Opisz 3 wirusy komputerowe

Wirus komputerowy to program komputerowy, który w sposób celowy powiela się bez zgody użytkownika. Wirus komputerowy w przeciwieństwie do robaka komputerowego do swojej działalności wymaga nosiciela w postaci programu komputerowego, poczty elektronicznej itp. Wirusy wykorzystują słabość zabezpieczeń systemów komputerowych lub właściwości systemów oraz niedoświadczenie i beztroskę użytkowników.

Wirus plików wykonywalnych - rozmnaża się dzięki „przyklejaniu się” do końców plików wykonywalnych (z rozszerzeniami .bat, .com lub .exe). Jednocześnie wirus jest ładowany do pamięci RAM i infekuje każdy kolejny uruchomiony plik. Rozpowszechnia się najczęściej przez pirackie kopie oprogramowania oraz przez Internet. Typowe objawy zarażenia to spowolnienie działania programu lub pojawiający się w trakcie jego uruchamiania komunikat o braku wystarczającej ilości pamięci.

Wirus sektora rozruchowego (bootsektora) - zagnieżdża się w sektorach z informacjami na temat struktury danych na dysku. Umieszcza tam swój kod, zmienia znajdujące się w nich dane i przejmuje kontrolę nad komputerem. Najczęstszym jego celem jest uszkodzenie tablicy opisującej mapę dysku i zawierającej adresy rozmieszczenia na nim plików, co zakłóca lub przerywa pracę komputera. Przenoszony podobnie jak wirus plików wykonywalnych.

Wirus makr - rozmnaża się za pośrednictwem programów biurowych: edytorów tekstu, arkuszy kalkulacyjnych, programów do tworzenia baz danych. Po otworzeniu dokumentu zawierającego wirus makr wszystkie kolejno otwierane dokumenty zostają również zarażone. Wirus usuwa lub niszczy zawartość pliku, za którego pomocą został przeniesiony na inny komputer, formatuje twardy dysk lub rozsyła poczta elektroniczną własne kopie pod adresy znalezione w programie pocztowym. Pierwszym był Koncept z 1995 roku, ale znacznie większe straty przyniósł Love Bug, który ujawnił się w maju 2000 roku. Zaatakowany użytkownik komputera znajdował w swojej poczcie list z tematem „I love you”, otwierał załącznik i tracił zapisane na dysku dane.

Programami przypominającymi wirusy są tzw. konie trojańskie i robaki. Koń trojański (pierwszy pojawił się w 1986 roku) nie jest zdolny do samodzielnego powielania się, zatem jedynym sposobem zakażenia komputera jest zainstalowanie w nim programu będącego nosicielem. Koń trojański symuluje działanie innego programu. Po spełnieniu określonych warunków rozpoczyna destrukcyjną działalność - powoduje utratę kontroli nad systemem, udostępnienie niepowołanym osobom haseł dostępu, odblokowanie zasobów komputera dla obcych użytkowników sieci itp.

Robak natomiast jest program samopowielający się, którego reprodukcja i wędrowanie przez Internet (czy sieć lokalną) powoduje wzrost ruchu i przez to spowolnienie przesyłania informacji. Robak nie jest wirusem, lecz samodzielnym programem wykonywalnym, bowiem do rozprzestrzeniania się nie potrzebuje programu nosiciela. Pierwszym robakiem był Christmas Tree. Jedynym celem wirusa jest niszczenie: zamiana lub uszkadzanie danych, zakłócanie komunikacji, wyświetlanie komunikatów, przechwytywanie informacji, spowalnianie pracy systemu i zmiana ustawień komputera. Do tropienia wirusów służą programy antywirusowe, które można kupić w sklepie lub skorzystać z wersji próbnych lub shareware (o ograniczonym czasie legalnego użytkowania), dostępnych w Internecie lub w pismach komputerowych.

PRZYKŁADY WIRUSÓW:

Babybear jest robakiem internetowym, którego działanie polega na rozsyłaniu własnych kopii za pomocą poczty elektronicznej oraz na uszkadzaniu instalacji programu Norton AntiVIrus.

Fizzer jest robakiem internetowym, którego działanie polega na rozsyłaniu własnych kopii za pomocą poczty elektronicznej oraz udostępnianiu dostępu do komputera ofiary za pośrednictwem IRCa i KaZaA.

Opasoft jest robakiem, którego działanie polega na rozprzestrzenianiu się w sieci lokalnej, a także w sieci internet poprzez udostępnione dyski twarde oraz pobieraniu uaktualnień z internetu. Robak wykorzystuje zupełnie nową metodę rozprzestrzeniania się, poprzez wykorzystanie błędów w oprogramowaniu Microsoft Windows.

Opisz rodzaje drukarek

Drukarka (ang. printer), to podstawowe urządzenie zewnętrzne komputera służące do wykonywania twardych kopii (wydruk) danych. Podstawowe parametry drukarki to szybkość pracy, rozdzielczość i koszt eksploatacji. Starszego typu drukarki czcionkowe są wyposażone w kompletne czcionki. W nowszych drukarkach mozaikowych znaki są zestawiane z kropek, co umożliwia również wykonywanie rysunków. W zależności od sposobu tworzenia mozaiki punktów rozróżnia się drukarki: igłowe, atramentowe, laserowe i termiczne.

Drukarka igłowa (ang. needle printer, wire printer), to drukarka wykonująca druk za pomocą głowicy zaopatrzonej w sterowane elektromagnetycznie igły (w liczbie 8, 9 lub 24) uderzające w papier przez taśmę barwiącą. Rozdzielczość drukarki igłowej wynosi 240 lub 360 dpi, szybkość - kilka wierszy na sekundę. Szczególnie przydatna do drukowania przez kalkę.

Drukarka atramentowa (ang. inkjet printer), to popularny typ drukarki komputerowej, w której litery lub rysunki są tworzone z maleńkich kropelek atramentu wtryskiwanego na papier za pomocą precyzyjnego układu dysz głowicy atramentowej.

Zasada działania jest zbliżona do drukarek igłowych, zamiast jednak igieł są dysze (30, 60 a nawet 300), z których natryskiwany jest tusz na papier. Różne są techniki natryskiwania kropel tuszu na papier. Metoda Drop on Demand (wyrzuć na żądanie) polega na „wystrzeliwaniu” przez przesuwającą się nad papierem głowicę, tuszu w odpowiednim momencie (tzn. na żądanie sterownika). Natomiast metoda druku ciągłego, polega na wyrzucaniu serii bardzo drobnych kropelek z prędkością ok. 1 mln kropel na sekundę. Przy tej technice druku, by utworzyć jedną kroplę, trzeba wystrzelić wiele takich kropelek. Odchylanie ich toru (by padały gdzie trzeba), dokonywane jest za pomocą pola elektrostatycznego. Ta technika ma nad poprzednią ogromną przewagę w przypadku druku kolorowego, a szczególnie grafik mających duże powierzchnie w różnych odcieniach kolorystycznych (lub szarości).

Metody wystrzeliwania atramentu są zasadniczo dwie. Pierwsza polega na wykorzystaniu elementu (elementów) piezoelektrycznego. Po podaniu napięcia element ten zwiększa swoją objętość w gwałtowny sposób, w ok. 5 mikrosekund, tyle samo czasu potrzebuje, by z powrotem wrócić do poprzednich rozmiarów. Elementy są oddzielone od tuszu membraną. Ona przesuwając się, zmniejsza wymiary komory, w której znajduje się tusz, wystrzeliwując kropelkę z dużą prędkością.

Druga metoda polega na termicznym wystrzeleniu kropli tuszu. Element grzejny rozgrzewa się do ok. 400 stopni C i powoduje wy-tworzenie się pęcherzyka gazu wypychającego tusz na zewnątrz. Gdy pęcherzyk kurczy się wytwarza podciśnienie zasysając kolejną porcję atramentu, który ochładza element grzejny. Głowice wykorzystujące tę technikę zużywają się dużo szybciej niż przy druku piezoelektrycznym (nie jest istotna różnica dla przeciętnego użytkownika).

Ważną cechą różniącą poszczególne drukarki atramentowe jest rodzaj stosowanego tuszu. Może on być ciekły. Oznacza to, że wy-druk po opuszczeniu drukarki może być jeszcze nie do końca wyschnięty, a przy nieuważnym (zbyt szybkim) wyciągnięciu papieru można rozmazać tusz. Może to też być tusz stały. W trakcie druku jest on podgrzewany aż do osiągnięcia stanu ciekłego i natryskiwany na papier (gdzie właściwie natychmiast schnie). Zaletą tego tuszu jest możliwość drukowania na właściwie dowolnym materiale. Niestety drukarki pracujące w tej technice (Solid Ink Jet) są ok. 10 razy droższe. Mechanizm drukarki atramentowej nie zawiera już tylu ruchomych części co w igłówkach, co automatycznie zmniejsza wymiary i hałas. Kolor jest uzyskiwany w analogiczny sposób co w drukarkach mozaikowych. Zaletą, poza cichą pracą jest dobra jakość wydruku przy niskiej cenie. Nad igłówkami wyraźną przewagę mają przez brak utraty jakości wraz ze zużywaniem źródła tuszu (w igłówkach taśma, w atramentówkach zbiornik). Zużycie energii jest najniższe wśród o-mówionych tu drukarek. Do wad należy: wymaganie dobrej jakości papieru (bardzo ważny jest jego właściwy dobór), wolna praca i wysoka cena eksploatacji (kasetki z tuszem, dobry papier). Niemożliwe jest też drukowanie z kopią (siła uderzenia kropli tuszu nie wystarcza do utworzenia kopii). Jakość wydruków jest niezła. To oznacza, że można je stosować do tworzenia grafik z dużą ilością powierzchni wielobarwnych (w wielu odcieniach szarości lub koloru). Sterowniki pod którymi mogą pracować atramentówki to IBM i EPSON, HP DeskJet oraz oczywiście firmowe.

Drukarka laserowa (ang. laser printer), to nowoczesny rodzaj drukarki komputerowej będącej połączeniem kserografu i lasera sterowanych drukowaną informacją, przesyłaną z komputera w specjalnym języku programowania drukarek. Szybka (do kilkunastu stron formatu A4 na min), cicha, dokładna (rozdzielczość do 1200 dpi), działająca w trybie alfanumerycznym i graficznym.

Zasada pracy klasycznej drukarki laserowej jest zbliżona do zasady pracy kserografu. Różnica jest w źródle informacji. Sercem u-rządzenia jest bęben światłoczuły, naelektryzowany na całej powierzchni ujemnie. Przy obrocie bębna laser zmienia w miejscach, które mają być zadrukowane, znak ładunku na dodatni. Następnie na wałek nanoszony jest toner naładowany ujemnie. Ujemne naładowanie tonera powoduje, iż przylega on tylko w miejscach naświetlonych przez laser (naładowanych dodatnio). Papier także jest elektryzowany dodatnio przez specjalny drut (Transfer-Corona). Istnieją już modele drukarek posiadające zamiast drutu wałek z tworzywa sztucznego. Bęben obracając się nanosi toner na dodatnio naładowany papier. W ten sposób rysunek znajduje się już na kartce, ale jak na razie wystarczy dmuchnąć, by go usunąć. By go utrwalić nagrzewa się powierzchnię kartki wtapiając w nią toner. Na koniec bęben drukarki jest oczyszczany z resztek tonera i ładunków elektrycznych. Technika LED wygląda podobnie, jednak zamiast jednej diody laserowej, której promień jest kierowany przez obracające się lusterko wielokątne mamy ok. 2500 diod LED. Usytuowane w dwóch liniach nie potrzebują skomplikowanego sterownika, jakie jest niezbędne przy szybko obracającym się lusterku (ok. 7500 obr/min.). Rozdzielczość takich drukarek jest nieco niższa od drukarek z jedną diodą la-serową, różnica jednak dla przeciętnego użytkownika nie jest zauważalna. Uzyskujemy za to znacznie mniejsze wymiary i wagę drukarki.

Drukarka termiczna (ang. thermoprinter, thermal printer), to tania, cichobieżna drukarka mozaikowa, w której druk na metalizowanym (od strony spodniej) papierze powstaje na skutek wyładowań elektrycznych w elektrodach igłowych. Stosowana w faksach daje średnią jakość druku przy niezbyt dużej szybkości działania. Drukarka kolorowa, w której nanoszenie kolorów na odpowiednio powleczony papier odbywa się przez wytapianie kropelek trzech podstawowych barwników (w kolorze niebieskim, czerwonym i żółtym) z kolorowych, szerokich taśm. Dodatkowo używa się taśmy w kolorze czarnym.

3 dowolne programy obsługujące pocztę elektroniczną

THE BAT

Jest to płatny program tworzony przez Ritlabs o nieporównywalnej z innymi klientami poczty możliwości dostosowania do potrzeb użytkownika zarówno w aspekcie wyglądu okien programu, jak i działania, układu filtrów i folderów. Jest cały czas intensywnie rozwijany, posiada także rzesze fanów na całym świecie, którzy służą pomocą przy obsłudze na narodowych i międzynarodowych listach dyskusyjnych.

Rozbudowane filtry to najmocniejsza strona The Bat!. W programie można zdefiniować filtry dla:

• poczty przychodzącej

• poczty wychodzącej

• listów na które odpowiedziano

• listów przeczytanych

• grupa specjalna - selektywne pobieranie poczty

Dla 4 pierwszych grup filtry tworzy się tak samo, różne jest tylko ich przeznaczenie. Do dyspozycji mamy całą gamę warunków, które możemy łączyć spójnikami "i" lub "lub". Dodatkowo, jako warunek możemy zastosować np: obecność nadawcy w którejś z książek adresowych, wiek, rozmiar, czy priorytet maila.

Operacje na mailach, które pozytywnie spełniają dany warunek filtrowania, jest całe mnóstwo. Podstawową i najczęściej wykorzystywaną jest przenoszenie do folderu, który wcześniej utworzyliśmy. Jest to bardzo praktyczne rozwiązanie szczególnie, że foldery mogą mieć strukturę drzewiastą. Dobrze zdefiniowane filtry i rozsądnie rozmieszczone foldery zapewniają uporządkowanie poczty nawet u osób, które otrzymują jej dziennie bardzo duże ilości.

Rozwiązaniem niespotykanym w programach pocztowych to "Tablica Informacyjna":

Tablica Informacyjna" to animowany pasek, który umieszczamy w dowolnym miejscu na ekranie (sami również ustalamy jego rozmiar) i w momencie, kiedy w którymś ze zdefiniowanych folderów pojawi się nieprzeczytana poczta, pasek się uaktywnia i informuje o niej (nawet, kiedy program jest zminimalizowany do zasobnika systemowego). Istnieje możliwość ustawienia dla niego atrybutu "zawsze na wierzchu".

PROGRAM OUTLOOK EXPRESS

Program Outlook Express jest klientem poczty e-mail dołączonym do programu Microsoft Internet Explorer 4.x, Microsoft Internet Explorer 5.x, systemu operacyjnego Microsoft Windows 98 i pakietu Microsoft Office 98 dla komputerów Macintosh. Program Outlook Express został zaprojektowany dla użytkowników domowych, uzyskujących dostęp do poczty e-mail przy użyciu połączenia telefonicznego z usługodawcą internetowym (ISP).

Oparty na otwartych standardach sieci Internet program Outlook Express zaprojektowano do użytku w każdym standardowym systemie internetowym, na przykład z protokołem Simple Mail Transfer Protocol (SMTP), protokołem Post Office Protocol 3 (POP3) i protokołem Internet Mail Access Protocol (IMAP). Program zapewnia pełną obsługę najważniejszych dziś standardów poczty e-mail, grup dyskusyjnych i standardów katalogowych takich, jak protokół Lightweight Directory Access Protocol (LDAP), język Multipurpose Internet Mail Extension Hypertext Markup Language (MHTML), język Hypertext Markup Language (HTML), protokół Secure/Multipurpose Internet Mail Extensions (S/MIME) i protokół Network News Transfer Protocol (NNTP). Pełna obsługa zapewnia korzystanie z możliwości nowych technologii, a także wygodne wysyłanie i odbieranie poczty e-mail.

Nowe narzędzia migracji automatycznie importują istniejące ustawienia poczty, pozycje książki adresowej i wiadomości e-mail z programów Eudora, Netscape, Microsoft Exchange Server, Windows Inbox, a program Outlook ułatwia szybkie wykorzystanie wszystkich możliwości oferowanych przez program Outlook Express. Możliwość odbierania poczty z wielu kont e-mail, a także możliwość tworzenia reguł Skrzynki odbiorczej ułatwia zarządzanie i organizowanie poczty e-mail. Pełna obsługa języka HTML umożliwia ponadto dostosowanie wiadomości do indywidualnych upodobań za pomocą niestandardowych teł i grafiki. Ułatwia to tworzenie unikalnych i atrakcyjnie wyglądających wiadomości. Na specjalne okazje, takie jak urodziny lub święta, program Outlook Express zapewnia papeterię zaprojektowaną przez firmy Greetings Workshop i Hallmark.

GOŁĄBEK

W pełni polski program pocztowy pozwalający na kompleksowe zarządzanie przychodzącymi i wychodzącymi wiadomościami. Zapewnia pełną obsługę polskich znaków. Dzięki inteligentnemu katalogowaniu poczty bardzo łatwo odnaleźć każdą wiadomość, nawet jeżeli program obsługuje wiele kont. Gołąbek potrafi znacznie uprościć codzienną obsługę poczty elektronicznej zarówno w firmie, jak i w domu - zawiera bowiem wiele udogodnień, takich jak odbieranie z serwera tylko nagłówków wiadomości, reguły odbioru, skanowanie poczty pod kątem obecności wirusów, ochrona przed spamem, zapobieganie automatycznej instalacji oprogramowania i uruchomianiu przeglądarki. Program posiada rozbudowany karnet adresowy, w pełni obsługuje wymianę poczty z grupami newsowymi, pozwala tworzyć szablony wiadomości.

5

---