WZORZEC

OWCZAREK NIEMIECKI DŁUGOWŁOSY

Rasa ta, a raczej odmiana, cieszy się z dnia na dzień coraz większą popularnością wśród miłośników psów. W związku z tym jego hodowla musi stać się uznanym faktem nawet dla najbardziej zagorzałych przeciwników.

Naszym kolegom ze Związku Kynologicznego trudno jest zaakceptować fakt, że tak jak u owczarka belgijskiego (4 odmiany), czy holenderskiego (3 odmiany), to w rasie owczarek niemiecki obok najbardziej popularnego twardowłosego, istnieją jeszcze 2 warianty - długowłosy z podszerstkiem i długowłosy bez podszerstka. Ten ostatni nie jest hodowlany.
Twierdzą ponadto, że owczarek niemiecki długowłosy nie nadaje się do ciężkiej pracy w terenie ze względu na długi włos właśnie, co nie można uznać za rację ponieważ większość psów pracujących w trudnych warunkach jest właśnie długowłosa jak np. nowofundland, bernardyn, owczarek podhalański czy kuwasz węgierski.

Minęło już ponad 15 lat odkąd grupa zapaleńców z Wrocławia, której głównym inicjatorem powstania była Marta Trzcińska, zaczęła prowadzić pierwsze spotkania i prace nad założeniem Związku Owczarka Niemieckiego Długowłosego w Polsce, którego istnienie stało się faktem w dniu 21.07.1990 roku poprzez wpisanie go do rejestru Stowarzyszeń przez Sąd Wojewódzki we Wrocławiu. Nie była to jednak pierwsza organizacja tego typu, ponieważ od 1984r istniał już w kraju macierzystym tej rasy Związek o nazwie L.S.V.D (Langhaar - Schaferhunde - Verband - Deutschland e.V), a w latach 90-tych powstały tam kolejne 3 związki, z którymi to nasz rodzimy Związek utrzymuje kontakty i współpracuje.
Celem Związku Owczarka Niemieckiego Długowłosego w Polsce jest oparta na podstawach naukowych organizacja hodowli i szkolenia owczarka niemieckiego długowłosego dla osiągnięcia jak najwyższego poziomu zarówno pod względem użytkowym jak i eksterierowym.
Wzorzec owczarka niemieckiego długowłosego jest praktycznie taki sam jak owczarka krótkowłosego, z ta różnicą oczywiście, że psy te posiadają długi włos, który powinien być z podszerstkiem. Kolejną różnicą jest wzrost i co za tym idzie waga, oczywiście przy zachowaniu odpowiednich proporcji. Obowiązujące wymiary to dla psa 62-67cm w kłębie, dla suki 57-62cm w kłębie, plus minus 1cm. Przyjmuje się że owczarek niemiecki długowłosy jest cięższy od krótkowłosego o około 10kg. Dotyczy to psów po rodzicach długowłosych, natomiast inna jest waga potomstwa urodzonego po rodzicach krótkowłosych.
Związek Owczarka Niemieckiego Długowłosego w Polsce prowadzi Główną Polską Księgę Rodowodową owczarków niemieckich długowłosych i wydaje własne rodowody. Posiada również własną bazę sędziowską i szkoleniową, oraz organizuje wystawy, przeglądy hodowlane i szkolenia psów. Możemy się pochwalić własną grupą pokazowo sportową na wysokim poziomie oraz dużą ilością członków i zarejestrowanych psów.
W ostatnim czasie spotykamy się z coraz większą aprobatą dla naszej działalności i z rosnącym nią zainteresowaniem, czego dowodem są m.in. wypowiedzi w mediach, a także przedstawicieli służb pracujących z naszymi pupilami jak np. policja i GOPR.
Cieszy nas to ogromnie bo naszym marzeniem i celem jest spopularyzowanie tej właśnie odmiany owczarka niemieckiego, psów, które nie tylko są piękne, ale mają również wspaniały i stabilny charakter. Są odważne, inteligentne, oddane i posłuszne, i są pełnowartościowymi psami użytkowymi oraz wiernymi przyjaciółmi.

BUDOWA ANATOMICZNA OWCZARKA NIEMIECKIEGO

Kościec owczarka niemieckiego, jak i każdego innego psa, można podzielić na dwie części:
1) szkielet osiowy

Czaszka stanowi początek tego szkieletu, jednakże zasadniczą jego częścią jest kręgosłup, który sklada się z pojedyńczych, niewielkich kości zwanych kręgami. Siedem pierwszych to kręgi szyjne - dwa z nich posiadają nawet osobne nazwy: dźwigacz - umożliwiający poruszanie głową w pionie; obrotnik - który pozwala na ruchy obrotowe głowy.
Pozostałe kręgi odcinka szyjnego polączone są ze sobą na tyle elastycznie, iż pozwalają szyi na znaczny zakres ruchów bez potrzeby poruszania tułowia.

Następne trzynaście kręgów piersiowych wraz z 11 parami żeber tworzą klatkę piersiową, której zadaniem jest chronić przed zewnętrznymi urazami najważniejsze narządy wewnętrzne.

Tuż za nimi znajduje się 7 kręgów lędźwiowych, które podtrzymują odcinek brzuszny tułowia, czyli słabiznę.

Następne trzy kręgi, bardzo silnie ze sobą zrośnięte, tworzą kość krzyżową. I już ostatni odcinek szkieletu osiowego, czyli ogon; zbudowany jest on w przypadku owczarka niemieckiego z 22 kręgów ogonowych.

1.Kość nosowa
2.Szczęka
3.Kość czołowa
4.Kość potyliczna
5.Łuk jarzmowy
6.Żuchwa
7.Oczodół
8.Pierwszy krąg szyjny - Atlas
9.Szósty krąg
10.Pierwsze żebro
11.Dwunaste żebro
12.Rzekome, trzynaste żebro
13.Mostek - część początkowa
14.Mostek - część końcowa
15.Trzeci wyrostek kolczytsy piersiowy
16.Trzynasty wyrostek kolczysty piersiowy
17.Pierwszy wyrostek kolczysty lędźwiowy
18.Siódmy wyrostek kolczysty lędźwiowy
19.Kość krzyżowa
20.Kręgi ogonowe
21.Łopatka
22.Kość ramienna
23.Kość promieniowa
24.Kości przedramienia (kość łokciowa i promieniowa razem)
25.Nadgarstek
26.|ródręcze
27.Palce przedniej kończyny
28.Miednica
29.Staw biodrowy
30.Kość udowa
31.Rzepka kolanowa
32.Kość piszczelowa
33.Kośći podudzia (kość strzałkowa i piszczelowa razem)
34.Staw skokowy
35.Śródstopie
36.Palce tylnej kończyny

PSYCHIKA OWCZARKA NIEMIECKIEGO

Owczarek niemiecki jest psem, który najlepiej czuje się u boku swojego przewodnika. Jest najbardziej szczęśliwy mogąc przebywać cały czas w towarzystwie człowieka lub psa, a najlepiej drugiego owczarka.

Wbrew powszechnej opinii owczarkowi nie jest do pełni szczęścia duży wybieg; będzie się czuł dobrze nawet i w małych mieszkaniach, jeśli tylko zapewni mu się odpowiednio dużo czasu na spacery i zajęć wymagających umysłowego zaangażowania.

Bardzo często okazuje się, że owczarek niemiecki nie sprawdza się w roli samodzielnego stróża albo psa łańcuchowego. Dzieje się tak ponieważ pozostawiony sam sobie wpada w nerwicę i staje się agresywny.

Owczarek niemieckie pies potrzebuje obecności człowieka do życia niczym powietrza.


Fakt, że owczarek myśli jest niepodważalny i musi zgodzić się z tym każdy, kto choć przez chwilę obcował z tymi psami i obserwował ich zachowanie się w różnorakich sytuacjach. Jednakże myli się ten, i to bardzo, kto uważa, że myśli podobnie jak człowiek.
Dużym błędem, i dość powszechnie i nadmiernie popełnianym podczas tresury, czy też wychowania, jest oczekiwanie, aby pies patrzył na świat z ludzkiego punktu widzenia.
Najbardziej istotną i wartą odnotowania różnicą jest brak u psa zdolności do myślenia abstrakcyjnego, a co tym idzie niemożność do refleksji, czyli po prostu do zastanowienia się nad samym sobą. Pies nie ma świadomości samego siebie. Pies nie pamięta tak, jak człowiek, nie powtarza sobie w myślach nowo nauczonych sztuczek lub komend, które z wielkim zapałem wpajał mu przewodnik.Każdy pies "myśli" na zasadzie skojarzeń, tzn. bodziec-reakcja. Jeśli nie wystąpi bodziec, a może nim być wszystko: dźwięk, ruch, zapach, kształt, zmiana ciśnienia powietrza albo wszystko naraz, to pies nie zareaguje. Całe szkolenie psa na tym się opiera.

U psa nie występuje poczucie czasu. Nie ma czegoś takiego jako przeszłość albo przyszłość, zawsze jest Teraz. Dla lepszego zrozumienia można to nazwać czasem teraźniejszym-wydłużonym, co odpowiada mniej więcej ludzkiemu określeniu 'dopiero co'-'w tej chwili'-'zaraz'. To, co jest poza tym jest dla psa nieosiągalne, choć oczywiście jego mózg wszystko to rejestruje.
Pamięć psa jest tzw. pamięcią błyskową. Dlatego, aby w umyśle psa nastąpiło skojarzenie, to bodziec jak i wzorzec reakcji, porządanego zachowania musi nastąpić w tym samym czasie, najlepiej jednocześnie. Toteż bezcelowe, nawet noszące znamiona sadyzmu, jest karcenie psa w godzinę, a nawet w kwadrans czy pięć minut, po tym, jak coś przezbroił. Karcenie psa po czasie tylko go zdezorientuje i zyskamy na tym tyle, że pies stanie się lękliwy i niepewny siebie, a chyba nie o to nam chodzi. Aby utrwalić skojarzenie, można dany bodziec (polecenie, zakaz) wzmocnić pozytywnie (przez nagrodę) jak i negatywnie (przez skarcenie). Jednakże z własnego doświadczenia wiem, iż lepiej zostaje utrwalone skojarzenie poparte nagrodą. Wpojone, czy też nauczone skojarzenie zapisuje się w psiej pamięci, ale jest dla zwierzęcia niedostępne do czasu wystąpienia bodźca, który je uwalnia dla "świadomości" psa z nieprzebranych otchłani jego umysłu.

Pies nie rozróżnia dobra i zła, gdyż jest to wymysł człowieka. Dla psa liczy się tylko "to, co wolno robić" i "to, czego lepiej nie robić, bo skończy się gniewem przewodnika". Nie ma więc złych psów (choć są psy niezrównoważone psychicznie), są tylko źli właściciele psów, którzy nauczyli swoich psów ( z różnych powodów - albo nie umiał, albo nie chciał) co w świecie ludzi wolno, a czego nie.

Przewodnik, czyli my - właściciele psów -, stanowi medium, jest pośrednikiem pomiędzy światem psów a światem ludzi, i to wyłącznie od niego zależy jak będą się układały stosunki między psem a człowiekiem. I tylko jego należy obarczać za niewłaściwe, według naszych norm, zachowanie psa.

ZDROWIE

NOWE METODY "WALKI" Z DYSPLAZJĄ BIODROWĄ

Można więc zadać pytanie dlaczego wszystkie wymagania hodowlane skierowane są wyłącznie na to, jakie jest dane zwierzę, a nie uwzględniają tego, co przekazuje potomstwu. Ta sprzeczność znana jest prawie każdemu, dlatego też próbuje się z reguły na własną rękę oglądać rodzeństwo albo/i już odchowane potomstwo. Jednakże żaden hodowca nie potrafi być zupełnie obiektywnym w swojej ocenie. Często mylące są zarówno pozytywne, jak i negatywne wyjątki. W Niemczech, przy ilości około 30000 szczeniąt rocznie, nie ma takiej osoby, która byłaby w stanie rozeznać się w tak dużej ilości zwierząt, egzaminów czy też prześwietleń. Do tej pory hodowcom pozostawała więc tylko ich intuicja. Jednakże w dzisiejszej dobie rozwoju techniki komputerowej, jak również zwiększonego przepływu informacji SV jest w stanie nie tylko dokumentować psy swoich członków, ale również dawać przybliżone wskazówki dotyczące cech przekazywanych przez te psy potomstwu.
Każdą cechę można wyrazić za pomocą wartości liczbowej. Przykładowo: zdolność psa do pracy węchowej zapisana jest punktowo, pewna liczba określa wzrost psa itp. Dla każdej cechy można określić nie tylko jej fenotypową wartość zmierzoną, ale również genetyczną wartość hodowlaną (Zuchtwert). Współczynnik wartości hodowlanej (Zuchtwert) określa stopień w jakim dana cecha ujawni się u potomstwa.

SV uznało, że najbardziej priorytetową cechą, której przekazywalność należy określić, jest dysplazja stawu biodrowego (HD). Zwalczanie dysplazji jest najważniejszą sprawą w hodowli owczarków niemieckich. Rasa owczarek niemiecki, jako najbardziej liczna, jest ciągle wiązana z chorobami dziedzicznymi i wadami hodowlanymi. Jest to niesprawiedliwe, ponieważ inne, mniej liczne rasy, mają wyższy procent chorób. Jednakże prawdą jest, że im populacja jest bardziej liczna i co za tym idzie wyraźniej postrzegana, tym musi być lepsza. Od 30 lat hodowcy owczarków niemieckich prowadzą walkę z dysplazją biodrową. Można wprawdzie zauważyć długofalową poprawę, jednakże efekt jest ciągle niezadowalający.

W pierwszej chwili zapewne każdy powie, że trzeba wprowadzić ostrzejszą selekcję i wykluczać z hodowli nie tylko psy z dysplazją średnią i ciężką, ale również zwierzęta z dysplazją lekką (noch zugelassen) oraz podejrzane o dysplazję (fast normal). Tu napotyka się jednak na ostry sprzeciw niemieckich hodowców. Selekcję powinno się bowiem opierać przede wszystkim na tym, jakie cechy dane zwierzę przekazuje, a nie tylko na tym, jakie dane zwierzę jest. Trzeba odsuwać z hodowli zwierzęta bez dysplazji, które przekazują wadliwe stawy. Należy również dać szansę psom z graniczną lub lekką dysplazją, których potomstwo jest w pełni zdrowe.

Wychodząc naprzeciw tym postulatom SV opracowało sposób szacowania wartości hodowlanej pod kątem przekazywalności dysplazji biodrowej. Współczynnik HD-Zuchtwert, szacowany oddzielnie dla każdego zwierzęcia, określa ryzyko przekazywalności dysplazji. Przy jego obliczaniu SV korzysta ze znanych procedur matematycznych (Mixed Model Estimate - wyznaczanie rozmiaru zakłóceń fałszujących wyniki oraz Mixed Model Prediction - prognozowanie przekazywalności zwierzęcia). Współczynnik danego psa ulega ciągłym modyfikacjom. W chwili narodzin współczynnik szczenięcia jest szacowany na podstawie współczynników jego rodziców. Współczynnik jest modyfikowany na skutek wyniku prześwietlenia danego psa, wyników prześwietleń jego rodzeństwa, jego potomstwa, jak również wyników prześwietleń innych potomków jego rodziców. Ponieważ nie jest możliwym prześwietlenie całej populacji owczarków, a więc oszacowany współczynnik oznacza "tylko" prawdopodobny poziom dziedziczenia danego zwierzęcia, według aktualnego stanu wiedzy. Aktualne wartości współczynników są ogólnie dostępne w Internecie na stronach SV (http://www.schaeferhunde.de) jak również na CD-ROM'ie (SV-Genetics).
Od 1.7.1999 r. SV wprowadza w życie nowy regulamin hodowlany. Został on opracowany przy współudziale Dr Reinera Beuing z Instytutu Hodowli Zwierząt i Genetyki Zwierząt Domowych Uniwersytetu w Gissen. Dalej obowiązującym jest zapis, że z hodowli wyklucza się zwierzęta ze średnią i ciężką dysplazją. Dodatkowo wprowadza się warunek, że można krzyżować jedynie takie zwierzęta (jeżeli oczywiście spełniają pozostałe wymogi hodowlane), których potomstwo będzie miało ryzyko wystąpienia dysplazji poniżej określonej wartości granicznej. Aktualnie za górną wartość graniczną przyjmuje się współczynnik 100. Hodowca jest zobowiązany przed pokryciem suki dowiedzieć się jaki jest aktualny (w/g danych z bieżącego kwartału) współczynnik reproduktora, którym zamierza pokryć. Aktualne współczynniki HD-Zuchtwert uaktualniane są w Internecie cztery razy do roku - na początku każdego kwartału. Ponadto aktualizowane są one w będącym w sprzedaży programie informacyjnym SV-Genetics. Jeżeli krycie odbędzie się w terminie 2 tygodni od czasu ogłoszenia aktualnych wartości współczynników, można brać pod uwagę współczynniki z poprzedniego kwartału.

Wprowadzenie tej polityki w życie jest dla hodowców bardzo proste. Współczynnik 100 charakteryzuje zwierzę, którego zdolność dziedziczenia jest typowa dla rasy. Zwierzęta o współczynnikach poniżej 100 zmniejszają ryzyko wystąpienia dysplazji u potomstwa. I analogicznie zwierzęta o współczynnikach powyżej 100 pogłębiają problem dysplazji. Hodowca, znając współczynnik HD-Zuchtwert swojej suki, może wyszukać spośród szerokiej gamy licencjonowanych reproduktorów psa, który pasuje do jego suki nie tylko pod względem psychiki i eksterieru, ale ma również odpowiedni współczynnik.
Plan zwalczania dysplazji jest szczegółowy i jasno sformułowany. Szczenięta urodzone po wejściu w życie nowego regulaminu mogą być w przyszłości rozmnażane (oczywiście po spełnieniu innych wymogów hodowlanych) jedynie pod warunkiem, że ich współczynnik w momencie urodzenia nie jest większy aniżeli 100. Współczynnik szczenięcia w chwili urodzenia jest obliczany jako suma połowy współczynnika suki-matki i połowy współczynnika psa-ojca. Oznacza to, że jeżeli suka ma przykładowo współczynnik 106, to można pokryć ją jedynie psem, którego współczynnik nie jest większy aniżeli 94.

ZDROWIE OWCZARKA

Dlatego uważam, że każdy odpowiedzialny właściciel czworonoga, nie tylko owczarka, powinien nieco orientować się w psich chorobach i schorzeniach. Nie znaczy to, iż bym zalecał leczenia psa na własną rękę - może to być bardzo szkodliwe dla naszego pupila - , ale wiem z doświadczenia, że lekarz weterynarii to też człowiek i może się pomylić; a poza tym my widzimy psa przez 24h na dobę, zaś lekarz jedynie podczas wizyt, a to czasem bywa za mało.

Jakie mogą być objawy choroby?

• podwyższona temperatura (normalna temperatura, mierzona w odbycie, wynosi ok.38,5 stopni)

• osowiałość i smutek

• wymioty

• biegunka albo zaparcie

• ropny wyciek z oczu, nosa

• drżenie lub drgawki

• zmatowiała sierść

• twardy, bolesny brzuch

• utrata apetytu

• przyspieszony i płytki oddech

• niedowład kończyn

TABELA SZCZEPIEŃ

Pierwsze szczepienie młodych psów
7.-8. tydzień:	skojarzona szczepionka przeciwko nosówce,zakaźnemu zapaleniu wątroby, parwowirozie i leptospirozie
12.-13. tydzień	skojarzona szczepionka (jak wyżej)
Szczepienie powtórne
ok. 6 miesięcy	skojarzona szczepionka + szczepionka przeciwko wściekliźnie
Szczepienia od 2.roku
Co rok:	przeciwko wściekliźnie i leptospirozie
Co dwa lata:	przeciwko nosówce, parwowirozie i zakaźnemu zapaleniu wątroby

Oprócz szczepień, których powinno się bezwzględnie przestrzegać, należy regularnie odrobaczać swojego psiaka. Normalnie zabieg ten polegający głównie na podaniu psu tabletek przeprowadza się 2 razy w roku; w przypadku, gdy w domu jest małe dziecko, które, jak wiadomo, wszędzie wkłada swoje łapki, liczbę odrobaczań można nieco zwiększyć, ale tylko po uprzedniej konsultacji z weterynarzem.

Ogólne dane na temat zdrowia:
Temperatura (rektralna)	około 38 - 39 stopni C
Częstotliwość oddechu	10 - 40 / minutę
Tętno (puls)	60 - 160 / minutę (dorosłe) 180 - 220 / minutę (szczeniaki)
Okres godowy, czyli cieczka	2x w roku, przez 12-20 dni
Najlepszy czas do krycia	pomiędzy 9-13 dniem rui
Okres ciąży	58 - 63 dni
Wiek osiągania dojrzałości płciowej (biologiczny)	pies: 7/10 m-cy suka: 6/12 m-cy
Wiek dojrzałości psychicznej	pies: 2.5/3 roku suka: 2/2.5 roku

 

Porównanie w przybliżeniu wieku psa z wiekiem człowieka
18 m-cy	20 m-cy	22 m-ce	2 lata	3 lata	4 lata	5 lat	6 lat	7 lat	8 lat
20 lat	21 lat	22 lata	24 lata	28 lat	32 lata	36 lat	40 lat	44 lata	48 lat
.
9 lat	10 lat	11 lat	12 lat	13 lat	14 lat	15 lat	17 lat	19 lat	20 lat
52 lata	56 lat	60 lat	64 lata	68 lat	72 lata	76 lat	84 lata	92 lata	100 lat
.

ŻYWIENIE

POTRZEBY POKARMOWE OWCZARKA NIEMIECKIEGO

Szczeniaki i młode psy wymagają bardzo intensywnego żywienia - duże ilości białka, wysokowartościowej karmy uzupełnianej preapratami mineralnymi (szczególnie wapniowymi) i  witaminami (A,D3,E,B1,B2,B6,B12) - albowiem owczarek rośnie bardzo szybko. W wieku około 6 miesięcy przyrost wagi ciała wynosi 1kg na tydzień. Tak duży wzrost wagi przy nieodpowiednim karmieniu niesie ze sobą duże ryzyko schorzeń kostnych, tak więc w okresie dojrzewania (do około 10 miesięcy) należy bacznie obserwować rozwój fizyczny psa.

Owczarek niemiecki jest rasą, która niestety nie ma zbyt odpornych zołądków i należy się z tym liczyć. Warto pamiętać, żeby nie karmić psa pokarmem zbyt tłustym ponieważ owczarki niemieckie mają skłonność do zaburzeń pracy trzustki i zbyt wielka ilość tłuszczu w karmie może źle wpłynąć na jego zdrowie.

Owczarkowi niemieckiemu podajemy

 kasze (jęczmienna, kukurydziana, manna, ryż, etc.) i makaron - dobrze ugotowane [zawiera dużo skrobi i witaminy E]; z makaronem ostrożnie, bo jest bardzo tuczący.

 warzywa i owoce - gotowana włoszczyzna i buraki rozdrobnione, marchew (surowa, gotowana, tarta), jabłka, sałata, rzodkiewki, banany, szpinak [zawierają dużo witamin, pobudzają pracę jelit, sole mineralne, karoten]. Ziemniaki należy zawsze gotować, ponieważ pies nie trawi surowych. Do jedzenia warzyw i owoców należy przyzwyczajać psa od małego, gdyż dorosłe psy już się tego nie nauczą, a pokarm bez balastu, wcześniej czy później prowadzi do zaburzeń trawienia, a potem do awitaminozy.

 mięso - surowe lub gotowane, nalepiej wołowina lub konina, cielęcina. Wieprzowina tylko starannie ugotowana, bo może zawierać wirusy wywołujące chorobę Aujeszky, na którą nie ma lekarstwa!

 podroby - wątroba, nerki, płuca, serca, wymiona, etc.; jednak ze względu na znaczne zanieczyszczenie tego mięsa pierwiastkami szkodliwymi, nie powinno się go podawać częściej niż raz na tydzień lub dwa. Wymiona należy gotować ponad godzinę.

 ryby - najlepiej morskie, np.flądra lub dorsz; ugotować (ok. godziny)i usunąć ości. Nie należy podawać suszonych ryb dla kotów, bo mają ostre ości, których pies nie potrafi rozdrobnić.

 jaja - surowe żółtko lub całe ugotowane; czasem jajko może przywrócić apetyt kapryśnemu psu.

 sery - biały i od czasu do czasu żółty.

 mleko - niezbędne dla szczeniąt; dorosłe psy mogą nie trawić laktozy i mieć rozwolnienie po mleku.

 twaróg i jogurt - są dietetyczne, sprzyjają także rozwojowi właściwych mikroorganizmów w jelitach, co jest z kolei warunkiem dobrego trawienia; podawać szczególnie podczas długotrwałego przyjmowania przez psa leków.

 kości - najlepiej cielęce z dużą chrząstką; kości zawierają bardzo dużo fosforu, wapnia i magnezu; nie wolno podawać łatwo łamiących się kości z drobiu i dziczyzny, które mogą poranić przełyk i przewód pokarmowy psa, wtedy to i już operacja nie pomoże; zjadanie zbyt często kości może wywołać niestrawność i zatwardzenie; psom po 6 roku życia nie zaleca się podawania kości.

Czego nie podajemy

Fasoli i innych nasion roślin strączkowych, wyrobów garmażeryjnych (kaszanka, pasztetowa), pokarmów zawierających dużo przypraw, cukru i wyrobów cukierniczych, cebuli oraz czosnku. Czekolada przemysłowa - np. do pieczenia ciasta - nawet w niewielkich ilościach jest trucizną dla psa.

Posiłek powinien być podawany w miarę o stałej porze i w postaci papki o temperaturze 20-37 stopni.

Nigdy nie powinno się aplikować intensywnego ruchu dopiero co najedzonemu psu.

Owczarek niemiecki nie jest psem wybrednym, chociaż zdarzają się i takie, i jeśli nie chce jeść, to czekamy 5 minut i zabieramy miskę. Jesli pies nie jest chory, ani nie jest to suka w okresie karmienia, to nie namawiamy i nie prosimy , aby zjadł.

Należy zapamiętać: Pies, nawet szczeniak, to nie małe dziecko.

A, i trzeba pamiętać i pilnować tego, aby psiak miał stale dostęp do świeżej wody. Nie wolno ograniczać mu picia.

Pełnowartościowe suche karmy

Są one bardzo dobrze zbilansowane i dostosowane do rzeczywistych potrzeb organizmu psa (dla małych i dużych, dla młodych i starszych, dla domowych i pracujących, dla otyłych i dla alergików, dla suk szczennych i psów w okresie rekonwalescencji), toteż gdy nie mamy czasu albo umiejętności aby samemu przygotować i prawidłowo zbilansować posiłek dla psa, to lepiej karmić suchą, gotową karmą. Oczywiście mowa tu o karmach wysokiej jakości, np. Eukanuba, Arden Grange, Hill's czy Royal Canin, a nie o półproduktach sprzedawanych w osiedlowych sklepach, supermarketach lub na stacji benzynowej.

Nie ukrywam, że są to dosyć drogie karmy, lecz po dokładnym przyjrzeniu się sposobie dawkowania i odrobinie arytmetyki można się przekonać, iż koszt takiego żywienia jest zaskakująco niski (niższy niż koszt odpowiednio zbilansowanej karmy przyrządzonej własnoręcznie).
A poza tym, jak to się mawia: "lepiej wydać pieniądze na dobrą karmę niż na dobrego lekarza".

Żywienie suki w czasie ciąży i w okresie karmienia

Sukę do piątego tygodnia ciąży karmimy tak jak zwykle, następnie  należy zwiększyć dawkę pokarmów białkowych (wiadomo - jej nowi sublokatorowie są bardzo żarłoczni) i zaczynamy podawać mieszanki mineralne zawierające witaminy A+D3 i wapń. Na trzy tygodnie przed rozwiązaniem karmimy przyszłą matkę 2-3 razy dziennie i nie podajemy kości.

Suka karmiąca liczny miot potrzebuje około 3 do 4 razy więcej pokarmu niż normalnie.

Bezpośrednio po porodzie suka jest osłabiona i niechętnie je. Mimo to trzeba ją zmusić, zachęcić do jedzenia. Przygotowujemy więc potrawy lekkostrawne, ale wysokowartościowe, z dużą ilością mięsa, jarzyn, sera i mleka, i podajemy 3 razy dziennie w postaci rzadkiej papki. Także powinna jak najwięcej pić. Konieczne jest serwowanie specjalnych preparatów wapniowo-witaminowych. Praktycznie można stosować żywienie "do woli", choć bez przesady, bowiem niektóre suki w okresie laktacji (wydzielania mleka) są nadspodziewanie żarłoczne i są w stanie pochłonąć dosłownie wszystko, a to może źle odbić się na ich zdrowiu.

Po odsadzeniu szczeniąt od "cyca", suka stopniowo powraca do zwykłej diety. Aby zakończyć laktację, zmniejszamy normalną ilość białka i płynów w pokarmie.

---