci, że nie należy dotykać włączonych urządzeń elektrycznych, takich jak: żelazko, lokówka, toster).
6. Zabawa ruchowa: Dotknij.
Dzieci bawią się przy piosence „Gwiazdeczki”. Na przerwę w muzyce N. wydaje polecenie, np. „Dotknij czegoś miękkiego”. Dzieci odszukują w sali miękkie przedmioty i dotykają ich. N. wydaje kolejne polecenia: „Dotknij czegoś śliskiego (twardego, zimnego)”.
7. Co jest w pudełku?
N. przynosi pudło z różnymi przedmiotami. Dzieci kolejno podchodzą, wkładają do pudła rękę i próbują odgadnąć, jakiego przedmiotu dotykają.
8. Pękające bąbelki.
N. rozdaje dzieciom [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]kawałki[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
] folii bąbelkowej, by mogły zaobserwować, jak bąbelki pękają, gdy się na nie naciśnie. Dzieci również mogą poczuć bąbelkową folię stopami. N. zachęca, by dzieci chodziły po niej na różne sposoby, na przykład na palcach, tupiąc, skacząc, chodząc na piętach.
9. Ścieżka wrażeń.
Na ścieżce ustawione są stacje wrażeń - pudełka z materiałami bardzo różnymi w dotyku, na przykład [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]papier[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
] ścierny, wata, aksamit, kamyczki, piasek, futerko. Chętne dzieci pokonują ścieżkę wrażeń, wchodząc boso po kolei do każdego pudełka. N. rozmawia z dziećmi o tym, jakie w dotyku są poszczególne materiały w pudełkach.
10. Czego dotykam?
Na tacy ułożone są przedmioty odznaczające się różną fakturą, na przykład: gąbka, kamień, muszla, aksamit. N. rozmawia z dziećmi o wszystkich tych przedmiotach i pozwala dzieciom ich dotknąć. Następnie chowa tacę, opisuje jeden z przedmiotów a zadaniem dzieci jest odgadnąć, o który przedmiot chodzi. N. mówi na przykład: „Jest to twarde i szorstkie.. N. po kolei opisuje pozostałe przedmioty.
11. Maty dotykowe - praca w grupach.
Dzieci oglądają gotowe maty dotykowe. Opisują ich wygląd, z czego są zrobione i zastanawiają się, do czego one służą. N. proponuje, aby dzieci same zrobiły takie maty dotykowe. Dzieci podzielone na kilkuosobowe zespoły zajmują miejsca przy stolikach i ze zgromadzonych materiałów wykonują wspólnie maty. N. podchodzi do poszczególnych zespołów i rozmawia na temat wykorzystywanych materiałów oraz ich właściwości.
12. Ekspozycja prac.
Dzieci wraz z N. przygotowują specjalne „miejsce na dotykanie”, w którym umieszczają swoje maty dotykowe, jak również inne przygotowane wcześniej przez nauczycielkę materiały i przedmioty interesujące w dotyku, takie jak kawałki tapet, różne tkaniny, filc, [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]papier[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
] ścierny, muszle, kamienie, folia, owoce i in.
13. Dzieci w dowolnym czasie korzystają z obiektów zgromadzonych w „miejscu na dotykanie”. Opisują swoje wrażenia dotykowe. N. zachęca dzieci, aby wzbogacały miejsce o nowe przedmioty o ciekawych fakturach.[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]
[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]
Szukaj publikacji[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]
Początek formularza
[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]
[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]
[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]
[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]
[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]
[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]
[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]
[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]
Dół formularza
[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]Publikacje nauczycieli[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]
Rozmaitości[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]
Twórczość literacka[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]
Publikuj u nas[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]
Tablica ogłoszeń[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]
Warto zajrzeć[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]
„Jak poznaję świat?”
- scenariusz zajęcia dla dzieci 5-6 letnich
Cele:
Ćwiczenia w sprawnym rozpoznawaniu swojego imienia
Rozwijanie świadomości własnego ciała
Utrwalenie znajomości podstawowych części ciała człowieka oraz wyrazów przeznaczonych do globalnego czytania : głowa, szyja, ręce, tułów, nogi
Poznanie i nazywanie zmysłów i narządów zmysłowych, wprowadzenie wyrazów do globalnego czytania : oczy, uszy, język, nos, ciało
Uświadomienie roli narządów zmysłów w procesie poznawania świata
Doskonalenie narządów zmysłowych w toku różnych zabaw i doświadczeń
Uwrażliwianie na konieczność ochrony i higieny narządów zmysłów
Doskonalenie umiejętności rysowania postaci ludzkiej
Pomoce:
Duży arkusz papieru z wypisanymi imionami dzieci, flamaster, arkusze szarego papieru, napisy oznaczające podstawowe części ciała, zestaw różnych przedmiotów i potraw, album pt. „ Ciało człowieka”, kartki i kredki do rysowania.
Przebieg zajęcia:
I) Część wstępna:
Zabawa pt. „Skreślanka”
Na dużym arkuszu papieru wypisane są imiona dzieci i jeszcze kilka dodatkowo. Dzieci kolejno podchodzą i wykreślają flamastrem swoje imię.
Zabawa pt. „Powitanie”
Dzieci ustawione w parach, witają się zgodnie z zapowiedzią nauczycielki, np. plecami, nosami, kolanami itp.
II) Część główna:
Moje ciało
Jedno z dzieci stoi na środku, wyróżnienie i nazywanie poszczególnych części ciała : głowa, szyja, ręce, tułów, nogi (jednoczesne wskazywanie ich u siebie). Nazywanie części głowy (oczy, rzęsy, brwi, policzki, uszy, usta..), tułowia (plecy, łopatki, brzuch, klatka piersiowa...), rąk (dłonie, palce, ramiona..), nóg (stopy, kolana, uda..) - z użyciem prawidłowych określeń.
Obrysowywanie postaci jednego z dzieci, podpisanie części ciała odpowiednimi wyrazami.
Zabawa ruchowa ze śpiewem pt. „Lambada”.
Dzieci maszerują po obwodzie koła ze śpiewem piosenki „Lambada”, trzymając jednocześnie swoich sąsiadów za odpowiednią część ciała, zgodnie z zapowiedzią nauczycielki lub jakiegoś dziecka.
Jak poznajemy świat?
Ukierunkowanie rozmowy pytaniem : „Jak poznajemy świat? Za pomocą jakich części ciała? Co robimy, aby sprawdzić, czy perfuma ładnie pachnie, żelazko jest gorące?”. Wskazywanie tych części ciała, które umożliwiają poznawanie świata - nos, ręce, język, oczy, uszy (wprowadzenie wyrazów do globalnego czytania oznaczające je). Nazywanie zmysłów: węch, dotyk, smak, wzrok, słuch.
Doświadczenia:
Czy dobrze widzę? - ćwiczenia doskonalące spostrzegawczość wzrokową.
Nauczycielka rozkłada na podłodze kilka przedmiotów w szeregu, dzieci przyglądają się ich układowi, a następnie zamykają oczy. W tym czasie nauczycielka zabiera jeden (albo więcej) przedmiotów, a zadaniem dzieci jest odgadnąć, czego brakuje.
Czy dobrze słyszę? - ćwiczenia doskonalące wrażliwość słuchową.
Rozpoznawanie za pomocą zmysłu słuchu wykonywanych przez nauczycielkę czynności, np. przelewanie wody, darcie papieru, cięcie nożyczkami, uderzanie dłonią o dłoń itp.
Czy potrafię poznać po dotyku? - ćwiczenie wrażliwości dotykowej.
Dzieci z zamkniętymi oczami próbują rozpoznać za pomocą dotyku różne drobne przedmioty wylosowane z worka (np. klucz, gumka, nożyczki, śrubka, moneta itp.)
Co czuje nasz nos? - ćwiczenia usprawniające zmysł węchu.
Rozpoznawanie za pomocą węchu różnych przedmiotów, np. perfumy, mydła, czosnku, musztardy itp.
Co czuje nasz język? - ćwiczenie wrażliwości smakowej.
Rozpoznawanie pokarmów po smaku, np. cebuli, cukru, soli, dżemu itp.
Podanie przez nauczycielkę w prosty, przystępny dla dzieci sposób, podstawowych wiadomości na temat budowy narządów zmysłów - wykorzystanie albumu dla dzieci pt. „Ciało człowieka”. Krótka rozmowa na temat konieczności dbania o zdrowie i higienę narządów zmysłów, przede wszystkim wzroku i słuchu.
III) Zakończenie:
Rysowanie swoich autoportretów z uwzględnieniem podstawowych części ciała. Podpisanie prac własnym imieniem. Zorganizowanie wystawki.
18
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Poznaję świat przez zmysły, konspekty
Poznaję świat przez zmysły-konspekt, Nauczyciel-szkoła specjalna, Konspekty lekcji i zajęć
prowidencjalizm, Prowidencjalizm jest to pogląd, wedle którego Bóg otacza stałą opieką świat przez s
7 - 11 POZNAJEMY ŚWIAT MUMINKÓW, PLANY PRACY (zebrane)
Wyzwolenie przez zmysły (buddyzm) [Dzogczen], Buddyzm, filozofia wschodu
Europejczycy poznaja swiat II g Nieznany
E coli spreparowana, wypuszczona w świat – przez kogo
więcej podobnych podstron