Windows 2003 / porady cz.1 / f7
ZEBRANE TU PORADY WYKONUJESZ NA WŁASNĄ ODPOWIEDZIALNOŚĆ - ryzyko niepowodzenia - b. niskie
Szybsza praca dysku w Windows
W celu przyspieszenia pracy dysku twardego w Windows 2003 możesz utworzyć mu specjalny bufor w pamięci. Szybszą pracę Twojego dysku dostrzeżesz przeglądając foldery z dużo zawartością podfolderów i plików. Jeżeli okaże się, że Twój dysk w systemie Windows pracuje wolniej niż przed wprowadzeniem tej modyfikacji, przywróć poprzednie ustawienia. Skorzystaj z tej porady, jeżeli masz przynajmniej 256 MB pamięci RAM.
1. Kliknij na Start | Uruchom.
2. W nowym oknie, które zobaczysz wpisz sysedit.exe.
3. Otworzony zostanie Edytor konfiguracji systemu, w którym musisz kliknąć na okno o nazwie C:\Windows\system.ini (w zależności od ścieżki do plików systemu operacyjnego).
4. Teraz za sekcją [386enh] dodaj linijkę:
Irq14=4096
Plik system.ini może mieć teraz np. taką treść:
; for 16-bit app support
[drivers]
wave=mmdrv.dll
timer=timer.drv
[mci]
[driver32]
[386enh]
Irq14=4096
woafont=app852.FON
EGA80WOA.FON=EGA80852.FON
EGA40WOA.FON=EGA40852.FON
CGA80WOA.FON=CGA80852.FON
CGA40WOA.FON=CGA40852.FON
Jeżeli Twój dysk twardy podłączony jest do drugiego kontrolera IDE (możesz to sprawdzić w BIOS'ie) musisz w miejsce Irq14=4096 wpisać Irq15=4096.
5. Zamknij okno C:\Windows\system.ini w Edytorze konfiguracji systemu i zatwierdź zmiany wprowadzone w pliku.
Zmiany będą widoczne po ponownym uruchomieniu komputera.
Dllcache
Ten katalog znajduje się w katalogu Windows/system32. Jest to kopia wszystkich bibliotek dll systemu. Można to spokojnie i bezproblemowo usunąć, gdyż system z tego mogole nie korzysta. Chyba ze nastąpi przypadek, gdy uszkodzeniu ulegnie któraś z bibliotek dll, wtedy system przywraca sobie owa bibliotekę z tej lokalizacji. W przypadku jej braku (c0 będzie miało miejsce po usunięciu wszystkiego) system zwyczajnie poprosi o „podanie” płyty instalacyjnej systemu, i z niej przywróci sobie automatycznie uszkodzona bibliotekę. Dzięki temu, możemy zyskac ponad 400MB miejsca na dysku!
Pozostałości po WindowsUpdate
Zapewne każdy z Was, od czasu do czasu aktualizuje swój system poprawkami, które są udostępnione na witrynie windowsupdate.com. Po każdej instalacji, kopia poprawki, wraz z jej deinstalatorem jest umieszczana w katalogu \Windows. Oznaczona jest najczęściej tak: $NtUninstallKB[numer poprawki]$ Oczywiście chyba nikt z nas nie będzie deinstalował poprawek (chyba ze przynosi ona jakieś niekompatybilności), jeśli natomiast wszystko jest ok, można bez problemu usunąć właśnie te „pozostałości” po poprawkach. Standardowo maja one atrybut „ukryty”, wiec by je zobaczyć musimy w opcjach folderów ustawić, aby system pokazywał nam ukryte foldery.
Hibernacja
Proces hibernacji polega na tym, ze, gdy komputer przejdzie w ten stan, cała zawartość pamięci operacyjnej RAM jest zrzucana na dysk twardy, po czym następuje wyłączenie komputera. Gdy komputer uruchomimy na nowo, wszystkie dane, które zostały zrzucone na dysk, są z powrotem „przerzucane” do pamięci operacyjnej. Dzięki temu możemy przywrócić ostatnią sesje, bez ponownego otwierania wszystkiego. Jest jedno ale…. Posiadając np. 1024MB pamięci (1GB) włączając hibernacje, komputer zarezerwuje sobie na dysku przestrzeń o pojemności 1GB, po czym staje się ona niedostępna dla nas. Czyli praktycznie tracimy 1Gb przestrzeni użytkowej. Jeśli z tej funkcji nie korzystamy, należy ja wyłączyć. By to zrobić przechodzimy do Panelu sterowania> zarządzanie energią> hibernacja. Po czym ODZNACZAMY pole włącz hibernację. Dzięki temu wyskakamy tyle miejsca na dysku ile wynosi pojemność naszej pamięci RAM.
Ustawienia pliku pamięci wirtualnej
Control Panel (Panel strowania) >>> System >>> Advanced (Zaawansowane)
W sekcji Performance (Wydajność) klikasz w Settings (Ustawienia). I wybierasz Advanced (Zaawansowane)>>> Virtual Memory (Pamięć wirtualna) >>> Change (Zmień)
Podajesz partycję lub dysk na którym ma się znajdować plik wymiany i określasz jego rozmiar. Klikasz przycisk Set (Ustaw). Potwierdzasz + reset by zmiany zostały zatwierdzone. Możemy dobrać następujące kombinacje rozmiaru:
Custom Size (Rozmiar niestandardowy) - Sam dobierasz parametry rozmiaru początkowego i końcowego:
Initial size (Rozmiar początkowy) - wielkość pliku tworzona przy starcie systemu, pozostanie stała o ile system nie będzie potrzebował więcej
Maximum size (Rozmiar maksymalny) - maksymalna granica do której może się powiększyć plik
System Managed Size (Rozmiar kontrolowany przez system) - System dobiera parametry pliku za ciebie według modelu, że rozmiar początkowy jest o połowę większy od RAMu
No Paging File (Bez pliku stronicowania) - Wyłącza plik wymiany na wybranym dysku. Tak samo działa ustawienie:
Initial size = 0
Maximum size = 0
Dobranie rozmiaru
Dynamiczny czy statyczny???
Domyślna konfiguracja Windows zakłada dynamiczne zwiększanie/zmniejszanie się rozmiaru pliku wymiany stosownie do potrzeb uruchamianych aplikacji. Można to zauważyć np. grając intensywnie w gry kiedy to w 'tajemniczy' sposób znika nam miejsce na dysku. Tylko reset komputera przywraca ten plik do poprzedniego rozmiaru. Zmienny rozmiar pamięci wirtualnej może wpływać niekorzystnie na jej sprawność. Na dysku o sporej fragmentacji danych operacja zwiększania - zmniejszania trwa dłużej. Efektem jest wolniejsza praca dysku, a nawet przerwanie ciągłości plików. Możesz więc ustalić, że plik wymiany nie będzie zmieniać swoich rozmiarów w trakcie pracy i nie przekroczy określonej pojemności:
Initial size = Maximum size
Z drugiej strony można takim ustawieniem narobić sobie szkody jeśli nieprawidłowo dobierze się rozmiar. Identyczny nieomal skutek nie rozciągalności pliku pagefile.sys możemy uzyskać sprytnie dobierając parametr rozmiaru początkowego. Może on okazać się wystarczający dla systemu i plik nie wzrośnie ponad rozmiar początkowy pomimo zostawienia komfortowego zapasu na "w razie czego".
Ile???
Windows domyślnie ustawia rozmiar początkowy jako 1.5 x RAM a rozmiar maksymalny jako 3 x RAM. Np. dla RAM 256 MB min= 384 MB a max=768 MB. Te wartości domyślne często sprawdzają się lecz są one zbyt sztywno obliczone. Konsekwencją może być dobranie zbyt małego lub zbyt dużego pliku. Bo logiczne jest że na podstawie tego modelu liczenia ci z małą ilością RAM uzyskają mniejszy plik niż ci z dużą ilością RAM. A w zasadzie powinno być na odwrót:
Im mniej RAMu masz tym większe prawdopodobieństwo intensywnego korzystania z pliku pamięci wirtualnej. Jeśli masz poniżej 512 MB w zasadzie powinieneś zostawić ustawienia domyślne.
Im więcej RAMu masz tym mniejsze prawdopodobieństwo intensywnego korzystania z pliku pamięci wirtualnej. W takim układzie domyślne ustawienie rozmiaru początkowego pliku jest grubo przesadzone i konsumuje za dużo miejsca na dysku bez realnej potrzeby. Jeśli masz 512 MB RAM i wyżej ustaw rozmiar początkowy jako połowę RAM przy pozostawieniu rozmiaru maksymalnego jako potrójność RAMu ..... tak na wszelki wypadek.
Powyższe dywagacje są dość teoretyczne i niby uniwersalne. W praktyce jednak należało by monitować system przy najbardziej wyczerpujących momentach.
Zbyt niska???
Jeżeli jest na wyczerpaniu to wszystko pracuje przeraźliwie wolno zacinają się gry, długo czekamy na "reakcję" programu itd. Potem przy 90% zajętej pamięci wyskakuje komunikat ze jest jej zbyt mało lub brak.
Po tym komunikacie te aplikacje które doprowadziły do jej braku powinny zostać zamknięte automatycznie. Gdy wyczerpie się pozostały zapas pamięci wirtualnej otrzymamy dodatkowe efekty specjalne - totalne zawieszenie kompa lub BSOD i wyjściem jest tylko restart. Całkowity brak pamięci wirtualnej to wynik albo nieprawidłowego dobrania rozmiaru albo błędów w działaniu programów.
Zbyt wysoka???
Nic nie odczujesz, masz po prostu zapas i programy nie wysiądą za szybko. W teorii nigdy sie ona nie wyczerpuje. W praktyce limituje cię tylko rozmiar dysku bo przecież pamięć wirtualna to plik! Jeżeli rozmiar pamięci wirtualnej jest wyższy niż wolne miejsce na dysku to pojawi sie prawdopodobnie error: "Scratch disk is full", "Cannot write to dysk", "Disk is full".... i inne kombinacje z błędem zapisu i pełnym dyskiem. Bardzo wysoko ustawiony rozmiar tego pliku bez realnej potrzeby jest marnowaniem przestrzeni dysku. Samo korzystanie z ogromnego pliku pamięci wirtualnej spowalnia pracę całego systemu bo nawet najszybsze dyski twarde nie dorównują szybkością pamięciom RAM. Miej to na uwadze..............
No paging file???
Teoretycznie można ją wyłączyć z gdy sobie dokupimy kupę RAMu, duuuuuuuuużo RAMu. To jest tylko teoria która zupełnie mija się z praktyką. W istocie całkowite wyłączenie pliku pagefile.sys jest niemożliwe gdyż pamięć wirtualna to szersze pole niż tylko ten specyficzny plik. Sama operacja może przynieść opłakane skutki gdyż windows i tak potrzebuje tego pliku i niektóre programy mogą paść przy braku jego obecności. Nie polecam zabaw tego typu! Wyjątek od reguły: okresowe wyłączenie dla celów przeprowadzenia rzetelnej defragmentacji. O tym będzie jeszcze mowa.
Lokalizacja
Podstawowe wymagania
Ustawień tego pliku należy dokonywać na dysku, który:
- Jest zdefragmentowany
- Ma wystarczającą ilość wolnego miejsca
- Nie jest skompresowany!
Umieszczenie pliku na szybszej partycji/dysku
Plik ten powinien być na szybszej partycji/dysku. Sytuacje:
1 dysk - kilka partycji: Jak masz tylko 1 dysk ale 2 lub większą ilość partycji to powinno się umieścić pagefile.sys na systemowej C bo ona jest szybsza.
CODE
1 dysk 3 partycje:
C: |
|
D: | coraz wolniejszy odczyt gdyż skok głowicy jest większy
|
E: |
|
\|/
2 dyski: Jeśli masz 2 dyski, to się umieszcza pagefile.sys na szybszym dysku. Wtedy tworzymy dla tego pliku pierwszą w kolejności partycje stosownego rozmiaru. W bardzo szczególnym przypadku może pojawić się problem z obecnością pliku na innym od systemowego dysku. Jego objawem będzie albo komunikat o małej ilości pamięci wirtualnej pomimo prawidłowych ustawień lub też stworzenie klona o niekontrolowanym rozmiarze na partycji systemowej. Obejściem tego "konfliktu" jest wprowadzenie dodatkowo na partycji systemowej malutkiego pliku o minimalnym rozmiarze 2 MB.
Podzielenie pliku pamięci wirtualnej na kilka dysków
Bardzo dobrym rozwiązaniem podnoszącym wyśmienicie performance jest podzielenie pliku na kilka osobnych dysków (nie partycji na jednym dysku!). Rozwiązanie takie zapewnia równoczesny odczyt danych z każdego z plików wymiany co bardzo przyśpiesza. Takie pliki wymiany nie będą się dynamicznie powiększać z obłędną szybkością jak w przypadku pojedynczego pliku!
Ustawiamy wtedy rozmiar początkowy owych plików wymiany jako wynik podzielenia obecnego rozmiaru pliku przez ilość tworzonych plików wymiany. Np. rozmiar początkowy obecnego pliku jest równy 384 MB, a po utworzeniu 2 plików na dwóch dyskach każdy z nich otrzyma po 192 MB.
Optymalizacja pamięci - edycje rejestru
Start >>> Run (Uruchom) >>> regedit
i w podanych niżej kluczach edytujemy istniejące lub tworzymy nowe wartości typu DWORD.
HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Explorer
AlwaysUnloadDLL - Jest to wartość odpowiadająca za szybsze uruchamianie programów korzystających z tych samych dll. Te dll są cache'owane czyli kopiowane do pamięci i pozostają tam przez pewien okres czasu. Aplikacje szybciej się uruchamiają ale zmniejsza się ilość dostępnej pamięci. Ustawiamy więc następująco:
- Dla małej ilości RAM (128 i poniżej) na 1 - załadowane wcześniej dll będą usuwane z pamięci
- Dla większej ilości RAM na 0 - załadowane wcześniej dll pozostaną w pamięci
A teraz trochę informacji na temat optymalizacji Windowsa.
Po pierwsze… defragmentacja!
Przy intensywnym pracowaniu z plikami, w niedługim czasie tworzą się jego fragmenty, co znacznie spowalnia prace komputera oraz wyszukiwanie informacji, ale po kolei…
MBR
MBR (Master BOOT Record) - w tym sektorze dysku są zapisywane informacje potrzebne do rozruchu (bootowania systemu). Proces bootowania możemy przyśpieszyć. By to zrobić wykonujemy: START> uruchom> cmd. Otworzy się nam konsola. W niej wpisujemy komendę: defrag C: -b
Defragmentacja dysków
Defragmentować należy przede wszystkim nasze dyski twarde, a nie tylko MBR. To chyba rzecz oczywista. System Windows został co prawda wyposażony w defragmentator dysków, lecz nie jest on niestety znakomity. Do tego celu polecam program O&O Defrag V8 Server. Musimy właśnie pamiętać o tym, ze mamy system Serwerowy. Próbowałem uruchomić zwykła wersje O&O, niestety ta akcja zakończyła się niepowodzeniem, podobnie jak program Diskeeper.
Obsługa programu
Program w obsłudze jest banalnie prosty. Interface jest bardzo przejrzysty. Mamy widoczna listę naszych dysków/ partycji, a na dole widać „obraz” alokacji naszych plików. Widach także, które obszary są pofragmentowane. Program posiada szereg innych funkcji, ale nie będę się o tym rozpisywał, bo nie o tym teraz mowa. Chwile od uruchomienia programu, gdy nie podejmiemy żadnej akcji, program sam zacznie defragmentować. Typ defragmentacji dobierze samoczynnie. Możemy także wybrać samemu, jaki ma to być typ defragmentacji, ja jednak radze zawsze dawać programowi samemu ustalić, jaki typ ma wykonać. Po defragmentacji dysków, dostęp do informacji na pewno się skróci, tak jak zapewne uruchamianie samego systemu.
Czyszczenie rejestru
Od czasu do czasu polecam także przeczyścić rejestr. Generalnie nie polecam czyszczenia ręcznego, szczególnie mało doświadczonym Użytkownikom. Do tych czynności polecam programy takie jak np. jv16 PowerTools czy tez RegCleaner.
Rejestr i…. defragmentacja
Systemowa baza danych wbrew pozorom także wymaga defragmentacji. Niezdefragmentowany rejestr, także może się przyczynić do spowolnienia pracy komputera. Do tego polecam program Registry Defragmentation
Co jakiś czas defragmentcji należy poddać także plik wymiany do tego celu pobierzcie bezpłatny :
.
Czyszczenie z „tempów”, błędnych skrótów…
Podczas gdy instalujemy rożnego rodzaju programy, czy tez korzystamy z nich, tworzą się tak zwane pliki temporalne. Powstają one głownie podczas instalacji i potem nie są one nam do niczego potrzebne, a tylko zabierają cenne miejsce na naszym dysku. Do oczyszczenia komputera z plików temporalnych bardzo polecam program System Cleaner lub TuneUp 2006 . Usuwa on także błędne skróty, czyli te, które nie odnoszą się do poprawnej lokalizacji. Możemy je także usunąć ręcznie z katalogu: C:\Documents and Settings\Administrator\Recent
Oczyszczanie pulpitu
Jedną z przyczyn wolnego ładowania się pulpitu jest jego "graficzna" zawartość: tapeta i ikony urozmaicone wspomnianymi już wcześniej efektami wizualnymi. Wpływ ma również ilość ikonek gdyż każda z nich jest ładowana do RAMu. Idealnym rozwiązaniem byłoby mieć tą przestrzeń całkowicie pustą. Z drugiej strony istnienie skrótów na pulpicie jest przydatne i wiem jak trudno pozbyć się ulubionej tapetki (mnie się to udało i wcale nie żałuje - pulpit przejrzysty i oczy mogą odpocząć ). A więc kompromis: ograniczcie ilości ikon i elementów wyświetlanych na pulpicie do niezbędnego minimum.(poniżej screen mojego pulpitu - mój komputer - i kosz to moje minimum - reszte aplikacji jest w tzw pasku szybkiego uruchamiania)
Wyłączenie dźwięków
Windows o pewnych zdarzeniach (np. błąd, zamykanie systemu) informuje charakterystycznymi dźwiękami. Dźwięki konsumują troszkę zasobów systemowych. Nie są to operacje bardzo zasobożerne niemniej na słabym komputerze wyłączenie ich może okazać się pomocne. Dodatkowym bonusem będzie możliwość skasowania zawartości folderu C:\WINDOWS\Media grupującego pliki dźwiękowe.
Control panel (Panel sterowania) >>> Sounds and Audio Devices (Dźwięki i urządzenia audio) >>> Sounds (Dźwięki)
Jako Sound scheme (Schemat dźwięków) wybierz No sounds (Bez dźwięków).
Autostart
Należy maksymalnie wyeliminować zbędne aplikacje obciążające rozruch systemu. Wnikliwie sprawdzasz następujące elementy:
Opcje programów
Niekiedy jest to najprostsza droga do wyeliminowania danego progsa z Autostartu. Można sprawdzić to z prawego kliku na ikonę programu w zasobniku systemowym lub w obrębie menu samego programu. W ten sposób można wyeliminować np. komunikatory typu Gadu-Gadu, Tlen, Messenger. Jeśli nic takiego nie ma należy posłużyć się metodami poniżej.
Folder Startup
Start >>> All Programs (Wszystkie programy) >>> Startup (Autostart)
To znajdziesz programy ładujące się automatycznie z Windowsem na bazie skrótów. Możesz postąpić dwojako:
1. Skasować te skróty z folderu Startup:
C:\Documents and Settings\All Users\Start Menu\Programs\Startup (PL: Autostart)
2. Przerzucić te skróty na wszelki wypadek do utworzonego przez siebie tymczasowego folderu dowolnej lokalizacji i nazwy. Jeśli jakiś program nie będzie pracował poprawnie zawsze możesz skróty przywrócić na swoje miejsce.
Msconfig
Start >>> Run (Uruchom) >>> msconfig
Przejdź do zakładki Startup (Uruchamianie) i odhaczykuj zbędne programy. Widows po zatwierdzeniu zmian poprosi cię o restart komputera co oczywiście czynisz.
Wyłączenie folderów ZIP
Dodano narzędzie umożliwiające otworzenie plików ZIP (ale tylko zip!) jako folderów. Jest to dobre gdy nie mamy zainstalowanego żadnego Winrara, Winzipa czy innego dekompresora a chcemy np. rozpakować ważny plik instalacyjny. Niestety to obciąża system i spowalnia operacje na plikach. Ponadto Search wglądający "do wnętrza" plików skompresowanych może spowolnić przy dużej ich ilości. Wyłącz więc to za pomocą tego samego triku co poprzednio:
Start >>> Run (Uruchom) >>> regsvr32 /u zipfldr.dll
Wyłączenie Autoplay:
Wystarczy przytrzymać wciśnięty Shift w chwili wkładania cd do napędu a autoodtwarzanie zostanie pominięte. By zastosować ten trik na trwałe wymagane są inne działania:
Start >>> Run (Uruchom) >>> gpedit.msc
Computer Configuration (Konfiguracja komputera) >>> Administrative templates (Szablony administracyjne) >>> System
W okienku z prawej strony kliknij podwójnie na Turn Off Autoplay (Wyłącz funkcję Autoodtwarzanie) i wybierz opcję Enabled (Włączone)
Error Reporting (Raportowanie błędów)
Każdorazowo gdy program doświadczy errora i jest auto-zamykany przez system lub manualnie przez ciebie wyskakuje wkurzające okno z pytaniem czy wysłać raport o błędach
do Microsoftu.
Możemy to bardzo łatwo wyłączyć:
Control Panel (Panel sterowania) >>> System >>> Advanced (Zaawansowane)
Klikasz na Error Reporting (Raportowanie błędów) i dobierasz stosowne opcje. Gorąco polecam całkowitą deaktywację. No i klikamy OK, OK i jest już wszystko OK!
(patrz poniższy screen)
:
Indeksowanie dysku
Za działanie tej opcji jest odpowiedzialne Indexing Service (Usługa indeksowania).
Indeksowanie polega na tym, że nasz komp w wybranych przez siebie momentach przegląda sobie zawartość dysków twardych i kataloguje dane. Dzięki temu wyszukiwanie plików (np. za pomocą polecenia Start >>> Wyszukaj) trwa znacznie krócej. Jest to cenne w przypadku gdy często wykorzystujesz opcję Szukaj, masz bardzo duże partycje z ogromną ilością plików.
ALE .......... Indeksowanie ma tylko sens gdy operojemy na naprawdę ogrooomnych dyskach z ogromną ilością często przeszukiwanych plików. Zwykle indeksowanie jest zbędne i zwykły user nie czerpie z niej benefitów. Co więcej jest to potwór pożerający ogromną ilość zasobów systemowych uniemożliwiając w ten sposób komfort wielu operacji! W teorii usługa ta się włącza w momentach bezczynności komputera, w praktyce natomiast może się włączać w najmniej spodziewanych momentach np. podczas grania w gry! Skutkami ubocznymi działania tej usługi jest spowalnianie kompa, zacinanie się gierek czy filmów............Wyłączamy!
Po restarcie zwolni się kilka do kilkudziesięciu mega na dysku.
Jak wyłączyć: - klikamy na wyszukaj / potem zmień prefernecje:
- potem klikamy na Z usługą indeksowania ( w celu… )
I zaznaczamy:
- gotowe
Tą funkcję usuwamy całkowicie przez Add/Removes Programs (Dodaj/Usuń Programy) >>> Add Removes Windows Components (Dodaj/Usuń Składniki systemu Windows).
Wkrótce kolejne porady. / f7
- pamiętaj że stosujesz je na własną odpowiedzialność…
Windows 2003 / porady cz.2 / f7
ZEBRANE TU PORADY WYKONUJESZ NA WŁASNĄ ODPOWIEDZIALNOŚĆ - ryzyko niepowodzenia - b. niskie
Za rozbudowanie okna pojawiającego się po poleceniach Start / Shut Down odpowiedzialny jest podsystem Shutdown Event Tracker. Jego wyłączenie pozwoli uprościć proces wyłączania lub resetowania komputera pozbawiając użytkownika konieczności każdorazowego podawania powodu.
W tym celu należy z poziomu linii poleceń menu START / potem uruchom i wpisujemy
gpedit.msc (patrz powyższy screen)
wywołując narzędzie, a następnie w zakładce : ( po „ / ” podaje angielskie nazewnictwo)
KONFIGURACJA KOMPUTERA / Computer Configuration
SZABLONY ADMINISTRACYJNE / Administrative Templates
SYSTEM / System
odnaleźć ustawienie WYŚWIETAL ŚLEDZENIA ZAMKNIECIA SYSTEMU / Display Shutdown Event Tracker (klikasz dwa razy) przestawiasz na WYŁACZONE / Disabled.
W tym celu należy uruchomić narzędzie User Accounts przez wywołanie z poziomu wiersza poleceń:
Menu start / uruchom i wpisujemy :
rundll32 netplwiz.dll,UsersRunDll
Następnie należy wybrać użytkownika, którego konta system użyć ma do wykonania automatycznego logowania przy uruchamianiu. Po jego podświetleniu wystarczy odznaczyć opcję Aby używać tego komputera użytkownik musi wprowadzić login hasło / Users must enter a user name and password to use this komputer
,
po czym kliknąć w przycisk Zastosuj / Apply.
System poprosi jeszcze o potwierdzenie hasła dla wybranego użytkownika i będzie to koniec operacji.
Ustawienia te znajdują się w Start
Menu start > Uruchom.. -> gpedit.msc-> Zasady komputera lokalnego -> Konfiguracja użytkownika -> Szablony administracyjne -> System -> Opcje klawiszy Ctrl+Alt+Del.
Hasło można zmienić za pomocą polecenia menu start > uruchom.. > i wpisujemy
net user nazwa_użytkownika nowe_hasło.
Dla zmiany hasła na koncie administratora polecenie wyglądałoby net user administrator nowe_hasło.
Domyślnym progiem powiadamiania o malej ilości miejsca na dysku jest 10% wolnej przestrzeni z całkowitego obszaru danej partycji.
Aby ustawić inny próg należy w kluczu rejestru:
HKEY_LOCAL_MACHINE \ SYSTEM \ CurrentControlSet
\ Services \ LanmanServer \ Parameters
dodać wartość typu REG_DWORD o nazwie DiskSpaceTreshold oraz przypisać jej wartość z przedziału od 0 do 99. Przypisana wartość wyraża procentowy próg wolnego miejsca na partycji, poniżej którego system rejestruje zdarzenia o malej ilości miejsca.
Na wstępie zaznaczyć trzeba, że jeśli takie okno się pojawia, znaczy to że z całą pewnością warto zdiagnozować problem i usunąć jego przyczynę, a nie objawy. Można w tym celu sprawdzić, co było powodem pojawienia się takiego oknka przy pomocy Rejestru Zdarzeń.
Jeśli jednak chcielibyśmy jedynie zlikwidować symptom w postaci wyskakującego okna, można ustawić w gałęzi rejestru HKEY_LOCAL_MACHINE \ SYSTEM \ CurrentControlSet \ Control \ Windows wpis typu DWORD o nazwie NoPopupsOnBoot na wartość 00000001.
Listę wszystkich otwartych portów TCP i UDP na komputerze lokalnym można ustalić korzystając z narzędzia wiersza polecenia Netstat.exe. W tym celu należy posłużyć się następującą składnią polecenia:
Netstat -a -n
Przełącznik -a powoduje wyświetlenie wszystkich nasłuchujących portów TCP i UDP.
Przełącznik -n powoduje umieszczenie w wyniku numerów portów zamiast nazw protokołów zdefiniowanych w pliku %windir%\system32\drivers\etc\services.
Windows Server 2003, Windows 2000, NT 4 oraz XP umożliwiają wysyłanie komunikatów do innych użytkowników w sieci Intranet(LAN). Wiadomość można wysłać tylko do użytkownika aktywnego w sieci oraz posiadającego włączoną usługę „Posłaniec”.
Długość wysyłanej wiadomość nie może przekraczać 128 znaków. Składnia polecenia przedstawia się następująco:
Net send {nazwa | * | /domain[:nazwa] | /users} wiadomość
Nazwa - określa nazwę użytkownika lub komputera w sieci.
* - wysyła wiadomość do wszystkich użytkowników w domenie lub grupie roboczej.
/domain - wysyła wiadomość do wszystkich nazw w domenie.
/users - wysyła wiadomość do wszystkich użytkowników połączonych z serwerem.
Wiadomość - treść komunikatu
Przykład:
Net send /users Za 5 minut nastąpi 2 minutowa przerwa w dostępie do serwera.
Net send 192.168.1.12 Proszę o zgłoszenie się do kierownika działu.
Uwaga! Najczęstszą przyczyną błędu 2273 jest wyłączona usługa „Posłaniec”.
System Windows Server 2003, 2000 Professional oraz XP umożliwiają przeprowadzenie konwersji systemu plików z FAT16(32) na NTFS. Zabieg ten odbywa się bez utraty danych i nie może być odwrócony(niemożliwa jest konwersja Np. NTFS -> FAT32). Konwersje przeprowadza się z linii poleceń komendą „Convert” z odpowiednimi parametrami Np.
Convert d: /FS:NTFS
Wydanie powyższego polecenia spowoduje skonwertowanie partycji „d” na system plików NTFS. Dokładny opis wszystkich przełączników można uzyskać wpisując w linii poleceń „convert /?”
Jeśli wszystkie komputery w sieci mają zainstalowany system Windows 2000/XP oraz Windows Server 2003, można zablokować uwierzytelnianie LAN Manager. Aby wyłączyć to uwierzytelnianie należy uruchomić w wierszu poleceń narzędzie:
secpol.msc i otworzyć gałąź :\Zasady lokalne\ Opcje zabezpieczeń.
W oknie szczegółów należy kliknąć dwukrotnie
Zabezpieczenie sieci: poziom uwierzytelniania LAN Manager.
Następnie należy zaznaczyć na liście pozycje Wyślij tylko odpowiedz typu NTLMv2\odmów odpowiedzi typu LM i NTLM.
Pomaga to zmniejszyć zagrożenie ze strony narzędzi do łamania haseł, wychwytujących z sieci pakiety zwierające hasła. Takie ustawienie skutecznie udaremni komunikacje z innymi komputerami wyposażonymi w wcześniejsze wersje Windows.
Aby sprawdzić jak reaguje program antywirusowy na spotkanie z zarażonym plikiem, nie potrzebujemy do tego żywego wirusa. Producenci programów antywirusowych opracowali standardowy test - unikatowy łańcuch 68 znaków ASCII - którego osadzenie w wybranym pliku wywołuje rekcję ze strony ich programów. Aby uzyskać własny plik z testem EICAR, należy użyć Notatnika lub innego edytora tekstowego i utworzyć dokument zaczynający się od następujących 68 znaków:
X5O!P%@AP[4\PZX54(P^)7CC)7}$EICAR-STANDARD-ANTIVIRUS-TEST-FILE!$H+H*
Jeśli program antywirusowy działa i obsługuje test EICAR, przechwyci plik w momencie próby jego zapisania.
Witryna EICAR oferuje cztery wersje takiego testu - plik wykonywalny, zwykły plik tekstowy i dwa spakowane archiwa .zip. Pliki wraz z opisem ich użycia znajdują się na stronie o adresie
Aby skonfigurować automatyczne aktualizacje za pomocą ustawień rejestru należy:
Uruchomić Edytor Rejestru.
Zlokalizować i kliknąć następujący klucz w rejestrze:
HKEY_LOCAL_MACHINE \ Software \ Policies
\ Microsoft \ Windows \ WindowsUpdate \ AU
UWAGA: klucze WindowsUpdate i AU należy dodać do rejestru.
Dodać ustawienia spośród następujących:
Nazwa wartości: NoAutoUpdate. Wartość danych: 0 lub 1
0: Automatyczne aktualizacje są włączone (domyślne).
1: Automatyczne aktualizacje są wyłączone.
Typ wartości rejestru: Reg_DWORD
Nazwa wartości: AUOptions. Dane wartości: 2 do 4
2: Powiadom o pobieraniu i instalacji.
3: Automatycznie pobieraj i powiadamiaj o instalacji.
4: Automatycznie pobieraj i zaplanuj instalację.
Typ wartości rejestru: Reg_DWORD
Nazwa wartości: ScheduledInstallDay. Dane wartości: 0 do 7
0: Codziennie.
od 1 do 7: Dni tygodnia od niedzieli (1) do soboty (7).
Typ wartości rejestru: Reg_DWORD
Nazwa wartości: ScheduledInstallTime. Dane wartości n, gdzie n to czas w formacie 24-godzinnym (0-23).
Typ wartości rejestru: Reg_DWORD
Nazwa wartości: UseWUServer. Dane wartości: Ustawić tę wartość na 1, aby skonfigurować automatyczne aktualizacje tak, aby używać serwera, na którym działają usługi Software Update Services zamiast witryny Windows Update.
Typ wartości rejestru: Reg_DWORD
Nazwa wartości: RescheduleWaitTime. Dane wartości m, gdzie m to czas (w minutach,1-60, od 1 minuty do 60 minut) oczekiwania między uruchomieniem automatycznych aktualizacji i rozpoczęciem instalacji, której zaplanowany czas już minął.
Typ wartości rejestru: Reg_DWORD
Uwaga: To ustawienie wpływa jedynie na zachowanie klienta po zaktualizowania klientów do wersji klienta SUS SP1 lub nowszej.
Nazwa wartości: NoAutoRebootWithLoggedOnUsers. Wartość danych: Reg_DWORD: 0 (fałsz) lub 1 (prawda). Jeśli jest ustawiona na 1, automatyczne aktualizacje nie uruchamiają ponownie komputera w sposób automatyczny, gdy są zalogowani użytkownicy.
Typ wartości rejestru: Reg_DWORD
UWAGA:
Gdy konfiguruje się automatyczne aktualizacje bezpośrednio za pomocą kluczy rejestru, zasady zastępują preferencje ustawione przez lokalnego użytkownika administracyjnego w celu skonfigurowania klienta
Aby usunąć udziały administracyjne (C$, D$,...) i uniemożliwić ich automatyczne tworzenie należy:
Zlokalizować w rejestrze następujący klucz:
HKEY_LOCAL_MACHINE \ SYSTEM \ CurrentControlSet
\ Services \ LanmanServer \ Parameters
W menu Edycja kliknąć polecenie Nowy -> Wartość DWORD.
Wpisać tekst AutoShareServer, a następnie kliknąć przycisk OK.
Wpisać wartość 0, kliknąć przycisk OK i zamknąć edytor rejestru.
Następnie należy zatrzymać i uruchomić usługę serwer. W tym celu w wierszu poleceń wykonaj polecenia net stop server i net start Server
Niektóre programy innych producentów mogą tymczasowo przechowywać w pamięci niezaszyfrowane hasła (zwykły tekst) lub inne poufne informacje. Ze względu na architekturę pamięci wirtualnej systemu
Windows informacje te mogą znajdować się w pliku stronicowania (Pagefile.sys).
Czyszczenie pliku stronicowania może zwiększyć bezpieczeństwo danych przechowywanych na komputerze, gdy system Windows nie działa.
Aby włączyć czyszczenie pliku stronicowania (Pagefile.sys) podczas zamykania systemu należy:
Uruchomić Edytor rejestru.
Zmienić wartość danych ClearPageFileAtShutdown na wartość 1 w następującym kluczu rejestru:
HKEY_LOCAL_MACHINE \ SYSTEM \ CurrentControlSet
\ Control \ Session Manager \ Memory Management
Jeżeli wartość nie istnieje, należy dodać następującą wartość:
Nazwa wartości: ClearPageFileAtShutdown
Typ wartości: REG_DWORD
Wartość: 1
Uruchomić ponownie komputer, aby zmiany zostały uwzględnione.
UWAGA > Po wprowadzeniu zmian w rejestrze zamykanie systemu może potrwać dłużej.
Kontrola wykorzystania zasobów CPU przez poszczególne aplikacje to ciekawe zagadnienie administracyjne. Pozwala zabezpieczyć serwer przed zablokowaniem go w skutek zbyt aktywnych procesów lub celowych działań żytkownika - przykładowo, gdy ktoś korzystając z usług terminalowych uruchomi arkusz Excela zajmujący 100% czasu procesora, cały serwer może odpowiadać na zapytania z dużym opóźnieniem. W kontekście tym interesujące wydają się narzędzia firm trzecich, takie jak Appsense Performance Manager czy Relevos.
Są one jednak dość drogie, warto zatem polecić bardzo dobrą i darmową alternatywę
- ThreadMaster ( kliknij aby zobaczyc stronę)
, który w wersji 1.12 pracuje zarówno pod Windows 2000, jak i Windows Server 2003.
W poniższym zestawieniu opisano wartości rejestru związane z protokołem TCP/IP, których skonfigurowanie pozwala wzmocnić stos protokołu TCP/IP na komputerach połączonych bezpośrednio z Internetem. Wszystkie te wartości ustawia się w następującym kluczu rejestru:
HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\CurrentControlSet\Services
Nazwa wartości: SynAttackProtect
Klucz: Tcpip\Parameters Typ wartości: REG_DWORD
Zakres prawidłowych wartości: 0,1 Domyślna wartość: 0
Poniżej znajdują się parametry, których można używać z tą wartością rejestru:
0 (wartość domyślna): Ustawienie parametru SynAttackProtect na 0 zapewnia zwykłą ochronę przed atakami typu SYN.
1: Ustawienie parametru SynAttackProtect na 1 zapewnia lepszą ochronę przed atakami typu SYN. Parametr ten powoduje, że protokół TCP dopasowuje retransmisję pakietów SYN-ACK. Jeśli parametr SynAttackProtect ma wartość 1, to w przypadku rozpoznania ataku SYN obowiązują krótsze limity czasu odpowiedzi na żądania połączeń. W celu rozpoznania ataku system Windows wykorzystuje następujące wartości:
TcpMaxPortsExhausted
TCPMaxHalfOpen
TCPMaxHalfOpenRetried
Nazwa wartości: EnableDeadGWDetect
Klucz: Tcpip\Parameters Typ wartości: REG_DWORD
Zakres prawidłowych wartości: 0, 1 (fałsz, prawda) Domyślna wartość: 1 (prawda)
Poniżej zestawiono parametry, których można używać z tą wartością rejestru:
1: Ustawienie parametru EnableDeadGWDetect na 1 powoduje, że protokół TCP zezwala na wykrywanie bram nieaktywnych. Gdy wykrywanie bram nieaktywnych jest włączone, a w przypadku wielu połączeń występują trudności, protokół TCP może zwrócić się do protokołu internetowego (IP) o zmianę bramy zapasowej. Bramy zapasowe można zdefiniować w sekcji Zaawansowane okna dialogowego konfiguracji protokołu TCP/IP w aplecie Sieć w Panelu sterowania.
0: Zaleca się ustawienie parametru EnableDeadGWDetect na 0. Jeśli parametr ten nie będzie miał wartości 0, atak może zmusić serwer do przełączenia bram, a w szczególności do uaktywnienia bramy niepożądanej.
Nazwa wartości: EnablePMTUDiscovery
Klucz: Tcpip\Parameters Typ wartości: REG_DWORD
Zakres prawidłowych wartości: 0, 1 (fałsz, prawda) Domyślna wartość: 1 (prawda)
Poniżej zestawiono parametry, których można używać z tą wartością rejestru:
1: Ustawienie parametru EnablePMTUDiscovery na 1 powoduje, że protokół TCP próbuje wykryć na ścieżce do hosta zdalnego maksymalną jednostkę transmisji (MTU) albo największy rozmiar pakietu. Wykrywając jednostkę MTU na ścieżce i ograniczając do jej wielkości rozmiary własnych segmentów, protokół TCP może wyeliminować fragmentację na routerach wzdłuż ścieżki łączącej sieci o różnych jednostkach MTU. Fragmentacja ma negatywny wpływ na przepływność protokołu TCP.
0: Zaleca się ustawienie parametru EnablePMTUDiscovery na 0. W takim wypadku dla wszystkich połączeń, które nie są nawiązywane przez hosty w lokalnej podsieci jest używana jednostka MTU o wielkości 576 bajtów. Jeśli zostanie wybrana inna wartość niż 0, atakujący będzie mógł posłużyć się bardzo małą wartością jednostki MTU i przepełnić stos.
Nazwa wartości: KeepAliveTime
Klucz: Tcpip\Parameters Typ wartości: REG_DWORD - czas w milisekundach
Zakres prawidłowych wartości: 1 - 0xFFFFFFFF Domyślna wartość: 7 200 000 (dwie godziny)
Parametr ten określa, jak często protokół TCP usiłuje sprawdzić, czy bezczynne połączenie jest wciąż aktywne, wysyłając pakiet utrzymania aktywności. Jeśli komputer zdalny jest wciąż osiągalny, potwierdza pakiet utrzymania aktywności. Pakiety utrzymania aktywności nie są wysyłane domyślnie. Ustawieniem zalecanym jest 300 000 (5 minut).
Nazwa wartości: NoNameReleaseOnDemand
Klucz: Netbt\Parameters Typ wartości: REG_DWORD
Zakres prawidłowych wartości: 0, 1 (fałsz, prawda) Domyślna wartość: 0 (fałsz)
Parametr ten wprowadzono po to, aby umożliwić administratorowi ochronę komputera przed złośliwymi atakami polegającymi na wysyłaniu żądań zwolnienia nazw. Zaleca się ustawienie parametru NoNameReleaseOnDemand na 1.
Jak umieścić komunikat w oknie dialogowym wyświetlanym tuż przed oknem Logowanie do systemu Windows?
Aby utworzyć taki komunikat, należy wykonać następujące działania:
Konsola Ustawienia zabezpieczeń lokalnych
W wierszu polecenia należy wpisać secpol.msc, aby otworzyć konsolę Ustawienia zabezpieczeń lokalnych.
Otworzyć węzeł Ustawienia zabezpieczeń\Zasady lokalne\Opcje zabezpieczeń.
W okienku szczegółów należy kliknąć dwukrotnie pozycje: Logowanie interakcyjne: Tytuł komunikatu dla użytkowników próbujących się zalogować.
Wpisać tekst, który powinien pojawić się na pasku tytułu okna ostrzeżenia i kliknąć przycisk OK.
Kliknąć dwukrotnie zasadę: Logowanie interakcyjne: Tekst komunikatu dla użytkowników próbujących się zalogować.
Wpisać tekst, który powinien pojawić się w środku okna komunikatu i kliknij przycisk OK.
Edytor rejestru
Zamiast używać konsoli Ustawienia zabezpieczeń lokalnych można dokonać tych zmian ręcznie modyfikując dwie wartości łańcuchowe w kluczu rejestru:
HKLM\Software\Microsoft\Windows NT\CurrentVersion\Winlogon.
Treść paska tytułu wpisać jako wartość LegalNoticeCaption, a treść zasadniczego komunikatu jako wartość LegalNoticeText.
W procesie instalacji w folderze WINDOWS\System32 tworzony jest plik $winnt$.inf. Należy odtworzyć go przy pomocy dowolnego edytora plików, np. Notatnikiem. W sekcji [data] znajdują się wartości dotyczące każdej możliwej ścieżki uaktualnienia. Oto przykład:
[data]
unattendedinstall=no
floppylessbootpath=no
producttype=lanmannt
standardserverupgrade=no
winntupgrade=no
win9xupgrade=no
win31upgrade=no
sourcepath=\device\cdrom0\
floppyless=0
msdosinitiated=0
dospath=D:\
Jeżeli wszystkie zmienne, których nazwa kończy się wyrazem upgrade (czyli uaktualnienie) mają wartość no, oznacza to że mamy do czynienia z komputerem, na którym przeprowadzono czystą instalację systemu Windows.
Inne informacje, jakie można uzyskać z przytoczonego pliku, pozwalają dowiedzieć się m.in. czy system operacyjny zainstalowano w trybie nienadzorowanym oraz poznać ścieżkę źródłową, z której kopiowano pliki instalacyjne. Rzeczywisty plik może różnić się nieco od tego w przykładowego.
Jeśli często szyfrujemy i rozszyfrowujemy pliki oraz foldery, korzystając z Eksploratora Windows, można dodać polecenia szyfrujące do menu skrótów pojawiających się w momencie kliknięcia prawym przyciskiem myszy folderu lub pliku. W tym celu należy wykonać następujące działania:
Używając edytora rejestru należy otworzyć klucz: HKLM \ Software \ Microsoft \ Windows \ CurrentVersion \ Explorer \ Advanced.
Z menu Edycja wybrać polecenie Nowy -> Wartość DWORD.
Nową wartość nazywamy EncryptionContextMenu.
Klikamy dwukrotnie wartość EncryptionContextMenu i ustawiamy ją na 1.
Skutek tej zmiany zauważymy przy następnym uruchomieniu Eksploratora Windows. Po kliknięciu prawym przyciskiem myszy niezaszyfrowanego folderu lub pliku w menu podręcznym pojawi się polecenie Szyfruj, a jeśli będzie to obiekt już zaszyfrowany, będzie to polecenie Odszyfruj.
Programy zgodne z systemem Windows mogą mieć program dezinstalacyjny lub funkcję dezinstalacji. Narzędzie Dodaj/Usuń programy wyświetla listę wszystkich programów zgodnych z systemem Windows, które mają program dezinstalacyjny lub funkcję dezinstalacji. Konieczność ręcznego usunięcia programu z listy Dodaj/Usuń programy zachodzi wtedy, gdy program został odinstalowany, a klucz Rejestru używany do wyświetlania nazwy programu nie został poprawnie usunięty:
Kliknij przycisk Start, kliknij polecenie Uruchom, wpisz polecenie regedit w polu Otwórz, a następnie naciśnij klawisz ENTER.
Zlokalizuj i kliknij następujący klucz Rejestru: HKEY_LOCAL_MACHINE\Software\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Uninstall.
Każdy podklucz klucza Uninstall reprezentuje program, który pojawia się na liście Dodaj/Usuń programy. Aby stwierdzić, jaki program reprezentuje dany klucz, kliknij ten klucz, a następnie sprawdź następujące wartości: DisplayName - dane wartości dla klucza DisplayName to nazwa wyświetlana na liście Dodaj/Usuń programy i UninstallString - dane wartości dla klucza UninstallString to program, który jest używany do odinstalowania danego programu.
Po zidentyfikowaniu klucza Rejestru reprezentującego program, który nadal pojawia się na liście Dodaj/Usuń programy, kliknij ten klucz prawym przyciskiem myszy, a następnie kliknij polecenie Usuń.
Po usunięciu tego klucza kliknij przycisk Start, wskaż polecenie Ustawienia, a następnie kliknij polecenie Panel sterowania.
Upewnij się, że program, dla którego usunięty został klucz Rejestru, nie pojawia się na liście Dodaj/Usuń programy.
Wiele funkcji zostało przez projektantów systemu Windows Server 2003 wyłączone domyślnie, aby nie zajmowały pamięci, innych zasobów serwera, a w razie wykrycia błędów w tych komponentach - nie stanowiły źródeł zagrożenia bezpieczeństwa. Chcąc mimo wszystko skorzystać z dodatkowego osprzętu, trzeba włączyć odpowiednie usługi:
skaner - Windows Image Acquisition,
karta dźwiękowa - Windows Audio,
nagrywarka - IMAPI CD-Burning COM Service.
Należy w gałęzi
HKEY_CURRENT_USER\Software\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Policies\Explorer
dodać wartość typu DWORD i nazwie NoLogoff równą 1.
Aby wyłączyć okienko, w którym odbywa się odliczanie do wyłączenia systemu należy w Menu Start wybrać Uruchom a następnie wpisać shutdown -a i zatwierdzić klikając OK.
Powyżej opisana operacja zatrzymuje tylko wyłączania komputera, nie chronienia go przed dalszymi atakami robaka. Więcej informacji o zabezpieczeniu komputera znajduję się w witrynie Microsoft.
Nie można ustawić konkretnej wielkości (np. 500 MB) wolnej przestrzeni dyskowej, której brak spowoduje wyświetlenie przez system odpowiedniej informacji z ostrzeżeniem. Można zmodyfikować jedynie procentową wartość wolnego miejsca w odniesieniu do całkowitej powierzchni dysku.
Za wielkość tą odpowiada parametr typu DWORD o nazwie DiskSpaceThreshold w gałęzi HKEY_LOCAL_MACHINE\System\CurrentControlSet\Services\LanmanServer\Parameters.
Ustawia się tam samą wartość liczbową bez znaku %.
Przede wszystkim należy sprawdzić, czy skasowany plik nie trafił do kosza (Recycle Bin). Dopiero po usunięciu z kosza miejsce zajmowane przez dany plik oznaczane jest jako wolne (czyli możliwe do ponownego wykorzystania). Nie jest to jednak równoznacze z permanentnym usunięciem z dysku danych - kasowana jest jedynie sama informacja o pliku, a nie dane z jego wnętrza. Z czasem i po odpowiednio dużej liczbie operacji na dysku dane te zostaną zamazane innymi - dopiero ten fakt równoznaczny jest z niemożliwością odzyskania usuniętych plików.
Można wymusić ten proces przy pomocy uruchamianego z poziomu wiersza poleceń narzędzia cipher. Stworzone głównie do zarządzania szyfrowaniem, posiada interesujący parametr /W - jego użycie powoduje zamazanie niewykorzystanej przestrzeni w ramach danej partycji.
Drobna uwaga - uruchamiając to polecenie należy liczyć się z tymczasowym, jednak znacznym wzrostem obciążenia komputera.
Można zmusić system do obsługi nagrywarki poprzez modyfikację jednego klucza rejestru z gałęzi HKEY_CURRENT_USER\Software\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Explorer\CD Burning\Drives. Zmienną, którą należy zmodyfikować jest Drive Type. Edycji poddawany jest REG_DWORD, który może mieć następujące wartości:
1: napęd z obsługą nagrywania CD-R ale bez CD-RW
2: napęd z obsługą nagrywania CD-R i CD-RW
3: CD-ROM
Zablokować użytkownikowi możliwość korzystania z nagrywarki można poprzez rejestr systemowy. Wystarczy w gałęzi HKEY_CURRENT_USER\Software\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Policies\Explorer dodać wartość NoCDBurning typu DWORD i nadać jej wartość 1
W Windows Server 2003 istnieje szansa odzyskania utraconych danych, a właściwie pojedyńczych plików. Służy do tego komenda recover.
Ścieżka powinna wyglądać tak: recover [dysk][ścieżka] nazwa_pliku
Odzyskiwane są fragmenty plików w nieuszkodzonych sektorach, co pozwoli na częściowe odzyskanie danych. Narzędzie nie obsługuje formatu RAW, dlatego odzyskiwanie danych z uszkodzonych płyt CD się nie powiedzie.
Windows NT/2000/XP/2003 posiadają wbudowaną funkcję pozwalającą użytkownikowi wymusić zawieszenie systemu z ewentualnym wygenerowaniem zrzutu pamięci. Domyślnie jest ona wyłączona. Jej aktywacja możliwa jest poprzez utworzenie w rejestrze systemowym wartości
CrashOnCtrlScroll (typ DWORD)
ustawionej na 1 w kluczu HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\CurrentControlSet\Services\i8042prt\Parameters.
Zmiana zostanie uwzględniona przy najbliższym restarcie komputera i pozwoli na zawieszenie systemu kombinacją dwukrotnego naciśnięcia przycisku Scroll Lock przy przyciśniętym prawym klawiszu Ctrl.
Pojawi się wtedy niebieski ekran informujący o wystąpieniu błędu typu STOP opisanego jako The end-user manually generated the crashdump.
Służy do tego polecenie taskkill, którym można posłużyć się także do zamknięcia procesu na komputerze zdalnym. Parametr /PID pozwala zamknąć program o znanym identyfikatorze PID, parametr /IM pozwala zamknąć program o znanej nazwie pliku wykonywalnego (.exe), przy czym /IM dopuszcza stosowanie masek (np. ie*.exe). Parametr /F powoduje wymuszenie zabicia procesu - aplikacja zostaje zamknięta bezwarunkowo i natychmiast.
Pełna lista parametrów dostępna po uruchomieniu taskkill /?.