Rady co do ćwiczenia slapów i oddechu permanentnego Joel Versavaud:

ćwiczenia slapów:

1. warto zacząć od przylepiania samego stroika do języka. tak żeby nie można go było lekkim podważaniem palcami oderwać (tak żeby pomiędzy stroikiem a językiem była próżnia). Stroik oczywiście miałby być w pozycji takiej, w jakiej jest zazwyczaj przy ustniku.

2. przylepić język do podniebienia, trzymając zęby zaciśnięte i zassywając język (znowu próżnia :) odlepiać język energicznym ruchem od podniebienia. Powinien powstawać odgłos minimalnie zbliżony do "odgłosu slapowego" :)

3. jest to rzecz, która raczej nie przychodzi od razu. Wymaga to wyrobienia odpowiednich mięśni na języku dlatego nie warto się zrażać początkowymi porażkami.

4. można też grając np ten sam dźwięk staccato, przesuwać język coraz bardziej ku przodowi, ażeby coraz dalsza część języka "uderzała" w stroik. Bo też i slapy nie gra się końcówką języka ale język jest bardziej wysunięty ku porzodowi niż przy normalnym staccato.

ja mogę jeszcze tylko polecić od siebie próbowanie na zbyt miękkich stroikach (zawsze to łatwiej), najlepiej nie tych wybranych, bo się szybko od slapów stroiki niszczą.

ćwiczenia na oddech permanentny:

bez saksofonu:

1. nabierać powietrze w policzki (robiąc takie balony), trzymać je tam i oddychać przez nos

2. to samo ale jednocześnie próbować wydmuchiwać wąskim strumieniem powietrza (wydając taki "pierdzący odgłos" jak przy grze na dętych blaszanych :) . Chodzi o to, żeby słychać było że powietrze jest wydmuchiwane

3. moment kiedy opróżniamy policzki powinien być jak nadłuższy, ażeby zdążyć skończyć nabierać powietrze zanim skończy się nam powietrze w policzkach.

Żeby zdawać sobie sprawę z tego, jak długo wypuszczamy powietrze z policzków można sobie obrazowo (jednocześnie przy wypuszczaniu powietrza) pokazywać kciukiem i palcem wskazującym zmniejszanie się zawartości policzków (pozycja startowa to te 2 palce rozczapirzone i powolnym ruchem zbliżające się opuszkami do siebie). Chodzi o to, żeby ten proces był jak najpłynniejszy

4. na początku mogą się trząść policzki, gdyż pewne mięśnie wymagają wykształcenia dopiero :)

5. Trzeba oddzielić powietrze od innych elementów gry... niejako

6. w płucach musi być zawsze trochę tego użytkowego powietrza, znacznie trudniej jest wziąć oddech permanentny gdy z płuc już wszystko wypuścimy.

7. Kiedy okaże się że wzięło się za dużo powietrza można je tak samo wypuszczać nosem. Proces odwrotny do nabierania ale ta sama zasada działania.

8. kiedy przy braniu powietrze nosem wychodzi nam niechcący takie quasi-staccato (bo dolna warga drga), warto wtedy spróbować zmienić pozycję dolnej szczęki, na nieznacznie bardziej wypchniętą ku przodowi. Wtedy kiedy korzystamy z powietrza w policzkach, zaciskamy się nieco bardziej.

2

---